Παρασκευή 3 Απριλίου 2009

Δώρα



Το τελευταίο διάστημα τα έχω μ’ ένα νεαρό φοιτητή του Πολυτεχνείου και για την επέτειο συμπλήρωσης τριών μηνών σχέσης μας, αποφάσισα να τον εντυπωσιάσω με κάποιο μοναδικό και ξεχωριστό δώρο, ειδικά μετά τη παταγώδη αποτυχία της επετείου των δύο μηνών μας, όταν εμπνεόμενος από το “Sex and the City’, ως άλλη Σαμάνθα, μαγείρεψα του κόσμου τα καλούδια και τα τοποθέτησα σε στρατηγικά σημεία του γυμνού κορμιού μου για να του προσφέρω μια βραδιά γαστριμαργικής και σεξουαλικής ηδονής που θα του έμενε αξέχαστη. Δε ξέρω αν έχετε πρόσφατα προσπαθήσει να ισορροπήσετε δύο κομμάτια παστίτσιο στα οπίσθιά σας, αλλά είναι μια διαδικασία που απαιτεί ένα επίπεδο υπομονής που μάλλον ακόμα δε κατέχω, και πιστεύω πως σε μελλοντική παρόμοια απόπειρα θα ήταν φρόνιμο να αποφύγω γενικά την ελληνική κουζίνα, ή έστω να αφήσω τα φαγητά να κρυώσουν λίγο.

Αλλά αλήθεια, τι δώρο να κάνεις σ’ ένα παιδί που έχει τα πάντα (αφού έχει εμένα) ; Απ’ ότι έχω καταφέρει να του αποσπάσω, του αρέσει πολύ ο Αύγουστος Κορτώ, το Project Runway, η ποδηλασία κι εγώ, αλλά οι προσπάθειές μου να συνδυάσω όλα τα παραπάνω σ’ ένα δώρο έπεσαν στο κενό. Για ένα διάστημα είχα αποφασίσει να του στείλω στη σχολή 90 κατακόκκινα τριαντάφυλλα, ένα για κάθε μέρα ευτυχίας που περάσαμε μαζί. Τον φανταζόμουν να παρακολουθεί βαριεστημένος κάποιο μάθημα όταν θ’ άνοιγε η πόρτα του αμφιθεάτρου και θα έμπαινε ο λουλουδάς με το τεράστιο μπουκέτο παραμάσχαλα και θα ρωτούσε ‘Είναι εδώ ο Χρήστος Σ;’. Αυτός θα κατακοκκίνιζε από σεμνότητα ενώ τα φιλαράκια του (που όπως όλοι οι φοιτητές Πολυτεχνείου, είναι σέξυ) θα τον άρχιζαν στη καζούρα και μετά θα χειροκροτούσαν όρθιοι όπως παραλάμβανε το δώρο μου και θα έσκιζαν τις μπλούζες τους και θα τις πέταγαν στον αέρα και θα χόρευαν όλοι μαζί αισθησιακά.

Τελικά μετά από σοβαρή και ώριμη σκέψη αποφάσισα να του κάνω πάρτυ έκπληξη στη γκαρσονιέρα του στου Ζωγράφου καλώντας το αγαπημένο του συγκρότημα, τους Franz Ferdinand για μια ιδιωτική συναυλία. Επηρεασμένος από τις ελληνικές τηλεοπτικές σειρές που στα πρωτοχρονιάτικα συνήθως επεισόδιά τους εμφανίζεται από το πουθενά κάποιος σούπερ διάσημος τραγουδιστής, πίστευα πως οι δημοφιλείς καλλιτέχνες συνηθίζουν γενικά να επισκέπτονται μεσοαστικά σπίτια για να διασκεδάσουν με τραγούδι και χορό τους ενοίκους τους.

Τα πράγματα όμως δεν ήταν έτσι. Το μάνατζμεντ του συγκροτήματος περιγέλασε το αίτημά μου και ζήτησε ένα φρενήρες ποσό ενώ δεν έδειχναν να αλλάζουν στάση όταν προσπάθησα να τους εξηγήσω πόσο σημαντικό είναι στο σημερινό γκέι κόσμο να κάνεις σχέση τρεις μήνες. Δεν το έβαλα όμως τόσο εύκολα κάτω και με επιμονή και υπομονή κατάφερα μετά από απανωτές προσπάθειες να σιγουρέψω τη παρουσία τους στο πάρτυ για 2 που σχεδίαζα.



Λίγες μέρες μετά, ενώ καθόμασταν αγκαλιασμένοι διαβάζοντας Perez Hilton, ο Χρήστος γύρισε προς το μέρος μου και μου είπε πως δεν ήθελε να ανταλλάξουμε δώρα για τη τρίμηνη επέτειό μας.
«Δεν έχει νόημα ρε συ» μου είπε, «εμείς δεν έχουμε ανάγκη από δώρα και τέτοιες βλακείες».
Ένιωσα το αίμα μου να παγώνει, η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει σα τρελή, και το στόμα μου στράβωσε λίγο, επιβεβαιώνοντας τις υποψίες μου πως είχα πάθει μίνι εγκεφαλικό. Τι ήθελε να μου πει;
«Χρήστο τι εννοείς;» ρώτησα υψώνοντας άθελά μου τη φωνή μου.
«Ε να ρε συ» απάντησε, «μου φαίνονται λίγο χαζά όλα αυτά. Κλείνουμε τρεις μήνες σχέση. Ε οκ, δε θα τρελαθούμε κιόλας».
«Άκου Χρήστο» είπα και αφού αποδεσμεύτηκα από την αγκαλιά του στάθηκα όρθιος απέναντι του. «Για να μιλήσω τη γλώσσα σου, φαντάσου πως σε κάθε σχέση αντιστοιχεί ένα γεωμετρικό σχήμα. Άλλοι σχηματίζουν ερωτικά τρίγωνα, άλλοι είναι σα δυο ευθείες που δε τέμνονται ποτέ, άλλοι είναι σα δυο ομόκεντροι κύκλοι που ο ένας περικλείει τον άλλο και ο άλλος ασφυκτιά. Εμείς, Χρήστο, θέλω να είμαστε το γεωμετρικό σχήμα της καρδιάς. Και γι’αυτό πρέπει να ανταλλάξουμε δώρα.»
Με τα πολλά τον έπεισα και αφού τον έβαλα να μου υποσχεθεί πως θα μου πάρει κανονικό δώρο κι όχι από εκείνα τα πάμφθηνα δήθεν συμβολικά ξενέρωτα δώρα του τύπου «Μωρό μου σου έφτιαξα με τα χεράκια μου αυτή τη ζωγραφιά για την επέτειό μας» συνέχισα κανονικά τα σχέδιά μου.

Όταν έφτασε εκείνη η μέρα κατάφερα με τη βοήθεια φίλων να διώξω το Χρήστο απ' το σπίτι και περίμενα υπομονετικά να φτάσουν τ' αγόρια του συγκροτήματος για να κάνουν sound check και κυρίως για να προβάρουμε το φινάλε όπου εγώ και οι Franz θα σχηματίζαμε με τα γυμνά κορμιά μας τη λέξη ΧΡΗΣΤOΣ στο χαλάκι του σαλονιού.

Προς μεγάλη μου έκπληξη όμως διαπίστωσα πως το συγκρότημα που είχα κλείσει δεν ήταν οι Franz Ferdinand αλλά ένα tribute band που έβγαζε τα προς το ζην κάνοντας επί πληρωμή μιμήσεις των τεσσάρων σκοτσέζων και αν και η ομοιότητα ήταν εκπληκτική κάπως τους πρόδιδε το γεγονός πως ήταν απ' το Καμερούν. Μέσα σε πέντε λεπτά είχαμε πλακωθεί στις φάπες, δεν ήθελαν με τίποτα να περάσει το δικό μου, και σύντομα τα είχαν μαζέψει και είχαν φύγει, αφού όμως βεβαιώθηκαν πως είχαν χρεώσει τη πιστωτική μου για τις υπηρεσίες τους.

Όταν γύρισε ο Χρήστος με βρήκε να κλαίω με λυγμούς στο χαλί προσπαθώντας μάταια να σχηματίσω μονάχος το όνομά του και αφού με αγκάλιασε του εξήγησα λεπτομερώς τι είχε συμβεί. Αμέσως με παρηγόρησε και αφού έβγαλε από τη τσέπη του ένα βελούδινο κουτάκι , πέρασε στο καρπό μου ένα πανάκριβο ρολόι που είχε στο καντράν τα αρχικά μου σχηματισμένα με διαμαντόπετρες.

Ντράπηκα πάρα πολύ που δε του είχα κάποιο δώρο και αφού τον κοίταξα στα μάτια και προσευχήθηκα με όλη μου τη δύναμη να μην έχει δει το Notting Hill του ψιθύρισα παθιασμένα
«Είμαι απλά ένα αγόρι που στέκεται μπροστά από ένα άλλο αγόρι ζητώντας του να τον αγαπήσει».




revqueer@yahoo.com

25 σχόλια:

Neverlandean είπε...

Τι ρομαντικό τέλος! Και μετά τι κάνατε; :P

Κελεπούρι μου ακούγεται ο Χρήστος, βάστα τον γερά να μη σου φύγει!!

Πέρασε και η Πρωταπριλιά, δεν είναι φάρσα λοιπόν το ότι έκανες ποστ.

comingThrough είπε...

"Γι αυτό ποτέ, ποτέ, ποτέ δε θέλω να σε χάσω
γιατί σε νιώθω και με νιώθεις κι εσύ
Γι αυτό ποτέ, ποτέ, ποτέ δεν θέλω να σε χάσω
γιατί είναι η αγάπη μας καταπληκτική!!!" lalala:P

loipon, vasta ton gera kai arpaxe kai enan filo tou apo to politexneio gia n mou ton steileis:P

filia:) (post ksana se ena mina?!:P)

Keen On Boys είπε...

Eίστε γλύκες και οι 2! και εσυ ξεκίνα πάλι το γράψιμο, το έχουμε ανάγκη!

KitsosMitsos είπε...

Υπερδυναμική σουρεάλ επιστροφή! Ειδικά με το παστίστιο και τους καμερουνέζους μίμους!
Να'σαι καλά ωρέ!

jg είπε...

lol lol
awww toso tacky dwro sou ekane?
sweet!

PN είπε...

Καλέ τι το πέρασες το ΕΜΠ...στριπτηζάδικο; Χαχαχα!! Αχ ρε Rev...μας έχεις λείψει βρε!! Θέλω κι άλλο...κι άλλο!!

apparos είπε...

Δεν πειράζει, τον άλλο μήνα θα τα καταφέρεις! Να σ(τ)ε καλά!

g for george είπε...

Έχω πολλά να πω εγώ! απλά όποιος θέλει, παρακαλώ, στο μέηλ μου ή sms!

Χαίρομαι, βλαμμένα!

bi bi my darling είπε...

AAAAAAAAAAAAAAAAAxxxxx!!! Τι τέλειο!!!!!!!

Άντε ατιμούτσικο! Το κάψατε το πελεκούδι πάλι!!!!

ProFyLaKtiKo είπε...

εμείς του πολυτεχνείου είμαστε γαμάτα παιδιά!

να τον (μας) προσέχεις

One Big DJ είπε...

snifffffffff

Ανώνυμος είπε...

Προσπερνω το γεγονος οτι στα 12 χρονια σχεσης μας, δεν μου εχεις γραψει ΜΙΑ αραδα σιχαμενε και περνω στο παρασυνθημα.
Πρεπει να νιωθεις πολλα για αυτον τον..αχ..μολις πηγα να γραψω το ονομα, μια εκφραση αηδιας πηραν τα ακροδαχτυλα μου...τον αποτετοιο τεσπα. Να χασεις εσυ ευκαιρια για σεχ με Καμερουνεζους; Περιεργον.

Cum back you slut. Μη μας πειραζεις ετσι!

Dr_MAD είπε...

στα γούστα σε έχει το αγόρι! LOL

γραψε κι άλλα ρεεε!

*αυτό που σου έλεγα

tovenito είπε...

ευτυχώς που έχεις και καμιά επέτειο και μοιράζεις γέλιο και σε εμάς τους πιστούς και τίμιους οπαδούς σου!
υγ. πάντως θα μπορούσα με μεγάλη επιτυχία να γίνω το ταυ από το χρήστος! (είμεθα και σε μια ηλικία κρίσιμη, δεν μπορώ τους πολύπλοκους ελιγμούς!)

Elerran είπε...

Τα θερμά μου συγχαρητήρια μπατζανάκη, τόσο για την προσωπική σου ευτυχία, όσο και για ένα καταπληκτικό ποστ - αν και πρέπει να ομολογήσω ότι η εικόνα με το παστίτσιο ήταν λίγο spooky... Αυτόν τον καιρό βλέπω μια Δώρα, και εκτός του ότι πλέω σε πελάγη ευτυχίας, την έχω στο μυαλό μου συνεχώς. Φαντάσου λοιπόν πόσο σουρεάλ μου φάνηκε το πρώτο σου ποστ εδώ και μήνες να λέγεται "Δώρα"... :)

Legally Blonde είπε...

καταρχας να ζησετε, να ευτυχισετε (μερα που ειναι) και στα δικα μας οι λευτερες...

(ποσο θεια μπορω να γινω πια?)

καταδευτερον


κι αλλο λεμε!!!!!

δεν χαλαρωνουμεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε

φιλι μεγαλο!

Ανώνυμος είπε...

ο ρομαντισμος ειναι ανικητος

arelis.gr
εριεχει την ρομαντ9ικη επικη μυθιστορια ερωτονομικον
ακαταλληλη για ηλικιες κατω των 18 ετων

Είδωλο είπε...

νομιζω πως ενα νεο χαλακι μπανιου επισφραγιζει 3 μηνες σχεσης.
Ειδικα αν κατουραει με το καπακι σηκωμενο και πιτσιλαει τα παντα κατω.

Σε μενα επρεπε να ερθεις για συμβουλες

Ανώνυμος είπε...

Με ... συγκίνησες , βρε ...
Όσο κι αν σου φαίνεται παράξενο , με συγκίνησες .
Γι αυτό , για να εξιλεωθείς , που έκανες μια ηλικωμένη , υπερτασική και επίφοβη για εγκεφαλικό ,γυναίκα να βουρκώσει από συγκίνηση και να δακρύσει από τα γέλια , να ... γράφεις συχνότερα .
Καλό Πάσχα .

Tanila είπε...

Που 'σαι... τι μάρκα το ρολόι;

breezer είπε...

ωραίος ο γκόμενος!!! :-)

Elementstv είπε...

Ενταξει αφου σου αφησε σχολιο και Ο αρελις για το ερωτονομικον,μπορεις να ησυχασεις.Τελειο κειμενο.Θελουμε κι αλλα!!!!!

Υ.Γ.:Πραγματικα τα παιδια στο Πολυτεχνειο κανουν θραυση στο γκει πληθυσμο.

Ιθάκη-man είπε...

Το βλέπω μπροστά μου σαν ταινία, ρομαντική που ξεφέυγει λίγο ή πολύ από τις ξεκάθαρες αμερικανιές, τύφλα να 'χει το Trick! Στο "βελουσδένιο κουτάκι" άρχισα να βαριανασαίνω... Αν ήταν ταινία θα έπεφτα σε βαθύ οδυρμό και θα έλεγα σπαράζοντας στο χαλί "ΘΕΛΩ ΚΑΙ ΕΓΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ" μετά παθαίνω αφυδάτωση από το κλάμα!

Και εις ανώτερα...

Pozitive είπε...

Μα παστίτσιο στα κολομέρια????(εγώ εκεί κόλλησα!)
lol

Tito είπε...

Φανταστική ιστορία πολύ καλή, έχει χιούμουρ και καλή πένα, κάπουτε χρόνια που ήμουν μεξατυ δυο μεγάλω καλλιτενών, ρώτησα, ποιός παγαεί ποιός, μιλάω για χρόνια ξεκάθαρα, και παρα όλίγο οι δυο απο τις πιο μεγάλες καλλιτέχνες μας μα με βιάσουν και δονιτές, γιατί λένε ότι τόλμησα να ρωτήσω τόσο πεψά πράργματα, έκτοτε του δωνιτές του τους είχαν στα καμαρίανια τους γαι πάσα χρήση, ακόμα και επάνω στην σκηνή