Cruel Summer

Είχε βραδιάσει και οι γραφικές ταβερνούλες δίπλα στη παραλία ετοιμάζονταν να δεχτούν το πρώτο κύμα των πεινασμένων επισκεπτών.

Ο Ιάκωβος περπατούσε στη παραλία ξυπόλητος και κοίταζε τη γαλήνια θάλασσα.
«Αχ θαλασσίτσα μου όμορφη, που όλους τους αγαπάς και όλους τους δέχεσαι στην υγρή σου αγκαλιά, υπάρχει κάποιο αγόρι και για μένα;» ρώτησε.
Η θάλασσα του έκλεισε το μάτι κι ο Ιάκωβος χαμογέλασε μελαγχολικά. Ήταν τόσο όμορφη βραδιά! Τόσο ξεχωριστή! Ο Ιάκωβος με το δάχτυλο του ποδιού του ζωγράφισε μια τεράστια καρδιά στην άμμο και ξάπλωσε μέσα της σαν ένα μικρό και απροστάτευτο έμβρυο.
«Θέλω να μείνω για πάντα μέσα στην αγάπη!» σκέφτηκε και σχεδόν αυθόρμητα ξεκίνησε να τραγουδά το «Μες σ' αυτή τη βάρκα είμαι μοναχή».

Η παραλία είχε ερημώσει. Ο Ιάκωβος ξεκούμπωσε το πουκάμισό του και άφησε το δροσερό καλοκαιριάτικο αεράκι να περάσει απ' το μοναχικό του κορμί αγκαλιάζοντας με το παγωμένο του άγγιγμα όλα εκείνα τα σημεία που επιζητούσαν παθιασμένα ένα ερωτικό χάδι.

Ο Ιάκωβος κοίταξε τον ουρανό. «Ουρανέ μου!» είπε, «Εσύ που κρατάς στα χέρια σου τον ήλιο και τη σελήνη, πες στ' αστεράκια σου να σχηματίσουν το πρόσωπο του αγαπημένου μου να τον δω! Πώς είναι;»
«Πώς τον θες;» ρώτησε ο ουρανός;
Ο Ιάκωβος πήρε μια βαθιά ανάσα.
« Γενναιόδωρη ψυχή, καρδιά καθάρια σα φρέσκο χιόνι, μυαλό ξουράφι, αγάπη για το πλησίον και πεταχτό κωλαράκι.»

Τότε ένα αστέρι άρχισε να πέφτει κι ο Ιάκωβος έκλεισε τα μάτια του για να προλάβει να κάνει μια ευχή να έρθει επιτέλους ο ιππότης του και να τον ταξιδέψει με το άσπρο του άλογο σε μέρη μαγικά και ανεξερεύνητα.


Όταν άνοιξε τα μάτια του παρατήρησε πως μια παρέα τουριστών είχε καθίσει μερικά μέτρα πιο κει και προσπαθούσαν να ανάψουν φωτιά. Ντράπηκε και πήγε γρήγορα να φορέσει το πουκάμισό του γιατί η συστολή που είχε εκ φύσεως τον έκανε να ντρέπεται για τη γύμνια του. Τότε όμως παρατήρησε πως οι τουρίστες ήταν πέντε πανέμορφα αγόρια κι έτσι με μια επιδέξια κίνηση έβγαλε το λινό παντελόνι του μένοντας με το speedo που έκρυβε μετά βίας τα καλογυμνασμένα του κωλομέρια.

Ναι, είχε σίγουρα τραβήξει τη προσοχή τους.

Περπάτησε αμέριμνα προς το μέρος τους και το βλέμμα του διακριτικά τους πέρασε απ' τη κορφή ως τα νύχια.
«Χμ...» σκέφτηκε «Γερμανοί μάλλον. Έχω πάει με Γερμανούς;». Δεν ήταν απολύτως σίγουρος. Κοντοστάθηκε δίπλα τους και με χαρά άκουσε τον ψηλότερο να τον καλεί σε σπαστά αγγλικά να πάει να κάτσει μαζί τους. «Γιές!» σκέφτηκε.

Τα έξι αγόρια άρχισαν να πίνουν τη μία μπύρα μετά την άλλη και σύντομα βρέθηκαν να κυλιούνται αγκαλιασμένοι στην άμμο ενώ ο Ιάκωβος προς στιγμήν κατάφερε να ξεχάσει το πόνο που προκαλούσε στην ευαίσθητη καρδούλα του η έλλειψη του γλυκού πρίγκιπα που τόσο πολύ ποθούσε να γνωρίσει.

revqueer@yahoo.com