Περιμένοντας έξω από το γραφείο του λέκτορα κυρίου Π. να εξεταστώ προφορικά σε μάθημα, είχα τη τύχη να πιάσω κουβέντα μ' ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον παιδί από τη Κύπρο, το Χαράλαμπο.
Καθ' ότι ήμασταν και οι δύο αδιάβαστοι με ελάχιστες πιθανότητες επιτυχίας αρχίσαμε να μιλάμε για τα γκομενικά μας. Ο Χαράλαμπος ήταν εξαιρετικά αγχωμένος γιατί του είχε γυαλίσει ένας Σκορπιός και στο παρελθόν είχε καεί από το συγκεκριμένο ζώδιο και ήταν σε δίλημμα αν έπρεπε να το σοβαρέψει το πράγμα μαζί του ή όχι. Αν και συμμεριζόμουν την αγωνία του, του εξήγησα πως είναι τελείως χαζό να πιστεύουμε στον 21 αιώνα σε ζώδια και στις αστρολογικές προβλέψεις, εκτός από εκείνες που είναι στην Ελευθεροτυπία γιατί είναι έγκυρη εφημερίδα και τις διασταυρώνει.
Εκείνος τότε μου εξήγησε πως ο πρώην Σκορπιός του ήταν ένας Τούρκος απ' τα κατεχόμενα με τον οποίο φυλάγανε σκοπιά από αντίθετες μεριές της διαχωριστικής γραμμής μεταξύ Κύπρου και ψευδοκράτους και με νοήματα και σήματα κατάφεραν να ανταλλάξουν κινητά κάνοντας καυτό phone sex καθ' όλη τη διάρκεια της θητείας τους. Με το τέλος της, κανόνισαν να συναντηθούν και οι δύο στο σταθμό των τρένων στο Παρίσι. Εκεί θα ζούσαν για πάντα μαζί μακριά από τη μαρτυρική νήσο και τα επικριτικά βλέμματα των συμπολιτών τους που θα καταδίκαζαν απερίφραστα μια τέτοια ανίερη σχέση, με μόνη παρηγοριά της αυτοεξορίας τους το ατελείωτο σεξ.
Ο Τούρκος όμως δεν εμφανίστηκε ποτέ και όταν μετά από μέρες κατάφερε να επικοινωνήσει με το Χαράλαμπο τον ενημέρωσε πως ο πατέρας του είχε ανακαλύψει τα σχέδια του και τον είχε στείλει πίσω στη Τουρκία στα βάθη της Ανατολίας στο χωριό απ' το οποίο ήταν η καταγωγή του γιατί εκεί δεν υπήρχαν άλλοι ομοφυλόφιλοι. Έτσι ο γιος του δε θα κατάφερνε να ενδώσει ποτέ στους σατανικούς πειρασμούς που βασάνιζαν τη σκουρόχρωμη σάρκα του. Με τα πολλά κατάφερε να αποδράσει αλλά λόγω ελλείψεως χρημάτων θα έπρεπε να πάει με τα πόδια στο Παρίσι και αν υπολόγιζε καλά θα έφτανε κάπου στις αρχές του 2011. Του ζήτησε λοιπόν να ανανεώσουν για τότε το ραντεβού τους.
Η ιστορία του με συγκίνησε και ομολογώ πως εξοργίστηκα με την ηλιθιότητα των ανθρώπων που από ανόητα μίση, άγνοια και μισαλλοδοξία προκαλούν τέτοια μεγάλη δυστυχία σε καλά παιδιά σα το Χαράλαμπο. Ως εκκολαπτόμενος νομικός υποσχέθηκα στον εαυτό μου πως θα έκανα ό,τι περνούσε απ' το χέρι μου να πατάξω την αδικία που κυριαρχούσε στο κόσμο όσο δύσκολο και ουτόπικο κι αν φαινόταν αυτό.
Ο Κύριος Π. μας κάλεσε τελικά στο γραφείο του, αλλά η ιστορία του Χαράλαμπου δεν έλεγε να φύγει απ' το μυαλό μου με αποτέλεσμα να μη μπορώ να συγκεντρωθώ στην εξέταση. Όταν πλέον έδωσα για τέταρτη συνεχή φορά την απάντηση "Δε γνωρίζω" σε ερώτηση που μου έκανε, ο κύριος Π. εξοργίστηκε και υψώνοντας τη φωνή του με ρώτησε "Ε μα τέλος πάντων κύριε συνάδελφε, τι γνωρίζετε από Εμπορικό Δίκαιο;"
Θίχτηκα από το τόνο του και κοιτάζοντας τον με θράσος στα μάτια σηκώθηκα όρθιος.
"Μπορεί να μη γνωρίζω τίποτα από Εμπορικό Δίκαιο, αλλά υπάρχει κι ένα άλλο Δίκαιο που η κοινωνία σας έχει ξεχάσει. Το δίκαιο της Αγάπης! Ναι κύριε καθηγητά. Της Αγάπης! Που νομοθέτης της είναι η καρδιά. Και μας αφορά όλους. Και είναι μονίμως στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Και ο κόσμος τη βγάζει πάντα ένοχη χωρίς να περιμένει απόδειξη του εναντίου. Ποιός θα την υπερασπιστεί αυτή κύριε καθηγητά; Ποιός; ΠΟΙΟΟΟΟΣ;" ρώτησα εξοργισμένος.
"Δε γνωρίζω" απάντησε αποσβολωμένος ο Κύριος Π. ενώ δίπλα μου ο Χαράλαμπος έκλαιγε σιωπηλά.
"Στο διάβολο λοιπόν εσείς και τα εμπορικά σας δίκαια! Η Αγάπη δεν είναι εμπόρευμα! Είναι το πιο σπάνιο αγαθό. Είναι σα το πετρέλαιο ή το νερό. Οι πόλεμοι του μέλλοντος θα γίνονται για την Αγάπη! Και πάντα θα είναι φυλακισμένη! Αλλά εγώ λέω τέρμα! Ως εδώ! Φτάνει! Αθώα η Αγάπη! ΑΘΩΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!"
Η σιωπή που επικράτησε στη αίθουσα μετά το τέλος του λόγου μου ήταν ακόμα πιο εκκωφαντική από τις κραυγές μου και μαζεύοντας τα βιβλία μου κατευθύνθηκα προς τη πόρτα. Μόλις την άνοιξα κοντοστάθηκα και γύρισα να κοιτάξω το Χαράλαμπο που σκούπιζε τα κατακόκκινα μάτια του.
"Να μου χαιρετίσεις το Τουρχάν αν κάποτε τον ξαναδείς" είπα κι έφυγα σκεπτικός.
revqueer@yahoo.com
