Με χαρά εγκαινιάζω στο μπλογκ αυτή τη νέα στήλη στην οποία θα αναλύω κορυφαία έργα των μεγαλύτερων καλλιτεχνών παγκοσμίως που άφησαν το στίγμα τους στην ανθρωπότητα.
Ξεκινάμε με τη 'Κραυγή' του Νορβηγού ζωγράφου Edvard Munch
Ο πίνακας απεικονίζει ένα πρόσωπο σε κατάσταση πανικού ενώ πίσω του ξεχωρίζει ένα έντονα κόκκινο ηλιοβασίλεμα.
Ας μιλήσουμε όμως για το πώς εμπνεύστηκε ο Munch να φτιάξει αυτό το μνημειώδες έργο.
Λίγοι ξέρουν πως το πρόσωπο που απεικονίζεται, αποτελεί alter ego του ίδιου του ζωγράφου και αναπαριστά την ακόλουθη στιγμή της ζωής του: Είχε πάει το τρίχρονο γιο του για βόλτα στη παραλία που απεικονίζεται στο βάθος. Όπως περπατούσε αμέριμνος πάνω στην ξύλινη κατασκευή που τον βλέπετε, θυμήθηκε ξαφνικά πως όταν έφυγε απ' το σπίτι ξέχασε να κλείσει το θερμοσίφωνο. «Ω μαλάκα μου!» αναφώνησε και με τα χέρια του έπιασε το κεφάλι του.
Τον είχε ανάψει για να κάνει μπάνιο η ηλικιωμένη μητέρα του που έμενε μαζί τους εκείνη τη περίοδο. Επειδή μιλάμε για τα τέλη του 19ου αιώνα, οι θερμοσίφωνες ήταν παλαιάς τεχνολογίας και ο Munch ήταν πεπεισμένος πως είχε προκαλέσει έκρηξη που σίγουρα θα διαμέλιζε την ήδη εύθραυστη μαμά του. Γρήγορα έτρεξε στο σπίτι αλλά για καλή του τύχη διαπίστωσε πως τελικά είχε ξεχάσει να ανάψει το θερμοσίφωνο.
Άρχισε να τραγουδάει ένα χαρούμενο νορβηγικό τραγούδι, ανακουφισμένος που δεν θα ήταν υπεύθυνος για το θάνατο της μητέρας του, μέχρι που μπήκε στη τουαλέτα να κάνει πιπί του και τη βρήκε νεκρή στη μπανιέρα από καρδιακό λόγω του υπερβολικά κρύου νερού. Ο Munch άρχισε πάλι να ουρλιάζει και εκείνη τη στιγμή άρπαξε το πρώτο τελάρο που βρήκε μπροστά του και κλαίγοντας ζωγράφισε με πάθος τη στιγμή που διαπίστωσε πως είχε κάνει πατάτα. Λόγω των δακρύων, δεν έβλεπε καθαρά, και έτσι του βγήκαν κάπως μαύρο χάλι οι γραμμές στο ηλιοβασίλεμα, αλλά για καλή του τύχη ένας κριτικός, ο Nifar Osmundsen, έγραψε για το πίνακα στη διθυραμβική κριτική του στους Oslo Times πως η κυματιστές γραμμές συμβολίζουν την υπαρξιακή αγωνία του εικονιζόμενου προσώπου και έκτοτε όλοι συμφώνησαν.
Σημαντικό είναι να αναφέρουμε πως ο ζωγράφος Munch πάνω στο πανικό του ξέχασε το τρίχρονο γιο του στη παραλία, ο οποίος επέζησε τρώγωντας άμμο επί μήνες μέχρι που σιγά σιγά περπάτησε και έφτασε σ' ένα νορβηγικό δάσος όπου μέχρι τα 18 του τον μεγάλωναν λύκοι και αλεπούδες και αποτέλεσε την έμπνευση για το 'Ταρζάν'.
(Η έμπνευση/κλέψιμο από εδώ! Ευχαριστώ Πολύ!!!)
(Next time: It's what's outside that counts)
revqueer@yahoo.com
25 σχόλια:
Και νόμιζα ότι σοβαρλογείς! Η στήλη αυτή θα έχει επιτυχία, πίστεψέ με... πολύ καή η ιστορία πάντως!!!
Είπα κι εγώ, αποφάσισες να κάνεις στροφή στην πχιότητα! Αλλά η εμπεριστατωμένη έρευνά σου με αποζημίωσε!
χαχαχαχχαα! Τέλειο...
απίστευτο! χαχαχα
Πινακοθήκη Revqueer... με σχολιασμό από κάτω στις λεζάντες. Γέα!
Ο αρχικός τίτλος του πίνακα ήταν "Ο μαμάκιας"
Την "Κραυγη" ρε revqueerουλη; ο,τι αλλο θες αλλα την κραυγη; (και τα γραφεις ωραια γμτ...)
Τι θα καναμε χωρις εσενα να μας λες τις ιστοριες που κανεις αλλος δεν ξερει?Πολυ ωραιο το ποστ!
Ήμουν σίγουρος ότι κρύβεται ένα τουίστ πίσω από αυτό...! χεχεχε
Ο Munch δηλαδή, εκτός από ζωγράφος και πατέρας ήταν και αδερφή?
ΥΒΡΙΣ!!!ΥΒΡΙΣ!!!!
ΚΑΦΤΕ ΤΟΝ ΠΟΥΣΤΗ ΤΟΝ ΙΕΡΟΣΥΛΟ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ!
Βρίσκεσαι στο σωστό δρόμο, διαφορετικές οι λεπτομέρειες, πιο σκοτεινή ιστορία. Η μητέρα του πέθανε από μονοξείδιο του άνθρακα από το μαγκάλι που άναψε ο ζωγράφος για να ζεστάνει το νερό για το μπάνιο της. Καρατσεκαρισμένο, μη με ρωτήσεις περισσότερα – γι’ αυτό και η μαυρίλα (από την κάπνα) στον πίνακα. Είναι η ενοχή του που τον κυνηγάει ως Ερινύα.
Ο απο πανω μου ο thomas ξερει πολλα.Μου φαινεται υποπτο... Ρωτα κ αλλα,ρωτα κ αλλα...
ή ΠΩΣ Η ΤΡΑΓΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΝΟΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ ΜΕΤΑΤΡΕΠΕΤΑΙ ΣΕ ΥΠΕΡΟΧΑ ΑΣΤΕΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΕΝΟΣ ΙΚΑΝΟΥ BLOGGER
Θα πέσει φωτιά να μας κάψει βρε χαμένε!(ουτος ή άλλος)και ξέρεις πόσο κόσμο θα πάρουν τα σκάγια?
Και πάνω που π΄στεψα για μια στιγμή οτι σοβαρεψες και σκιαχτηκα.Δόξα το θεό ο ίδιος είσαι.Αγάπω τα ποστ σου σε σημειο σιχαμάρας.Μουρλέεεεεεεεε!!!!
α παει αμα στερεψες κι εσυ και δεν εχεις να μας πεις αλλα προσωπικα σου αστο, χιλιες φορες να αναμενω το γαμο του Εθνικου μας Σταρ.
Χα! εγώ πλέον πλησιάζω το μπλογκ σου με καχυποψία, δύο φορές την έχω πατήσει στο παρελθόν, νομίζοντας ότι γράφεις αληθινά γεγονότα!
Never again!
έχω μείνει του αναύδου!
Ούτε η Μαρίνα Λαμπράκη - Πλάκα τέτοια ανάλυση.
Τέχνη και πυροτέχνημα...
Μπράβο, πρέπει να ανέβει λίγο το πολιτιστικό επίπεδο της blogόσφαιρας...
Καλό βράδυ.
Απλά ξεκαρδίστηκα ήταν πάρα πολύ καλό!
Τιπ: Διαβάστε το κοιτάζοντας παράλληλα τον πίνακα!
Χε χε χε χε ... Lol!
revqueerouli μου και μόνο η σκέψη ότι ένα ποστ μου σε ενέπνευσε, μου προκαλεί πολλαπλούς οργασμούς! Γιου αρ δε μπεστ!
Αχ μπραβο ρε κραμα μου, να μαθαινω και γω η λαικια δυο τρια πραματακια.
Oh no you didn't!!!
Η "Κραυγή" είναι απο τους αγαπημένους μου πίνακες και του άλλαξες τα φώτα...!!!
Χαχαχα δεν υπάρχεις!!!! :D
Ηφαιστίωνας: Ευχαριστώ!!!
Hourglass: Χαίρομαι!
Aviator: :-)
Mad: Είναι αλήθεια πως λεγόταν 'ο μαμάκιας'. Ευχαριστώ!
Marvin: Σκοπός είναι να θυμάσαι αυτή την ιστοριούλα όποτε τον βλέπεις.
Elementstv: ;-)
DJ: Πονηρούλη....
Mahler: Πες το κι έτσι.
Γ(κ)άμει: Η αλήθεια πολλές φορές πονάει ροζ αρκούδε...
Xomeritis: Εσύ νομίζω με πιάνεις καλύτερα απ' όλους!
Sanity: Ειν' αυτός ένας....
Θράσος: ;-)
Aunt Donna: Ευχαριστώωωωω!!!!
x-oyranoy: :-(
G4George: Πονήρεψε κι ο Γιωργάκης...
Phoinix: Πού είναι αυτό;
jimmy: Ευχαριστώ!!
Κώστας: Thanx Κωστή!
Μπέμπης: ;-)
Συκιά: Τι γατούλα θα ήσουν άλλωστε;
Poontangdee: Το 'κράμα' ήρθε για να μείνει, ε;
Μιρέλα: Oh yes I did!!
νομίζω ότι πρέπει να διεκδικήσεις έδρα στην ιστορία της τέχνης.
The story behind the pictures!!!!!!!!!!!!
Δημοσίευση σχολίου