Πέμπτη 10 Απριλίου 2008

ΖΩΝΤΑΣ ΜΟΝΑΧΟΙ



Το πρωί τους βρήκε αγκαλιασμένους και μόλις ξύπνησαν κοίταξαν ο ένας τον άλλον τρομοκρατημένοι γνωρίζοντας πως από εδώ και πέρα τα πράγματα θα ήταν μάλλον δύσκολα.

Η ρουτίνα που τους περικύκλωνε, η κάθε μέρα ακριβές αντίγραφο της προηγούμενης, τους παρείχε κάποια ασφάλεια και ίσως ταίριαζε και με το χαρακτήρα τους.

Γνωρίστηκαν εκεί. Και οι δύο δε τα πήγαιναν καλά στον έξω κόσμο και όσο περίεργο και αν φαινόταν σε μερικούς, είχαν βρει εκεί καταφύγιο. Είχαν φτάσει με λίγους μήνες διαφορά. Ο πρώτος μόλις είχε αρχίσει να συνηθίζει τη πειθαρχία που απαιτούσαν οι μεγαλύτεροι και του προκάλεσε αίσθηση η επαναστατικότητα του άλλου που φαινόταν πως πολύ πιο δύσκολα θα συνήθιζε. Ακριβώς επειδή ήταν καινούριοι, οι άλλοι τους είχαν βάλει στο μάτι και σίγουρα θα τους κατέδιδαν με τη πρώτη παρασπονδία.

Πέρα από τα τυπικά, δεν υπήρχε μεγάλη επαφή μεταξύ κανενός εκεί μέσα. Αυτοί οι δύο όμως φαινόταν πρόθυμοι να μιλήσουν μεταξύ τους. Ήταν οι νεότεροι και ίσως ήταν φυσικό να έχουν κάποια μεγαλύτερη άνεση στην επικοινωνία. Αρχικά κανείς δεν έδινε σημασία σ' αυτό το δέσιμο που αναμφισβήτητα είχαν. Εφ’ όσον ήταν απολύτως συνεπείς στις υποχρεώσεις τους, δεν τους ενοχλούσε κανείς.

Όταν όμως, ένα από τα πολλά συνηθισμένα βράδια, όπως ήταν όλοι συγκεντρωμένοι, συναντήθηκαν τυχαία τα βλέμματά τους και ο ένας είδε το σκυθρωπό πρόσωπο του άλλου, κατάλαβαν πως οι φάτσες τους ήταν μάλλον αστείες και σχεδόν ταυτόχρονα γέλασαν. Ο πιο καινούριος κάπως μπόρεσε και το κάλυψε, ίσως ήταν πιο μαθημένος σ’ αυτά, αλλά ο άλλος δε μπόρεσε να συγκρατηθεί και του ξέφυγαν μερικά χάχανα ίσως στη πλέον ακατάλληλη στιγμή, τότε που όλοι κοίταζαν ψηλά με τα χέρια σταυρωμένα. Αμέσως όλοι γύρισαν και τον κοίταξαν με αφοριστικά βλέμματα και ο γηραιότερος ήταν ξεκάθαρο πως είχε εξοργιστεί.

Τον έστειλαν στο κελί του εκείνο το βράδυ χωρίς να του επιτρέψουν να φάει με τους υπόλοιπους και όλο το βράδυ δε κοιμήθηκε. Είχε τσατιστεί, και δεν έπρεπε.

Το πρωί σηκώθηκε άυπνος πριν χαράξει (όπως πάντα) και κοίταξε απ' το κελί το υπέροχο τοπίο. Ήταν σίγουρα στο πιο όμορφο μέρος του κόσμου. Για μια στιγμή σκέφτηκε πώς θα μπορούσε να ήταν εναλλακτικά η ζωή του. Αν ήταν οικογενειάρχης θα ήταν πιο ευτυχισμένος; Αλλά τέτοιες σκέψεις ήταν μάταιες. Ήταν αργά πια για οικογένεια. Ή μικρός μικρός παντρέψου...

Τον συνάντησε στο διάδρομο το επόμενο βράδυ, και ένιωσε την ανάγκη να του ζητήσει συγγνώμη που είχε τόση οργή μέσα του εναντίον του. Τον πλησίασε και όπως κοιτάχτηκαν ένιωσε αυτό το μικρό γνώριμο αίσθημα ενοχής που τον κέντριζε πάντα λίγο πριν αμαρτήσει.



Ξύπνησαν αγκαλιασμένοι το επόμενο πρωί. Σε λίγο θα ξεκινούσε ο όρθρος και θα έπρεπε να βρουν τρόπο να βγουν απ' το κελί χωρίς να τους πάρουν χαμπάρι. Φόρεσαν τα ράσα τους και προχώρησαν προς τη πόρτα διστακτικά αποφεύγοντας ο ένας το βλέμμα του άλλου.



(Next time: Η Αβάσταχτη Ελαφρότητα Του Πλύνε)
revqueer@yahoo.com

35 σχόλια:

Jimmy Rose είπε...

πάρα πολύ όμορφη ιστορία.
Τραγική όσο χρειάζεται, σαν φωτογραφικό στιγμιότυπο της ζωής των ηρώων.
Καλό βράδυ.

Ναυτίλος είπε...

Ουέ ανώμαλοι! Στην πυρά!!! Δεν αξίζει να ζουν τέτοια αποβράσματα στον οίκο του Κυρίου! Ντροπή!!!

Υ.Γ.: Με κατσαδιάζεις βρε βρομόπαιδο που δεν γράφω Τοφαλίδη. Αλλά μετά όταν γράφω διαπιστώνω απουσίες! Θα ενημερώσω τον κηδεμόνα σου!

:-P

xipasmenos είπε...

Φιρί φιρί το πας να σε κάψει ο Άνθιμος στο Σύνταγμα....

orestis είπε...

Είσαι αποθέωση!!!!

turigr είπε...

Να υποθέσω μια gay εκδοχή του μυθιστορήματος του Έκο "Το όνομα του ρόδου"; Από σένα όλα τα περιμένουμε.

Provato είπε...

πολύ ωραίο. μπράβο ρεβάκο! μπράβο.

Είδωλο είπε...

Θα συμφωνησω με τον xipasmeno, προβλεπω να κανεις πολυ ωραιο κοκορετσακι χιχιχιχ

g for george είπε...

Απλά υπέροχο.
Τόσο αγνά ανθρώπινο που δεν σε αφήνει να σκεφτείς το μέρος και την αιτία που οι δύο βρίσκονταν εκεί. Παρά μόνο την ανθρώπινη φύση που όπου κι αν πας, σε ακολουθεί.

Κι αν κάποιος πει το αντίθετο, θα 'ναι ψεύτης.

mmexer είπε...

λολ συμφωνώ με τον ξιπασμένο....

Σε βλέπω στην πυρά......

Ασε καίγεται ο κώλος μας χαχαχα

One Big DJ είπε...

kai to video na denei me to text...kai to text na leei megales alitheies..

One Big DJ είπε...

kai o agios Sebastianos etsi?

Aviator είπε...

θα συμφωνήσω με Jimmy Rose..

nikisot είπε...

so beautiful and so true

{.πavλος.} είπε...

this is a story to remember ...
poly omorfo story ... kai pisteyw true gia polles psyxes.

thn kalimera mou.

h.u.g.Z.z & k.i.s.s.e.s

Donnie είπε...

Pros stigmin nomiza oti itan skiniko apo tin tainia "The beach",poly kinimatografika dosmeno to keimeno sou. Kai poly alithino. Den se exoume synithisei se tetoia,grafe pio syxna.

Hfaistiwnas είπε...

Σχεδόν αναπόφευκτη σχέση... Ανάγκη ίσως για κατανόηση. Καλημέρα!!!

ΥΓ. Ωραία ιστορία!

hourglass είπε...

Όταν ο έρωτας δε γνωρίζει περιορισμούς...Πολύ όμορφο,μπράβο!

Patrick είπε...

Χα,χα!Πολύ καλό...Σχεδόν έπεσα από την καρέκλα,μπράβο!
(Sorry,αλλά είχα μπει σε laugh mode,και παρασύρθηκα.Αν αρχίσεις να σοβαρεύεις και εσύ την βάψαμε).

Sogian είπε...

Όλοι άνθρωποι δεν είμαστε; Όλους εμάς μας κατατρέχουν αγωνίες, πάθη και αμαρτήματα...
Οι κατακρίσεις να μην υπήρχαν και σε πόσο πιο όμορφο πλανήτη θα ζούσαμε...
Μπράβο σου για την πολή έξυπνη και εναλλακτική εικόνα.
Σε όλες σου τις πόζες έχεις την ίδια φωτογένεια!

Τα φιλιά μου.

Ανώνυμος είπε...

Σπήτςλεςςςςςς!
(με τρομάζουν αυτα τα κείμενα γιατί λένε αλήθεια)

sikia είπε...

revqueerouli τέλειο!

alienlover είπε...

εμένα αυτή η ιστορία κααατι μου θυμίζει, κάαατι μου θυμίζει....

Κώστας είπε...

Μου αρέσει που διάβασα κάτι τελείως διαφορετικό από σένα :) :)

cobden είπε...

Διαφορετικό απ'οτι σε έχουμε συνηθίσει και πολύ καλό!

Unknown είπε...

πόσο καλύτερα μπορούν να γίνουν τα κείμενα σου ε? πόσο?

musicbug είπε...

Einai pou einai i istoria toso omorfi ki alithini, evales kai to video twn DM sto telos, kai me apoteleioses:-)

Dr_MAD είπε...

Μου θύμισες την υπόθεση "τρενάκι"!

Και το ανέκδοτο

Πώς λέγεται το τρενάκι που κλείνει τον κύκλο?

- ΚΑΡΟΥΖΕΛ

comingThrough είπε...

diaforetiko... poli oraio!:)

tovenito είπε...

αμαρτωλέ!!

Υπερμίκης είπε...

Την τελευταία φορά που σε διάβασα έγραφες ακόμα σε πρώτο πρόσωπο..
Και το τρίτο σε πάει πολύ!
Τι άλλο θα δούμε;Κανένα ποίημα;

Equilibrium είπε...

Το.... Θεό σου δεν έχεις!!!!!

xomeritis είπε...

Τελικά ο πατήρ Φοίβος στο γνωστό τραγούδι του Δεληβοριά, βιάστηκε να εγκαταλείψει το μοναστήρι...

gay super hero είπε...

Το είχα καταλάβει που το πήγαινες ;-) Πολύ όμορφο το κείμενο και το τραγούδι που διάλεξες :-)

Ανώνυμος είπε...

KeimenARA!

Nasos είπε...

POLI KALO.KAI OI DEPECHE MODE FOVERI.