YUPEEEEEEEEEEEEE!!!!

Εχθές τελείωσα εξεταστική και σήμερα φεύγω για διακοπές!! Καλά να περάσετε όλοι και τα ξαναλέμε σύντομα!!

revqueer@yahoo.com

Ποιόν Barιστάνεις;

Geek: Ο αγγλικός όρος γι'αυτό που στα ελληνικά αποκαλούμε 'φύτουκλας'.

Όταν παρατήρησα πως οι επιδόσεις μου στα σπορ αντί για θαυμασμό προκαλούσαν δάκρυα γέλιου στο γυμναστή και στους συμμαθητές μου ( ειδικά η θρυλική τεχνική μου στο μπάσκετ: συνδυασμός NBA με τη χάρη του κλασσικού μπαλέτου) ανακάλυψα πως η κλίση μου ήταν μάλλον προς τον ανεξάντλητο κόσμο των βιβλίων. Ω! Τι μαγευτικοί δρόμοι ανοίγονταν στα παιδικά μου μάτια, από αυτό, το πιο μαγικό δημιούργημα του ανθρώπινου είδους! Όσο όμως οι γνώσεις μου πλήθαιναν και η μυωπία μου έφτανε σε στρατοσφαιρικά ύψη, τόσο εγώ μεταμορφωνόμουν σε ημίτρελο ερημίτη που αντί να μιλήσει σε άλλον άνθρωπο προτιμούσε να καταπιεί ένα κουβά σκατά.

Πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου να αναλογίζεται πόσα αγόρια θα είχα κρεβατώσει αν αντί για τα gay bar γινόταν οι γνωριμίες σε gay βιβλιοθήκες. Πόσο αλήθεια θα τραβούσα τη προσοχή αν μπορούσα να παραγγείλω ένα Camus από το πρωτότυπο αντί για τη φλώρικη πορτοκαλαδίτσα που τώρα παίρνω; Ή αν μπορούσα απαγγέλοντας αποσπάσματα από το '1984' να κάνω τα αγοράκια να τρέχουν από πίσω μου όπως βλέπω να κάνουν με κάτι μπρατσαράδες;

Τελικά πήρα την απόφασή μου!! Όχι άλλο κρυφτούλι με τη gay σκηνή! Τέρμα τα ψέμματα! Ώρα για δράση! Θα γίνω κι εγώ ένας trendy gay σαν αυτούς στη tv που έχουν πάντα κάτι να πούνε και είναι τόσο δημοφιλέις . Ένας πραγματικά cool τύπος. Όχι άλλες βλακείες του τύπου 'Be Yourself' (Have you seen myself lately?). Αν αυτό αυξήσει τις πιθανότητές μου για ένα καλό πήδημα, θα βυθιστώ σε όλα εκείνα τα στερεότυπα που χρόνια τώρα ακολουθούν τη γκεϊ κοινότητα όπως η μύγα το σκατό.

Πρώτο στάδιο στην gayοποίησή μου, η βελτίωση των χορευτικών μου ικανοτήτων. Γι'αυτό στράφηκα στη σταθερή αξία, στο πυλώνα για τη ζωή κάθε ομοφυλόφιλου, τη Madonna. Μελετώντας με εξαντλητική λεπτομέρεια τα χορευτικά της βήματα και με κάμποσα διαλλείματα για αυνανισμό (αυτούς τους θεούς τους χορευτές της πού τους βρίσκει;), κατάφερα να βρω επιτέλους το ρυθμό που τόσο πολύ μου έλειπε. Βήμα δεύτερο: Αναμόρφωση του look μου από το τωρινό (θα το περιέγραφα ως 'ο Σημίτης συναντά το Ταμτάκο στη Λάρισα των '80's) σε κάτι πιο ρόζ, εύθυμο και στιλάτο. Άλλωστε, τι σόι αδερφή είμαι αν δε ξέρω απέξω όλους τους χρωματικούς συνδυασμούς που είναι in για το φετινό καλοκαίρι; Ακολουθεί το μαλλί. Τέρμα πια στο κούρεμα φλοκάτη, ναί στο ζελέ και τις έξαλλες κουπ!

Αφού ενημερώνομαι για όλα τα φρέσκα κουτσομπολιά της showbiz (γιατί όλοι οι gay είναι κουτσομπόλες), πετάω τα γυαλιά μου και με νέα αυτοπεποίθηση ετοιμάζομαι να κάνω τη παρθενική μου εμφάνιση σε gay bar.

Φτάνω με ταξί στο Γκάζι για πρώτη φορά. Τι τέλεια που είναι!! Όλοι αυτοί που βλέπω αδερφές πρέπει να είναι, σκέφτομαι και χώνομαι στο πρώτο bar που βρίσκω μπροστά μου. Πάω κατευθείαν να παραγγείλω. ' Μία βότκα, καλέ!!' λέω και με περισσή τσαχπινιά στρογγυλοκάθομαι στο καρεκλάκι. Από λεπτό σε λεπτό περιμένω να αρχίσουν να σφάζονται στα πόδια μου δίμετροι παίδαροι. Καθώς η ώρα όμως περνάει και η βότκα αρχίζει να θολώνει τη κρίση μου παρατηρώ ότι και πάλι με έχουν όλοι χεσμένο. Desperate times call for desperate measures, σκέφτομαι και πετάγομαι από το καρεκλάκι, τρέχω στο κέντρο του μαγαζιού και αρχίζω με τρομακτική ακρίβεια να αναπαριστώ όλο το χορευτικό του 'Vogue'.

Με λούζει κρύος ιδρώτας. Μήπως αυτή τη στιγμή δε βρίσκομαι σε gay bar; Το Γκάζι μήπως έχει και μπαρ ετεροφυλόφιλων (ή όπως τα λένε τέλος πάντων); Μήπως αυτή τη στιγμή γίνομαι τελέιως, μα τελείως ρεζίλι; Με αργά βήματα απομακρύνομαι από το μπαρ και καταλαβαίνω ότι τελικά είμαι straight. Ένας straight άντρας που τυχαίνει να γουστάρει άντρες.

revqueer@yahoo.com

Της πατρίδος μου η σημαία έχει χρώμα ροζουλί..

Αλήθεια, έχω παρατηρήσει το τελευταίο καιρό, ότι το πιο συχνό αίσθημα που με κατακλύζει είναι εκείνο της απόλυτης βαρεμάρας. Σκέφτηκα λοιπόν, να φτιάξω μια λίστα με τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα που μου έχουν συμβεί έως τώρα, αναμνήσεις που σίγουρα θα με κάνουν να αγαπήσω ξανά τη ζωή και να δω με θετικό μάτι τα υπόλοιπα εξηντατόσα χρόνια που μου αναλογούν (αν όλα πάνε καλά).

Από τις συγκλονιστικότερες στιγμές της κατά τα άλλα ταραγμένης παιδικής μου ηλικίας, ήταν η απρόσμενη σύναντηση μου με έναν εξωγήινο. Προειδοποιώ εξ'αρχής ότι πολλοί μπορεί να αμφισβητήσετε την αλήθεια όσων ακολουθήσουν και να πείτε ότι αποτελούν αποκύημα ενός ελαφρώς καθυστερημένου μυαλού αλλά σας εγγυώμαι ότι παρά το γεγονός ότι η φαντασία μου πολλές φορές θυμίζει εκείνη μανιώδους χρήστη LSD, θα παραθέσω τα γεγονότα ως έχουν, so help me GOD!

Ήμουν περίπου 11 ετών, καθόμουν στο δωμάτιό μου και προσπαθούσα να δω πόσες τσιχλες μπορούσα να χώσω στο στόμα μου χωρίς να πνιγώ. Ενώ ήμουν καθ'όλα συγκεντρωμένος στο έργο μου, πράσινοι καπνοί άρχισαν να γεμίζουν το δωμάτιο και εμφανίστηκε μπροστά μου ένα ανθρωπάκι κοντό όσο εγώ, αλλά με ένα σώμα όπως αυτά που τόσα χρόνια τώρα μπαίνουν στις φαντασιώσεις μου όταν προσπαθώ να κοιμηθώ.

"Όνομα;", με ρώτησε αυστηρά ο σωματαράς επισκέπτης κι εγώ αποσβολωμένος απάντησα "Ρ.Σ.".

-Έτος Γέννησης;

-1984

-Α, χά, άρα είσαι αρκετά μεγάλος να μάθεις για τη πραγματική σου ταυτότητα. Εσύ Ρ., δεν είσαι γήινος.

-Τι;;;

-Είσαι ένας από τους εκλεκτούς απεσταλμένους μας στη γη, και σκοπός της ζωής σου είναι να παρατηρείς και να καταγράφεις τα ανθώπινα όντα που σε περιτριγυρίζουν. Φυσικά δε πρόκειται να τους καταλάβεις ποτέ και ούτε εκείνοι εσένα αλλά εσύ πρέπει να εκπληρώσεις την αποστολή σου. Εσύ είσαι υπεύθυνος για τη περιοχή που ονομάζεται Ελλάδα, μια πραγματικά παράξενη χώρα που οι άνθρωποι ψηφίζουν τους κυβερνώντες με κριτήρια όπως, πόσα περιστέρια προσγειώθηκαν στο κεφάλι τους και ποιός θα καταφέρει να σκύψει περισσότερο μπροστά σε ένα κύριο ντυμένο στα μαύρα με ένα αστείο καπέλο.

-Μάλιστα.

-Επιπλέον εσύ θα είσαι αυτό που οι ντόπιοι αποκαλούν πούστης/αδερφή/πισωγλέντης, και άλλα τέτοια πετυχημένα, και θα περάσεις ένα μεγάλο διάστημα της ζωής σου χεσμένος από το φόβο, διάστημα κατά το οποίο όλοι θα σε θεωρούν μεγάλο μαλάκα.

-Όλοι;

-Ναι. Όλοι.

- Και εγώ τι κερδίζω απ' όλα αυτά;

-Εσύ Ρ. όταν τελειώσει η εδώ αποστολή σου, θα μεταφερθείς σε κλάσματα δευτερολέπτου στη πραγματική σου πατρίδα.

-Δηλαδή δεν είμαι Έλληνας;

-Φυσικά και όχι!!! Εσύ είσαι ένας από εμάς. Πίσω από αυτό το ομολογουμένως αηδιαστικό παρουσιαστικό που τώρα έχεις κρύβεται ένας καυτός σωματαράς. Στη πραγματική σου χώρα είμαστε όλοι έτσι και ζούμε σε μια μόνιμη κατάσταση που οι γήινοι ονομάζουν οργασμό καθώς επιδιδόμαστε σ' αυτό που εδώ αποκαλείται endless shagging.

Πριν προλάβω να ρωτήσω περισσότερα, ο πράσινος καπνός έκανε πάλι την εμφάνισή του, παίρνοντας για πάντα μαζί του και το καβλιάρη εξωγήινο.

(Next time: Your witch is my command!)

revqueer@yahoo.com

Κάνε κι εσύ την επανάσταση μου!!

Μπαίνω στο γραφείο με βήμα γρήγορο και αποφασιστικό. Ο πατέρας μου με συστήνει με μια συγκινητική σχεδόν υπερηφάνεια στους παρόντες συναδέλφους του οι οποίοι προσπαθούν με μια προσποιητή χαρά να δείξουν πόσο ευτυχισμένοι είναι που επιτέλους με γνωρίζουν. Περνάω μπροστά από τους 3 αντρακλάδες της Ελληνικής Αστυνομίας και επιδιδόμαστε στο 'αντρικό' σπορ του ποιός θα σφίξει το χέρι του άλλου πιο δυνατά. Τα τριχωτά - ιδρωμένα χέρια τους (ewwwwwwwwwwwww!!!) πολτοποιούν το δικό μου, που η δύναμή του δε διαφέρει πολύ από εκείνη ενός μέσου εντεκάχρονου κοριτσιού. Αυτά παθαίνεις αν η μόνη επαφή σου με τη γυμναστική είναι το ξεφύλλισμα των καταλόγων Calvin Klein. "Χαίρω Πολύ" λέω, προσπαθώντας να κατεβάσω καμιά 2 οκτάβες τη φωνή μου. "Καλώς το, παλλικάρι" μου λέει ο ψηλότερος των μπάτσων, ενώ εγώ νιώθω το πρόσωπο μου να ξεκινά μια τρελή εναλλαγή χρωμάτων. Με ειρωνεύεται είμαι ΣΙΓΟΥΡΟΣ!!! ΜΕ ΚΑΤΑΛΑΒΕ!! Κάθομαι σε μια πολυθρόνα και περιμένω το περιπολικό που θα μας μεταφέρει όλους στο Γεννηματά να δώσουμε αίμα για έναν αστυνομικό που οδηγώντας μάλλον μεθυσμένος Σάββατο βραδυ στη παραλιακή, εκτός υπηρεσίας όπως δε παύει να μου υπενθυμίζει ο πατέρας μου, είχε μια απροσδόκητη σύγκρουση με ένα παρακείμενο φοινικόδεντρο.

Παρότι γιος μπάτσου, η όποια επαφή με όργανα της τάξης, συνεχίζει να μου προκαλεί τρέμουλο όμοιο με εκείνο ενός κομπρεσέρ εκτός ελέγχου. Αυτό το έχω από μικρός και ίσως είμαι ο μόνος γκεϊ στην υφήλιο που όχι μόνο δε τη βρίσκει με τους ένστολους, αλλά αποφεύγει κάθε αναφορά τους στις φαντασιώσεις του.

Ενώ είμαι στη πολυθρόνα υποδυόμενος των πολλά βαρύ straight άντρα, με κατακλύζει ένα αίσθημα κατάθλιψης. "Τι μαλάκας που είμαι" σκέφτομαι, να προσποιούμαι πως είμαι κάτι που απέχει από το πραγματικό μου εαυτό όσο ο η Μπεζαντάκου από το Jean-Paul Sartre. "Και τι έπρεπε να κάνεις;" πετάγεται η φωνή της λογικής (τη σιχαίνομαι τη φωνή της λογικής...) "να μπεις στο τμήμα χορεύοντας και τραγουδώντας το Mein Leibe Ηerr;;;;".

Πραγματικά πιστεύω ότι για όλους εμάς τους γκεϊ χέστηδες in the closet θα έπρεπε να υπάρχει ένας οργανισμός που θα ενημέρωνε όλους γύρω μας, γονείς, παππούδες, αδέλφια τον πνευματικό μας κτλ, ότι, ναι, μας αρέσει να τον παίρνουμε και ότι έχουμε βαρεθεί να καταπιέζομαστε για να μη χαλάμε την αισθητική του κάθε ΜΑΛΑΚΑ. Κατά τη διάρκεια αυτού του εκούσιου outing, εμείς θα περιμέναμε κρυμμενοί σε κάποια απόμερη σπηλιά, έως ότου ειδικός απεσταλμένος του οργανισμού (ο οποίος θα ήταν μανούλι) θα μας ενημέρωνε ότι είναι ΟΚ να βγούμε, ή, διαφορετικά, θα μας φυγάδευε στο San Francisco να συνεχίσουμε εκεί τη ζωή μας.

Υπάρχει κανείς εκέι έξω να κάνει την επανάστασή μου;;;

(Next time: Της πατρίδος μου η σημαία έχει χρώμα ροζουλί...)

revqueer@yahoo.com