Το Μυστήριο Των Χαμένων Πιρουνιών

Είναι γνωστό πως γενικά είμαι άνθρωπος άγαρμπος, άτσαλος και επιρρεπής σε ζημιές. Αυτούς τους μήνες που είμαι με το αγόρι μου το Χρήστο, έχω καταφέρει μεταξύ άλλων να του βγάλω τα πόμολα από δύο πόρτες, να σπάσω ένα ποτήρι, μια κούπα και με μια απότομη κίνηση του χεριού μου να του ρίξω από το κομοδίνο το πορτατίφ ενώ προσπαθούσα να του αποδείξω πως ξέρω απέξω το χορευτικό του Single Ladies.

Τις προάλλες που είχαμε παραγγείλει μεσημεριανό, έτρωγα αμέριμνος στο καναπέ όταν παρατήρησα πως μου είχαν πέσει τρία τορτελίνια στο κόκκινο ύφασμα. Αφού τα μάζεψα είδα έντρομος  πως είχαν αφήσει τρεις μεγάλες κυκλικές στάμπες, η διάμετρος των οποίων όλο και μεγάλωνε. Προσπάθησα να κρύψω τη ζημιά τοποθετώντας στρατηγικά το μαξιλάρι του καναπέ στο επίμαχο σημείο  χωρίς να σκεφτώ πως έτσι το λέρωνα κι αυτό. Δυστυχώς ο Χρήστος το παρατήρησε και όταν με ρώτησε αν έριξα τορτελίνια στο καναπέ εγώ δεν ανέλαβα την ευθύνη και του είπα πως μάλλον υπάρχει κάποια σπασμένη σωλήνα και στάζει το ταβάνι και του λερώνει τα έπιπλα. Αν και θεώρησα άκρως πειστικό το συγκεκριμένο επιχείρημα, ο Χρήστος δε με πίστεψε κι έκτοτε με βάζει να τρώω όρθιος στο μπαλκόνι αφού πρώτα το στρώσει με εφημερίδες.

Οι τύψεις μ' έχουν κάνει πολύ προσεκτικό κι έκτοτε προσπαθώ να σέβομαι όσο πιο πολύ μπορώ το χώρο του. Μαζεύω τις κούτες από τα φαγητά που παραγγέλνουμε και τα ρίχνω στην ανακύκλωση, φροντίζω να μη πετάω από εδώ κι από εκεί κάλτσες και παπούτσια και τραβάω πάντα επιμελώς το καζανάκι.

Τα πράγματα όμως πήραν παράξενη τροπή όταν ο Χρήστος παρατήρησε πως απ' τα πέντε πιρούνια που είχε, είχαν μυστηριωδώς εξαφανιστεί τα τρία. Όπως είναι φυσικό οι υποψίες στράφηκαν προς το μέρος μου. Βέβαια δε με κατηγόρησε ανοιχτά αλλά κάθε φορά που με κοιτούσε ένιωθα πως τα μάτια του με ρωτούσαν με πόνο και απορία "Δημήτρη, γιατί μου κλέβεις τα πιρούνια;"

Για να μειωθεί κάπως η μεταξύ μας ένταση του έκανα δώρο ένα καινούριο σετ πανάκριβων φαντασμαγορικών πιρουνιών και σύντομα όλα ξεχάστηκαν. Δυστυχώς όμως σε λίγες εβδομάδες ο πληθυσμός των πιρουνιών είχε και πάλι μειωθεί δραματικά. Η παντελώς ανεξήγητη αυτή  μείωση με οδήγησε στο ασφαλές συμπέρασμα πως του τα έκλεβε η γειτόνισσα από δίπλα. Ήταν μια νεαρή φοιτήτρια με μοχθηρό βλέμμα που άκουγε νυχθημερόν Ελένη Δήμου και την είχα πετύχει να με κοιτάει με φοβερό μίσος μια φορά που έτρωγα στο μπαλκόνι. Ήταν προφανές πως δεν την ενοχλούσαν οι μικροί γουρουνίσιοι ήχοι που κάνω όταν τρώω όπως αρχικά νόμιζα, αλλά την είχε φάει η ζήλεια που είχα τόσο τέλειο πιρούνι. Στάνταρ όταν λείπαμε περνούσε το διαχωριστικό του μπαλκονιού και τα έκλεβε.

Μίσος βαθύ ξύπνησε μέσα μου προς πρόσωπό της κυρίως επειδή έκανε κακό στη σχέση μου σπέρνοντας τη διχόνοια ανάμεσα σε μένα και το Χρήστο και αποφάσισα να κάνω ό,τι μπορώ να αποκαλύψω τα ραδιούργα καμώματά της.

Ένα μεσημέρι που ο Χρήστος κοιμόταν, την άκουσα να κλείνει τη πόρτα της και να καλεί το ασανσέρ. Δεν έχασα χρόνο. Με αιλουροειδείς κινήσεις  πέρασα το διαχωριστικό και βρέθηκα στο μπαλκόνι της. Ευτυχώς δεν είχε κλειδώσει τη μπαλκονόπορτα και μπήκα εύκολα στο διαμέρισμα. Με υποδέχτηκε μια έντονη μυρωδιά λαγού στιφάδο και αφού δοκίμασα μια μερίδα άρχισα να ψάχνω τη κουζίνα για τα κλεμμένα πιρούνια. Δε τα έβρισκα πουθενά αλλά μετά σκέφτηκα πως δεν είναι τόσο χαζή να τα έχει εκεί που θα τα έβρισκε ο καθένας! Έτσι κατέληξα να ψάχνω στο υπνοδωμάτιο της όταν άκουσα τη κλειδαριά να ανοίγει και τη φοιτήτρια να μπαίνει μέσα μαζί με φίλες.

Κρύφτηκα γρήγορα κάτω απ' το κρεβάτι και προσπάθησα να μη γίνω αντιληπτός. Δυστυχώς όμως, όταν βρίσκομαι σε συνθήκες υπερβολικής πίεσης και όταν αγχώνομαι, έχω τη τάση να πέρδομαι ηχηρά χωρίς να μπορώ να το ελέγξω και αυτό τελικά πρόδωσε τη παρουσία μου. Όπως η φοιτήτρια και οι φίλες της έσκυψαν τρομαγμένες να δουν τι υπάρχει κάτω απ' το κρεβάτι εγώ πετάχτηκα και πιάνοντας τη απ' τα μαλλιά ούρλιαξα εκτός εαυτού "Πού τα κρύβεις τα πιρούνια μωρή κλέφτρα;"

Από τις φωνές μας σηκώθηκε στο πόδι όλη η πολυκατοικία και στο τσακ γλίτωσα το αυτόφωρο ενώ η φοιτήτρια αποφάσισε πως η ζωή στην Αθήνα είναι υπερβολικά επικίνδυνη και επέστρεψε στη επαρχιακή πόλη της καταγωγής της εγκαταλείποντας το διαμέρισμα και της σπουδές της. Τα πιρούνια δε βρέθηκαν ποτέ στο σπίτι της αλλά μερικά βράδια αργότερα μου ήρθε εμένα αναλαμπή πως μάλλον τα ξεχνούσα μέσα στα κουτιά του delivery και τα πετούσα όλα μαζί στην ανακύκλωση.

Αποφάσισα πως αν το αποκάλυπτα αυτό στο Χρήστο η σχέση μας θα περνούσε μεγάλη κρίση και άλλωστε προτιμώ να νομίζει πως ηρωικά και με κίνδυνο να βρεθώ στα δικαστήρια για διατάραξη οικιακής ειρήνης έκανα τα πάντα να του επιστρέψω τα "κλεμμένα" πιρούνια.

revqueer@yahoo.com