2000-2010: The Legacy

Μου φαίνεται, ή διανύουμε τη πιο βαρετή δεκαετία έβερ;

Κατ' αρχάς, πώς ονομάζεται αυτή η δεκαετία; Τα όουζ; Τα ούζιζ; Ούζ;

Πραγματικά ντρέπομαι όταν σκέφτομαι πώς θα μας βλέπουν οι μελλοντικές γενιές. Πώς θα εξηγήσουμε το γεγονός πως πήγαμε από τους χίπις στους trendy; Από το Woodstock στο youtube;

Κατά τη ταπεινή μου άποψη η κύρια αιτία αυτής της τραγικής κατάστασης είναι η έλλειψη πολιτισμού. Κάθισα λοιπόν και έγραψα, ένα ωραιότατο κείμενο που εξέφραζε με μοναδικό τρόπο τα άγχη και την απαισιοδοξία ενός απλού νέου ανθρώπου, που ήλπιζε να βελτιώσει όσο μπορεί την εποχή του. Το κείμενο ήταν υπέροχο και γεμάτο πρωτότυπες προτάσεις. Έτσι αποφάσισα να το παραδώσω αυτοπροσώπως στον υπουργό Πολιτισμού.

Σκέφτηκα να κλείσω ραντεβού μέσω τηλεφώνου. Συστήθηκα ως Π.Ε.Ρ.Α.ΝΤ.Ζ.Α.Δ.Α. (Πρόεδρος Ελληνικής Ρεβικής Αναμόρφωσης Ντιζάιν Ζουζούνι Αναβάθμισης Δεκαετίας Αυτής), εξήγησα πως εκπροσωπώ μια οργάνωση με εκατοντάδες χιλιάδες μέλη (εννοούσα τους ομοφυλόφιλους) και έβαλα τις φωνές όταν μου είπαν πως δε μας έχουν ακουστά ουρλιάζοντας στο ακουστικό «Πού είναι το Κράτος; Πού είναι η δεκαετία;». Τελικά από τις φωνές μου υπέκυψαν και την επόμενη Τρίτη 3/10/2006 -σα τώρα το θυμάμαι- θα συναντούσα τον τότε υπουργό Πολιτισμού κ. Βουλγαράκη για 15 λεπτά.

Περιμένοντας τη σειρά μου έξω από το γραφείο του, έπιασα τη κουβέντα με τη πολύ φιλική γραμματέα του, και όπως καλαμπουρίζαμε έκανα ένα ατυχές αστείο τάχα μου ότι έχω πάνω μου χειροβομβίδα (πρέπει να ήσασταν εκεί για να το πιάσετε). Εκείνη έντρομη και από καθήκον φώναξε τέσσερις σωματοφύλακες για να μου κάνουν σωματικό έλεγχο. Εδώ άρχισαν τα προβλήματα. Έτυχε και οι τέσσερις να είναι τρελά κουκλιά και οι θωπείες τους σε συνδυασμό με τη χρόνια αγαμία μου και το γεγονός πως είχαν καιρό ξένα χέρια να με ακουμπήσουν σε ορισμένα σημεία, με οδήγησαν σε μία κατάσταση εκτεταμένης ευφορίας που εκδηλώθηκε και σωματικά.

Στη κατ' ιδίαν συνάντησή μου με τον υπουργό, δε μπορούσα να συνέλθω και άρχισα να του τη πέφτω απροκάλυπτα, να τον αποκαλώ «υπουργέ μου» και του πρότεινα να ξυρίσει τα τελευταία μαλλάκια που του είχαν μείνει. Του είπα επίσης πως είναι ένας φοβερός bear in the making (τα θυμάμαι και ντρέπομαι). Αργότερα διαπίστωσα πως το γραφείο του υπουργού είναι εξοπλισμένο με ένα ειδικό κουμπί που όταν πατηθεί ανοίγει μια καταπακτή αλά Sweeny Todd και σε στέλνει κατευθείαν στο δρόμο. Με αυτό το τρόπο τα όνειρά μου για μια καλύτερη δεκαετία έγιναν συντρίμμια, όταν ο υπουργός πάτησε το κουμπί διακόπτοντας βίαια τη δική μου αισθησιακή ερμηνεία του παρακάτω τραγουδιού:

(Next time: Έκτορας Φιλήτος)
revqueer@yahoo.com

Looooooooove Songs!

Όχι πες μου! Σου παίζω αυτά τα κομμάτια! Δε θα με ερωτευόσουν άμεσα?

Ομολογώ πως μπορεί να θεωρηθούν κάπως ξενέρωτα, αλλά ξενέρωτος είμαι κι εγώ, όπως λογικά ξενέρωτο θα είναι και το έτερον ήμισυ. Το δεύτερο δε θεωρείται αμιγώς ερωτικό, αλλά εμένα μου βγάζει κάτι οπότε το βάζω!

Η ιδέα του Ethan και η πρόσκληση από Cobden και από xipasmeno






Εγώ καλώ : KeenonBoys, Apsoy, Neverlandean, τη γλυκύτατη Sparrow, ifyouaskme81 και όποιον άλλο θέλει!

Οι κανόνες copy paste από Ethan:

"Οι κανόνες έχουν ως εξής: Διαλέγεις ένα ή δυο τραγούδια με τα οποία θα έλεγες το σ’αγαπώ στον-ην σύντροφο σου ή κάποιον-α που σε ενδιαφέρει. Σε περίπτωση που επιλέξεις δύο κομμάτια, απαραιτήτως το ένα θα πρέπει να έχει αντρικά και το άλλο γυναικεία φωνητικά. Δεν υπάρχει περιορισμός ανάμεσα σε σόλο καλλιτεχνές ή γκρουπς, βάζετε ότι σας εκφράζει περισσότερο. Προσοχή, οι Prince και Mika θα θεωρηθούν γυναικείες φωνές οπότε αυτόματα η συμμετοχή σας κηρύσσεται άκυρη."

(Next time: 2000-2010: The Legacy)
revqueer@yahoo.com

Grandeur (Updated!!!)

Από μικρό παιδάκι ήθελα όταν μεγαλώσω να γίνω άνθρωπος σπουδαίος.


Πάντα ασκούσαν μια παράξενη έλξη πάνω μου οι πετυχημένοι άνθρωποι και μου άρεσε σε κάθε ευκαιρία να πετάω δεξιά κι αριστερά φράσεις όπως "Τι καφκικό βιβλίο!", "Πολύ μπεργκμανική ταινία!", με την ελπίδα πως κάποια μέρα, ίσως αρκετές εκαντοταετηρίδες από τώρα, μια παρέα που θα γύριζε από το θέατρο θα έλεγε "Καλά, φοβερή η παράσταση, ε ; Και τόσο ρεβώδης!"

Ήξερα καλά πως η είσοδός μου στο πάνθεον των αθανάτων της τάξης του Ντα Βίντσι, του Γαλιλαίου και του Σαίξπηρ, έπρεπε δυστυχώς να συνοδεύεται και από κάποια σημαντική προσφορά προς την ανθρωπότητα ή κάποια πρωτοποριακή ιδέα που θα προκαλούσε αναταραχή στην εποχή μου, αλλά με τη πάροδο των ετών όλοι τελικά θα συμφωνούσαν λέγοντας "Πόσο δίκιο είχε τελικά ο Ρεβ!".

Η πρώτη απόπειρα να μεγαλουργήσω έγινε σε ηλικία 15 χρονών, όταν δημιούργησα ένα δικό μου γεωμετρικό σχήμα. Είναι δύσκολο να το περιγράψω, πρέπει να το δεις για να καταλάβεις, σκέψου "αν ο κώνος ήταν τετράγωνο" και είσαι κοντά. Το ονόμασα κωνόγωνο.

Στη συνέχεια αφιέρωσα πέντε χρόνια της ζωής μου στις ζούγκλες του Αμαζονίου προσπαθώντας να ανακαλύψω τη γιατρειά για το χασμουρητό. Άφησαν εποχή τα πειράματά μου που κατέληξαν στη παρασκευή ενός φαρμάκου από εκχύλισμα πευκοβελόνας και σάλιο βατράχου, και θα ήθελα σε αυτό το σημείο να ευχαριστήσω τους ιθαγενείς της περιοχής που προσέφεραν αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες τους ως πειραματόζωα. Δε θα ξεχάσω ποτέ τη φιλοξενία τους. Και απ' ότι μαθαίνω έχουν τρία χρόνια να κοιμηθούν και περιφέρονται στη ζούγκλα σα ζόμπι επαναλαμβάνοντας μονότονα το όνομά μου. Με συγκινείτε ρε τρελόπαιδα!

Το επόμενο θέμα φοβάμαι να το γράψω. Ξέρω πως θα ξεσηκώσω αντιδράσεις, αλλά κάποια πράγματα πρέπει να λέγονται. Αλήθεια, είναι ανάγκη οι κρεμάστρες να έχουν γάντζο στη κορυφή; Είναι τόσο αντιαισθητικό για να μη πω επικίνδυνο. Το ξέρατε πως το 2007 το 0,077% των οικιακών ατυχημάτων μεταξύ 13:00 και 14:30 οφείλονται σε κρεμάστρες; Δηλαδή αύξηση 25% σε σχέση με το 2006, ενώ τα πρώτα στοιχεία από το 2008 δε μας αφήνουν περιθώρια για αισιοδοξία. Αν δε νομίζετε πως είναι σημαντικό θέμα, να πάτε να το πείτε σε όσους έχουν χάσει μάτι από κρεμάστρα. Αυτοί θα σας απαντήσουν.

Τελειώνοντας, θα ήθελα να σου πω αναγνώστη πως δε ζητάω αντάλλαγμα για όσα προσφέρω. Απλά, να, θα ήθελα αν ποτέ πχ. συζητάς με φίλους για τον Πικάσο ή κάτι τέτοιο, απλά να πεις "Πικάσο; Τι να κλάσει ο κυβισμός μπροστά το ρεβισμό;"




Ευχαριστώ το Cobden που μου το θύμισε! Για να δείτε πως δεν είμαι ο μόνος που κατανοεί το κίνδυνο από τις κρεμάστρες! Απολαύστε τη πιο κουλή σκηνή μιας πολύ κουλής ταινίας. Faye Dunaway as Joan Crawford in 'Mommie Dearest'

123 6,7,8 + Andy Warhol

Anubis, Pavlology, Xipasmenos και Bi Bi My darling με κάλεσαν στο συγκεκριμένο μπλογκοπαίχνιδο στο οποίο απ' ότι βλέπω παίζω τελευταίος.

1) Καθώς το βιβλίο που έχω μονίμως δίπλα μου αυτό το καιρό είναι το Ποινικό Δίκαιο Ανηλίκων το οποίο θα δώσω σε λίγες μέρες, θα σπάσω τους κανόνες! Άλλωστε, τι σόι μπλόγκερ θα ήμουν αν δε το έπαιζα και λίγο δήθεν; Θα χρησιμοποιήσω λοιπόν το βιβλίο που διαβάζω αυτή τη περίοδο (ευκολοδιάβαστο και χωρίς απαιτήσεις) το The Philosophy Of Andy Warhol.

2) Η σελίδα 123 είναι κενή καθώς βρίσκεται μεταξύ των κεφαλαίων 7 και 8 απότε πάω στη πλησιέστερη.

" It's principle. So then I'm paranoid they'll think I'm stealing, so I hold my head up high and LOOK RICH. Because I don't steal."

3) Διαβάζοντας το βιβλίο διαπιστώνω πως ο Andy (Θεός σχωρέστον) ήταν πολύ απατεώνας και μάστορας στην αμπελοφιλοσοφία. Όσο ξετρελαίνομαι με wierd τύπους, άλλο τόσο μου τη σπάνε οι "OHHHHHHH Look at me ! I'm soooo wierd!!!" τύποι και ο Άντης ανήκει σαφώς στη δεύτερη κατηγορία.

Για να μη γίνομαι τελείως κακός όμως, να μερικές ατάκες από το βιβλίο που μου άρεσαν:

"If I went to a lady of the night (= πόρνη), I'd probably pay her to tell me jokes"

"People with pretty smiles fascinate me. You have to wonder what makes them smile so pretty"

" If a person isn't generally considered beautiful, they can still be a success if they have a few jokes in their pockets. And a lot of pockets."

" They always say time changes things, but you actually have to change them yourself"

"Fantasy love is much better than reality love. Never doing it is very exciting. The most exciting attractions are between two opposites that never meet."

4) Δίνω πάσα αν δεν έχουν ήδη στους: Elements tv, ifyouaskme81, GordonGr, Queerdom, Jirashimosu





(Next time: Grandeur)
revqueer@yahoo.com

Oscars 2008 UPDATE!!

ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΧΡΟΝΙΑ ΔΕ ΜΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΚΑΝΕΝΑ ΒΡΑΒΕΙΟ. ΠΟΤΕ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΑΥΤΗ Η ΠΑΡΩΔΙΑ?

Στα σοβαρά



...και στ' αστεία






Ο Revqueer δίνει τα Οσκαρ ως εξής:

Καλύτερη Ταινία : No Country For Old Men

Σκηνοθεσία : Ethan and Joel Coen

Α Αντρικός : Daniel Day Lewis

Α Γυναικείος : Julie Christie (Gaysuperhero don't kill me!)

Β Αντρικός: Javier Bardem

Β Γυναικείος : Cate Blanchett

Πρωτότυπο Σενάριο : Michael Clayton

Διασκευασμένο Σενάριο : Atonement

(Τελευταία εβδομάδα εξεταστικής από αύριο... Άντε, τελειώνω!)

HOMO-PHONY-A

Όταν το μηνιαίο ευρείας κυκλοφορίας περιοδικό 'Homophobic's Digest' ανακήρυξε τον έλληνα πολιτικό Θρασύβουλο Χατζηπαπαστεργίου 'Ομοφοβικό της χρονιάς 2007' κατάλαβα πως έπρεπε να αναλάβω δράση.

Αποφάσισα να σταματήσω επιτέλους την ακατάπαυστη γκρίνια και να δω τι μπορώ να κάνω εγώ, ένας απλός ανώνυμος πολίτης, για να δώσω ένα τέλος στις συνεχείς επιθέσεις του συγκεκριμένου ανθρώπου, που με ψεύδη, λαϊκισμό και περισσή δόση ψευτομαγκιάς είχε μετατραπεί στον εφιάλτη του κάθε ομοφυλόφιλου.

Τι θα μπορούσα να κάνω για να πάρει το μήνυμα; Έφτιαξα λίστα με τις πιθανές λύσεις.

1) Να εγκαταστήσω βίντεογουολ που θα προβάλλει συστηματικά γκέι πορνό έξω από το σπίτι του,
2) Να αλυσοδεθώ σε ένδειξη διαμαρτυρίας στο δεξί του πόδι,
3) Να υποβάλλω τον εαυτό μου σε απεργία τροφής (το αντίθετο της απεργίας πείνας - τρώω μέχρι να σκάσω).

Αν και μου έδωσα συγχαρητήρια για τις πρωτοποριακές ιδέες μου, δε μπορούσα παρά να παραδεχτώ πως ήταν προσωρινές λύσεις σε ένα μόνιμο πρόβλημα. Τότε περίπου αποφάσισα πως θα ήταν σκόπιμο να τον δολοφονήσω.

Η ιδέα με συνεπήρε. Να κάτι το οποίο θα με εκτίνασσε σε πρωτοφανή ύψη δόξας! Σκέφτηκα το όνομά μου γραμμένο με χρυσά γράμματα στις σελίδες τις ιστορίας, την αγάπη και ευγνωμοσύνη που θα μου έδειχνε ο απλός κόσμος, τους χιλιάδες γκόμενους που όταν με γνώριζαν θα έχαναν τα λόγια τους από το τρακ ενώ εγώ από μέσα μου θα διασκέδαζα βλέποντάς τους να υποφέρουν.

Για καλή μου τύχη, η σύζυγος του εν λόγω κυρίου, κόρη εφοπλιστή που ο θεός προς αντιστάθμισμα της ανύπαρκτης νοημοσύνης της, της χάρισε δύο τεράστια στήθη, έλειπε στο Texas για να επισκεφθεί τη μοναχοκόρη τους, φοιτήτρια του τμήματος 'Homo Lynching' σε κορυφαίο πανεπιστήμιο της περιοχής.

Κοίταξα το είδωλό μου στο καθρέφτη. Εκμεταλλευόμενος τη γιορτή της Αποκριάς ντύθηκα σα το δολοφόνο στο Scream για να μπορώ άνετα να χωθώ σε οποιαδήποτε παρέα μεταμφιεσμένων χωρίς να τραβάω τη προσοχή. Επειδή ένιωθα πως ήταν κάπως αυστηρό το look μου, αποφάσισα να το σπάσω με μια ροζ τσαντούλα η οποία μου ήταν απαραίτητη για να μεταφέρω τα σύνεργα του εγκλήματος.

Έφτασα μεσάνυχτα Σαββάτου έξω από το σπίτι του στο Κολωνάκι. Στη πλατεία γινόταν χαμός. Εκατοντάδες μοντέλα, ηθοποιοί και δικηγόροι παρήλαυναν επιδεικνύοντας με αυταρέσκεια τις πανάκριβες στολές τους. Προχωρώντας μέσα από το πλήθος έφτασα στη πόρτα του σπιτιού του Χατζηπαπαστεργίου. Τα φώτα σβηστά. Η φρουρά που τον συνόδευε σε κάθε του βήμα άφαντη. Μάλλον έλειπε. «Τόσο το καλύτερο» σκέφτηκα και με περισσή δεξιοτεχνία σκαρφάλωσα στη κορυφή της βουλευτικής οικίας. Περνώντας μέσα από το φωταγωγό κατέληξα στη τουαλέτα του βουλευτή. Έβγαλα τον ασημένιο μπαλτά από τη τσάντα μου. Θα τον περίμενα στη κρεβατοκάμαρα. Θα τον 'υποδεχόμουν' όταν έπεφτε ανυποψίαστος για ύπνο. Άνοιξα τη πόρτα της τουαλέτας και προχώρησα ψάχνοντας το υπνοδωμάτιο.

Επικρατούσε απόλυτο σκοτάδι. Οι ήχοι από το κόσμο που γιόρταζε έξω ακούγονταν απόμακροι. Ξάφνου κάτι τράβηξε τη προσοχή μου! Ένα αχνό φως κάτω από μια κλειστή πόρτα! Μου κόπηκε η αναπνοή αλλά άφησα να μπει στο μυαλό μου η εικόνα ενός νταβραντισμένου αναβάτη που με κοιτούσε με θαυμασμό. Πλησίασα και με αργές κινήσεις την άνοιξα.

Η έκπληξη μου που βρήκα το βουλευτή στο σπίτι ήταν μεγάλη. Σίγουρα όμως με εξέπληξε περισσότερο το γεγονός πως μαζί του ήταν και οι πέντε μπράβοι του και όλοι μαζί θύμιζαν έντονα ξαπλωμένοι όπως ήταν στο κρεβάτι το σύμπλεγμα του Λαοκόωντα . Μόλις με είδαν με το μπαλτά οι πέντε μπράβοι άρχισαν να τσιρίζουν κοριτσίστικα και σα μοντέρνες Σουλιώτισσες άρχισαν με τη σειρά να πηδάνε από το μπαλκόνι ενώ ο παγωμένος αέρας του Φλεβάρη είχε αμείλικτα αποτελέσματα στις στύσεις τους.

Ο βουλευτής όντας βέβαιος πως είμαι συνεργάτης του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου, άρχισε να μου προσφέρει αφειδώς ποσά για να μη τον ξεμπροστιάσω, αλλά αφού του είπα μερικά αυστηρά λογάκια και του έδωσα δύο γερές ξυλιές στο ποπό του, έβγαλα τη μάσκα και αποχώρησα από τη κύρια είσοδο με ένα πρωτοφανές αίσθημα υπερηφάνειας να κατακλύζει το στήθος μου.



(Αφιερωμένο στο καινούριο και πλήρως λειτουργικό ρουθούνι του xipasmenou που μου έδωσε και την ιδέα για αυτό το post)


(Next time: Oscars 2008)
revqueer@yahoo.com

Γκουρού

15/1/2008

Αγαπητό μου ημερολόγιο,

Ξυπνώντας σήμερα το πρωί ανακάλυψα έντρομος πως είχα τις απαντήσεις σε όλα τα υπαρξιακά ερωτήματα που ταλανίζουν εδώ και χιλιετηρίδες την ανθρωπότητα. Στην αρχή δεν ήμουν σίγουρος. Έθεσα στον εαυτό μου δύσκολες ερωτήσεις, ανυπέρβλητα εμπόδια, ψυχοφθόρα διλλήμματα, και ήταν αλήθεια! Μπορούσα άνετα να τα απαντήσω όλα!

16/1/2008

Αγαπητό μου ημερολόγιο,

Αυτό που μου συμβαίνει είναι συγκλονιστικό! Το μυαλό μου κατακλύζεται από παραβολές, σοφίες και αποφθέγματα. Πρέπει να τα μοιραστώ με το κόσμο. Πρέπει να τα γράψω. Θεέ μου! Γιατί εγώ? Γιατί αυτό το βάρος στους ώμους μου?

17/1/2008

Αγαπητό μου ημερολόγιο,

Παραβολή 1

Ο σοφός ινδός γέρος Αχιμαπτιπάτρα καθόταν σ' ένα βράχο και διαλογιζόταν. Τον πλησίασε ένα παιδάκι.
«Σοφέ γέροντα Αχιμαπτιπάτρα , μήπως πεινάς;» είπε, και του προσέφερε ένα βατόμουρο.
«Πάντα» απάντησε ο σοφός γέροντας, αλλά δίστασε. «Δοκίμασε το εσύ πρώτα».
Το παιδάκι πήγε να καταπιεί το βατόμουρο, αλλά του κάθισε στο λαιμό και πνίγηκε.

Note to self: Βρες το δίδαγμα της ιστορίας.

Απόφθεγμα της ημέρας: Στο ταξίδι για το άγνωστο, φόρα άνετα παπούτσια.

18/1/2008

Αγαπητό μου ημερολόγιο,

Σήμερα κήρυξα στους δρόμους και πήγε πολύ καλά. Κατάφερα και μάζεψα μερικούς ανθρώπους οι οποίοι έμειναν άναυδοι με αυτά που άκουσαν. Είναι πλέον ακόλουθοί μου. Θα τους αποκαλώ revίτσες.

Απόφθεγμα της ημέρας: Η αγάπη είναι είναι ο δρόμος για την αυθυποβολή.

Note to self: Να μάθω τι σημαίνει 'αυθυποβολή'.

19/1/2008

Αγαπητό μου ημερολόγιο,

Νοίκιασα ένα μικρό διαμέρισμα στο κέντρο για τις συναντήσεις μου με τις revίτσες. Αρχίζουν να με βλέπουν σαν αρχηγό και αυτό με κολακεύει. Άρχισα να χρεώνω συμβολικά ποσά για τις συμβουλές μου.

Απόφθεγμα της ημέρας: Αν η γη είναι στρογγυλή, εσύ τι είσαι?

Note to self: Πρέπει επιτέλους να βρεις το δίδαγμα της παραβολής. Βρίσκεται κάπου στο βατόμουρο, είμαι σίγουρος, αλλά δε ξέρω ακόμα τι είναι.

20/1/2008

Αγαπητό μου ημερολόγιο,

Παραβολή 2

Ένα περιστέρι κουτσούλησε τον εγγονό του σοφού ινδού γέροντα Βρετιμούτρα. Πήρε ένα χαρτομάντιλο και σκούπισε το κεφάλι του μικρού εγγονού του και στη συνέχεια τον έσπασε στο ξύλο.


Έχω πρόβλημα. Οι revίτσες έχουν χωριστεί σε φράξιες ανάλογα με τις ερμηνείες που δίνουν στα λεγόμενά μου. Υπάρχει μίσος μεταξύ τους. Μου ζητάνε να δώσω επίσημη ερμηνεία των διδασκαλιών μου. Fuck!


Απόφθεγμα της ημέρας: Το κεφάλι το κρατάμε ψηλά. Γι' αυτό λέγεται 'κεφάλι'.


21/1/2008


Αγαπητό μου ημερολόγιο,

Προσπάθησα να κάνω ένα θαύμα στη τελευταία συνάντηση αλλά τα πράγματα δε πήγαν καλά. Είχα σκοπό να εμφανίσω ως δια μαγείας 15 κότες αλλά... τέλοσπάντων, ας πούμε απλά πως με κυνηγάνε δύο φιλοζωικές οργανώσεις. Κατάσταση με revίτσες αρχίζει να ξεφεύγει απ' τον έλεγχο. Εχθές οι φράξιες έγιναν επισήμως 5 και αφόρισαν η μία την άλλη.

Απόφθεγμα της ημέρας: Ο χρόνος είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο.


22/1/2008

Αγαπητό μου ημερολόγιο,

Καταστροφή!! Οι revίτσες παρερμήνευσαν κάποια λεγόμενά μου και αυτοκτόνησαν ομαδικά. Δεν έμεινε ούτε μία! Πρέπει να βρω καινούριες. Και πάνω που αγόρασα νέες κουρτίνες για το διαμέρισμα...

Απόφθεγμα της ημέρας: Όταν τρώμε, δε μιλάμε.

(Από αποκλειστικές πηγές μαθαίνουμε πως η γατούλα στο τέλος του βίντεο ΔΕΝ είναι η Moody)


(Next time: HOMO-PHONY-A)
revqueer@yahoo.com

Milk

Μετά τη τεράστια εισπρακτική επιτυχία του Brokeback Mountain, θα περίμενε κανείς πως τα Χολυγουντιανά στούντιο θα ξεπερνούσαν επιτέλους τα ταμπού τους και θα βλέπαμε μεγάλες παραγωγές με ανοιχτά γκέι θεματολογία. Κάτι τέτοιο δεν έγινε άμεσα.

Η επόμενη ταινία που ίσως καταφέρει να συγκινήσει τους απανταχού ομοφυλόφιλους και όχι μόνο είναι το "Milk" που γυρίζεται αυτή τη περίοδο από το σκηνοθέτη Gus Van Sant. Πρόκειται για τη βιογραφία του πρωτοπόρου ακτιβιστή Harvey Milk, ο οποίος κατάφερε παρά το γεγονός πως ήταν ανοιχτά gay να εκλεγεί δημοτικός σύμβουλος στο Σαν Φρανσίσκο (Καλά... ομολογουμένως είναι αρκετά gay friendly περιοχή) και με την έντονη παρουσία του να φέρει τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων στο επίκεντρο των συζητήσεων.

Η δολοφονία του το 1978 από έναν υπέρ-συντηρητικό πολιτικό του αντίπαλο συγκλόνισε τη κοινότητα των ομοφυλοφίλων και είχε ως αποτέλεσμα μια πρωτοφανή συσπείρωση που εκδηλώθηκε με μια τεράστια αγρυπνία στη μνήμη του, όπου έδωσαν το παρόν χιλιάδες άνθρωποι.

Η δίκη του δολοφόνου, έμεινε στην ιστορία, καθώς χρησιμοποίηθηκε για την υπεράσπισή του και για να αποδειχθεί η ασταθής ψυχολογική του κατάσταση κατά την ώρα τέλεσης του φόνου, το επιχείρημα πως πριν τη δολοφονία κατανάλωσε τεράστιες ποσότητες junk food (δεν αστειεύομαι) και αυτό του προκάλεσε κατάθλιψη και απώλεια της κρίσης του με συνέπεια να έχει ελαττωμένη ικανότητα προς καταλογισμό. Τελικά η ποινή που του δόθηκε ήταν 7 χρόνια και 8 μήνες με αναστολή.

Η ιστορία του Harvey Milk αποτέλεσε τη βάση για ένα από τα πιο συγκλονιστικά ντοκυμανταίρ όλων των εποχών που βραβεύτηκε με Όσκαρ το 1985. Το Life And Times Of Harvey Milk ερευνά σε βάθος την αμφιλεγόμενη αυτή προσωπικότητα και παρουσιάζει σε όλες τις εκφάνσεις της τη ταραγμένη εκείνη περίοδο. Ειλικρινά είναι ο ορισμός της MUST SEE ταινίας.


Ο ρόλος του Milk αρχικά ακούστηκε πως θα δινόταν στον Adrien Brody αλλά μετά από μάχη μύτη με μύτη κατέληξε στα έμπειρα χέρια του Sean Penn (Πάνω ο Penn ως Milk την εποχή που ο τελευταίος ξεκινούσε τη δράση του) και το ρόλο του εραστή του θα υποδυθεί ο James Franco (Κάτω, στα γυρίσματα με τον Sean Penn).

Η ταινία αναμένεται να βγει στις αίθουσες το Νοέμβρη του 2008, δηλαδή την εποχή που όλα τα στούντιο κατά παράδοση κυκλοφορούν τις ταινίες που ελπίζουν σε οσκαρική βράβευση. Αναμένεται να δούμε αν ο σκηνοθέτης Van Sant θα επιλέξει τα mainstream μονοπάτια του Good Will Hunting ή θα επιχειρήσει κάτι πιο πειραματικό στα πρότυπα του Elephant και του Last Days.

(Next time: Γκουρού)
revqueer@yahoo.com

My Gay Parade

Εργασία: 69η.
Θέμα: "My Gay Parade".

Η φιλία είναι μια σημαντική αξία στη ζωή μας. Και αισθάνομαι πολύ τυχερός που έχω καταφέρει να αποκτήσω πολλούς φίλους και όλοι μαζί κάνουμε πολύ καλή gay παρέαντ. Ο πιο καλός μου φίλος είναι ο Apsoy.
Τον γνώρισα στη γραμματεία του Πανεπιστημίου που είχαμε πάει χαρτί ιατρού για να πάρουμε απαλλαγή από το άθλημα "Άρση Γλουτών" την ώρα της γυμναστικής, αφού σύμφωνα με τις εξετάσεις του Παθολόγου και οι δυο υποφέραμε από βαριάς μορφής αγκώνα του πέους. Οι άλλοι φίλοι μας, μας έκαναν πλάκα και μας έλεγαν ότι έχουμε μόνο αγκώνα, αλλά ο καλός μου φίλος ήξερε ότι ήταν κάτι σοβαρό κι ας γελάσαμε κι εμείς με το ωραίο αστείο.

Με τον Apsoy, παρ' ότι με έβλεπε συχνά στο προαύλιο μόνο μου, δεν είχαμε γνωριστεί. Μας σύστησε εκείνη την ημέρα ο διευθυντής, ο κύριος KinkyGrandpa12-16 (12 η μικρή και 16 η μεγάλη). Αφού μας έκραξε, γιατί είμαστε -λέει- οι μόνοι μαθητές που σπουδάζουν τόσα πολλά χρόνια στο Πανεπιστήμιο H.T.U (Homo Training University) έχοντας περάσει μόνο ένα μάθημα - το "Ενοχικό Δίκαιο" -, μας ανέθεσε να κάνουμε μια κοινή εργασία με θέμα "Ο πρωκτός ανά τους αιώνας και η συμβολή του στην ανάπτυξη της διακόσμησης εσωτερικών χώρων" στα πλαίσια του μαθήματος "Τεχνικές οργίων".
Δυστυχώς κοπήκαμε και οι δυο αλλά δεν πειράζει! Γίναμε φίλοι και γνωρίσαμε και πολλούς άλλους καλούς φίλους όπως τον makrinari25 και τον trypa_poy_haskei.
Ο makrinari25 είναι πολύ δημοφιλής στο Πανεπιστήμιο και οι καθηγητές του λένε όλοι "Μπράβο" και στο διάβα του, όλοι οι άλλοι φοιτητές σκύβουν. Ο Apsoy νομίζει ότι υποκλίνονται μα εγώ του λέω "άσε τις ανοησίες κουτέ", αλλά δε βρίσκουμε άκρη αφού σε μας ποτέ δεν έχουν σκύψει και δεν ξέρουμε πως είναι! Και μια φορά που ήμασταν στα αποδυτήρια πριν μπούμε στο μάθημα του "Εφαρμοσμένου Αυνανισμού" και κάναμε επανάληψη, μας είδε ο δημοφιλής κολλητός μας και κάτι άρχισε να λέει στον trypa_poy_haskei και γελούσαν και δεν πολυκατάλαβα γιατί ήμουν συγκεντρωμένος αφού σε αυτό το μάθημα πηγαίναμε για βαθμό, αλλά μέσα στους ψιθύρους ακούσαμε τις φράσεις "δεν φοράνε εσώρουχο", "τι μικρούλικα που είναι" και την απορία "κάνει τόσο κρύο ρε παιδιά?" και καταλάβαμε πως μάλλον συζητάνε α) για τις Pussycat dolls, β) για τα στρουμφάκια και γ) για τον καιρό στη Σουηδία αυτή την εποχή.
Και όταν πήγαμε στην τάξη για το μάθημα, όλοι μας πετούσαν γαριδάκια και ο trypa_poy_haskei - τι τρελόπαιδο!? - μας πέταξε το τσιμπιδάκι για τα φρύδια του λέγοντας πως το χρειαζόμαστε αν θέλουμε να περάσουμε το μάθημα και όλοι γελούσαμε και περάσαμε πολύ καλά.

Αλλά πέρα από τα παιδιά στη σχολή που μας αγαπάνε σαν αδερφές, έχουμε κι άλλους φίλους που τους γνωρίσαμε πριν κάμποσα χρόνια όταν αυτοί ήταν πρωτοετείς και τώρα έχουν αποφοιτήσει και πολύ μας λείπουν. Συχνά μάλιστα στέλνουμε με τον Apsoy e-mail στον αγαπημένο μας φίλο Trixoti-karditsa12 ο οποίος όμως στην αρχή έκανε στ’ αστεία πως μας βρίζει και μας απειλεί ώστε να μην τον ξανά-ενοχλήσουμε και τώρα πια δε μας απαντάει καν, ...αλλά ξέρουμε πως μάλλον δεν προλαβαίνει αφού έχει πιάσει δουλειά ως Chest-Hair Extensions Executive.

Κι εμείς θέλουμε να γίνουμε κάτι σπουδαίο όταν καταφέρουμε να πάρουμε πτυχίο αλλά είναι πολύ δύσκολα τα μαθήματα και μερικές φορές αποθαρρυνόμαστε και προσπαθούμε να στηρίζουμε ο ένας τον άλλο, όπως με στήριξε ο Apsoy όλες τις φορές που κόπηκα στο υποχρεωτικό μάθημα "Το Trimming στον εικοστό αιώνα", που ήταν ομολογουμένως πολλές! Πλέον όμως, όσες φορές αποθαρρυνόμαστε, κλείνουμε τα μάτια μας και σκεφτόμαστε θετικά και ξέρουμε πως ευτυχώς έχουμε φίλους που μας στηρίζουν και πιστεύουν σε εμάς και αυτό μας δίνει κουράγιο. Δε θα ξεχάσω ποτέ εκείνη τη φορά στις εργαστηριακές ασκήσεις του μαθήματος "Gaydar-Ass Styling" που έπρεπε να ποζάρουμε τα οπίσθια μας στον φωτογραφικό φακό για την επετηρίδα και που ένιωθα άσχημος και δεν είχα διάθεση και ο επίσης καλός μας φίλος fildisenio-markutsi ήρθε και μου είπε "Βάλε τη μάπα σου, είναι πιο καλλιτεχνικό και δεν θα έχει διαφορά". Και πλέον ξέραμε τι πρέπει να κάνουμε!

Εν κατακλείδι, θέλω να πω πως μπορεί τελικά να μην πιάσω βάση και σε αυτό το μάθημα, αλλά μέσω αυτής της εργασίας συνειδητοποίησα πως ακόμα και αν δεν έχω καταφέρει μέχρι στιγμής να γίνω ο γκέι που όλοι ονειρεύονται, τουλάχιστον νιώθω ήδη πολύ τυχερός γιατί ξέρω πως έχω την συμπαράσταση όλων των άλλων γκέι φίλων μου!!! Και αυτό έχει σημασία τελικά! Να έχεις μια καλή γκέι παρέαντ! Κι ας μην έχω καταλάβει γιατί βάζουμε και το "ντ" στο τέλος της λέξης!

Υπογραφή,
Apsoy-Ρεβκουήα: Κοινή Συμμαχία.

(Next time: Milk)
revqueer@yahoo.com

Θέλω να δώσω μερικές εξηγήσεις...

Τη 1/2/2008 υπέβαλε αγωγή εναντίον μου μέσω των πληρεξούσιων δικηγόρων της η γνωστή συγγραφέας J. K. Rowling, κατηγορώντας με για λογοκλοπή του έργου της "Harry Potter". Ισχυρίζεται πως η σειρά παιδικών βιβλίων που έχω γράψει και κυκλοφόρησε πριν μερικούς μήνες, αποτελεί απροκάλυπτη αντιγραφή του δικού της έργου. Ο μόνος λόγος που με ώθησε στο να συγγράψω αυτή τη σειρά, είναι η εμφανής απουσία γκέι προτύπων στη παιδική λογοτεχνία και στα παιδικά παραμύθια γενικότερα, απουσία η οποία πιστεύω καλύπτεται και με το παραπάνω με τη προώθηση του έργου μου στην αγορά.

Με το τίτλο "Carrie Potter" το βιβλίο μου μιλάει για ένα μικρό γκέι μάγο ο οποίος αντιμετωπίζει διάφορες περιπέτειες στο δρόμο προς την ενηλικίωση. Ο πρώτος τόμος με το τίτλο "Ο Carrie Potter και οι Χρυσελεφάντινοι Όρχεις" σημείωσε τεράστια εκδοτική επιτυχία, επιτυχία την οποία η κ. Rowling αδίκως αποδίδει στο γεγονός πως χρησιμοποιήσαμε ως εξώφυλλο ακριβές αντίγραφο του δικού της εξωφύλλου για το έβδομο και τελευταίο βιβλίο της σειράς της. Αυτό φυσικά δεν ισχύει. Πρώτον, το εξώφυλλο δεν είναι ακριβές αντίγραφο καθώς στη δική μας έκδοση, ο μικρός μάγος στη ζωγραφιά έχει πιο μεγάλο το δεξί φρύδι κατά δύο χιλιοστά και δεύτερον, γιατί σκοπός μας δεν ήταν να εκμεταλλευθούμε τη φήμη του εν λόγω ήρωα, αλλά απλά να κάνουμε ένα καλόγουστο αστείο στον ανυποψίαστο αναγνώστη που έκπληκτος θα ανακάλυπτε πως άλλο βιβλίο αγόρασε και άλλο διαβάζει.

Στη συνέχεια η κ. Rowling λέει πως ο συγκεκριμένος ήρωας είναι φτιαγμένος με στερεοτυπικό τρόπο και μάλλον βλάπτει και παραμορφώνει την εικόνα για τους ομοφυλόφιλους στο μυαλό των νεαρών αναγνωστών. Παραθέτω δύο αποσπάσματα.

Το πρώτο:
«Ο Carrie παραμέρισε τη χρυσή μπέρτα του και άφησε να λάμψουν τα στρασάκια που κοσμούσαν το γιλέκο του. Στη συνέχεια άρχισε να κουνάει με λύσσα πέρα δώθε το μεγάλο μαγικό ραβδί του και μεταμόρφωσε τη γριά καθηγήτρια Μαγκονάκλα σε πρωταθλητή καταδύσεων. "Αυτό για να μάθεις άλλη φορά να μου βάζεις κάτω απ' τη βάση τσουρόγρια" της φώναξε»

Και το δεύτερο:
« Ο Carrie στέφθηκε για μια ακόμη φορά πρωταθλητής στο Queerditch και το γλέντησε παρενοχλώντας σεξουαλικά όλη την υπόλοιπη ομάδα δείχνοντάς τους συνεχώς το σημάδι που τον συνόδευε από παιδί στο μέτωπό του, ένα πέος.»

Τα συμπεράσματα δικά σας.

Τέλος, η κατηγορίες πως επιτέθηκα με πρόθεση βιασμού στο σύζυγό της δεν ευσταθούν. Απλά ο άνθρωπος έπαθε επιληπτική κρίση και αναγκάστηκα να τον δέσω για να μη τραυματισθεί από τους σπασμούς. Του έβγαλα το παντελόνι μόνο και μόνο για να μην τον σφίγγει η ζώνη και δε μπορεί να αναπνεύσει. Το δικό μου το κατέβασα για να μη νιώθει άσχημα που ήταν μόνο αυτός γυμνός στο δωμάτιο και κάθισα πάνω του απλά για να σταματήσω κάπως τους σπασμούς με το παραπανίσιο βάρος μου.

Έχω εμπιστοσύνη στη δικαιοσύνη και πιστεύω πως η αλήθεια σύντομα θα λάμψει.

(Nex time: My Gay Parade)
revqueer@yahoo.com

Origin Of Love (Update!)

Life Is Beautiful That Way

Από τη ταινία του John Cameron Mitchell, Hedwig And The Angry Inch


When the earth was still flat,
And the clouds made of fire,
And mountains stretched up to the sky, Sometimes higher,
Folks roamed the earth
Like big rolling kegs.
They had two sets of arms.
They had two sets of legs.
They had two faces peering
Out of one giant head
So they could watch all around them
As they talked; while they read.
And they never knew nothing of love.
It was before the origin of love.

The origin of love


And there were three sexes then,
One that looked like two men
Glued up back to back,
Called the children of the sun.
And similar in shape and girth
Were the children of the earth.
They looked like two girls
Rolled up in one.
And the children of the moon
Were like a fork shoved on a spoon.
They were part sun, part earth
Part daughter, part son.

The origin of love

Now the gods grew quite scared
Of our strength and defiance
And Thor said,
"I'm gonna kill them all
With my hammer,
Like I killed the giants."
And Zeus said, "No,
You better let me
Use my lightening, like scissors,
Like I cut the legs off the whales
And dinosaurs into lizards."
Then he grabbed up some bolts
And he let out a laugh,
Said, "I'll split them right down the middle.
Gonna cut them right up in half."
And then storm clouds gathered above
Into great balls of fire

And then fire shot down
From the sky in bolts
Like shining blades
Of a knife.
And it ripped
Right through the flesh
Of the children of the sun
And the moon
And the earth.
And some Indian god
Sewed the wound up into a hole,
Pulled it round to our belly
To remind us of the price we pay.
And Osiris and the gods of the Nile
Gathered up a big storm
To blow a hurricane,
To scatter us away,
In a flood of wind and rain,
And a sea of tidal waves,
To wash us all away,
And if we don't behave
They'll cut us down again
And we'll be hopping round on one foot
And looking through one eye.

Last time I saw you
We had just split in two.
You were looking at me.
I was looking at you.
You had a way so familiar,
But I could not recognize,
Cause you had blood on your face;
I had blood in my eyes.
But I could swear by your expression
That the pain down in your soul
Was the same as the one down in mine.
That's the pain,
Cuts a straight line
Down through the heart;
We called it love.
So we wrapped our arms around each other,
Trying to shove ourselves back together.
We were making love,
Making love.
It was a cold dark evening,
Such a long time ago,
When by the mighty hand of Jove,
It was the sad story
How we became
Lonely two-legged creatures,
It's the story of
The origin of love.
That's the origin of love.

ΝΥΦΟΙ

Μια ομάδα ανθρώπων που η ιστορία ξέχασε, είναι οι ομοφυλόφιλοι που κατά τη διάρκεια του μεγάλου μεταναστευτικού ρεύματος των δεκαετιών του '50 και του '60, εγκατέλειψαν την Ελλάδα προς αναζήτηση όχι μόνο μιας μεγαλύτερης οικονομικής άνεσης, αλλά μιας ζωής μακριά από τη καταπίεση των αυστηρά παραδοσιακών ηθών της εποχής. Η ιστορία τους αποκτά μεγαλύτερο ενδιαφέρον με τη πρόσφατη δημοσίευση της παρακάτω επιστολής σε απόδοση στα νέα ελληνικά, η οποία παρ' όλο που δε βρίσκεται σε καλή κατάσταση (λείπει η αρχή και το τέλος), ρίχνει φως στην πρωτοφανή οργάνωση που υπήρχε πίσω από τέτοιες προσπάθειες.

1953

« [...]Ανεβήκαμε στο πλοίο 310 ομοφυλόφιλοι από όλες τις γωνιές της Ελλάδας, και με συγκίνηση αποχαιρετήσαμε την Ελλαδίτσα μας, κρατώντας στο στήθος μια ευχή, να μη τη ξαναδούμε ποτέ όσο ζούμε.

Περιττό να σου πως με 310 ομοφυλόφιλους στο πλοίο γινόταν χαμός. Είχαμε έρωτες, υστερίες, ανομολόγητα πάθη, πισώπλατα μαχαιρώματα, δύο απόπειρες αυτοκτονίας, και όλα αυτά μέσα στο πρώτο εικοσάλεπτο της γνωριμίας μας. Στη μισή ώρα είχαμε πια χωριστεί σε ομάδες.Το πρώτο deck μοιράστηκαν οι bears με τους chasers , το δεύτερο τα twinks μόνα τους (δε τα ήθελε κανείς, κάνουν πολύ φασαρία) και το τρίτο, στις καμπίνες πολυτελείας, οι gym freaks μαζί με τους αριστοκράτες. Εμένα με έδιωχναν από παντού, αλλά ευτυχώς βρήκα άλλους τρεις ψευτοκουλτουριάρηδες λαπάδες και μοιραστήκαμε μια καμπίνα που βρισκόταν μόλις λίγα μέτρα κάτω απ' την επιφάνεια της θάλασσας μαζί με το κινέζο μάγειρα που τραγουδούσε non stop το κινεζικό εθνικό ύμνο στον ύπνο του.

Τις πρώτες μέρες τις πέρασα κρεμασμένος ημιλιπόθυμος από τη κουπαστή, ξερνώντας τα άντερά μου και σε μια τέτοια κρίση ναυτίας έπεσαν τα γυαλιά μου μέσα στη θάλασσα με αποτέλεσμα οι αναμνήσεις μου από το ταξίδι να είναι κυριολεκτικά θολές. Ευτυχώς σε όλους τους διαδρόμους με καθοδηγούσε μια γλυκύτατη τραβεστί, η Τζέσυ, με την οποία και κάναμε κολλητή παρέα. [Κείμενο δυσανάγνωστο] σα μαγιάτικο αγγούρι.

[κείμενο δυσανάγνωστο] και της έδειξα τη φωτογραφία του. Της εξήγησα πως μόλις έλαβα το γράμμα του και πήγα να το ανοίξω, η εσώκλειστη φωτογραφία έπεσε μέσα στη κατσαρόλα με τη φάβα που μαγείρευε η μάνα μου. Έτσι το μόνο που μπορούσα να διακρίνω από το μέλλοντα γκόμενό μου ήταν το δεξί του αυτί και το ένα τρίτο του λαιμού του. «Ευτυχώς που βρέθηκε κι αυτός» της είπα. Ήταν από τη Ρόδο. Τον έλεγαν Τσαμπίκο. Στο γράμμα του μου εξήγησε πως είχε καταφέρει να φτιάξει περιουσία στην Αμερική και έψαχνε λίγη συντροφιά. Ήθελε Έλληνα και βρήκε το προφίλ μου στο "Αρχείο κίναιδων" που κρατούσε το ελληνικό προξενείο στο οποίο είχα στείλει τα στοιχεία μου.

Τα πάντα ήταν πολύ οργανωμένα. Ειδικά εκπαιδευμένοι καθηγητές μας δίδασκαν αμερικανική ιστορία ενώ υπήρχε ειδικό τμήμα εκμάθησης αγγλικών καλιαρντών που [κείμενο δυσανάγνωστο].

Σίγουρα δε θα ξεχάσω όσο ζω τη τρικυμία που συναντούσαμε στα ανοιχτά του ωκεανού. [Κείμενο δυσανάγνωστο]. Θες το κούνημα του καραβιού, θες το δικό μας κούνημα, ήταν πολλές οι φορές που πήγαμε να πνιγούμε με αποκορύφωμα εκείνη τη φορά που επί τρεις ώρες συνεχόμενα στριγκλίζαμε 310 αδερφές, βέβαιες πως θα αφήναμε τα κοκαλάκια μας στο βυθό του Ατλαντικού.

Όταν επιτέλους μάθαμε πως σε λιγότερο από δυο μέρες θα φτάναμε στο τελικό μας προορισμό αρχίσαμε όλοι πανικόβλητοι τις ετοιμασίες. Οι gym freaks άρχισαν τα πους απς, τα twinks έκοψαν το φαγητό και έπιναν μόνο δυο γουλιές νερό ανά δίωρο, οι bears κατανάλωναν σε τρομακτικές ποσότητες τα τελευταία αποθέματα ζυμαρικών κι εγώ προσπαθούσα να απομνημονεύσω όσο το δυνατόν περισσότερο Καβάφη. Η αλήθεια είναι πως μας τρόμαζε κάπως η ιδέα πως θα βγαίναμε απ' το πλοίο. Είχαμε βολευτεί αρκετά σ' αυτή την ιδιότυπη γκέι κοινότητα σχεδόν ξεχνώντας πως σε λίγο θα ζούσαμε σε μια πόλη που είχε και στρέητ. [Λείπει κείμενο] στα χωριά μας.


Το επόμενο πρωί φόρεσα το καλό μου κοστούμι ενώ η Τζέσυ προσπαθούσε να μου φτιάξει τη διάθεση με κολακείες. Το προηγούμενο βράδυ δεν είχα κοιμηθεί καθόλου. Ίσως έφταιγε το άγχος, ίσως έφταιγαν οι υπόκωφες κλανιές του μάγειρα [λείπει κείμενο]. Με πήρε από το χέρι και βγήκαμε στο λιμάνι. Μιλιούνια κουστουμαρισμένοι άντρες μας περίμεναν με ανθοδέσμες στα χέρια. Όλοι φώναζαν το όνομα του αγαπητικού τους, για να γνωρίσει ο ένας τον άλλο, ενώ πού και πού ακουγόταν και μερικά woof.

«Ωχ, μόλις άκουσα το όνομά σου! Να τον βλέπω!» είπε η Τζέσυ.
«Δεν τον ακούω! Παναγιά μου πάμε να φύγουμε!» της είπα κάνοντας όπισθεν να ξαναμπώ στο πλοίο.
"Σκάσε μας είδε! Σου κουνάει το χέρι, κούνα κι εσύ!» είπε αυστηρά
«Προς τα πού είναι; Δε βλέπω τίποτα χωρίς τα γυαλιά!» απάντησα.
«Αριστερά»
Εγώ άρχισα να κουνάω το χέρι μου πέρα δώθε ενώ προσπάθησα να έχω μια έκφραση συγκρατημένου ενθουσιασμού.
«Πιο αριστερά! Κι άλλο!»
«Λέγε, πώς είναι;» τη ρώτησα
«Σε λίγο θα δεις και μόνος σου» απάντησε με φωνή που δε με βοηθούσε να βγάλω συμπεράσματα.
Σιγά σιγά ξεχώρισα ένα πρόσωπο μέσα από το πλήθος και κατάλαβα πως η Τζέσυ με πήγαινε προς το μέρος του. Έσκασα ένα χαμόγελο κι όταν φτάσαμε σε απόσταση δύο περίπου μέτρων τον είδα για πρώτη φορά καθαρά. Ήταν μετρίου αναστήματος [Γράμμα κόβεται]»

revqueer@yahoo.com

Μποϊκοτάζ!!

Φίλες και φίλοι,

Μπήκε ο Φλεβάρης και σε λίγες μέρες ξεκινάω εξεταστική η οποία θα κρατήσει μέχρι το τέλος του μήνα. Αυτό σημαίνει πώς θα σταματήσω να γράφω για ένα διάστημα και μάλλον δε θα έχω τον απαιτούμενο χρόνο να περνάω από τα μέρη σας για να σας διαβάζω. Έκανα μια προσπάθεια και επικοινώνησα με το Υπουργείο Παιδείας. Τους εξήγησα πως θα ήταν πολύ ευγενικό εκ μέρους τους και θα το εκτιμούσα αφάνταστα αν μου έδιναν το πτυχίο παρά τον διψήφιο αριθμό μαθημάτων που χρωστάω. Η τηλεφωνήτρια με ειρωνευόταν συνέχεια και αρνήθηκε να με συνδέσει με το γραφείο του υπουργού ακόμα και όταν της είπα να του μεταφέρει πως τον ζητά ο revqueer. Επέμενε πως ο υπουργός δε διαβάζει το μπλογκ μου (...ναι, καλά! Μας έπεισες τώρα!) και μου το έκλεισε στα μούτρα.

Επίσης τον μήνα αυτό, ο ελληνικός στρατός μας παίρνει μερικά από τα καλύτερα παλικάρια, τον Apsoy, τον Cookie, και τον Constantine οι οποίοι θα μας λείψουν πάαααααααρα πολύ και θέλω να είναι σίγουροι πως θα τους σκεφτόμαστε συνέχεια! Παιδιά καλά να περάσετε!

Προτείνω πάντως, σε ένδειξη διαμαρτυρίας, να αποκλείσουμε από τις φαντασιώσεις μας όλους τους ένστολους/στρατιωτικούς, να μάθουν άλλη φορά να μας στερούν με το έτσι θέλω τους φίλους μας! (Εννοείται πως οι συγκεκριμένοι προαναφερθέντες ένστολοι εξαιρούνται.)

Τέλος, από το βήμα αυτό, θα ήθελα να καταγγείλω τις δυνάμεις του σκότους που έχουν ως μόνο στόχο να μείνω ξύλο απελέκητο, και στέλνουν στις βιβλιοθήκες μακρυμάλλικα τεκνά, για να με αποσπούν από το διάβασμά μου ώστε να μη προοδεύσω ως άνθρωπος.

Καλό Μήνα,
Revqueer

revqueer@yahoo.com