Στα παρακάτω links μπορείτε να κατεβάσετε όλες τις ιστορίες του blog. Είναι 82 συνολικά + 3 bonus που δεν έχω ανεβάσει και θα βρείτε στο Part 2. Το μπλογκ δε θα το σβήσω εννοείται, απλά αν κάποιος θέλει να τις έχει αποθηκευμένες στον υπολογιστή ας τις κατεβάσει.
Λίγο παραπάνω από ένα χρόνο πριν, ξεκίνησα να ρίχνω κλεφτές ματιές στα πρώτα blog με σκοπό να φτιάξω κι εγώ δικό μου. Τη προσοχή μου είχε τραβήξει ο Αλέξανδρος (όταν ακόμα ήταν στο blogspot), ο Good As You, το Απέναντι Πεζοδρόμιο κι ο les_boi (που μου άφησε και το πρώτο εξαιρετικά εύστοχο σχόλιο στο πρώτο πρώτο ποστ εδώ -παρεπιπτόντως, περάστε από τα αγαπημένα σας μπλογκ και ρίξτε μια ματιά στο πρώτο ποστ) και μέσω αυτών γρήγορα ανακάλυψα ένα μεγάλο αριθμό ξεχωριστών, ανήσυχων και ταλαντούχων ανθρώπων που έχουν πάρα πολλά να πούνε. Σε λίγες κι εγώ με τη σειρά μου κλείνω τον ένα χρόνο στη μπλογκόσφαιρα και νομίζω πως μου έκανε πολύ καλό σε πολλά θέματα το συγκεκριμένο χόμπι. Επειδή όμως πρέπει να αλλάζουμε και λίγο παραστάσεις και εσείς και εγώ, από Σεπτέμβρη αν όλα πάνε καλά κι έχω όρεξη, θα τα λέμε από κάποια διαφορετική ιστοσελίδα με αρκετά διαφορετική θεματολογία και μορφή (όχι, δε ξέρω ακόμα ποια θα είναι αυτή η θεματολογία/μορφή!). Μέχρι τότε, πολύ καλό καλοκαίρι σε όλους, μη χαθούμε, το e-mail μου θα το κοιτάω!
Άνοιξε τη πόρτα του δωματίου του και μου έκανε νόημα να μπω. Πέρασα μέσα προσπαθώντας να περπατάω αργά και ερωτικά και κάθισα με αισθησιακό τρόπο στο κρεβάτι σταυρώνοντας τα πόδια μου και υψώνοντας το αριστερό μου φρύδι.
O Johnny έσκισε με μία κίνηση τα ρούχα του αποκαλύπτοντας το σμιλεμένο κορμί που χιλιάδες ανά το κόσμο είχαν ποθήσει κι άρχισε να κινείται με απειλητικές διαθέσεις προς το μέρος μου. Ίσως ήταν η κούραση της ημέρας, ίσως η δυσφορία που ένιωθα που ρουφούσα τη κοιλιά μου τις τελευταίες τρεις ώρες αλλά το άγχος μου έφτασε στο ζενίθ κι όπως σηκώθηκα απ' το κρεβάτι να τρέξω στην αγκαλιά του, σκόνταψα στο χαλάκι και έπεσα με τα μούτρα στο πάτωμα.
Η ψυχολογία μου έγινε κουρέλια και η απογοήτευση μου που ρεζιλεύτηκα σε τόσο κρίσιμη στιγμή έβγαλε από μέσα μου όλα τα κόμπλεξ που με βασάνιζαν. «Άκου αγόρι μου» του είπα, όπως σηκωνόμουν απ' τα πατώματα. «Δε κάνω εγώ για σένα.» «I'm sorry i don't understand what you're saying.» «Εσύ δεν είσαι για τα δόντια μου. Εγώ είμαι κοντός κι έχω πατσόκοιλα και μια ελιά σα κεφτέ πάνω απ' το κωλομέρι μου, απ' αυτές τις σιχαμερές που έχουν και τριχούλες. Άσε που δε με βλέπω να πατάω ποτέ σε γυμναστήριο κι έχω αλλεργία στην υγιεινή διατροφή. Και ροχαλίζω. Και κλάνω σε λάθος στιγμές και νομίζω πως η κοιλιά μου έχει πρηστεί τις τελευταίες μέρες και ώρες ώρες ιδρώνω σα γουρούνα. Και είμαι γενικά πολύ κότα.» «What are you saying? Is everything ok? Are you feeling well?» «Κι εσύ ζεις στο Λος Άντζελες. Εγώ είμαι από Δυτικά Προάστεια. Τι θα πω στη μάνα μου για να έρθω Αμερική; Θα βγαίνουμε με τους φίλους σου και θα παραγγέλνετε κοκτέιλ με παράξενα ονόματα και θα ντύνεστε με μάρκες και θα γελάτε με κουλ αστεία. Εγώ το ξέρεις πως ακόμα αγοράζω ρούχα απ' τη κυρία Στεφανία που με ντύνει απ' τα έξι μου; Και ακόμα μου τσιμπάει τα μάγουλα όταν με δει;» Μάζεψα τα ρούχα του από το πάτωμα και του τα έδωσα «What's wrong?» «I still buy clothes from Mrs. Stephania. What more is there to say?» είπα κι έφυγα.
Την επόμενη μέρα παραιτήθηκα απ' τη παραγωγή και τη θέση μου πήρε ένας λυσσάρης Κερκυραίος ο οποίος μέχρι να μαζέψω τα πράγματά μου είχε φασωθεί και με τους 5 πορνοστάρ που υποδύονταν το δημοτικό συμβούλιο του νησιού.
Η Αθήνα είχε τα χάλια της και το διαμερισματάκι έβραζε από τη ζέστη. Δεν είχα όρεξη να δω κανέναν και για καλή μου τύχη, οι γονείς μου είχαν πάει στο γάμο μιας μακρινής ξαδέρφης στη Καρδίτσα. Ενώ καθόμουν και κοίταγα το τοίχο ψάχνοντας να βρω ένα καλό σημείο να χτυπήσω το κεφάλι μου, χτύπησε το κινητό μου. Ήταν ο Johnny.
Καθίσαμε σε μια καφετέρια και υπήρχε μεταξύ μας μια αμήχανη σιωπή. Τα γυρίσματα είχαν τελειώσει και σε λίγες μέρες ο Johnny θα επέστρεφε στην Αμερική. «I'd like to reintroduce myself», μου είπε. «My real name is Carl. Can I assume your real name isn't Jimmy Valton?» «Of course not!» είπα και χαμογέλασα δειλά. Τελικά σιγά σιγά καταφέραμε και πιάσαμε τη κουβέντα κι αφού κουτσομπολέψαμε όλους τους άλλους στο γύρισμα και μου απεκάλυψε τα άπειρα μυστικά για το Κερκυραίο είχα χαλαρώσει αρκετά. Κι έτσι πήρα την απόφαση να τον καλέσω σπίτι μου λέγοντάς του απλά «Carl, I like you / Κάρολε, ορέγομαι το κορμί σου».
Ένιωθα πολύ πιο ήρεμος αυτή τη φορά και χωρίς να χάνουμε χρόνο αρχίσαμε τα χουφτώματα και τις ερωτικές πλακίτσες. Είχαμε τόσο απορροφηθεί σε αυτό που κάναμε που δε πήραμε χαμπάρι τον ήχο των κλειδιών στην εξώπορτα, ούτε τα βήματα των γονιών μου που περνώντας έξω απ' το δωμάτιό μου βρήκαν ανοιχτή τη πόρτα κι εμένα μέσα να φιλάω παθιασμένα ένα μπρατσωμένο γίγαντα. Όταν τους είδα με την άκρη του ματιού μου, έβγαλα μια κραυγή, έσπρωξα το Carl μακριά και μείναμε και οι τέσσερις να κοιτάμε με ανοιχτό στόμα ο ένας τον άλλο. «It's ok! You can lie if you want to! Make something up! Your parents will believe you!» Έμεινα σκεπτικός. Τι ατυχία να μου συμβαίνει αυτό! Ακυρώθηκε ο γάμος της ξαδέρφης; Και τι λέμε τώρα; Κοίταξα το Carl. Είχε ιδρώσει λίγο και ήταν πιο λαχταριστός από ποτέ. Ρε γαμώτη μου! Σε πόσους συμβαίνει να έχουν ένα πορνοστάρ καθισμένο στο κρεβάτι τους;
« Μαμά, Μπαμπά, αυτός είναι ο Κάρολος. Νομίζω πως τον έχω ερωτευτεί.»
Μετά το παθιασμένο μου φιλί με το Johnny επιστρέψαμε και οι δύο στο γύρισμα σα να μη συνέβαινε τίποτα.
Ενώ ένας φυσιολογικός άνθρωπος θα έκανε τα πάντα να πλησιάσει ξανά το αντικείμενο του πόθου του, εγώ ντρεπόμουν να είμαι γύρω του και τον απέφευγα συστηματικά. Ερχόταν να τα πούμε κι εγώ το έπαιζα απασχολημένος ή υποκρινόμουν πως έχω φαρυγγίτιδα και δε μπορώ να μιλήσω βγάζοντας τρομακτικούς ψιθύρους όποτε άνοιγα το στόμα μου.
Οι επόμενες μέρες ήταν εξαιρετικά δύσκολες καθώς οι σκηνές που γυρίζαμε ήταν άκρως απαιτητικές και οι ώρες που δούλευα ολοένα και αυξάνονταν. Σα να μη έφταναν όλα αυτά, όπως τ' αγόρια γύριζαν μια εξαιρετικά σημαντική σκηνή σε απόμερη παραλία, στην οποία ο πρωταγωνιστής ανακαλύπτει μια μυστηριώδη πύλη σ' ένα βράχο που οδηγεί στην αρχαία Ελλάδα, η ζέστη με χτύπησε κατακέφαλα και λιποθύμησα πέφτοντας μ' ένα ηχηρό γδούπο πάνω στη καυτή άμμο. Αυτό είχε σαν επακόλουθο να σηκωθεί πολλή σκόνη και να μη μπορούν να εστιάσουν οι κάμερες.
Όταν συνήλθα, με είχαν περιτριγυρίσει οι πορνοστάρ και όπως τους είδα να χασκογελάνε αποφάσισα πως η ζωή είναι υπερβολικά πολύτιμη για να τη περνάμε βουτηγμένοι στη δειλία. Έτσι αποφάσισα να μιλήσω με το Johnny και να επιτρέψω στον εαυτό μου το αυτονόητο. Να με αγαπήσουν και ν' αγαπήσω.
Ο Johnny εκείνη τη στιγμή ήταν απασχολημένος επειδή γύριζε μια σκηνή με το δεύτερο συνεργείο όπου προσπαθούσε χρησιμοποιώντας τον αμφορέα να αποπλανήσει το τρελό του νησιού, ο οποίος παρά τη τρέλα του, φαινόταν πως αφιέρωνε πάνω από τρεις ώρες καθημερινά στο γυμναστήριο. Επειδή ήξερα πως αν πέρναγε η ώρα θα έχανα το θάρρος μου, στάθηκα απέναντί του πίσω απ' τις κάμερες κι αρχίσαμε να επικοινωνούμε με τα βλέμματά μας. Τον κοίταξα σα να του έλεγα «Συγγνώμη που σε απέφευγα, απλά δε μου έχει ξανασυμβεί κάτι τέτοιο» κι εκείνος ανταποκρίθηκε μ' ένα βλέμμα που έλεγε «Δε πειράζει. Καταλαβαίνω.» «Θες να πάμε για ένα ποτό μετά;» είπε το βλέμμα μου και το δικό του απάντησε «Αμέ! Θα ήταν τιμή μου!» «Τι ώρα να πούμε; 8 σε βολεύει;» Με κοίταξε με νόημα σα να λέει «9 θα με βόλευε καλύτερα» και με το βλέμμα μου του έδειξα πως «Οκ, 9 θα τα πούμε κάτω απ' το μεγάλο ρολόι στη πλατεία.»
8:55 είχα ήδη φτάσει. Σε λίγα λεπτά εμφανίστηκε κι αυτός και ένα μικρό ρυάκι σάλιου ξέφυγε απ' το στόμα μου και κύλισε στο πηγούνι μου. Ήταν υπέροχος. Τι κορμοστασιά! Τι λεβέντης! Ο άνθρωπος που είχα απολαύσει τόσες φορές στο ButtmanReturns έβγαινε ραντεβού μαζί μου!
Καθίσαμε σ' ένα παραθαλάσσιο μπαράκι κι αρχίσαμε να τα πίνουμε.
Η συζήτηση ήταν πολύ ευχάριστη. Μ' εντυπωσίασε με την ευφράδεια λόγου του και το πόσο ανοιχτός ήταν μαζί μου. Μου είπε πως ανακάλυψε πως ήταν ομοφυλόφιλος στα 12 του ένα απόγευμα Παρασκευής, όταν κατάλαβε πως είχε ερωτευτεί τον κολλητό του αδερφού του αλλά φυσικά δε μπορούσε να μιλήσει σε κανέναν γιατί ντρεπόταν. Κράτησε την ομοφυλοφιλία του επτασφράγιστο μυστικό μέχρι τη Δευτέρα όταν το βάρος του να ζει διπλή ζωή τον έκανε να λυγίσει και το είπε στους γονείς του. Το τριήμερο που πέρασε inthecloset ήταν το χειρότερο της ζωής του και γενικά δε θέλει να το θυμάται.
Όσο προχωρούσε η βραδιά φαινόταν πως υπήρχε χημεία μεταξύ μας και άρχισε να με παρασέρνει η ανυπομονησία να φιστικωθούμε. Η προσμονή μου όμως μετατράπηκε σε πανικό όταν μου εξήγησε πως πρέπει να έχει κάνει σεξ με περίπου 2000 άντρες "giveortake a fewhundred" όπως είπε. Πώς θα μπορούσα εγώ να σταθώ αντάξιος των προσδοκιών του; Τι απαιτήσεις θα είχε αυτός κι εγώ πώς θα μπορούσα ν' ανταποκριθώ; Αλήθεια, πώς ικανοποιείς σεξουαλικά ένα πορνοστάρ; Ειδικά όταν οι εμπειρίες σου περιορίζονται σε ένα μόλις σύντροφο που έμοιαζε καταπληκτικά στη Σωτηρία Μπέλλου;
Όπως φτάσαμε έξω απ' το ξενοδοχείο στο οποίο μέναμε, ένιωθα ένα κόμπο στο στομάχι και ήμουν αμίλητος και σκεπτικός. Ο Jοhnny με πλησίασε, μου έδωσε ένα άγριο φιλί και μου πρότεινε ν' ανέβω στο δωμάτιό του.
Μετά από απανωτά job interviews, προσελήφθην από γνωστή αμερικανική εταιρία παραγωγής γκέι ερωτικών ταινιών ως τεχνικός για τα γυρίσματα μεγάλου μήκους ταινίας στα όμορφα ελληνικά νησιά.
H ταινία θα λεγόταν Cumming to the Aigean, και ο ελληνοαμερικανός σκηνοθέτης δε θα μπορούσε να είναι πιο ευτυχισμένος που επισκεπτόταν για πρώτη φορά τη πατρίδα των προγόνων του. Βέβαια είχα τις υποψίες μου πως δεν ήξερε που πάνε τα τέσσερα όσον αφορά την Ελλάδα καθώς όταν τον ρώτησα από πού κατάγεται, μου απάντησε 'From the beautiful island of Kalavrita.'
Εγώ θα ήμουν ο Greek Consultant της παραγωγής, φροντίζοντας ώστε όλες οι αναφορές στην Ελλάδα να είναι αληθοφανείς για να πείσουν και το πλέον απαιτητικό θεατή. Γιατί, ας μη γελιόμαστε, σε ποιόν αρέσουν πορνογραφικές ταινίες με ιστορικές ή πολιτισμικές ανακρίβειες;
Η υπόθεση της ταινίας ήταν άκρως ενδιαφέρουσα. 14 πανεπιστιαμιακοί καθηγητές αρχαιολογίας απ΄ όλο το κόσμο (22-25 ετών) επισκέπτονται ένα γραφικό αιγαιοπελαγίτικο νησί (γυρίσματα στη Ζάκυνθο) για να βρουν έναν μυθικό αμφορέα που απεικονίζει όλα τα μυστικά του σεξ. Ανακαλύπτουν όμως πως οι ντόπιοι κάτοικοι του νησιού (όλοι άντρες ξανθοί και γαλανοματηδες 22-25 ετών) ήδη τον έχουν στα χέρια τους και αρνούνται πεισματικά να τον παραδώσουν. Από εκεί και πέρα μπέρδευαν τα πράγματα και το σενάριο έχανε τη συνοχή του και για κάποιο λόγο προς το τέλος εμφανιζόταν ένας Θεός απ' τον Όλυμπο ο οποίος ήταν μαύρος και όλοι μαζί, αρχαιολόγοι και νησιώτες, έπρεπε να του καθίσουν για να κατευνάσουν την οργή του που δε κατάλαβα από τι προκλήθηκε.
Η πρώτη μου αποστολή ήταν να δώσω ελληνοπρεπή ονόματα στους Έλληνες χαρακτήρες και σε μια έκρηξη δημιουργικότητας αποφάσισα να χρησιμοποιήσω ονόματα γνωστών αλυσίδων σούπερμάρκετ για να κάνω ένα υπόγειο σχόλιο για την ακρίβεια και πώς αυτή ουσιαστικά βιάζει πρωκτικά τα ελληνικά νοικοκυριά. Έτσι οι βασικοί ήρωες ήταν ο Απόλλωνας Βασιλόπουλος, ο Ευλάμπιος Γαλαξίας, ο Κωνσταντίνος Σκλαβενίτης και ο Θεόφραστος Καρφούρ.
Με μεγάλη χαρά ανέλαβα και τη μουσική επένδυση και στηρίχτηκα κυρίως στα νησιώτικα του Πάριου δίνοντας ίσως παραπάνω έμφαση στο 'Ικαριώτικο' που κατά τη γνώμη μου έδενε υπέροχα μ' ένα threeway μεταξύ ενός άραβα αρχαιολόγου, του δασκάλου του νησιού κι ενός ντόπιου ψαρά που για κάποιο λόγο είχε ροζ ανταύγειες.
Τις πρώτες 3 μέρες των γυρισμάτων ήμουν μονίμως σε στύση, αλλά σύντομα ανακάλυψα πως πίσω απ' τα αισθησιακά κορμιά των πρωταγωνιστών κρύβονταν άνθρωποι υπερόπτες και κομπλεξικοί που μου συμπεριφέρονταν λες κι ήμουν το κλωτσοσκούφι τους. Η ανοχή μου έφτασε στα όριά της όταν στο γύρισμα μιας σκηνής μέσα σ' ένα ανεμόμυλο, ο πρωταγωνιστής απαίτησε να σταματήσουμε το γύρισμα επειδή λέει πέρασα απ' το οπτικό του πεδίο και συρρίκνωσα το πέος του.
Έφυγα κλαίγοντας απ' το πλατώ και στάθηκα στη κορυφή ενός βράχου με θέα το μαγευτικό πέλαγος του Ιονίου που για τις ανάγκες του έργου ήταν το μαγευτικό πέλαγος του Αιγαίου. Τι ρεζίλι θεέ μου! Πόσα πουλιά είχα ρίξει άραγε εν αγνοία μου; Δε θα άντεχα το βάρος στη συνείδησή μου αν εξαιτίας μου οι πρωταγωνιστές δε μπορούσαν ν' αποδώσουν!
Ένιωσα ένα χέρι στη πλάτη μου κι όπως ενστικτωδώς γύρισα, είδα τον Johnny Jizzer, βασικό πρωταγωνιστή στο ρόλο έλληνα ναυαγοσώστη με το όνομα Μάκης Τσάμπιον Μαρινόπουλος να μου χαμογελάει. Μεταφράζω τη σύντομη συνομιλία μας. Αυτός: Don't listen to him! He's a jerk! / Μη τον ακούς, είναι μεγάλο τσουτσέκι. Εγώ: But Johnny, he's right! I mean look at me! / Μα Τζόνι μου έχει δίκιο! Είμαι σα το κώλο της Παπαρήγα! Αυτός: I think you're a cutie / Εγώ πάντως σε βρίσκω λαχταριστό σα τη Μαγειρίτσα της Λαμπρής. Εγώ: Oh come on! You're just saying that! / Σταμάτα με τις γαλυφιές προστυχούλη!
Τότε με άρπαξε και με φίλησε παθιασμένα.
2 Β Continued (Το γράφω έτσι επειδή είναι πιο κουλ απ' το 'To Be Continued')
