Κι Ο Άνεμος Του Σήκωνε Γλυκά Τη Φουστανέλα

Κι Ο Άνεμος Του Σήκωνε Γλυκά Τη Φουστανέλα
by Revqueer

(Αφιερωμένο στους ομοφυλόφιλους αγωνιστές του '21)

Εκεί, στην άκρη του βουνού, σα πέρασε το δείλι
βρήκα ζεστή παρηγοριά μέσα στα δυο του χείλη
Δυο μπράτσα από σίδερο κι ένα κορμί ατσάλι
με ρίξανε τον έρημο σε νέα παραζάλη

Ενώ κοιμόμουν ήσυχος, "Ξύπνα!" μου λέει, "Έλα!"
Κι ο άνεμος του σήκωνε γλυκά τη φουστανέλα

Η λύτρωση του γένους μας ήταν προτεραιότης
Μα πώς να του αντισταθώ που ήταν πατριώτης;
"Περίμενε!" του φώναξα "Να πάμε κάπου αλλού!"
Μα στη βράκα του επρόσεξα το σχήμα του φαλλού

Τρόμαξα όπως το 'βλεπα, τσίριξα σα κοπέλα
Κι ο άνεμος του σήκωνε γλυκά τη φουστανέλα

Φοβόμουν μη μας πιάσουνε, κουδούνια μη κρεμάσουν
στους Τούρκους μη μας δώσουνε να μας ξενυχιάσουν
Με πήρε και κρυφτήκαμε, μου έπιασε το μπούτι
Κι τότε ήταν που έπεσε το πρώτο μπαλαμούτι

Μα τ' όπλο μ' εκπυρσοκρότησε, ήτανε μπακατέλα
Κι ο άνεμος του σήκωνε γλυκά τη φουστανέλα

Οι σύντροφοι εξύπνησαν, τρέξαν για βοήθεια
Και με βρήκανε να χαστουκώ του Κίτσουλα τα οπίσθια
Εντράπηκα πολύ ομολογώ, κόντεψα να πεθάνω
Και έντρομος διαπίστωσα πως μου ήρθαν από πάνω


Με ηρεμία τους εξήγησα πως έκανα κουτσουκέλα
Κι ο άνεμος τους σήκωνε γλυκά τη φουστανέλα

Ο ποιητής επιτρέπει τη χρήση του συγκεκριμένου ποιήματος σε σχολικές εορτές για την επέτειο της 25ης Μαρτίου για απαγγελία ή τραγούδι στη μελωδία του Umbrella της Rihanna.




revqueer@yahoo.com

Τι είναι αυτό που μας ενώνει;

Πρόσφατα σε γνωστή αλυσίδα fast food εστιατορίων στραβοκατάπια όπως έτρωγα ένα χάμπουργκερ και παραλίγο να καταλήξω να κοιτάω τα κυπαρίσσια ανάποδα.

Βασικά έγινα κάπως ρεζίλι γιατί σηκώθηκα όρθιος κι άρχισα να τρέχω γύρω γύρω στο μαγαζί με τα χέρια γύρω απ' το λαιμό μου προσπαθώντας να πάρω ανάσα. Μετά από μερικά δευτερόλεπτα ήμουν σίγουρος πως θα πεθάνω και αποφάσισα πως θα ήταν καλό να βρω τρόπο να εκφράσω τις τελευταίες μου επιθυμίες. Έτσι, άρπαξα ένα μπουκάλι κέτσαπ κι επεχείρησα να γράψω στους τοίχους του καταστήματος πως θέλω να μ' αποτεφρώσουν και να σκορπίσουν τις στάχτες μου στον Ειρηνικό ή αν αυτό δε καταστεί εφικτό, έστω κάπου στο Σκαραμαγκά.

Πάνω που άρχισα να ακούω ορδές αγγέλων να με υποδέχονται τραγουδώντας Καίτη Ντάλη, με άρπαξε ένας κύριος από πίσω και με δεξιοτεχνία βοήθησε ώστε να εκσφενδονιστεί η μπουκιά απ' το λαιμό μου και να καταλήξει στο κούτελο ενός δεκάχρονου κοριτσιού με σιδεράκια που άρχισε ευθύς αμέσως να κλαίει.

Χάρηκα πάρα πολύ που τελικά θα ζούσα και έπεσα συγκινημένος στα χέρια του σωτήρα μου ο οποίος σύντομα έμαθα πως ήταν ένας διάσημος οραματιστής - μέντιουμ που κυκλοφορούσε με το όνομα 'Εφηβαίος'. Ο Εφηβαίος έβγαζε τα προς το ζην ενημερώνοντας τους πελάτες του τι υπήρξαν στη προηγούμενη ζωή τους, ενώ υποσχόταν πως μπορούσε να προβλέψει την ώρα θανάτου τους με ακρίβεια δευτερολέπτου.

Η παρ' ολίγον ολέθρια αυτή εμπειρία με οδήγησε στο να επαναπροσδιορίσω την αποστολή μου στη γη και μετά από πρότασή του, επισκέφθηκα τον Εφηβαίο στο χώρο εργασίας του. Αφού υπέβαλε τον εαυτό του σε ύπνωση μ' ενημέρωσε πως στη προηγούμενη ζωή ήμουν ή ταϊβανός μεταλλωρύχος ή πυγολαμπίδα ή κάτι ενδιάμεσο και μου ανακοίνωσε πως ξέρει την ώρα που θα πεθάνω.

Αυτό με τρόμαξε και πριν προλάβει να μιλήσει έφυγα τρέχοντας για να μη μάθω. Αλήθεια, πώς μπορεί να διαχειριστεί κανείς μια τέτοια πληροφορία; Αν μου έλεγε πχ. πως θα πεθάνω το 2234 κάπως θα ηρεμούσα, αλλά αν μάθαινα φερ' ειπείν πως φεύγω τον Απρίλη του 2010; Κι αν έχω κάνα ηλίθιο θάνατο, πχ. παθαίνοντας ασφυξία αφού κατά λάθος πέσω μέσα σ' ένα γιγάντιο μπολ με κρέμα καραμελέ;

Πέρασα πολλά συνεχόμενα βράδια άυπνος, ενώ τα πρωινά σπάνια έβγαινα απ' το σπίτι φοβούμενος πως ο θάνατος μου είχε στήσει καρτέρι σε κάθε γωνία. Η αγωνία μου είχε και πολλές σωματικές επιπτώσεις καθώς γέμισε όλο μου το κορμί μαύρα εξανθήματα κάνοντας με να πιστεύω πως η μαύρη πανούκλα με επέλεξε για να κάνει το θεαματικό comeback της.

Τελικά ενέδωσα. Ο Εφηβαίος δέχτηκε να με δει άμεσα και χωρίς να χάνω χρόνο ξεκίνησα για το γραφείο του. Όταν όμως έφτασα, βρήκα περιπολικά, δύο ασθενοφόρα και πολύ κόσμο μαζεμένο απέξω. Δυστυχώς, όπως με πληροφόρησαν οι γείτονές του, ο Εφηβαίος τηγάνιζε κεφτέδες όταν κατά λάθος πήδηξε η γάτα του μεσα στο τηγάνι καταστρέφοντας το τέλειο σχήμα τους που με τόσο κόπο είχε πλάσει. Εξοργισμένος έπνιξε τη γάτα αλλά μετά τον έπιασαν οι τύψεις και αυτοκτόνησε τρώγωντας 230 hot dog μαζί με τις συσκευασίες τους.

Φακ...

revqueer@yahoo.com

Ε Ναι Λοιπόν! ΕΙΜΑΙ!!

Τι κοινό έχω εγώ με τη Beyonce, την Agatha Christie, τον Stephen King, το Michael Jackson, τη Lauren Bacall, το Leo Tolstoi και πολλούς άλλους;

Ανήκουμε στο αδικημένο ζώδιο της Παρθένου. Ναι κύριοι, καλά ακούσατε! Είμαι Παρθένος! Και με ωροσκόπο Παρθένο! Δηλαδή παρθένος στο τετράγωνο! Και δε ντρέπομαι που το λέω!

Ο τρομερός ρατσισμός που η ελληνική κοινωνία επιφυλλάσει για τους Παρθένους είναι κάτι που έχω φάει στο πετσί μου. Ξέρετε τι εννοώ. Τα βλέμματα αποστροφής που βλέπω κάθε φορα που το ανακοινώνω, η απέχθεια που συνήθως εκφράζεται μ' ένα «Ωχ!», οι ψίθυροι πίσω απ' τη πλάτη μου και τα αστειάκια εις βάρος μου! Αλλά δε θα κρύβομαι και θα φοβάμαι άλλο!

I'LL SAY IT LOUD, I'M VIRGO AND I'M PROUD!!!!

Κι ένας βλάκας μας αναλύει.

On other news,

Πληροφορήθηκα πως 12/6 επιστρέφει το Kathy Griffin: My Life on The D List στο Bravo, και 16/6 το λατρεμένο Weeds στο Showtime! Εμπρός καλό μου torrent!

Επίσης αποφάσισα επιτέλους να αγοράσω καινούριο κινητο. Περιμένω προτάσεις!

Τέλος με προσκάλεσαν Equilibrium και Strahd να εξηγήσω από πού προήλθε το revqueer. Βασικά δεν είναι τίποτα το φοβερό, κάπως θα ξενερώσετε, αλλά anyway...
Όταν ξεκίνησα το blog σκόπευα να γράψω σε συνέχειες την ιστορία ενός ομοφυλόφιλου in the closet (Το blog θα λεγόταν Greek Closet Story) ο οποίος προσπαθεί να κάνει τη μικρή του επανάσταση για να φύγει απ' το τέλμα στο οποίο έχει πέσει αλλά συνέχεια οι προσπάθειές του πέφτουν στο κενό. Κοινώς, αποφασίζει συνέχεια να κάνει στροφή 180 μοιρών αλλά συνήθως καταλήγει να κάνει τα πράγματα χειρότερα. Έτσι θεώρησα πως θα ήταν πολύ ειρωνικό να έχει ένα αρκετά 'αγωνιστικό' nickname και κατέληξα στο rev (revolution) και queer
Και επειδή κατά βάθος είμαι πολύ cheesy τύπος, Rêve (από τις λίγες γαλλικές λέξεις που ξέρω) σημαίνει όνειρο. Νομίζω.

Σειρά έχουν,
Voltsek, Cookie Basher, Cobden και Marvin!

Η φοβερή Bette Davis σε σπάνια συνέντευξη στο θρυλικό Johnny Carson. Ρε παιδιά, δεν υπάρχουν τέτοιες σταρ στις μέρες μας!

revqueer@yahoo.com

Μήνας του Μέλιτος

Αγαπημένοι μου γονείς,

Εδώ όλα καλά! Φτάσαμε προχθές και είμαστε ενθουσιασμένοι! Η Σάσα σας στέλνει τους χαιρετισμούς της! Κλείσαμε τρεις μέρες γάμου! Εγώ παντρεμένος! Απίστευτο δεν είναι;

Το Σάο Πάολο είναι πραγματικά υπέροχο! Πόσο δίκιο είχε ο μπαμπάς που επέμενε να έρθουμε! Ο κόσμος είναι τόσο ζεστός εδώ, τόσο ανοιχτός, σε κοιτάζει δίχως κακία! Έχουμε πολλά να μάθουμε απ' αυτούς!

Σήμερα το πρωί μας υποδέχτηκε στο ξενοδοχείο ο Φεδερίκο, που θα μας ξεναγεί εδώ γύρω. Είναι πραγματικά υπέροχος! Έχει πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία το Σάο Πάολο, κι ο Φεδερίκο μας την εξηγεί εκπληκτικά! Έχει καταπράσινα μάτια και του αρέσει να φοράει κάτι ανάλαφρα πουκαμισάκια ανοιχτά μέχρι το στέρνο. Πρέπει και να γυμνάζεται πολύ γιατί οι πλάτες του είναι σα βουνό. Μου θυμίζει το Κώστα που κάναμε πολύ παρέα στη σχολή. Τον θυμάστε;

Τέλοσπάντων, τι έλεγα; Ναι, το Σάο Πάολο είναι πολύ ζωντανό όλο το 24ωρο, και μετά τη πρωινή ξενάγηση η Σάσα είχε κουραστεί και γύρισε στο ξενοδοχείο, ενώ εγώ έμεινα με το Φεδερίκο ο οποίος με πήγε σε κάτι εκπληκτικά μπαρ εδώ πέρα. Ο Φεδερίκο είναι τυπικός Βραζιλιάνος, έχει σκούρο δέρμα και πολύ άσπρα δόντια. Και όπως όλοι είναι πολύ φιλικός και μου χαμογελάει συνέχεια. Μετά από μερικά ποτά ήμασταν κάπως μεθυσμένοι και χορεύαμε έξαλλα με τ' άλλα αγόρια στο μαγαζί! Ναι καλά διάβασες μαμά. Εγώ χόρευα! Κρίμα που δε μπόρεσε να έρθει κι η Σάσα. Θα περνάγαμε υπέροχα!

Μετά με πήγε σ' ένα πανέμορφο πάρκο να δούμε τον ήλιο ν' ανατέλλει. Πρέπει οπωσδήποτε να έρθετε με τους Παπαδόπουλος να δείτε τον ήλιο ν' ανατέλλει από εδώ. Μοναδική εμπειρία! Σκέτη ηδονή!

Η Σάσα σας στέλνει τα φιλιά της! Δυστυχώς έχει πάλι ημικρανίες και δε μπορεί να βγαίνει πολύ. Κρίμα γιατί ο Φεδερίκο με πήγε σ' ένα καταπληκτικό σπα, δηλαδή περισσότερο σα σάουνα ήταν, και με γνώρισε σε πολλούς φίλους του με τους οποίους πλέον μας συνδέουν στενοί δεσμοί φιλίας. Πρέπει οπωσδήποτε να τους καλέσουμε στο εξοχικό στα Καλύβια, θα περάσουμε τέλεια!

Θα σας αφήσω τώρα, γιατί πρέπει να ετοιμαστώ! Θα περάσει ο Φεδερίκο σε λίγο και λέμε να πάμε εκδρομούλα σ' ένα γραφικό χωριουδάκι μακριά απ' τη φασαρία της μεγαλούπολης κι ίσως μείνουμε μια δυο μέρες σ' ένα φτηνό μοτέλ εκεί. Μην ανησυχήσετε αν δε πάρω τηλέφωνο ή αν δε λάβετε mail για λίγο καιρό, θα μαθαίνετε νέα μου απ' τη Σάσα που δυστυχώς δε θα μπορέσει να έρθει γιατί σ' αυτή τη περιοχή δεν επιτρέπονται γυναίκες. Είναι κάτι σαν το Άγιο Όρος.

Είμαστε τόσο ευτυχισμένοι!

Σας φιλώ,
ο Γιάννης σας!

Υ.Γ.: Μπαμπά, ρώτα το θείο Στέφανο τι λιπαντικό χρησιμοποιεί για το Toyota. Θα καταλάβει αυτός.

revqueer@yahoo.com

Γελάστε ΤΩΡΑ

" If a person isn't generally considered beautiful, they can still be a success if they have a few jokes in their pockets. And a lot of pockets."

Andy Warhol

Αν ρωτήσεις οποιονδήποτε να σου πει τι ψάχνει σ' ένα σύντροφο, 9 στους 10 θα απαντήσουν πως ψάχνουν κάποιον με χιούμορ.

Ας μη γελιόμαστε, ένας άνθρωπος μονίμως σοβαρός και ξενέρωτος είναι άκρως απωθητικός. Βέβαια, όπως είναι φυσικό, δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι καλό χιούμορ, ενώ πολλοί είναι εκείνοι που έχουν αποκόψει τελείως το γέλιο απ' τη ζωή τους.

Ως γνωστόν, εγώ πάντα βοηθάω ανθρώπους που έχουν ανάγκη κι έτσι έφτιαξα μια λίστα με πέντε σπαρταριστά αστεία που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε για να κάνετε όποιο τεκνό επιθυμείτε να σέρνεται από πίσω σας.

Τα συγκεκριμένα αστεία τα χρησιμοποίησα στη συνάντησή μου με το Δημήτρη, η οποία αν και δεν οδήγησε σε σχέση ή σεξ, εγώ τη θεωρώ πετυχημένη.

Διαβάστε προσεκτικά.

1) Αντί Καλομοίρα Σαράντη, μήπως έπρεπε να τη λένε Καλομοίρα Πενήντη;
2) Τι πετάει και βρωμάει; Το αερόσκατο.
3) Αν οι αράπηδες την έχουν μεγάλη, εγώ μήπως πρέπει να δηλώνω έβενος;
4) Τι κοινό έχουν ένας ραβίνος, ένας παπάς κι ένας καθολικός ιερέας; (αυτό δε το έχω βρει ακόμα, αλλά είμαι σίγουρος πως θα σκαρφιστώ σύντομα κάποια ξεκαρδιστική απάντηση.)
5) Γιατί οι bears έχουν τρίχες; Γιατί δεν είναι twinks.



Με αυτά τα αστεία - όπλα στη φαρέτρα σας, μπορείτε να πετύχετε κάθε ποθητό στόχο! Προσοχή όμως!!! Το πιο σημαντικό είναι να καταφέρετε να τα πείτε με τέτοιο τρόπο, ώστε να μη φαίνεται πως έχουν σχεδιαστεί εκ των προτέρων. Πρέπει να κατευθύνετε με μαεστρία τη κουβέντα προς τα εκεί που θέλετε για να έχετε επιτυχία. Κι ενώ στη περίπτωση του αστείου της Kαλομοίρας αυτό είναι εύκολο καθ' ότι η Γιουροβίζιον συζητιέται νυχθημερόν αυτή τη περίοδο, δεν ισχύει το ίδιο για τα υπόλοιπα τόσο εύστοχα καλαμπουράκια.

Σας τα παρουσιάζω όπως τα είπα εγώ στη συνάντηση μου με το Δημήτρη.

2)
Δημήτρης: Με συγχωρείς, πάω λίγο τουαλέτα.
Εγώ: Για το ψιλό σου ή το χοντρό σου;
Δημήτρης: Ερμ....
Εγώ: Τι πετάει και βρωμάει; Το αερόσκατο.

3)
Δημήτρης: ...κι έχω σταματήσει ν' αγοράζω πια cd. Τώρα με το adsl...
Εγώ: Ούτε από μαύρους αγοράζεις;
Δημήτρης; Ε, παλιότερα ναι. Τώρα πια δεν έχει νόημα.
Εγώ: Αν οι αράπηδες την έχουν μεγάλη, εγώ μήπως πρέπει να δηλώνω έβενος;

4)
Εγώ: ....και με βρήκαν ξεβράκωτο να κρέμομαι απ' το πολυέλαιο!
Δημήτρης: (Κάπως αμήχανα) Έλα Χριστέ!
Εγώ: Τι κοινό έχουν ένας ραβίνος, ένας παπάς κι ένας καθολικός ιερέας;
Δημήτρης: Τι;
Εγώ: Χμμμ.....

5)
Εγώ: Ποιό είναι το αγαπημένο σου ζώο που ζει στο δάσος;
Δημήτρης: Χμ... Δε το 'χω σκεφτεί! Το ελάφι;
Εγώ: Όχι...
Δημήτρης: Τι όχι;
Εγώ: Πες άλλο!
Δημήτρης: Τι άλλο;
Εγώ: Ζώο! Του δάσους! Που είναι το αγαπημένο σου!
Δημήτρης: Σου είπα! Το ελάφι!
Εγώ: Όχι το ελάφι ρε παιδί μου! Να! Κοίτα! (σηκώνομαι όρθιος και με τις κινήσεις μου μιμούμαι αρκούδα και γρυλίζω)
Δημήτρης: Ρινόκερος;
Εγώ: Καλά χεσ' το! Γιατί οι bears έχουν τρίχες; Γιατί δεν είναι twinks.


Καλή τύχη guys!





revqueer@yahoo.com

Hag Me

Θεά! Θεά! Θεά!

Ποια χαρακτηριστικά έχουν οι παρακάτω γυναίκες που κάνουν τα γκέι αγοράκια μικρής ή μεγαλύτερης ηλικίας να τρέχουν μανιασμένα από πίσω τους; Είναι απλά η εμφάνιση και το ταμπεραμέντο ικανό ν' αναδείξουν μια κοινή θνητή σε γκέι icon ή εξίσου μας ιντριγκάρει μια τραγική ζωή ή μια γερή δόση bitchiness?

Όπως και να έχει, οι συγκεκριμένες κυρίες το ξέρουν πολύ καλά πως έχουν πέραση στο γκέι κοινό και κάνουν ό,τι μπορούν να προσαρμοστούν στα δεδομένα του. Από τις δηλώσεις της Madonna "I'm a gay man trapped in a woman's body", το καθαρά ομοερωτικό θέαμα που προσφέρει η Kylie στις συναυλίες της (όσοι πάτε αύριο να κάνετε αναλυτικό αφιέρωμα στα μπλογκ σας!) μέχρι τις politically incorrect ατάκες της Kathy Griffin,

όλες προσπαθούν να πάρουν κομμάτι της τεράστιας γκέι πίτας, καθώς οι γκέι φαίνεται να είναι το πλέον πιστό και προσοδοφόρο κοινό.

Επίσης είναι αρκετά ενδιαφέρον το γεγονός πως πίσω απ' αυτές τις ντίβες κρύβονται στρατιές γκέι στυλιστών, κομμωτών, image makers και χορογράφων που σίγουρα δίνουν συμβουλές στις εν λόγω κυρίες πριν από κάθε τους βήμα.

Βέβαια, πού και πού ξεσπάνε μικρά σκανδαλάκια, όπως τότε που ο Boy George απεκάλεσε τη Madonna υποκρίτρια διότι η Kabbalah που άλλαξε τη ζωή της και τη μετέτρεψε στη σοφότερη γυναίκα του κόσμου που έχει τις απαντήσεις για όλα τα υπαρξιακά ερωτήματα, δεν αποδέχεται την ομοφυλοφιλία, κάτι που η ίδια φυσικά έσπευσε να διαψεύσει.

Όπως και να έχουν τα πράγματα, η αλήθεια είναι πως στο πρόσωπο αυτών των γυναικών πολλοί έχουν βρει είδωλα για να λατρεύουν, και ίσως ενα είδος κατανόησης και αποδοχής που δε βρίσκουν αλλού.

Και το παιχνίδι καλά κρατεί!




Και φυσικά χρόνια πολλά στους Κωνσταντίνους και τις Ελένες, μπλόγκερ ή μη!




revqueer@yahoo.com

Η Γκομενίτσα Μου

Αντιμετωπίζοντας διάφορες οικονομικές δυσκολίες, πήρα την απόφαση να γίνω ναυτικός για να συμπληρώσω το εισόδημά μου.

Με προσέλαβαν δοκιμαστικά στο εμπορικό πλοίο «Σουζάννα» κι όπως ετοίμαζα τις βαλίτσες μου ανυπομονούσα να γνωρίζω τις θάλασσες του κόσμου. Με φανταζόμουν στις Ινδίες να φορτώνω κάρυ, να ψαρεύω ανέμελα στις ακτές της Μαδαγασκάρης, να πέφτουμε σε τρικυμία στη μέση του Ατλαντικού κι εκεί που είμαστε σίγουροι πως θα βυθιστούμε να αρπάζω το τιμόνι απ' τα χέρια του πανικόβλητου καπετάνιου και με πρωτοφανή μαεστρία να μας οδηγώ στη σωτηρία κερδίζοντας την ευγνωμοσύνη και το θαυμασμό των συντρόφων μου.

Φτάνοντας στο λιμάνι ανακάλυψα πως το «Σουζάννα» κάνει καθημερινά τη διαδρομή Πειραιάς- Αίγινα μεταφέροντας εφημερίδες και φιστίκια και οι συνθήκες πάνω στο πλοίο ήταν πολύ διαφορετικές απ' αυτές που είχα φανταστεί. Ο καπετάνιος ΔΕΝ ήταν γλυκούλης γεράκος με άσπρη γενειάδα και πίπα, αλλά ένας σαραντάρης που μύριζε σα χαλασμένη τσιπούρα κι έχω να πω πως από τη πρώτη στιγμή δε με συμπάθησε καθώς πέταξε 6 απ' τις 7 βαλίτσες μου στη θάλασσα πριν καν μπω στο πλοίο.

Η δουλειά ήταν σκληρή και το περιβάλλον αφιλόξενο. Οι σύντροφοι στο πλοίο ήταν εξαιρετικά αθυρόστομοι και εξαπέλυαν για τη πλάκα τους ύβρεις που καθόλου δε ταίριαζαν με την ευαίσθητη ιδιοσυγκρασία μου. Σε λίγο άρχισαν να μιλάνε για γυναίκες κι εγώ διακριτικά απομακρύνθηκα τάχα μου να βρω κρεμάστρες να κρεμάσω τα ρούχα μου απ' τη βαλίτσα. Δυστυχώς δεν υπήρχε αρκετά ευρύχωρη ντουλάπα on board κι έτσι βρέθηκα στη μέση της παρέας να ακούω μπίχλες ναυτικούς να περιγράφουν με κάθε λεπτομέρεια τις πρόσφατες σεξουαλικές τους επαφές. Από μένα καθ' ότι νεότερος, περίμεναν να ακούσουν τα πλέον χειρότερα κι όταν ήρθε η σειρά μου κόμπιασα, αλλά για να μη τους απογοητεύσω είπα με στόμφο «Όλες οι γυναίκες είναι πουτάνες», κάτι που φάνηκε να τους ικανοποιεί προς το παρόν.

Όπως όμως οι μέρες περνούσαν, οι σύντροφοι γινόταν όλο και πιο πιεστικοί. Όλο απέφευγα να απαντήσω ευθέως για τις ερωτικές μου κατακτήσεις, αλλά έβλεπα στα μάτια τους πως αν δεν έλεγα κάτι και σύντομα θα με πετούσαν στους καρχαρίες που σίγουρα περιτριγυρίζουν την Αίγινα αναζητώντας νεανική ομοφυλόφιλη σάρκα να κορέσουν τη πείνα τους.

Έτσι κατασκεύασα την Ισμήνη.



Η Ισμήνη ήταν 22 ετών, ξανθιά και γαλανομάτα και είχαμε ήδη κλείσει ένα χρόνο σχέσης. Σπούδαζε στα Τ.Ε.Ι. διοίκηση επιχειρήσεων, ο πατέρας της ήταν κατασκευαστής πινακίδων οδικής κυκλοφορίας, είχε δύο μικρότερα αδέρφια, το Σταμάτη και το Γρηγόρη, και χόρευε εξαιρετικά σάμπα. Η Ισμήνη με λάτρευε κι εγώ το ίδιο, αλλά παράλληλα της είχα εξηγήσει πως είμαι πολύ άντρας και είχα ορμές και με κάποιο δισταγμό είχε συμφωνήσει πως πού και πού είχα το δικαίωμα κι εγώ σαν άντρακλας να τσιλημπουρδίσω λίγο.

Μόλις μπήκε η Ισμήνη στη ζωή μου, η εκτίμηση που είχαν οι υπόλοιποι στο πλοίο για μένα αυξήθηκε κατακόρυφα. Τα πειράγματα έδιναν κι έπαιρναν, και ειδικά αφού τους έδειξα φωτογραφία της (απόκομμα απ' το marie claire) έγινα ο Mr. Popular της «Σουζάννας» και μου συγχωρούσαν όλα τα λάθη, ακόμα και όταν τραβώντας ένα μοχλό για να δω τι κάνει έστειλα δύο τόνους αιγινίτικο φιστίκι στο πάτο της θάλασσας.

Τότε ήταν που ένας καινούριος μαλάκας ήρθε στο πλοίο. Απ' την αρχή με ανταγωνιζόταν και φαινόταν πως δε θα τα πηγαίναμε καλά. Με φώναζε περιπαιχτικά «το φασολάκι», «ο μαντάμ» κι «ο φιρφιρίνος». Εγώ νιώθοντας τη λεπτή ισορροπία που είχα κατασκευάσει ν' απειλείται του έδειξα φωτογραφία της γλυκιάς Ισμήνης μήπως το βουλώσει κι αυτός αμέσως αναγνώρισε πως ήταν η Κάτια Ζυγούλη και αμφισβήτησε ευθέως την ειλικρίνεια των λεγομένων μου. Εγώ τσατισμένος και σε κατάσταση πανικού του είπα πως θα του τη γνώριζα μόλις δέναμε στο Πειραιά και θα τον αποστόμωνα μια και καλή.

Όπως μπαίναμε στο λιμάνι, ήξερα πως η ώρα της αλήθειας είχε φτάσει. Κατεβαίνοντας πρώτος απ' το πλοίο ένιωθα τα βλέμματα των συντρόφων μου καρφωμένα πάνω μου. Όντως είχαν σχεδόν κρεμαστεί απ' τη κουπαστή και με κοίταζαν με αγωνία. Τελικά άρπαξα τη πρώτη ξανθιά που βρήκα μπροστά μου, της έβαλα με τρόπο ένα εικοσάευρω στο σουτιέν ανάμεσα στα στήθη για να την αποζημιώσω για τη συμμετοχή της στο 'κόλπο' μου και τη φίλησα παθιασμένα με αποτέλεσμα να υποστώ απ' το γκόμενό της που εμφανίστηκε απ' το πουθενά κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις που απέτρεψαν τη συνέχιση της τόσο ελπιδοφόρας καριέρας μου στο χώρο της ναυσιπλοΐας.

revqueer@yahoo.com

Some things are so obvious!

revqueer@yahoo.com

ΙδιογρΑφως

Αποφάσισα να απαντήσω στη πρόσκληση του Keen On Boys και Θράσου, και θεώρησα πως θα ταίριαζε στο κλίμα του μπλογκοπαίχνιδου ν' αναφέρω την άγνωστη σε πολλούς ιστορία που κρύβεται πίσω απ' την εφεύρεση της πρώτης γραφομηχανής, πρόδρομο του σημερινού πληκτρολογίου, που μας στέρησε τη χαρά των χειρόγραφων κειμένων. Ναι το ξέρω, τα γράμματα μου είναι χάλια, και τις φωτό τις τράβηξα πολύ πρόχειρα ελλείψει χρόνου! Να είστε επιεικείς. Μεταξύ του κειμένου της φωτογραφίας και του τελικού κειμένου από κάτω υπάρχουν διαφορές.

Η Γραφομηχανή

Η εφεύρεση της γραφομηχανής αποδίδεται στο Κωνσταντίνο Γραφομηχανή απ' όπου και πήρε το όνομά της. Η κατασκευή της υπολογίζεται πως έγινε το Δεκέμβρη του 1852.

Ο Γραφομηχανής ήταν συγγραφέας ρομάντζων με προκλητικό περιεχόμενο και ερασιτέχνης ιερέας. Έγραψε μερικά απ' τα καλύτερα ρομάντζα της εποχής. Πάταγο είχαν κάνει τα έργα του 'Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται τρίο', 'Τα μάτια της είχαν το χρώμα της ναφθαλίνης' και κυρίως το έργο που θεωρείται από πολλούς το αριστούργημά του 'Σ' αγαπάω βρε μπουχέσα', μια συγκινητική ερωτική ιστορία μεταξύ μιας πόρνης κι ενός σακάτη αμφισεξουαλικού τροχονόμου που διαδραματίζεται στην έρημο της Σαχάρας.

Αφορμή για την εφεύρεση της γραφομηχανής στάθηκε το γεγονός πως ο Γραφομηχανής σε ηλικία 35 ετών έχασε και τα δύο του χέρια προσπαθώντας να βουρτσίσει τα δόντια ενός λιονταριού σ' ένα απ' τα πολλά ταξίδια του στην Αφρική με την οργάνωση 'Ζούγκλα Δε Σημαίνει Και Χαλασμένα Δόντια' της οποίας υπήρξε ιδρυτικό μέλος.

Αρχικά, ο Γραφομηχανής αναγκαζόταν να βουτά τη μύτη του στο μελανοδοχείο και να γράφει έτσι, αλλά επειδή η μύτη του ήταν πλακουτσωτή δυσκολευόταν ιδιαίτερα να βάζει τόνους και κυρίως περισπωμένες. Έτσι, ένα βράδυ, αγανακτισμένος από τη κούρασή του και ευρισκόμενος σε μία κατάσταση έντονης μαστούρας λόγω της συνεχόμενης εισπνοής μελανιού κατασκεύασε μέσα σε 17 λεπτά τη πρώτη πρόχειρη γραφομηχανή χρησιμοποιώντας ως πρώτα υλικά ελαιόλαδο, ξύλα μπαμπού, πλατανόφυλλα και δύο βερίκοκα.

Η επιτυχία της εφεύρεσης ήταν άμεση και σύντομα τράβηξε τη προσοχή της διανόησης της εποχής που υιοθέτησε άμεσα το πρωτοποριακό αυτό σύστημα καταγραφής κειμένων. Βέβαια τους πήρε καιρό να καταλάβουν πως είναι πολύ πιο εύκολο να πληκτρολογούν με τα δάχτυλα αντί με τη μύτη όπως έκανε ο Γραφομηχανής, αλλά ευτυχώς δεν ήταν πολύ αργά.

Δυστυχώς το τέλος του Γραφομηχανή ήταν άδοξο. Είχε χώσει το κεφάλι του στη στοματική κοιλότητα ενός ιπποπόταμου για να του καθαρίσει το πίσω-πίσω τραπεζίτη έχοντας την οδοντόβουρτσα στο αυτί του, όταν ο ιπποπόταμος βαρέθηκε να κρατάει το στόμα του ανοικτό, παίρνοντας για πάντα από κοντά μας αυτό το τόσο δημιουργικό άνθρωπο.

(για το http://www.autographcollectors.blogspot.com/)

Οι οδηγίες είναι:
1. Σχεδιάζεις ή ζωγραφίζεις
2. Σαρώνεις ή φωτογραφίζεις
3. Δημιουργείς ανάρτηση
4. Προσθέτεις τον σύνδεσμο autographcollectors.blogspot.com

Αν θέλουν συνεχίζουν Dante, Nasos και Voltsek.





revqueer@yahoo.com

Ζογκλέρ

Μια ομάδα ανθρώπων που πέφτει πολύ συχνά θύμα ρατσισμού αλλά η φωνή της σπάνια ακούγεται είναι οι ζογκλέρ. Ενώ ο κόσμος δείχνει να έχει αγκαλιάσει τους υπόλοιπους 'καλλιτέχνες τσίρκου', και ιδίως τους ακροβάτες, στο θέμα των ζογκλέρ κυριαρχούν ακόμα μεσαιωνικές προκαταλήψεις που κάνουν τη ζωή τους ανυπόφορη.

Ενώ θα περίμενε κανείς οι ομοφυλόφιλοι, ως άλλη καταπιεσμένη ομάδα, θα έσπευδαν να αγκαλιάσουν αυτούς τους τόσο ξεχωριστούς ανθρώπους, έχω παρατηρήσει πως είναι από τα μεγαλύτερα ταμπού που αρνείται να ξεπεράσει η κοινότητά μας. Σκεφτείτε το και μόνοι σας. Πόσους γκέι ζογκλέρ φίλους έχετε;

Θέλοντας να βοηθήσω στο να ακουστούν τα αιτήματα αυτών των τόσο ιδιαίτερων ανθρώπων, αποφάσισα να συναντήσω όλους τους γκέι ζογκλέρ και να σας μεταφέρω τα προβλήματά τους. Μετά από ενδελεχή έρευνα ανακάλυψα πως είναι δύο στην Ελλάδα και αφού μιλήσαμε στο τηλέφωνο υποσχέθηκα να κάνω τα πάντα για να προωθήσω τα αιτήματά τους.

Πριν από τη πρώτη μου συνάντηση μαζί τους, είχα αρκετό άγχος μη πετάξω καμιά ζογκλεροφοβική κοτσάνα και παρεξηγηθούν, αλλά τελικά όταν τους είδα από κοντά με εξέπληξε ευχάριστα το πόσο σα κανονικοί άνθρωποι ήταν.

Μετά τις απαραίτητες συστάσεις (δε περίμενα να πουν τα πραγματικά τους ονόματα, αλλά αυτοί μου τα είπαν σα να μη ντρέπονταν γι' αυτό που είναι) έφερα δειλά δειλά τη συζήτηση στη 'κατάστασή' τους. Έκπληκτος ανακάλυψα πως δε συμφωνούσαν μαζί μου και μου είπαν πως δεν ένιωθαν πως είχαν βιώσει κάποιο είδος ρατσισμού. Τι σπουδαίοι άνθρωποι! Τι μεγαλείο ψυχής! Να τελικά που η δύναμη της θέλησης υπερνικά όλα τα εμπόδια!

Όσο κι αν επέμενα πως είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας, εκείνοι εξοργίζονταν και άρχισαν να γίνονται αγενείς. Εγώ κράτησα τη ψυχραιμία μου σκεπτόμενος τα μύρια βάσανα που αναμφισβήτητα θα είχαν περάσει με αποτέλεσμα να είναι τόσο μαλάκες, χάιδεψα στοργικά τα μπούτια τους και τούς εξήγησα πως δεν υπήρχε λόγος να φοβούνται να μιλήσουν ελεύθερα μπροστά μου.
«Εγώ αγαπάω τους ζογκλέρ και τους αποδέχομαι ακριβώς όπως είναι» είπα με έμφαση.
«Δε σ' αγαπάμε όμως εμείς» είπε ο ένας ζογκλέρ και σηκώθηκε να φύγει εξοργισμένος ενώ ο άλλος σύντομα τον ακολούθησε.


Γιατί αυτή η συμπεριφορά; Γιατί τέτοια άρνηση στη χείρα βοηθείας που με αυταπάρνηση τους προσέφερα; Μήπως κακώς πάσχιζα για προβλήματα άλλων ανθρώπων όταν οι ίδιοι φαινόταν αδιάφοροι να αποδείξουν στο κόσμο πως τελικά έχουν κάποια αξιοπρέπεια;

Σ' εκείνο το σημείο, η ψυχραιμία μου μ' εγκατέλειψε και άρχισα να ουρλιάζω στη καφετέρια «Κοιτάχτε τους! Είναι ζογκλέρ!» και τους πέταγα τα σερβίτσια ελπίζοντας να τα πιάσουν στον αέρα και να τα πετάνε πέρα δώθε (ή όπως σκατά λέγεται αυτό που κάνουν οι ζογκλέρ με ό,τι αντικείμενο βρουν μπροστά τους) για να δει ο κόσμος τη κατάντια τους. Δυστυχώς οι 3 κούπες του καφέ που πέταξα προσγειώθηκαν πάνω στα κεφάλια ισάριθμων μπρατσωμένων μαύρων αμερικανών παικτών baseball που είχαν επισκεφθεί την Αθήνα για να ανακαλύψουν την ελληνική κουλτούρα, κι αφού εξαγριωμένοι με ξάπλωσαν στο πάτωμα, χόρεψαν το Ζορμπά πάνω στο αδύναμο κορμί μου.

Οι ζογκλέρ κοιτούσαν τα τεκταινόμενα γελώντας και στο τέλος χειροκρότησαν ενθουσιωδώς τους μαύρους αποδεικνύοντας πως μερικές φορές τα στερεότυπα σε ορισμένους ανθρώπους δεν αποδίδονται άδικα.

Ζογκλέρ παιδί μου! Τι να περιμένεις;

(Next time: Ιδιογράφως)
revqueer@yahoo.com

Μεγάλοι Καλλιτέχνες, Σπουδαία Έργα (ΙΙ)

Πρώτο Μέρος εδώ

Συνεχίζουμε με αφιέρωμα στο μεγάλο Αμερικάνο ζωγράφο Jackson Pollock μια αρκετά αμφιλεγόμενη φιγούρα, με ένα στυλ πολύ προσωπικό και ξεχωριστό. Οι αναλύσεις μάλλον περιττεύουν, ο καθένας βλέπει στα έργα του αυτό που θέλει, ας τα αφήσουμε να μας μιλήσουν μόνα τους λοιπόν. Είναι αρκετά ενδιαφέρον να πούμε πως από ένα σημείο και μετά στη καριέρα του ο Pollock σταμάτησε να δίνει τίτλους στα έργα του και απλά έγραφε τον αύξοντα αριθμό του έργου με το σκεπτικό πως "...Numbers are neutral. They make people look at a picture for what it is - pure painting." Έτσι, πήρα το θάρρος να δώσω ο ίδιος τίτλους, ανάλογα με τα συναισθήματα που είχα βλέποντας τα έργα. Μη διστάσετε να κάνετε κι εσείς το ίδιο.

'Ταξίδι στο Καπανδρίτι' 1947

'Μια κυρία στα μπουζούκια' 1949

'Η Φαρμακόγλωσση' 1953


'Ο Καιρός γαρ Εγγύς' 1938

'Τι φρούτα βγάζει η Καλαμάτα;' 1944





(Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, είμαι φαν του Pollock!)

(Next Time: Ζογκλέρ)
revqueer@yahoo.com

Η αυτοβιογραφία μου: Σημειώσεις

Ξεκινώντας το δύσκολο έργο της εξιστόρησης της έως τώρα πορείας μου στη γη, έρχομαι αντιμέτωπος με πολλές αναμνήσεις, άλλες δυσάρεστες και άλλες πιο δυσάρεστες. Δε μπορώ όμως παρά να διακατέχομαι από μια ελπίδα στα δασύτριχα στήθη μου! Μία ελπίδα πως το έργο που θ' αφήσω πίσω θα αποτελέσει κατευθυντήριο οδηγό για τα πολλά νέα παιδιά που θα με κοιτάνε ως πρότυπο, όταν επιτέλους καταφέρω να γίνω ο πρώτος γκέι άντρας που το πρόσωπό του θα κοσμεί γραμματόσημο του ελληνικού κράτους, όνειρο που επιθυμώ διακαώς να πραγματοποιήσω τα τελευταία 5 χρόνια αντιμετωπίζοντας πολλά γραφειοκρατικά εμπόδια.

Παραθέτω μερικά ενδιαφέροντα και σημαντικά περιστατικά της ζωής μου.

1) Αναμνήσεις από παιδική ηλικία:

Ακόμα θυμάμαι τη μέρα που άρθρωσα τις πρώτες μου λεξούλες. Είχα συμπληρώσει τα εφτά μου χρόνια και οι γονείς μου είχαν πλέον πειστεί πως δε θα μίλαγα ποτέ, γεγονός που χαλούσε τα σχέδιά τους να με κάνουν κεντρικό παρουσιαστή ειδήσεων στην ΕΤ-1.

Θυμάμαι είχε φοβερή ζέστη εκείνη την ημέρα και η μητέρα μου με είχε πάει βόλτα στο Σύνταγμα να με ρίξει στο συντριβάνι να δροσιστώ. Κάποια στιγμή, ξέφυγα απ' τη προσοχή της, πέρασα την Αμαλίας και πλησίασα τους τσολιάδες τη στιγμή που άλλαζε η φρουρά. Όπως σήκωνε το πόδι του ένας τσολιάς και καθότι λόγω ύψους ήμουν εκτός του οπτικού του πεδίου, μου έδωσε μια γερή κλωτσιά που με έστειλε ιπτάμενο στον αέρα μέχρι που προσγειώθηκα άτσαλα κάτω απ' το άγαλμα του Χαρίλαου Τρικούπη. Όταν η μητέρα μου ήρθε τρέχοντας προς το μέρος μου και με ρώτησε έντρομη αν είμαι καλά, τη κοίταξα στα μάτια (το λέω κι ανατριχιάζω) και της είπα με κάθε σοβαρότητα «Δυστυχώς Επτωχεύσαμεν!» κάνοντάς τη να πιστεύει μέχρι σήμερα πως είμαι μετεμψύχωση του Χαρίλαου Τρικούπη, κάτι που υπήρξε ανασταλτικός παράγοντας για την ομαλή ωρίμανση της προσωπικότητάς μου.

2) Πρώτα ερωτικά σκιρτήματα:

Ο πρώτος μου εφηβικός έρωτας ήταν ο κύριος που εμφανίζεται στο logo των KFC. Το περιποιημένο του μουσάκι και το αισθησιακό του χαμόγελο τροφοδοτούσαν για χρόνια τις φαντασιώσεις μου με ανεξάντλητα ερωτικά σενάρια, και ακόμα ομολογώ πως ερεθίζομαι όποτε βλέπω τηγανητό κοτόπουλο.

3) Πρώτη εκδήλωση επαναστατικότητας:

Στα 19 μου αντιμίλησα πρώτη φορά στη μητέρα μου. Με έντυνε για να πάω στο Πανεπιστήμιο και όπως μου έφτιαχνε τη χωρίστρα τη κοίταξα με πείσμα και της πρότεινα να μου τη κάνει δεξιά αντί για αριστερά όπως συνήθιζε. Είμαι πεπεισμένος πως ήταν σωστή η επιλογή μου να της μιλήσω κι ας το πλήρωσα ακριβά καθότι μου έχωσε τη χτένα βαθιά στο λαιμό και με είπε «αχάριστο κωλόπαιδο».

4) Ύστερη εφηβική ηλικία και η μέρα που δεν έγινα άντρας:

Από γενιά σε γενιά συνηθίζεται στην οικογένειά μου, όταν οι γιοί συμπληρώνουν το εικοστό πρώτο έτος της ηλικίας τους να υποβάλλονται σε μια ιδιότυπη δοκιμασία για να εξακριβωθεί ο ανδρισμός τους. Συγκεκριμένα κάθε γιος της οικογένειας οδηγείται με δεμένα τα μάτια στη μέση ενός δάσους. Εκεί, χωρίς τροφή και νερό πρέπει να επιβιώσει για μία εβδομάδα.

Για καλή μου τύχη μετά της πρώτες ώρες πανικού που έμεινα μόνος στο δάσος, κατέφθασε ένα κομβόι 45 γκέι Ισπανών για να κάνουν κάμπινγκ. Η εβδομάδα κύλησε θαυμάσια, αλλά από τη ξέφρενη διασκέδαση μπέρδεψα τις μέρες και όταν γύρισε ο πατέρας μου να με πάρει με βρήκε τσίτσιδο να κοιμάμαι αγκαλιά μ' ένα Ισπανό πυροσβέστη στη κορυφή ενός πεύκου. Προσπάθησα να τα μπαλώσω, αλλά με πρόδωσαν οι δαγκωματιές που είχα αφήσει στο πεταχτό ποπό του πυροσβέστη, δαγκωματιές που ταίριαζαν πλήρως με την οδοντοστοιχία μου.

Παρ' όλα αυτά, ο πατέρας μου συνεχίζει να πιστεύει πως είμαι στρ8.



Καθ' ότι η αυτοβιογραφία βρίσκεται ακόμα σε πολύ αρχικά στάδια, θα ήθελα να με βοηθήσετε στην ανεύρεση ενός ταιριαστού τίτλου ο οποίος να αρμόζει σε πρόσωπο του βεληνεκούς μου. Έχω σκεφτεί έως τώρα:
-Rev: Ο άνθρωπος πίσω απ' το θρύλο παραμένει θρύλος.
-O Rev τραγουδά και θυμάται (το βιβλίο θα συνοδεύεται με cd όπου θα τραγουδάω γνωστές επιτυχίες του Μητροπάνου)
- Rev: Αν δεν είχα και μένανε;
Περιμένω προτάσεις.

(Next Time: Μεγαλοι Καλλιτέχνες, Σπουδαία Έργα ΙΙ)
revqueer@yahoo.com

Αν ήταν έτσι το μονόζυγο....

...πόσοι θα ήμασταν πρωταθλητές;

Η Κατάρα της Μοχθηρής Αρκούδας

{Αγαπητοί αναγνώστες, ο γ(κ)άμει έχασε πανηγυρικά σ' ένα στοίχημα που είχε βάλει μαζί μου, κι επειδή τελικά όπως αποδείχτηκε he's a man of his word, δέχτηκε όπως συμφωνήσαμε να γράψει και να μου στείλει κείμενο στο οποίο δεν εξαπολύονται οι γνωστές ύβρεις, απειλές και αθυροστομίες στις οποίες μας έχει συνηθίσει ο σπουδαίος αυτός ημιπαράφρων υβρεολόγος μπλόγκερ για να το δημοσιεύσω. Φαντάζεστε να έχανα εγώ και να έπρεπε να γράψω κείμενο ως γ(κ)άμει? Μπρρρρ...}

...Συνεχιζα να τρεχω και να ουρλιαζω πανικοβλητος.Στο μυαλο
μου το μονο που στροβιλιζε ηταν αυτο που μου ειχε πει ο
Μahler,ο Αψου και ολοι οι αλλοι...
"Μην πας για καφε μαζι του.Δεν τον κοβουμε για λογικο
ανθρωπο"
Βρηκα ενα στενο και χωθηκα μεσα.Γονατισα εξουθενωμενος
και ξεκινησα να παιρνω αργες αναπνοες.Επρεπε να σκεφθω
ενα τροπο να ξεφυγω επιτελους.Να βρω καποιον να με βοηθησει.Ποιος
μπορουσε να καταπιεσει το τερας που ειχε ξαμολυθει?
Το αλυχτισμα ακουστηκε και παλι.Ηταν κοντα.Οι τριχες στην
πλατη μου σηκωθηκαν καγκελο.
"Οχι ρε γαμωτο..πως με βρισκει συνεχεια?"
Μια απειλητικη σκια εκανε την εμφανιση της.Γυρισα προς
την αλλη πλευρα και ετοιμαστηκα να ξεκινησω παλι το τρεξιμο.
Προς την σωτηρια.Προς την ελευθερια..

...
Ο σερβιτορος αφησε τα ροφηματα μας στο τραπεζι και απομακρυνθηκε.
"Ωραιος κωλος,ε?"
"Εεε...δεν ξερω..."
"Ελα ρε..Ασε τα ψοφια.Αφου το ματι σου εκανε αστραπιαια κινηση και
καρφωθηκε εκει"
"Που το ειδες μωρε?"
"Καλα...εμενα δεν μπορεις να με κοροιδεψεις"
Η συζητηση συνεχιστηκε σε φιλικο τονο.Τελικα ηταν ευγενικο παιδι.
Συζητησιμο και φιλικο.Μπαρουφες λεγανε οι αλλοι.Το ηξερα πως
δεν ειναι τοσο κακος οσο δειχνει.Μου ειπε πως του αρεσει ο
σουρεαλιστικος τροπος γραφης μου.Τον ευχαριστησα και του
ανταπεδωσα το κοπλιμεντο.Σαστισε για λιγο.Σαν να γυαλισε το
ματι του.Δεν εδωσα σημασια και του ειπα πως ηταν η εμπευση μου
για να αναφερθω στον Γιο Γιο.Ανελυσα το ολο σκηνικο και πως
επηρεασε την συμπαθεια μου για την Λαϊκη Δημοκρατια της Κινας,
παρα την αγανακτηση μου για την παιδικη
εργασια,τα χαμηλα μεροκαματα,το Θιβετ.
"Οι Ιαπωνες ειναι καλυτεροι"
"Ισως...αλλα οι Κινεζοι εχουν μεγαλυτερη επιρροη και δυναμη πλεον"
"Οι Ιαπωνες εχουν πιο σεξυ γλωσσα"
"Οι Κινεζοι εχουν πιο γευστικη κουζινα"
"Οι Ιαπωνες ειναι μανουλες στα φαπιδια"
"Ναι...αλλα ο Ανγκ Λι πηρε Οσκαρ για 2 ταινιες του"
"Μου πας κοντρα?"
"Το καταλαβες,ε?"
Το κλιμα ειχε διαταραχθει.Τον εβλεπα πως ειχε παρει αναποδες.Και
ειπα να τον αποτελειωσω.Ετσι για να τον πειραξω.
"Οι Κινεζοι την εχουν πιο μεγαλη"
Αυτη η προταση μου ηταν και η σταγονα που ξεχειλισε το ποτηρι.
Αναποδογυρισε το τραπεζι και επεσε στο πατωμα.Ξεκινησε να
βγαζει αναρθρες κραυγες και να σφαδαζει απο τους πονους.
Ολο το μαγαζι ειχε γυρισει και κοιταζε ποτε εμενα ποτε αυτον.
Μια ροζ αυρα ξεκινησε να αναδυεται απο το κορμι του.Πηγα και
πηρα τον πυροσβεστηρα και ξεκινησα να τον ψεκαζω.
Οταν καταλαγιασε το συννεφο,ειδα
τι πραγματικα ειχε συμβει.Ειχε μεταλλαχθει πληρως.Μια πυκνη
ροζ γουνα ειχε παρει την θεση των ρουχων του,τα οποια ειχαν γινει
κουρελια..Ω θεε μου.Ηταν γυμνος και γεματος τριχα
.Αραγε θα μπορουσα να το δω...?
"Ta te gamito"
Σε ποιον αναφεροταν?
Σηκωσε το βλεμα του και ειδα τον Παναγαθο Στρατευμενο.Δεν ηταν
πλεον ανθρωπος.Με μια κινηση,βρεθηκε στα τεσσερα.Εβγαλε
μια κραυγη που εσπασε καθε γυαλικο στην καφετερια.Γυρισα γρηγορα
το κεφαλι και ειδα πως ολοι ειχαν βγει εξω.
"Ta te gamito pu pej poj tin ekune mikri"
Και χιμηξε απανω μου.Προλαβα και εκανα ενα βημα στο πλαι και
προσγειωθηκε στην μπαρα,την οποια εσπασε.Εκει το μυαλο μου
σταματησε να λειτουργει και επιασε δουλεια το ενστικτο.Ξεκινησα
να τρεχω....

....
Εφτασα στο Συνταγμα.Ερημια.Μα που ειχανε παει ολοι?4 εκατομμυρια
κοσμος και η κεντρικοτερη πλατεια αδεια?Πηρα στο τηλεφωνο τον
Αψου.Δοξα το θεο επιασα σημα.
"Αψου...σωσε με...με κυνηγαει ο.."
"Sorry boy.Εχει στηθει οργιο στον Πειραια με την συμμετοχη 3 εκατομμυριων
κατοικων του λεκανοπεδιου.Πρεπει να σε κλεισω.Με φωναζουν"
Τουτ...τουτ...τουτ...ηταν η καταδικη μου.Σημερα βρηκανε ολοι?Εμενα γιατι δε με καλεσαν?
"Ta te gamito..."
Ηταν στα 10 μετρα πισω μου.
Ετρεξα να κρυφτω πισω απο ενα δεντρο ενω μου πεταγε kurenai με
τρομαχτικη ταχυτητα.Ενα απο αυτα μου ξυρισε το μαγουλο.Γρυλιζε
και εκτοξευε.Και εκει ειδα την σανιδα σωτηριας μου...Η εισοδος του Μετρο.
Περιμενα μεχρι να βρω την καταλληλη ευκαιρια.Τον ακουσα που σταματησε
για να κατουρησει.Ετρεξα σαν τον ανεμο και μπηκα μεσα
.Χτυπησα εισιτηριο.Και εφτασα στην αποβαθρα για Ελευθεριος Βενιζελος.
1 λεπτο.Τοσο θα εκανε να φτασει ο συρμος.Ο γη αρχισε να τρεμει και ενα φως να
διαφαινεται απο το τουνελ.Το μετρο σταματησε και περιμενα να ανοιξουν οι πορτες
και να χωθω μεσα.Δε θα κατεβαινα σε καμια σταση.4 βηματα πριν εισελθω,
εμφανιστηκε μπροστα μου σπαζωντας τα πλακακια.Σκεφτηκα πως τις
μαλακιες του θα τις πληρωσει ο Ελληνας φορολογουμενος.Θυμωσα.
Θυμωσα πολυ.Το συναισθημα μεσα μου ολο και μεγαλωνε.Η σαρκα μου
ξεκινησε να καιει.Ηθελα να την σκισω.Τι πονος θεε μου...
Εκλεισα τα ματια για να μην βλεπω την καταντια μου.Και εκει ακουσα την φωνη
του John.
"Rev....you are the chosen one.Tame that beast."
Αυτο ηταν.Οι δυναμεις του υπερπεραν ειχαν επιστρατευθει μαζι μου.
Ανοιξα τα ματια και αντικρυσα το κτηνος.Μια αγνωστη δυναμη κατελαβε
τα χερια μου,τα οποια εκαναν κομματια την μπλουζα μου.Στο στομαχι
μου ξεκινησε να σχηματιζεται ενας κυκλος..και μετα μια καρδια...
Απο τα μεγαφωνα ακουστηκε και παλι ο John.
"You can do it Care Bear.....Just supress him"
Ξεκινησα να τραγουδαω a capella το Imagine.Ενα ζεστο συναισθημα
αγαπης ξεκινησε να ξεχειλιζει απο την κοιλια μου.Σαν ακτινα μαγικη.
Και τον περικυκλωσε.Το βλεμμα του αλλαξε.Τα αγρια χαρακτηριστικα
και το τριχωμα ξεκινησαν να εξαφανιζονται.Εβαλα πιο δυνατη φωνη.
Τραγουδησα απο τα βαθη της ψυχης μου.Εχυσα ενα δακρυ ετσι
οπως τον εβλεπα να γονατιζει και επανερχεται.Ηταν η δυναμη μου
που με εσωσε.Η δυναμη μου που τον λυτρωσε.Ζητησα απο ενα
υπαλληλο που ειχε ερθει να δει γιατι γινοταν τοσο σαματας κατι
να τον σκεπασω.Τον εβαλα σε ενα ταξι και τον πηγα στο ΚΤΕΛ.
Δεν μου μιλαγε.Το μονο πραγμα που μου ειπε πριν μπει στο
λεοφωρειο για Πατρα ηταν συγνωμη.Του απαντησα...
"Τελικα...ισχυει ο μυθος για τις αρκουδες ε?"
Γυρισε και απο το στομα του ακουστηκε η μανα μου...
"Ξυπνα αγορι μου..."
"Τι εγινε?"
"Παραμιλαγες..."
Αφου ηπια ενα ποτηρι νερο και αλλαξα την ιδρωμενη μπλουζα μου,
πηγα να κλεισω τον υπολογιστη.Ειχε αφησει μηνυμα στο
ιστολογιο μου που με καληνυχτιζε...Συμπτωση?

(Next time: Η Αυτοβιογραφία Μου: Σημειώσεις)
revqueer@yahoo.com

It's what's outside that counts.

Σε πρόσφατη συζήτησή μου με καλό φίλο, ανέκυψε το θέμα του πώς φαντάζομαι το τέλειο - ιδανικό σώμα.

Επειδή εγώ θεωρώ τον εαυτό μου ανώτερο άνθρωπο του απάντησα πως το σώμα για μενα δε μετράει καθόλου, εγώ απλά ερωτεύομαι τη ψυχή του άλλου, και στη συνέχεια ξεκίνησα ένα λογύδριο για το πόσο τελοσπάντων δίνουμε σημασία στην εξωτερική εμφάνιση παραμελώντας να καλλιεργήσουμε το από μέσα, ένα λογύδριο που συνεχώς αύξανε σε πυγμή και ένταση μέχρι που κατέληξα χωρίς να το πάρω χαμπάρι να τσιρίζω «Θέλω γκόμενο, ΘΕΛΩ ΓΚΟΜΕΝOOOO!!!». Ο φίλος μου κούνησε με κατανόηση το κεφάλι του, με πήρε από το χερι και με οδήγησε μπροστά σε καθρέφτη.

«Πες μου την αλήθεια», είπε «εσύ θα πήγαινες ποτέ μ' αυτόν;».

Το κάτω χείλος μου άρχισε να τρέμει και σε λίγο βρέθηκα στην αγκαλιά του φίλου μου κλαίγοντας γοερά και ικετεύοντάς τον να με βοηθήσει. Μου εξήγησε πως καλό θα ήταν να μην απελπίζομαι και πως καθώς ήταν κομματάκι δύσκολο (αυτός χρησιμοποίησε τη φράση «παντελώς ακατόρθωτο») να με σουλουπώσει σε χρονικό διάστημα μικρότερο των τριών ετών χωρίς πολυέξοδες χειρουργικές επεμβάσεις έπρεπε να βρω κάποιον, τον οποιοδήποτε, που θα με δεχόταν όπως είμαι και μου τόνισε πως μάλλον δεν είχα πολλές επιλογές.

Τα λόγια του με γέμισαν με ελπίδα και με μεγάλη ανυπομονησία δέχτηκα τη πρόσκλησή του να πάμε μαζί στην επόμενη συνάντηση της ομάδας 'ΑΤΑΚ' (Αφήστε Το Ανθος Καλέ), μια ομάδα που πάλευε χρόνια να σώσει ένα μαραμένο κατά την άποψή μου λουλουδάκι στα αριστερά της πλατείας Κλαυθμώνος επειδή ο δήμος ήθελε να το ξεριζώσει.

Η ομάδα αποτελείτο από πολλές άσχημες αδερφές οι οποίες είχαν σχηματίσει μια ανθρώπινη αλυσίδα ασχήμιας γύρω από το λουλουδάκι εμποδίζοντας το κηπουρό του δήμου να το κόψει. Ο φίλος μου, μου σύστησε τον Ισίδωρο, το πρόεδρο της ομάδας, ένα μπασμένο που αν δεν ήξερα πως είναι μόλις 25 ετών, θα ορκιζόμουν πως ήταν η έμπνευση πίσω από το Νοσφεράτου. Ήταν πολύ φιλικός μαζί μου και σιγά σιγά αποχωρήσαμε απ' τους υπόλοιπους και πιάσαμε τη κουβέντα.



Ο Ισίδωρος σύντομα διαπίστωσα πως πέρα από σκατόφατσα ήταν και πολύ γλυκό παιδί και η συζήτηση μαζί του ήταν απολαυστική. Αποφάσισα λοιπόν να αφήσω τις βλακείες και με πρωτοφανές θάρρος για τα δεδομένα μου, του ζήτησα να συνουσιαστούμε. Φάνηκε κάπως ξαφνιασμένος και γέλασε. Μου εξήγησε πως είχε σχέση εδώ και δύο μήνες και δεν ήθελε να τη διακυνδινεύσει για μια ξεπέτα.

Η απάντησή του με έβαλε σε σκέψεις και του το έδειξα δίνοντάς του ένα ηχηρό χαστούκι επειδή με απέρριψε, ενώ στη συνέχεια άρπαξα τις δύο τούφες που του είχαν απομείνει εκατέρωθεν του κρανίου του τραβώντες τις με λύσσα. Σε λίγο χρονικό διάστημα μαζεύτηκε όλος ο κόσμος της πλατείας γύρω μας προσπαθώντας να τον σώσει απ' τα χέρια μου, και ο κηπουρός του δήμου κατάφερε απαρατήρητος να ξεριζώσει το λουλούδι και να τη κάνει για το σπίτι του.



Όπως του είχα δαγκώσει το αριστερό αυτί κάποιος με έσπρωξε με δύναμη και με έριξε κάτω. Γρήγορα διαπίστωσα πως επρόκειτο για ένα χλιμιντζουροειδή τύπο, ο οποίος έτρεξε γρήγορα προς τον Ισίδωρο, τον αγκάλιασε και άρχισε να κοιτά με ενδιαφέρον τις πληγές του. Εμένα με μάζεψε ο φίλος μου, ο οποίος είχε βρει το όλο σκηνικό πάρα πολύ αστείο και υποσχέθηκε να μου υπενθυμίζει σε κάθε ευκαιρία πως είχα φάει χυλόπιτα από το πρωτοξάδερφο του Δρακουμέλ.



But that’s why birds do it,
Bees do it,
Even educated fleas do it,
Let’s do it, let’s fall in love.

In Spain the best upper sets do it,
Lithuanians and Letts do it,
Let’s do it, let’s fall in love.

The Dutch in old Amsterdam do it,
Not to mention the Finns,
Folks in Siam do it,
Think of Siamese twins.

Some Argentines without means do it,
People say in Boston even beans do it,
Let’s do it, let’s fall in love.

Romantic sponges they say do it,
Oysters down in Oyster Bay do it,
Let’s do it, let’s fall in love.

Cold Cape Cod clams ‘gainst their wish do it,
Even lazy jellyfish do it,
Let’s do it, let’s fall in love.

Electric eels, I might add, do it,
Though it shocks ‘em I know,
Why ask if shads do it,
Waiter bring me shad roe.

In shallow shoals English soles do it,
Goldfish in the privacy of bowls do it,
Let’s do it, let’s fall in love.

The dragonflies in the reeds do it,
Sentimental centipedes do it,
Let’s do it, let’s fall in love.

Mosquitoes, heaven forbid, do it,
So does every katydid do it,
Let’s do it, let’s fall in love.

The most refined ladybugs do it,
When a gentleman calls,
Moths in your rugs do it,
What’s the use of moth balls?

Locusts in trees do it,
Bees do it,
Even overeducated fleas do it,
Let’s do it, let’s fall in love.

Let’s do it, let’s fall in love,
Let’s do it, let’s fall in love


(Next time: Η κατάρα της μοχθηρής αρκούδας)
revqueer@yahoo.com

Είμαι Φάρσα!

Πραγματικά πιστεύω πως οι άνθρωποι στην εποχή μας δεν έχουν καθόλου χιούμορ. Ως ερασιτέχνης φαρσέρ έχω έρθει πολλές φορές αντιμέτωπος με τη στενομυαλιά και τη σοβαροφάνεια ορισμένων και αυτό με απογοητεύει.

Μου αρέσει π.χ. να παίρνω μοναχικές γριούλες τηλέφωνο, να τους λέω πως είμαι από το υπουργείο οικονομικών και πως αποφασίσαμε να τους κόψουμε τη σύνταξη επειδή υπολογίζουμε πως σύντομα θα πεθάνουν. Ή να παίρνω τα ξαδερφάκια μου και να τους εξηγώ πως επειδή δεν ακουν τους γονείς τους και τους στεναχωρούν, πέθανε ο Άη Βασίλης και κανένα παιδάκι δε θα ξαναπάρει δώρο εξαιτίας τους. Είναι αλήθεια τόσο κακό;

Η πιο καλοστημένη φάρσα που έχω στα σκαριά εδώ και καιρό, σας εγγυώμαι πως θα σας κουφάνει όσο καμία που έχετε ακούσει έως τώρα! Απλά εύχομαι ο κόσμος αυτή τη φορά να εκτιμήσει το χιούμορ μου!

Έχω πείσει το κοινωνικό μου περίγυρο πως είμαι στρ8!!

ΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!!!!!!

Ξέρω πως τώρα έχετε διπλωθεί στα γέλια και δε σας αδικώ! Ξέρετε κι εγώ πόσες φορές με δυσκολία κρατιέμαι; Ειδικά αν πέσω σε περίπτωση θείας/ξαδέρφης που ρωτάει επανειλημμένως αν έχω κοπέλα πραγματικά πρέπει να σκέφτομαι κάτι τελείως τραγικό για να μη πέσω κάτω απ' τα γέλια κακαρίζοντας! Αλλά κάνω υπομονή γνωρίζοντας πως όσο πιο πολύ δε προδίδομαι τώρα, τόσο περισσότερο γέλιο θα έχει η στιγμή που θα ουρλιάξω «Βρε ζώα, πλάκα σας κάνω τόση ώρα!»

Η ιδέα μου μπήκε περίπου στα 12 μου. Δεν είμαι σίγουρος πώς ξεκίνησε ακριβώς, αλλά όπως σε όλες τις καλές φαρσες, σημασία δεν έχει η ιδέα, αλλά η εκτέλεση. Και δε μου αρέσει να περιαυτολογώ, αλλά στη συγκεκριμένη φάρσα η εκτέλεσή μου ΣΚΙΖΕΙ.

Βέβαια θα ομολογήσω πως ώρες ώρες είναι δύσκολο να είσαι συνέχεια στη τσίτα να μη σε καταλάβει κανείς και έτσι σε στιγμές αδυναμίας έχω αποκαλύψει τη πραγματικότητα σε μερικά άτομα τα οποία εκτίμησαν το χιούμορ μου αμέσως και μου πρότειναν να συνεχίσω τη φάρσα, ενώ μερικοί πολύ χιουμορίστες μου πρότειναν να μη το αποκαλύψω και ποτέ!!!!! Αν δεν είναι αυτή η μεγαλύτερη φάρσα των εποχών, ποιά είναι;

Βέβαια ο κάθε φαρσέρ υπομένει τη περίοδο που πρέπει να κρατά τα χαρτιά του κρυμμένα περιμένοντας πώς και πώς τη στιγμή που θα αποκαλύψει όλη την αλήθεια προκαλώντας γέλια μέχρι δακρύων στα θύματά του! Καλά ειδικά για τους γονείς ανυπομονώ!!!!

«Α να χαθείς βρε!!! ΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ! ΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!» θα έλεγε η μητέρα μου και θα αυτομουτζωνόταν!
«Έλα άντρα μου να ακούσεις πλάκα ο γιος σου!» θα έλεγε στη συνέχεια.
Ο πατέρας μου θα έβγαινε απ' τη τουαλέτα με την εφημερίδα «Τι φωνάζεται βρε παιδιά;»
«Ο γιος σου, είναι ντίγκι ντάγκας!»
«Ποιός; Εσύ;" Θα μου έλεγε και οι τρεις θα διπλωνόμασταν απ' τα γέλια.
«Καλά, εγώ το είχα καταλάβει,» θα έλεγε μετά. «Πόσα αγόρια στην ηλικία σου τη βγάζουν όλη μέρα μπροστα απ' το καθρέφτη τραγουδώντας Kylie; ΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!»



Κακομοίρηδες φίλοι μου! Μη με δώσει κανείς σας και μου χαλάσει τα σχέδια γιατί θα έχετε κακά ξεμπερδέματα! Κι εδώ δεν αστειεύομαι!




(Next time: It's what's outside that counts)
revqueer@yahoo.com

Πώς σε λένε λεσβία;

Κι επειδή πολλές φορές η πραγματικότητα ξεπερνά και τη πιο καλπάζουσα ανθρώπινη φαντασία, πληροφορήθηκα πως 10/6 θα εκδικαστεί στο Πρωτοδικείο Αθηνών η αίτηση ασφαλιστικών μέτρων που κατέθεσαν τρεις κάτοικοι της Λέσβου εναντίον της ΟΛΚΕ, επειδή τους θίγει η χρήση των όρων "λεσβία" και "λεσβιακή" όταν αναφέρεται σε ομοφυλόφιλες γυναίκες. Για περισσότερες πληροφορίες διαβάστε πρώτα αυτό και στη συνέχεια το εύστοχο σχόλιο του xomeriti πάνω στο θέμα.

Περιμένω προτάσεις για το πώς θα αποκαλούμε τις λεσβίες από εδώ και στο εξής στη περίπτωση που το δικαστήριο κάνει δεκτή την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων των τριών κατοίκων της Λέσβου. Εγώ προτείνω: Γυπουδεγουά (ΓΥναίκες ΠΟΥ ΔΕ ΓΟΥστάρουν Άντρες), Σαπφίτσες (αν και πάλι ενδέχεται να υπάρξουν έντονες αντιδράσεις), Εμέχοργ (ΕΜείς ΈΧουμε ΟΡΓασμούς)

revqueer@yahoo.com