Μπαίνω στο γραφείο με βήμα γρήγορο και αποφασιστικό. Ο πατέρας μου με συστήνει με μια συγκινητική σχεδόν υπερηφάνεια στους παρόντες συναδέλφους του οι οποίοι προσπαθούν με μια προσποιητή χαρά να δείξουν πόσο ευτυχισμένοι είναι που επιτέλους με γνωρίζουν. Περνάω μπροστά από τους 3 αντρακλάδες της Ελληνικής Αστυνομίας και επιδιδόμαστε στο 'αντρικό' σπορ του ποιός θα σφίξει το χέρι του άλλου πιο δυνατά. Τα τριχωτά - ιδρωμένα χέρια τους (ewwwwwwwwwwwww!!!) πολτοποιούν το δικό μου, που η δύναμή του δε διαφέρει πολύ από εκείνη ενός μέσου εντεκάχρονου κοριτσιού. Αυτά παθαίνεις αν η μόνη επαφή σου με τη γυμναστική είναι το ξεφύλλισμα των καταλόγων Calvin Klein. "Χαίρω Πολύ" λέω, προσπαθώντας να κατεβάσω καμιά 2 οκτάβες τη φωνή μου. "Καλώς το, παλλικάρι" μου λέει ο ψηλότερος των μπάτσων, ενώ εγώ νιώθω το πρόσωπο μου να ξεκινά μια τρελή εναλλαγή χρωμάτων. Με ειρωνεύεται είμαι ΣΙΓΟΥΡΟΣ!!! ΜΕ ΚΑΤΑΛΑΒΕ!! Κάθομαι σε μια πολυθρόνα και περιμένω το περιπολικό που θα μας μεταφέρει όλους στο Γεννηματά να δώσουμε αίμα για έναν αστυνομικό που οδηγώντας μάλλον μεθυσμένος Σάββατο βραδυ στη παραλιακή, εκτός υπηρεσίας όπως δε παύει να μου υπενθυμίζει ο πατέρας μου, είχε μια απροσδόκητη σύγκρουση με ένα παρακείμενο φοινικόδεντρο.
Παρότι γιος μπάτσου, η όποια επαφή με όργανα της τάξης, συνεχίζει να μου προκαλεί τρέμουλο όμοιο με εκείνο ενός κομπρεσέρ εκτός ελέγχου. Αυτό το έχω από μικρός και ίσως είμαι ο μόνος γκεϊ στην υφήλιο που όχι μόνο δε τη βρίσκει με τους ένστολους, αλλά αποφεύγει κάθε αναφορά τους στις φαντασιώσεις του.
Ενώ είμαι στη πολυθρόνα υποδυόμενος των πολλά βαρύ straight άντρα, με κατακλύζει ένα αίσθημα κατάθλιψης. "Τι μαλάκας που είμαι" σκέφτομαι, να προσποιούμαι πως είμαι κάτι που απέχει από το πραγματικό μου εαυτό όσο ο η Μπεζαντάκου από το Jean-Paul Sartre. "Και τι έπρεπε να κάνεις;" πετάγεται η φωνή της λογικής (τη σιχαίνομαι τη φωνή της λογικής...) "να μπεις στο τμήμα χορεύοντας και τραγουδώντας το Mein Leibe Ηerr;;;;".
Πραγματικά πιστεύω ότι για όλους εμάς τους γκεϊ χέστηδες in the closet θα έπρεπε να υπάρχει ένας οργανισμός που θα ενημέρωνε όλους γύρω μας, γονείς, παππούδες, αδέλφια τον πνευματικό μας κτλ, ότι, ναι, μας αρέσει να τον παίρνουμε και ότι έχουμε βαρεθεί να καταπιέζομαστε για να μη χαλάμε την αισθητική του κάθε ΜΑΛΑΚΑ. Κατά τη διάρκεια αυτού του εκούσιου outing, εμείς θα περιμέναμε κρυμμενοί σε κάποια απόμερη σπηλιά, έως ότου ειδικός απεσταλμένος του οργανισμού (ο οποίος θα ήταν μανούλι) θα μας ενημέρωνε ότι είναι ΟΚ να βγούμε, ή, διαφορετικά, θα μας φυγάδευε στο San Francisco να συνεχίσουμε εκεί τη ζωή μας.
Υπάρχει κανείς εκέι έξω να κάνει την επανάστασή μου;;;
(Next time: Της πατρίδος μου η σημαία έχει χρώμα ροζουλί...)
revqueer@yahoo.com
6 σχόλια:
τσου , νομίζω ...
δυστυχώς είναι κάτι που περνά ο καθένας μόνος του, η σχέση με το μπαμπά μας ευτυχώς ή δυστυχώς είναι κάτι προσωπικό που μόνοι μας φτιάχνουμε και δημιουργούμε αν έχουμε τη δύναμη να αλλάξουμε κάτι ή απλά να υπομείνουμε καταστάσεις...
υ.γ μεγεια;-)
και εγώ και το αγόρι μου έπρεπε να το περάσουμε ο καθένας μόνος του με τους γονείς του το δικό του outing.
δυστυχώς θα πρέπει κάποια στιγμή να βρεις το θάρρος να το κάνεις ή να καταπιέζεσαι για μια ζωή.
θετικά:
-δε χρειάζεται να το κάνεις σήμερα, άυριο ή σε ένα μήνα. Κανείς δε σε πιέζει. Μπορείς κάλλιστα να περιμένεις μέχρι να νιώσεις έτοιμος.
Προσωπικά έκανα outing στα 21 μου και είμαι ευτυχής που δεν το έκανα νωρίτερα, γιατί ήμουν πολύ λιγότερο δυνατός και προετοιμασμένος.
-η συμπεριφορά σου απέναντι στους άσχετους (μανάβηδες, γείτονες, περαστικοί και στο παράδειγμα του ποστ οι συνάδελφοι του πατέρα σου) δε χρειάζεται να είναι live performance του I will survive της gloria gaynor, ούτε όμως και να παριστάνεις τον σάκη τον υδραυλικό (μπλιαχ!)
Μπορείς απλά να είσαι αυτός που είσαι εκ του φυσικού σου, χωρίς να πιέζεσαι ούτε προς τη μία πλευρά , ούτε προς την άλλη.
Καλώς σε βρήκα!
Vriskw ton Kwsta poly eustoxo! Ligo poly kai egw to idio kanw kai pisteuw. Alla ola auta ginontai molis apodexteis esy ton eauto sou prwtos kai kalyteros! Meta ola ta alla erxontai!
Τι λε ρε, που θα κάνουμε εμείς την επανάστασή σου για σένα!
Θα την κάνεις εσύ, για να έχουμε ζουμερά νέα ποστ με τα αποτελέσματα!!!!!!!!!!!
Περιμένουμε, come OUT wherever you are!
"και επιδιδόμαστε στο 'αντρικό' σπορ του ποιός θα σφίξει το χέρι του άλλου πιο δυνατά"
Μη νομιζεις, το'χουν και καποιες γυναικες αυτο.
Ειναι επειδη τους ειπανε να μην εμπιστευονται ανθρωπους που εχουν αδυναμη χειραψια, γιατι ειναι υπουλοι και κακιστροι.
True story!
Γιατί εγώ νομίζω πως δεν θα είμαι ποτέ έτοιμος και θα τους αφήσω να ζουν με ψευδαισθήσεις;
Δημοσίευση σχολίου