Moodygirl Superstar

Από τα πλέον ξεχωριστά σημεία της σύγχρονης μουσικής ιστορίας είναι η πολυετής συνεργασία μου με τη Μoody.

Όλα ξεκίνησαν σ' ένα πάρτι της Γιάννας Αγγελοπούλου Δασκαλάκη. Εγώ τότε δούλευα σερβιτόρος στο κέτερινγκ και η Μoody ήταν η αρχιπλύστρα μας, έπλενε τα πιάτα και τα ποτήρια. Δουλεύαμε για το μεροκάματο σε σπίτια πλουσίων και μετά τις δεξιώσεις πηγαίναμε για κανα σουβλάκι με τα υπόλοιπα παιδιά ή αν ήμασταν τυχεροί και είχαν περισσέψει κοψίδια μαζευόμασταν και τα τρώγαμε καθισμένοι σε κάποιο παγκάκι κάποιας πλούσιας γειτονιάς. Πάντα της έβαζα κρυφά ένα κοτόπουλο μπούτι παραπάνω στη τσέπη του παλτό της μαζί με λίγη ρώσικη σαλάτα. Λάτρευε τη ρώσικη σαλάτα. Ήξερα πως είχε αδέρφια να θρέψει, αλλά η Μoody είχε αξιοπρέπεια κι αν το μάθαινε θα με μάλωνε που δε τα μοιραζόμουν δίκαια με τους υπόλοιπους.

Το σημαδιακό εκείνο βράδυ στης Γιάννας, η μπάντα που θα έπαιζε δε κατάφερε να εμφανιστεί επειδή ο μαέστρος έπαθε μυκητίαση στις πατούσες και δε μπορούσε να σταθεί όρθιος. Η Γιάννα μπήκε με τα μαλλιά στα χέρια στη κουζίνα, κι εκλιπαρούσε να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να μη πάει κατά διαόλου το πάρτι και οι καλεσμένοι μείνουν χωρίς διασκέδαση.
«Βοηθήστε με!» έσκουζε. « Το πάρτι θα έχει αποτυχία!»

Η Moody με κοίταξε στα μάτια.
«Το έχεις μαζί σου;» ρώτησε;
«Πάντα!» της απάντησα
«Ε ας το κάνουμε για τη Γιαννούλα λοιπόν!» είπε με στόμφο.

Βγήκαμε στο κήπο. Εγώ έπαιζα το μπουζουκάκι μου και η Μoody πήγαινε από τραπέζι σε τραπέζι και χόρευε τσιφτετέλι. Οι καλεσμένοι είχαν μείνει άναυδοι, ενώ πολλοί είπαν πως είδαν μια υποψία χαμόγελου στο πρόσωπο της Γιάννας.
«Δεν έχουμε ξαναδεί λαϊκιά κοπέλα να χορεύει τόσο επιδέξια» έλεγαν.
Σε κάποια στιγμή, όπως έπαιζα το «Οι ωραίοι έχουν χρέη» η Moody άνοιξε το στόμα της και άρχισε αυθόρμητα να τραγουδά. Δε την είχα ξανακούσει και ομολογώ πως τα έχασα. Ήταν σα να ακούς γλυκό πουλί να τραγουδά το πρωινό, σα να τραγουδούσε παρθένα γοργόνα, σα να τραγουδούσε η ίδια η Παναγιά.

Στο πλήθος των καλεσμένων ήταν και εκπρόσωπος δισκογραφικής εταιρίας και χωρίς πολλά πολλά μας τσίμπησε για συμβόλαιο.

Της έγραφα τραγούδια κι αυτή τα τραγουδούσε. Ποιες επιτυχίες μας να πρωτοθυμηθώ; Το πρώτο μας σουξέ ήταν το «Ρητορικές Απαντήσεις» με το αξέχαστο ρεφρέν «Μη ξεφεύγεις απ' το τέμπο, χόρεψε σα πασατέμπο», ενώ οι νούμερο ένα επιτυχίες συνεχίστηκαν με το «Όταν έκλασε ο Νίτσε» και το «Στη χωριάτικη σαλάτα, δε χωράει η πατάτα».



Η απλή και προσιτή Μoody όμως άρχισε να ψωνίζεται. Άρχισε να φοράει εξτένσιονς που συνεχώς αύξαναν σε μέγεθος μέχρι που στο τέλος κατέληξε να είναι ένας τεράστιος κινούμενος ξανθός όγκος απροσδιορίστου ταυτότητας. Εγώ δε μίλαγα. Την άφηνα να κάνει ό,τι θέλει. Εκείνη όμως με προκαλούσε. Για το βίντεοκλιπ για το τραγούδι μας «Είσαι πολύ φαγάνα, άσε κάτω τη λαγάνα» όπου θα εμφανιζόμουν γυμνός απαίτησε ν' αποτριχώσω το στήθος μου.
«Τι λες μωρή κακούργα;» της είπα. «Εγώ που με βλέπεις έχω δώσει μάχη για τη τρίχα και σ' εποχές δύσκολες που όλοι τη περιφρονούσαν. Πώς θα εμφανιστώ τώρα σα το twink?»
Δεν έπαιρνε από λόγια όμως. Την έπιασε υστερία. Άρχισε να τα σπάει όλα στο πλατώ. Έκανε μεγάλη ζημιά. Προσπαθούσα να την ηρεμήσω αλλά αυτή άρπαξε το μπουζούκι μου και μου το κοπάνησε στα χέρια αχρηστεύοντας τα δάχτυλά μου.

Δε ξαναέπιασα μπουζούκι από τότε. Η Μoody βρήκε άλλο μπουζουξή και συνέχισε τη καριέρα της. Εγώ προσπάθησα να επιστρέψω στο σερβιτοριλίκι αλλά επειδή είχα σπασμένα δάχτυλα δε μπορούσα να κρατήσω δίσκο. Με βάλαν στη κουζίνα ν' ανακατέβω το καζάνι με τη σούπα, το μόνο που μπορούσα να κάνω κουτσά στραβά.

Τη πέτυχα σ' ένα πάρτι μετά από χρόνια. Τότε είχε κάνει σουξέ με το «Έχω φρύδια αψιδωτά και μια καρδιά μεγάλη». Δε πήγα να της μιλήσω. Έσκυψα το κεφάλι μου πάνω απ' το καζάνι και άφησα τους ατμούς της σούπας να εξατμίσουν και τις αναμνήσεις μου μαζί της.




revqueer@yahoo.com