Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2007

The Real Bloggers (II)

Μέρος Β των απίστευτων αποκαλύψεων για τα πραγματικά πρόσωπα των αγαπημένων σας Bloggers.


Επειδή πέρα από πανέμορφος, είμαι και δίκαιος άνθρωπος, στο τέλος παραθέτω και αποκαλύψεις για την αφεντιά μου.


1) Apsoy: Γιος αφροαμερικάνων ακροβατών πέρασε τα παιδικά του χρόνια γυρίζοντας το κόσμο με το τσίρκο. Οι γονείς του συνταξιοδοτήθηκαν νωρίς και η οικογένεια μετακόμισε στην Ελλάδα. Ζούσαν σε ένα δυάρι στα Πατήσια μαζί με 5 λιοντάρια, 3 ουρακοτάγκους και έναν ελέφαντα που τους έδωσε ο ιδιοκτήτης του τσίρκου αντί για εφάπαξ. Η ζωή του άλλαξε ριζικά στα 15 του χρόνια, όταν ο πατέρας του μπήκε στο δωμάτιό του χωρίς να χτυπήσει πρώτα τη πόρτα και ανακάλυψε πως ο γιος του ήταν λευκός. Οι σχέσεις τους από τότε παραμένουν τεταμένες. Σύντομα ο apsoy θα πάει στρατό, όπου θα υπηρετήσει με τη μειωμένη θητεία που προβλέπει ο νόμος για τους πρωτότοκους λευκούς γιους μαύρων γονέων.



2) X-oyranoy: Εξαιρετικά έξυπνο παιδί που διακρίνεται για την εφευρετικότητά του και την αγάπη του για την επιστήμη. Σε ηλικία 5 ετών ενώ καθόταν κάτω από μια μουριά, έπεσε ένα μούρο στο κεφάλι του και ο μικρός x-oyranoy αφού έμεινε σιωπηλός για λίγα λεπτά διατύπωσε το νόμο της βαρύτητας. Όταν έμαθε πως η βαρύτητα είχε ήδη ανακαλυφθεί με παρόμοιο τρόπο από κάποιον Νεύτωνα απογοητεύτηκε πολύ και κλείστηκε στον εαυτό του. Από τότε περιμένει το επόμενο επουράνιο σημάδι που θα του αποκαλύψει κάποιο κρυφό νόμο της φυσικής. Μέχρι να συμβεί αυτό τη πέφτει σε ανυποψίαστους σερβιτόρους.



3) Equilibrium: Ποιός θα πίστευε πως πίσω από αυτό το υπέροχο blog βρίσκεται ο μεγάλος Έλλην μουσικοσυνθέτης και χορογράφος Γιάννης Φλωρινιώτης; Από το βήμα αυτό του δίνεται η ευκαιρία να εκφράσει μια πλευρά του που το ευρύ κοινό αγνοεί, και να περάσει δημιουργικά το χρόνο του όταν κάνει διάλειμμα ανάμεσα στα τραγούδια του στο νυχτερινό κέντρο που εμφανίζεται.



4) Sikia: Πρόκειται για μοναχό της Μονής Κουτλουμουσίου του Αγίου Όρους, που ως στόχο έχει να διαφθείρει με τη μοναδική ανωμαλία του όλη την αθωνική πολιτεία. Καθότι η Μονή δεν επιτρέπει τη χρήση υπολογιστών για τους μοναχούς αναγκάζεται να κρύβει το laptop του μέσα στα γένια του, κάτι που του προκαλεί έντονους πονοκεφάλους στο τέλος της μέρας. Επηρεασμένος από τον επίσης καλόγερο και γενετιστή Mendel, προσπαθεί να δημιουργήσει το πρώτο gay μοσχομπίζελο, ενώ το βιβλίο του 'Τα γαϊδουράγκαθα είναι αδερφές' προκάλεσε έντονες συζητήσεις και διαμαρτυρίες καθώς στην επιστολή του Αποστόλου Παύλου προς τους Ρωμαίους αναφέρεται ρητά πως το σεξ μεταξύ γαϊδουράγκαθων του ιδίου φύλου είναι ανήθικο.



5) Revqueer: Σεσημασμένος επιδειξίας που έχει απασχολήσει πολλές φορές τις αστυνομικές αρχές με τις πράξεις του. Προτιμά να επιδεικνύεται σε μαύρους που πουλάνε πειρατικά cd, οι οποίοι και ξεκωλώνονται στα γέλια κάθε φορά. Δηλώνει ένα θύμα του που προτιμά να κρατήσει την ανωνυμία του "Ας είναι καλά. Μας έχει χαρίσει τόσο γέλιο όλα αυτά τα χρόνια. Κάνει τη πραγματικότητά μας πιο ευχάριστη. Εξαιτίας του ξεχνάμε τα προβλήματά μας. Ας είναι καλά."


(Next time: Υπάρχουν μόνο πονηρά μυαλά...)

Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 2007

Ονειροκρίτης


SOS!!! HEEEEEEEEELP! HEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEELP!!!!
Αγαπητοί φίλοι, επιζητώ τη βοήθειά σας!!! Βρίσκομαι σε μία κατάσταση πανικού. Ζω έναν εφιάλτη!

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Εχθές πριν πέσω για ύπνο όλα ήταν φυσιολογικά. Έπλυνα τα δοντάκια μου, πότισα τα λουλουδάκια μου και φίλησα ευλαβικά το εικόνισμα του Jake Gyllenhaal που έχω πάνω από το κρεββάτι μου. Αποκοιμήθηκα σχεδόν αμέσως (πράγμα εξαιρετικά σπάνιο για μένα) και περίπου κατά τις 3 το βράδυ άρχισα να βλέπω ένα μακάβριο εφιάλτη. Εγώ να το κάνω με ΓΥΝΑΙΚΑ. Ναι, καλά διαβάσατε. Εγώ που είμαι σίγουρος πως είμαι gay από τα μικράτα μου, έκανα ακατονόμαστες πράξεις με το αντίθετο φύλο και μάλιστα το απολάμβανα τρελά.

Ξύπνησα έντρομος και λουσμένος στον ιδρώτα. Άρχισα να περπατάω σα τρελός κάνοντας κύκλους στο διαμέρισμα μου προσπαθώντας να καταλάβω πώς μου συνέβη αυτό. Είναι φυσιολογικό; Συμβαίνει και σε άλλους; Μήπως η αγαμία με έχει χτυπήσει τόσο αλύπητα που κι εγώ όπως όσοι στερούνται σεξ (π.χ. φυλακισμένοι) σκέφτομαι να αλλάξω τον ερωτικό μου προσανατολισμό;

Φίλοι μου παρακαλώ , ανοίξτε ονειροκρίτες, ρωτήστε τη σοφή γιαγιά σας ή τη τσιγγάνα της γειτονιάς, για το πώς εξηγείται αυτό το ανείπωτο και τερατώδες πράγμα που μπήκε στο μυαλό μου ενώ ήμουν βυθισμένος στην αγκαλιά του Μορφέα.

(Επειδή ξέρω πως θα ρωτήσετε, ένα γιαουρτάκι είχα φάει πριν πέσω, κι αυτό 0%)

(Next time: Real Bloggers Part 2)
revqueer@yahoo.com

Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2007

The Real Bloggers


Αγαπητοί μου φίλοι bloggers,

Από την αρχή της blogερικής μου καριέρας, με κατέτρωγε η απορία για το ποιοί κρύβονται πίσω από τα αγαπημένα μου blog. Η όλη φάση 'ψευδώνυμο' μας αφήνει να λέμε ό,τι κατεβάσει η κούτρα μας ενώ παράλληλα γίνεται ενός είδους alter ego, επιτρέποντάς μας να ζούμε σε μια παράλληλη πραγματικότητα όπου όλοι οι φόβοι, τα ταμπού μας και οτιδήποτε άλλο μας κρατάει πίσω έχει εξαφανιστεί.

Επειδή όμως είμαι εκ γενετής άνθρωπος περίεργος αποφάσισα να μάθω τι κρύβεται πίσω από όλα αυτά τα χαριτωμένα ψευδώνυμα και να αποκαλύψω εδώ -αποκλειστικά- το πραγματικό σας πρόσωπο. Mετά από μήνες εντατικών ερευνών, με τη χρήση κατασκόπων, σπιούνων και μέσων ηλεκτρονικής παρακολούθησης, έμαθα κάθε κρυφό σας μυστικό.

Διαβάστε με δική σας ευθύνη, τα ευρήματα είναι συγκλονιστικά.

1)G For George : Το πραγματικό του όνομα είναι Χαρίλαος και είναι νόθος γιος του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου, καρπός του φημολογούμενου έρωτά του με την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Ο Χαρίλαος μόλις πρόσφατα έμαθε για τη γαλαζοαίματη καταγωγή του και από τότε ηγείται του φιλοπρόοδου συλλόγου "Ο Βασιλιάς κι Εγώ". Όνειρο του η επιστροφή της Βασιλευομένης Δημοκρατίας και η τοποθέτηση του στη θέση που του αξίζει δικαιωματικά. Έως τότε δουλεύει στα μπετά.

2) The Wrong Guy: Από μικρός είχε κλίση στη ποίηση και είχε κερδίσει μεγάλο αριθμό επάθλων σε διάφορους μαθητικούς διαγωνισμούς. H φήμη του άρχισε να ξεπερνάει τα ελληνικά σύνορα και προσέλκυσε το ενδιαφέρον πολλών ξένων κριτικών. Ο φέρελπις νέος γνώρισε μεγάλη απογοήτευση όταν η εταιρία Sony BMG στο Αμέρικα του αρνήθηκε συμβόλαιο αποκλειστικού στιχουργού της Mariah, όταν μια υπάλληλος ελληνίδα τον άκουσε να μιλάει στο τηλέφωνο με Ελλάδα και να αποκαλεί την εξαίρετη τραγουδίστρια "αυτή η βυζαρού". 'Εκτοτε δεν κρύβει το μένος του για το συγκεκριμένο πλάσμα και κάθε βράδυ κάνει βουντού σε ένα κουκλάκι με υπερμεγέθες στήθος.

3) Ethan: Με μεγάλη έκπληξη ανακάλυψα πως πίσω από αυτό το blog κρύβεται μια 45άρα παπαδιά γνωστή στους εκκλησιαστικούς κύκλους για την εξαίσια σπανακόπιτά της που χαλάει κόσμο. Οι περισσότεροι δε ξέρουν πως ζει διπλή ζωή, καθώς είναι μέλος σπείρας που απαγάγει όμορφα αγόρια, τα αποτριχώνει και τα φωτογραφίζει με την απειλή όπλου, φωτογραφίες που κοσμούν το blog της και κάνει όλους τους αναγνώστες να αναρωτιούνται
'μα πού τους βρίσκει;'.

4) GaySuperHero: Πέρασε τα πρώτα παιδικά του χρόνια σε ένα μεγάλο αγρόκτημα όπου ξεχώριζε για τις ικανότητές του στο άρμεγμα και στο μάζεμα καπνού. Στην ηλικία των 10 ετών τον τσίμπησε μια μεταλλαγμένη σαρανταποδαρούσα που ήταν τραβεστί και έκτοτε έγινε ο GaySuperHero. Το alter ego του , ο Μπάμπης, είναι ένας φιλήσυχος εστιάτορας, ενώ όταν η ανάγκη τον καλεί μετατρέπεται σε μασκοφόρο εκδικητή που καταπολεμάει την ομοφοβία.


5) Neverlandean : Ανέκαθεν λάτρευε τη καλή μουσική και με μεγάλη αγάπη έφτιαξε ένα blog που προωθεί ακούσματα που αυτός αγαπάει. Μετά τη τεράστια επιτυχία του blog του, τον προσέγγισε δισκογραφική εταιρία και του έδωσε 1 εκατομμύριο μαυρομάτικα φασόλια με μόνο αντάλλαγμα να γράψει ένα post για τους Α Teens. Αν και δέχθηκε, από τότε τον κατατρέχουν οι τύψεις που προώθησε αυτό το τερατούργημα που τολμά να αυτοαποκαλείται band, χάρισε τα φασόλια στους φτωχούς και προσπαθεί να εξιλεωθεί ακούγοντας συνεχώς Cesaria Evora.


TO BE CONTINUED....


(Next time: Ονειροκρίτης)

Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2007

For The Bible Tells Me So (II)


Τελικά είδα τη ταινία εχθές και πραγματικά τη βρήκα εξαιρετική. Η ιδέα του σκηνοθέτη να εστιάσει σε πέντε υπερ-θρησκευόμενες οικογένειες που ήρθαν αντιμέτωπες με την ομοφυλοφιλία ενός παιδιού τους, είναι εκπληκτική και δείχνει πόσο καταστροφικά αποτελέσματα μπορεί να έχει η τυφλή προσήλωση σε μια ιδεολογία (οποιαδήποτε κι αν είναι αυτή), στη προκείμενη περίπτωση στο χριστιανισμό.
Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες ιστορίες ήταν εκείνη του Gene Robinson, του πρώτου ανοιχτά gay επισκόπου της Αγγλικανικής Εκκλησίας (Anglican-Episcopal Church) η εκλογή του οποίου μάλλον θα οδηγήσει σε διάσπαση του ποιμνίου του σε δύο ξεχωριστές εκκλησίες. Επειδή εγω ανέκαθεν πίστευα ότι ομοφυλοφιλία και εκκλησία δε πάνε μαζί, πραγματικά δυσκολεύομαι να κατανοήσω πως ένας άνθρωπος μπορεί να συμβιβάσει μέσα του αυτά τα δύο. Φυσικά δεν αναφέρομαι στη περίπτωση των υποκριτών ιερέων που σε κάθε ευκαιρία καταδικάζουν την ομοφυλοφιλία ενώ οι ίδιοι επιτρέπουν στους εαυτούς τους μια 'παρεκτροπή' πού και πού , αλλά σε όσους μάχονται ανοιχτά για τα δικαιώματα των LGBT με το ίδιο πάθος που υποστηρίζουν το χριστιανισμό.
Εκεί ήταν που εντυπωσιάστηκα με τη ταινία. Ενω περίμενα να 'αποκυρήξει' το χριστιανισμό, τελικά αναφέρθηκε σε ιστορίες ανθρώπων που δεν απαλλάχτηκαν από τις θρησκευτικές τους προκαταλήψεις αλλά τις προσάρμοσαν στο τρόπο ζωής τους. Σε ερώτηση ενός θεατή πάνω στο συγκεκριμένο θέμα, ο σκηνοθέτης που ήταν παρών στη προβολή (στη φωτογραφία με τον Desmond Tutu), απάντησε πως τουλάχιστον για ένα μεγάλο κομμάτι της αμερικανικής κοινωνίας είναι αδύνατη η εγκατάλειψη της Βίβλου ως 'Ιερού Βιβλίου' και ενώ ο διαχωρισμός σεξουαλικότητας - θρησκείας είναι κατά τον ίδιο επιβεβλημένος, τα πράγματα δεν έχουν ωριμάσει ακόμα τόσο ώστε να είναι εφικτό κάτι τέτοιο.
Μήπως τελικά η 'θρησκευτικότητα' είναι τόσο βαθιά ριζωμένη σε κάποιους ανθρώπους που απλά δε μπορούν να την απαρνηθούν; Αυτό είναι κάτι που πρέπει να αποδεχτούμε οι υπόλοιποι; Προσοχή: Δεν αναφέρομαι στη πίστη σε μια ανώτερη δύναμη κτλ. αλλά σε μια θρησκεία που έχει πολλάκις αποδείξει πως απλά δε μας πάει.


Εδώ παρακολουθήστε αυτές τις κυρίες να συζητάνε εν έτει 2007 αν η γη είναι επίπεδη.

Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2007

For The Bible Tells Me So









Σάββατο 22/9 η ταινία θα παιχτεί στο Απόλλων (Σταδίου 19) στα πλαίσια του φεστιβάλ 'Νύχτες Πρεμιέρας' στις 20:30 με τον ελληνικό τίτλο 'Κατά τας Γραφάς'. Επειδή δε προβλέπω να βρίσκει διανομή μάλλον πρόκειται για μοναδική ευκαιρία να τη δείτε σε σινεμά!


Και τώρα για κάτι πιο χαρούμενο,



Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου 2007

Κορίτσι για φίλημα!


Ενώ οι περισσότεροι άνθρωποι θυμούνται τα μαθητικά τους χρόνια με νοσταλγία, για μένα είναι μια περίοδος που ανυπομονώ να παρασυρθεί από τη λήθη. Γενικά όποτε ακούω φίλους να μιλάνε συγκινημένοι για τις νεανικές τους τρέλες, τα ραβασάκια που άφηναν κρυφά στις τσάντες των φιλενάδων τους, τις κοπάνες και τις πλάκες στους καθηγητές αρχίζω να σκέφτομαι ότι μάλλον εγώ βρισκόμουν σε άλλο μήκος κύματος. Ίσως φταίει το γεγονός ότι στη δική μου τσάντα τα άλλα παιδιά έβαζαν πολτοποιημένες κατσαρίδες και η ιδέα της κοπάνας μου προκαλούσε έντονο σφίξιμο στο στομάχι. Όταν δε όλοι οι υπόλοιποι κομπάζουν για τις μαθητικές ερωτικές τους κατακτήσεις εγώ προσεύχομαι να μη ρωτήσουν κι εμένα για τις δικές μου γιατί πολύ απλά δεν υπάρχουν.

Ή μάλλον υπάρχει μία.

Ενώ ήμουν στη δευτέρα Λυκείου διαδόθηκε στο σχολείο (όπως μόνο σε ένα σχολείο μπορεί να διαδοθεί) πως με γούσταρε η συμμαθήτριά μου η Ευτυχία. Η κοπέλα αυτή ανήκε σε εκείνη τη συνομοταξία ανθρώπων που η προσκόλλησή τους στον Ιησού Χριστό είναι τέτοια που αποφεύγουν με κάθε τρόπο το μακιγιάζ, το ξυραφάκι και όλα εκείνα τα εξαρτήματα του διαβόλου που επιβάλλει η βιομηχανία μόδας για να κάνει τις νεανίδες να τρέχουν στα HONDOS σα τρελές και τα ασχημούλικα κοριτσάκια να θέλουν να αυτοκτονήσουν. Αντιθέτως η Ευτυχία κυκλοφορούσε με μακριές φούστες, με χαμηλωμένο το βλέμμα και με υπερβολική τριχοφυΐα.

Την εποχή εκείνη εγώ είχα την ομοφυλοφιλία μου κρυφό καμάρι ενώ ο υπόλοιπος κόσμος δε την είχε απλά τούμπανο αλλά σύνολο κρουστών της κρατικής ορχήστρας. Έτσι θεώρησα τη κατάσταση αυτή καλή ευκαιρία να κλείσω μερικά κακεντρεχή στόματα και να αποδείξω στον εαυτό μου πως δεν υπάρχει κανένας, μα κανένας λόγος να αγχώνομαι που είμαι gay.

Από τις μεγάλες διευκολύνσεις που μου έχει κάνει ο Θεός είναι ότι απαιτεί από το ποίμνιό του παρθενία μέχρι το γάμο. Έτσι η Ευτυχία δεν επρόκειτο να αρχίσει να να παραξενεύεται που δε τη πίεζα να το κάνουμε και θα μπορούσαμε να τα έχουμε ανταλλάσσοντας κανά κλεφτό φιλί πού και πού και όχι σωματικά υγρά. Έτσι λοιπόν απέκτησα γκόμενα.

Το πρώτο φιλί ήταν πραγματικά μια τραγική εμπειρία και για τους δυο μας. Εγώ προσπαθούσα να φέρω στο μυαλό μου το Brad Pitt από το Thelma and Louise για να πάρω το νου μου από τις δύο κατσαρές τρίχες που προεξήχαν εξόφθαλμα από το πιγούνι της, ενώ εκείνη μάλλον θα απογοητεύτηκε που το αγόρι της έπασχε από ολοκληρωτική έλλειψη πάθους και τη φιλούσε με την ίδια θέρμη με την οποία έλυνε μία άσκηση μαθηματικών.

Τα πράγματα από εκεί πήραν ταχέως τη κατηφόρα. Η Ευτυχία μίλησε στο πνευματικό της για μένα και εκείνος της είπε πως είναι λάθος να κάνουμε οτιδήποτε αν δεν ενημερώσουμε πρώτα τους γονείς μας (Τι. Μαλάκας. Θεέ μου!) κι έτσι γυρίζοντας από το φροντιστήριο ένα απόγευμα τη βρήκα να ανταλλάζει συνταγές κέικ με τη μάνα μου καθισμένη φαρδιά πλατιά στο καναπέ του σαλονιού, ενώ με πίεζε αρκετά να εξομολογηθώ κι εγώ γιατί σίγουρα θα είχα αμαρτήσει και θα μου έκανε καλό να τα συζητήσω με ένα παππούλη.

Το να χωρίσουμε ήταν πραγματικός Γολγοθάς. Με πίεζε να της δώσω μία εξήγηση και έκλαιγε με αναφιλητά. Εγώ ένιωθα τελείως σκατά γιατί ήταν πραγματικά πολύ καλή κοπέλα και πάνω στο καυγά της ξεστόμισα πως ήμουν gay. (Σημείωση: Μη πείτε ποτέ, ΠΟΤΕ σε έναν εξαιρετικά θρήσκο άνθρωπο ότι είστε gay). Εκείνη φυσικά έμεινε άναυδη και μάλλον θα της φαινόταν περισσότερο φυσιολογικό αν έλεγα πως είμαι βαμπίρ. Εγώ ξεκίνησα να της λέω τη γνωστή μελοδραματική ιστορία για το πώς η κακούργα κοινωνία με ανάγκασε να τη χρησιμοποιήσω, και πώς εγώ δε φταίω καθόλου αλλά φταίει η άγνοια των ανθρώπων που με κατάντησε μαλάκα κτλ. Όταν ολοκλήρωσα το Φωσκόλειο μονόλογο μου, μου έριξε ένα απαξιωτικό βλέμμα και μου είπε με απόλυτα σταθερή φωνή "Δε μας χέζεις, ρε ηλίθιε" ενώ σηκώθηκε και έφυγε χωρίς να γυρίσει πίσω να με κοιτάξει.

(Next time : For the Bible Tells Me So)

revqueer@yahoo.com

Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2007

Μπήκε!




Για τη Σαρρή ακόμα δεν έχουμε νέα.
God Help Us

Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου 2007

I used to be gay, but I'm ok now!




Τα σχόλια δικά σας!


(Next time: Κορίτσι για φίλημα!)
revqueer@yahoo.com

Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2007

Giovanni's Room




Θυμάσαι εκείνη τη στιγμή; Εκείνη τη πολύ συγκεκριμένη στιγμή στη ζωή σου; Μάλλον ήσουν πολύ παιδάκι ακόμα, αγοράκι αμούστακο, έπαιζες με τους φίλους σου και όλα ήταν υπέροχα. Ένα από τα άλλα παιδάκια αποφασίζει να σταματήσει το παιχνίδι και να μοιραστεί με την υπόλοιπη παρέα πως του γυάλισε η δασκάλα σας. Όλοι γελάτε σα χαζά και αρχίζετε τα πειράγματα αλλά ανακαλύπτεις πως ενώ όλοι οι υπόλοιποι συμφωνούν πως πρόκειται 'και για πολύ γκομενάκι', εσύ το μόνο που έχεις σκεφτεί γι' αυτήν είναι πόσο περισσότερο θα της ταίριαζαν οι πυρρόξανθες ανταύγειες. Βέβαια δε λες τίποτα και συνεχίζεις κι εσύ να χασκογελάς ενώ αρχίζεις να καταλαβαίνεις πως οι σκέψεις που είχες για το γείτονά σου το Νικολάκη μάλλον δε θα πρέπει να τις αναφέρεις αυτή τη στιγμή. Συγχαρητήρια! Είναι η πρώτη φορά που νιώθεις σα φρικιό!



Τώρα πια είσαι 23 και από εκείνη τη στιγμή έχουν μεσολαβήσει άπειρες άλλες τόσες κι εσύ ενώ κλαις γοερά τη μοίρα σου που σε έφερε χωρίς να το θες σ'αυτή τη κατάσταση μαθαίνεις για ένα τύπο που λέγεται James Baldwin. Ήταν Αμερικάνος και γεννήθηκε το 1924 ενώ παράλληλα ήταν 1) μαύρος, 2) ομοφυλόφιλος, 3) γεννημένος εκτός γάμου, 4) με πατριό έναν υπερθρήσκο ιεροκήρυκα. Σκέψου λίγου τη κατάστασή του. Οι λευκοί τον μισούν επειδή είναι μαύρος, οι μαύροι τον μισούν επειδή είναι ομοφυλόφιλος και οι λευκοί ομοφυλόφιλοι της εποχής τον μισούν επειδή είναι μαύρος. Τώρα πες μου, αυτοκτονείς ή όχι; Βέβαια τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι και πολύ χειρότερα. Μπορεί ο James να ήταν επιπλέον πχ κομμουνιστής, παχύσαρκος, Εβραίος και λεπρός.



Ο James τώρα έχει δύο επιλογές στη ζωή του. Ή θα το βουλώσει και θα κάνει τα πάντα να γίνει φυσιολογικότερος του φυσιολογικού, ή θα τους στείλει όλους στο διάολο και θα ζήσει τη ζωή του με τους δικούς του όρους. Έτσι λοιπόν το 1956 (!) θα εκδώσει το δεύτερο βιβλίο του που λέγεται Giovanni's Room και το οποίο -ναι- είναι gay θεματολογίας. Και είναι τέλειο. Μιλάει για πράγματα που δε μιλάει κανεις στην Αμερική των 50΄s και με τη σπαρακτική εξέλιξη της ιστορίας (κάνει το Brokeback να μοιάζει με επεισόδιο από τα στρουμφάκια) αφήνει ανεξίτηλο σημάδι στο χώρο της λογοτεχνίας. Στη συνέχεια ο Baldwin αφιερώνει τη ζωή και το έργο του στον αγώνα του, να ανοίξει τα μάτια και τα αυτιά μιας καταπιεστικής κοινωνίας που γενικά προτιμά να μην ακούγεται η φωνή αυτών που τόσο αμείλικτα καταπιέζει.


Πάντα αναρωτιόμουν τι είναι αυτό που μετατρέπει έναν απλό άνθρωπο σε αγωνιστή ενός σκοπού; Τι οδήγησε τον James από το πλευρό του ιεροκήρυκα πατριού του στην αντίπερα όχθη; Πότε μπούχτισε με την υποκρισία και σταμάτησε να νιώθει φρίκουλο αποφασίζοντας να απαιτήσει για τον εαυτό του και τους συνανθρώπους του αυτά που δικαιούνται; Μήπως τελικά ένιωθε λυτρωμένος που 'εκ γεννετής' είχε καταστεί ανίκανος να ζήσει μια φυσιολογική ζωή; Μήπως χαιρόταν που δε θα κατέληγε ποτέ ένας βαριεστημένος bussinessman που ζει με μια βαριεστημένη housewife; Μήπως η κατάρα του ήταν τελικά η ευλογία του;


Τελικά, μάλλον θα πρέπει να απογοητεύομαι που είμαι μόνο ομοφυλόφιλος.







(Next Time: I used to be gay, but I'm ok now!)


revqueer@yahoo.com

Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2007

23



23 and counting...


(not my cake!)


revqueer@yahoo.com

Τετάρτη 5 Σεπτεμβρίου 2007

Εγχειρίδιο Αντιμετώπισης Ομοφοβικών (Περίπτωση 6)






Αγαπητοί φίλοι,

Συνεχίζοντας το μακρύ και γεμάτο εκπλήξεις ταξίδι μας στο μαγική χώρα της Ομοφοβίας ας δούμε τη περίπτωση ομοφοβικής συμπεριφοράς νούμερο 6.

6) Βρίσκεστε με το έτερον ήμισυ του ιδίου φύλου σε ένα εστιατόριο/μπαρ/whatever και αποφασίζετε να του/της σκάσετε ένα φιλάκι. Ενώ εσείς χαίρεστε τον έρωτά σας, σας πλησιάζει υπεύθυνος/μπαρμαν/whatever και σας ζητάει με διόλου ευγενικό τρόπο να τη κάνετε το συντομότερο γιατί είναι οικογενειακό το μαγαζί και οι υπόλοιποι πελάτες βλέποντάς σας μπορεί και να ξεράσουν από την αηδία.





Φίλοι μου. Αν και στη περίπτωση αυτή ο θυμός εκ μέρους σας θα ήταν εύλογος, μην αφήσετε τον εαυτό σας να παρασυρθεί σε μια ανταλλαγή ύβρεων που κερδισμένο δε θα βγάλει κανένα. Αντιθέτως προτείνουμε ενθέρμως τη μέθοδο 'με έκανες εσύ ρεζίλι μία; θα σε κάνω εγώ 10!' η οποία μετά από μακροχρόνιες έρευνες αποδείχθηκε ως η πλέον αποτελεσματική σε παρόμοιες καταστάσεις. 'Εχουμε και λέμε:



Μετά το σχόλιο του επίδοξου διώκτη σας μείνετε σιωπηλοί στη θέση σας κοιτώντας τον στα μάτια. Μετρήστε μέχρι το πέντε. Εν συνεχεία του λέτε με τόνο φωνής ώστε να ακούγεστε άνετα και από τον τελευταίο πελάτη του καταστήματος και γιατί όχι και από τους περαστικούς.



Απευθύνεστε στον ομοφοβικό: ' Μπάμπη; Μπάμπη;;; Εσύ είσαι ρε μπαγάσα; Πού χάθηκες βρε ψυχή; Μη μου πεις πως δε με θυμάσαι; Ο Χ είμαι, από το gaydar! Που σε πήδαγα της προάλλες; Kι εσύ φώναζες δώσε μου κι άλλο κύρη μου και καραβοκύρη μου; (Προς τους υπόλοιπους θαμώνες του μαγαζιού) Παιδιά τον ξέρετε το Μπάμπη; Το καλύτερο τσιμπούκι των Βορείων προαστείων! ( Στο σημείο αυτό προτείνουμε αν στέκεται κοντά σας να του τσιμπήσετε το κώλο) Έλα ρε Μπάμπη, άσε τις ντροπές! Τρόμαξα να σε γνωρίσω! Χωρίς τη ξανθιά περούκα είσαι άλλος άνθρωπος!'



Αυτό φυσικά είναι ένα μικρό δείγμα. Αφήστε τη φαντασία σας ελεύθερη να δημιουργήσει τις πλέον βρώμικες ατάκες έτσι ώστε ο Μπάμπης, και ο κάθε Μπάμπης, να κάνουν μια μικρή βόλτα in your shoes.


(Νext time: Giovanni's Room)

revqueer@yahoo.com





Σάββατο 1 Σεπτεμβρίου 2007

Mantropolis








'When we do something stupid we will do something else stupid just to cover for that stupid act and then end up looking even stupider.' Ellen DeGeneres 'One Night Stand'






Πάντα πίστευα ότι είναι εξαιρετικά καλό για τον κάθε άνθρωπο πού και πού να γίνεται λίγο ρεζίλι. Ένα γερό ρεζίλεμα εξαφανίζει έστω και στιγμιαία κάθε ίχνος έπαρσης και τέλος πάντων μας υπενθυμίζει ότι όλοι είμαστε άνθρωποι και άρα 'από κατασκευής' επιρρεπείς στα σφάλματα και τις ατέλειες. Εγώ βέβαια σα προσωπικότητα έχω πάει ένα βήμα παραπέρα και φροντίζω να μη χάνω ευκαιρία να ξεφτιλίζω τον εαυτό μου και κατά συνέπεια να προκαλώ στους άλλους γέλια μέχρι δακρύων (στη καλύτερη των περιπτώσεων), απέχθεια ή απλά οίκτο. Εχθές λοιπόν για μια ακόμα φορά μεγαλούργησα, εκπλήσσοντας ακόμα και τον εαυτό μου με το μέγεθος της βλακείας μου.



Ας πάρουμε τα πράγματα όμως από την αρχή. Ευρισκόμενος στα Metropolis στη Πανεπιστημίου ενώ έψαχνα ένα dvd μου γυάλισε ένας από τους πωλητές. Γενικά έχω παρατηρήσει ότι το συγκεκριμένο κατάστημα φέρνει εξαιρετικά 'κομμάτια' αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση μιλάμε για ένα παιδί από εκείνα που τα βλέπεις και νιώθεις όλο σου το αίμα να αλλάζει πορεία και να κατευθύνεται αστραπιαία προς ένα πολύ συγκεκριμένο σημείο του σώματός σου ( αχ, τι ρομαντικό....!). Επειδή το παλικάρι ανέδιδε και άπλετα gay vibes πήρα την απόφαση πως θα του τη πέσω no matter what. Αν και γενικά όποτε παίρνω τέτοιες αποφάσεις τα αποτελέσματα κυμαίνονται από καταστροφικά έως ολέθρια, ήταν τέτοια η δύναμη της έλξης που όλες οι βροντερές φωνές στο κεφάλι μου που φώναζαν ΜΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗ δεν μου ακουγόταν ως τίποτα παραπάνω από ψίθυροι.




Ενώ για τον υπόλοιπο κόσμο το να πει δυο λόγια σε κάποιον που γουστάρει ('Γειά, Μ'αρέσεις, θες να βγούμε για 1 ποτό') είναι εξαιρετικά απλό, σε εμένα φαίνεται επιχείρημα εξίσου δύσκολο όσο η ανάβαση του Έβερεστ. Κατέστρωσα μέσα μου σχέδιο τι θα πω. 1)Πρέπει να το παίξω άνετος, 2)Πρέπει να περάσω το μήνυμα ότι μου αρέσει το σινεμά και άρα μοιραζόμαστε ενδιαφέροντα, 3)Πρέπει να βρω τρόπο να ζητήσω τηλέφωνο του. Ενώ αυτές οι σκέψεις πέρναγαν από το μυαλό μου, είδα ότι το αντικέιμενο του πόθου μου έστρεφε το βλέμμα του προς το μέρος μου. Εγώ φυσικά τα έκλασα και του γύρισα αμέσως τη πλάτη ενώ παράλληλα έσφιξα τα κωλομέρια μου για να φαίνεται ο ποπός πιο τρουλωτός.




Χωρίς να το πάρω καλά καλά χαμπάρι ο Άδωνις είχε φτάσει δίπλα μου τακτοποιώντας dvd ενώ εγώ το έπαιζα απορροφημένος κοιτάζοντας το Κουρδιστό Πορτοκάλι.


"Κιούμπρικ".

Ο τύπος με κοίταξε.

"Με συγχωρείτε;".

"Κιούμπρικ" επανέλαβα. "Φοβερός σκηνοθέτης".

"Ναι" μου λέει. "Ψάχνεις κάποια ταινία του;".

"Όχι" απαντάω και συνεχίζω. "Ξέρεις γεννήθηκε το 1928 στο Μανχάτταν. Ο πατέρας του ήταν Εβραίος μετανάστης, γιατρός."

"Α, δε το ήξερα"

"Ναι." ( Τώρα είναι η ώρα προχώρα ΠΡΟΧΩΡΑ στο ψητό!!!).

Συνεχίζω "Στην αρχή ξεκίνησε ως φωτογράφος. Συνεργαζόταν με το περιοδικό Life.'

(αχ, έχει αρχίσει να βαριέται , άλλαξε θέμα!!). "Τη πρώτη του ταινία την αποκήρυξε, λεγόταν Fear and Desire και σύμφωνα με φήμες αγόρασε όλες τις κόπιες της ταινίας." (Somebody Stop Me PLEASE!).

"Μμμ. Οκ, τα λέμε " λέει το παιδί και προχωράει.

Αν και τα πράγματα δε πήγαν όσο καλά ήλπιζα δε το έβαλα κάτω. Τον ακολούθησα και μόλις στάθηκε πήγα και έκατσα δίπλα του. Γύρισε και με κοίταξε.

"Μπέργκμαν" του λέω.

"Τι;"

"Ινγκμαρ Μπέργκμαν. Πέθανε. Πρόσφατα. Στη Σουηδία."

"Φίλε συγγνώμη αλλά έχω αρκετή δουλειά" μου λέει

"Γύρισε 62 ταινίες" του απαντάω.


Φαντάζομαι πως καταλαβαίνετε κι εσείς πως δε σκοπεύω να περάσω από τα Μetropolis στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστηνα. Ευτυχώς ακριβώς δίπλα υπάρχει το DVD SHOP που έχει εξίσου μεγάλη ποικιλία σε dvd και έναν γαλανομάτη υπάλληλο... Κούκλο!

(Next time: Εγχειρίδιο αντιμετώπισης ομοφοβικών Part II. Περίπτωση νούμερο 6.)

revqueer@yahoo.com