Πολεμήστε!

Πιστεύω πως σε ένα βαθμό όλοι οι ομοφυλόφιλοι έχουμε το μερίδιο ευθύνης που μας αναλογεί για να αγωνιστούμε για τα δικαιώματά μας και να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας να αλλάξουμε το τρόπο σκέψης της κοινωνίας. Πώς θα γίνει αυτό όμως; Ποιά μέθοδος είναι και η πλέον αποτελεσματική; Πάντα υποστήριζα πως ο καλύτερος τρόπος να πείσεις τον Έλληνα για κάτι, είναι να του δώσεις λεφτά. Γιατί, ας μη γελιόμαστε, τί πιο ωραίο και πειστικό από χρήματα για τα οποία δεν έχεις δουλέψει;

Η σκέψη αυτή μου άρεσε πολύ κι αφού την επεξεργάστηκα αρκετά στο μυαλό μου αποφάσισα να κάνω το χρέος μου απέναντι σε όλα τα γκέι αδέρφια μου και να αρχίσω να αλλάζω τα μυαλά των ανθρώπων λαδώνοντάς τους. Η ιδέα ήταν να βάζω 50ευρα στις τσέπες περαστικών, κάτι σαν πορτοφολάς αλλά στο αντίστροφο, με καρφιτσωμένο το σημείωμα 'Τα χρήματα αυτά σας τα δίνει ένας ομοφυλόφιλος. Αγαπήστε τον!'. Συγκινήθηκα με τη σκέψη μου και άρχισα να φαντάζομαι μια σκληρά εργαζόμενη χήρα μητέρα με 5 γιους μια τυφλή κόρη που γυρίζοντας σπίτι μετά από ένα κοπιαστικό 8ωρο θα έβρισκε στη τσέπη της ένα λαχταριστό πενηντάρικο.
'Μαμάκα γιατί είναι τόσο όμορφο και πλούσιο το φαγητό σήμερα;'
'Γιατί υπάρχουν ομοφυλόφιλοι γιόκα μου! Ομοφυλόφιλοι'.
Όλοι θα αγκαλιάζονταν χαρούμενοι γύρω από το τζάκι ενώ το μικρό τυφλό κοριτσάκι θα φώναζε:
'Βρήκα το φώς μου!Μητέρα σε βλέπω!'
'Θαύμα! Θαύμα! Γιάτρεψαν το κοριτσάκι μου οι κουνιστοί!' (Εντάξει, το έχεσα.)

Επειδή πενηντάρικα δε μου περισσέυουν, βγήκα προς αναζήτησιν χρημάτων. Τελικά ήμουν πολύ τυχερός γιατί από το πουθενά προέκυψε κάτι πολύ καλό. Με διάλεξαν ανάμεσα σε πολλούς υποψήφιους για τη πειραματική εφαρμογή μιας επαναστατικής φαρμακευτικής θεραπείας, η οποία υποσχόταν να δώσει τέλος στη νυχτερινή ενούρηση που ταλαιπωρεί εκκατομμύρια έλληνες κάθε βράδυ αναγκάζοντάς τους να αφήσουν το ζεστό τους κρεββατάκι για να κάνουν την ανάγκη τους. Μου έδωσαν 350 ευρώ προκαταβολή και μου ζήτησαν να επικοινωνώ συνέχεια μαζί τους για να τους αναφέρω τυχόν παρενέργειες.

Μπήκα στο μετρό από τη πρώτη πόρτα, εκεί που μαζεύει το περισσότερο κόσμο, και περίμενα τους πρώτους τυχερούς νικητές. Όταν φτάσαμε στο Πανεπιστήμιο και είχε αρκετό μπουλούκι έβαλα ένα 50ρικο στη τσέπη ενός νεαρού που ήταν πιο κοντά μου και απομακρύνθηκα ευτυχισμένος. Επειδή όμως η περιέργεια με έτρωγε, αποφάσισα να τον ακολουθήσω για να δω τι θα γινόταν στη συνέχεια. Κατεβήκαμε Σύνταγμα και περνώντας απέναντι έκανε μια στάση στα Έβερεστ. Εγώ τον πλησίασα και διαπίστωσα πως στο σακίδιό του υπήρχε μια κονκάρδα με το ουράνιο τόξο. Ωραία. Πώς τα παίρνουμε πίσω τώρα; Μόλις έβαλε το χέρι στη τσέπη του να πληρώσει για το σάντουιτς πετάχτηκα μπροστά του. 'Συγγνώμη αυτό είναι δικό μου!' Ο νεαρός έβγαλε το πενηντάρικο, διάβασε το σημείωμα και μου είπε εκνευρισμένος ΄Συγγνώμη φίλε, δεν εκδίδομαι.΄
Ά, δε πειράζει! Καλημέρα σας.'

Η επόμενη προσπάθεια δε μπορώ να πω πως πήγε καλύτερα. Η γλυκύτατη κυριούλα που ήταν δίπλα μου στο λεωφορείο ήταν τελικά αλβανή και δεν καταλαβαίνε γρι ελληνικά, ούτε και όταν με έντονες κινήσεις (σπάσιμο των καρπών και τραγουδώντας αποσπάσματα από το Dreamgirls) προσπαθούσα να της εξηγήσω πως τα λεφτά της τα δίνω ως αδερφή. Απογοητευμένος αποφάσισα να πάρω τα υπόλοιπα 50ρικα και να τα κρεμάσω καπου να τα παίρνει ο κόσμος μόνος του για να γίνει και λίγο σούσουρο. Έτσι όταν ο ειδικός φρουρός κοίταζε αλλού τα κρέμασα στο σκούφο του αριστερού τσολιά στο μνημείο του αγνώστου στρατιώτη.
Άν είσαι κι εσύ γκέι ανοιγόκλεισε το δεξί σου μάτι, κι εγώ θα καταλάβω΄ του ψιθύρησα αλλά εκείνος μάλλον ντρεπόταν και έμενε ακίνητος.
'Δε πειράζει' του είπα, 'κι εμένα με πήρε πολύ καιρό να το παραδεχτώ', ενώ με το τσιμπιδάκι μου του αφαίρεσα 2 τριχούλες που είχαν φυτρώσει ανάμεσα στα φρύδια του.

Όταν γύρισα σπίτι ήμουν πτώμα και για κάποιο λόγο ζαλιζόμουν. Όταν άνοιγα τα μάτια μου έβλεπα μόνο χρωματιστές κουκκίδες, σα να κοίταζα τον ήλιο επί ώρες, άκουγα ένα συνεχόμενο, εκκωφαντικό 'ΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ', ενώ στο δεξί μου πόδι, εκεί που παλιότερα ήταν το μικρό μου δαχτυλάκι, είχε αρχίσει να φυτρώνει κάτι που θύμιζε έντονα ματζουράνα.

Χαλάλι όμως! Νυν υπέρ πάντων ο αγών! Πολεμήστε κι εσείς αδέρφια! Πολεμήστε για το δίκιο μας! Πολεμήστε!

(Next time: Αν οι φιλόσοφοι ήταν ποδοσφαιριστές.)
revqueer@yahoo.com