Γίνε ο Έλληνας τζέντλεμαν!

' 'Ο Έλληνας Τζέντλεμαν' του Χρήστου Ζαμπούνη είναι ένας εξαιρετικά εύχρηστος οδηγός που επιτρέπει στο μέσο Έλληνα μισθωτό, μετά από σκληρή μελέτη βέβαια, να ανακηρυχθεί σε αριστοκρατική φιγούρα, σαν κι αυτή του κυρίου που κοσμεί το εξώφυλλο. Το βιβλίο είναι χωρισμένο σε κεφάλαια με τίτλους όπως 'Στο καζίνο', 'Στο σκάφος', 'Στο φουσκωτό' (γιατί αλλιώς συμπεριφέρεσαι στο ένα κι αλλιώς στο άλλο) αποδεικνύοντας πως τζέντλεμαν μπορείς να είσαι σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινότητας. Αν και σε σκάφος εγώ δε προβλέπεται να ανέβω ούτε με σφουγγαρίστρα στο χέρι στο προσεχές χρονικό διάστημα, ξεκίνησα τη μελέτη του εν λόγω πονήματος του Ζαμπούνη και έντρομος ανακάλυψα πως τόσο καιρό που νόμιζα πως είχα τρόπους, ήμουν στην ουσία ένα γουρούνι, ένα τελειωμένο βλαχαδερό, ένας άνθρωπος του Νεάντερταλ, ένας τιποτένιος.

Θα επέτρεπα στον εαυτό μου να ζει σ' αυτή την ημιζωώδη κατάσταση; Όχι φίλοι μου! Έτσι αποφάσισα για μια ακόμα φορά (όπως κάνω μια - δυο φορές την εβδομάδα) να αλλάξω ριζικά τη ζωή μου.

Από τα πρώτα θέματα που με απασχόλησαν είναι το αν θα απαιτώ να με φωνάζουν Sir ή Lord. Το Sir είναι σίγουρα πιο εύηχο, σύντομο και ευκολομνημόνευτο για το μέσο Έλληνα, αλλά όσο να' ναι το Lord ανταποκρίνεται περισσότερο στο νέο προφίλ που επιθυμώ να λανσάρω. Έκατσα μερικές ώρες μπροστά στο καθρέφτη κάνοντας πρόβες 'Why you look wonderful, Sir' 'It's a great honour to meet you my Lord', ναι τελικά νομίζω Lord. Ένας Lord πρέπει βέβαια να ντύνεται και καταλλήλως οπότε ήταν επιβεβλημένη η άμεση επίσκεψη μου σε ανάλογο κατάστημα.

Όταν ανακάλυψα πως τα 30 ευρώ που σκόπευα να διαθέσω δεν αρκούσαν για ένα κοστούμι γνωστού σχεδιαστή, αναγκάστηκα να αποτανθώ στη ράφτρα της γειτονιάς, τη κυρα- Φούλα, που ειδικεύεται στο στένεμα εσωρούχων. Αν και είχε κάθε καλή πρόθεση να με βοηθήσει υπήρχε μια κάποια δυσκολία επικοινωνίας, διότι η κυρα- Φούλα δε μιλάει καλά τα γαλλικά, τη γλώσσα που έχω υιοθετήσει για τις καθημερινές συναλλαγές μου. Δε το έβαλα κάτω όμως και αντιγράφοντας με προσοχή το παπιγιόν του κυρίου στο εξώφυλλο έφτιαξα ένα ολόιδιο από μαύρο χαρτόνι που ( από μακριά τουλάχιστον) πραγματικά ήταν εξαιρετικό.

Αυτό που με εξέπληξε ως τζέντλεμαν ήταν η αβάσταχτη μοναξιά. Είναι τόσο δύσκολο να είσαι ένας πραγματικός κύριος όταν όλοι οι γύρω σου φτύνουν, τρώνε με το στόμα ανοιχτό και κλάνουν ανέμελα χωρίς ίχνος διάκρισης. Πού θα έβρισκα άλλους όμοιους με μένα; Πού συχνάζουν οι αληθινοί τζέντλεμαν;

Έστησα καρτέρι έξω από το κτήμα Νάσιουτζικ. Το τρίτο βράδυ, όπως κοίταζα έξω από το χαρτόκουτο που είχα στήσει για να μου παρέχει μια υποτυπώδη προστασία από τα στοιχεία της φύσης, μια λιμουζίνα έσκασε μύτη. Πηδώντας θάμνους, λιμνούλες και δύο σειρές από ηλεκτροφόρους φράκτες έκανα τη θριαμβευτική μου είσοδο στο κτήμα. Ήταν όλοι εκεί. Πρέσβεις, δικηγόροι, ηθοποιοί, βουλευτές, όλοι αυτοί που τόσα χρόνια θαυμάζω.

'What a gloooooorious evening' είπα με άπταιστη αγγλική προφορά σε έναν ανυποψίαστο κύριο ο οποίος μάλλον ζήλεψε τα γυαλιστερά μοκασίνια μου και φώναξε 5 τραμπούκους σεκιουριτάδες που με πέταξαν φαρδύ πλατύ στο παρακείμενο δρομάκι. Δε πτοήθηκα όμως. Σηκώθηκα περήφανα, ίσιωσα το παπιγιόν και συνέχισα να περπατάω με το κεφάλι ψηλά. Όπως θα έκανε κάθε σωστός τζέντλεμαν.

(Next time: From page to Screen)
revqueer@yahoo.com