Αδερφές του κόσμου ενωθείτε!

Από μικρό παιδί είχα έφεση στο γράψιμο. Οι γονείς μου πολλές φορές μου έχουν πει πως από την ηλικία των επτά ετών κυκλοφορούσα πάντα με ένα μολυβάκι στο χέρι σημειώνοντας ό,τι έβλεπα και μου έκανε εντύπωση, σε ένα μικρό μπλε σημειωματάριο που μου είχε δωρίσει η θεία μου. Με το πέρασμα του χρόνου αυτό το παιδικό χόμπι, αντί να κοπάσει, μετατράπηκε σε εμμονή, οδηγώντας με στην απόφαση να γίνω συγγραφέας ή τουλάχιστον να κάνω μια προσπάθεια. Δε το έχω αναφέρει σ' αυτό το blog ποτέ, αλλά ο αγαπητός σας Revqueer τυχαίνει να έχει γράψει τρία βιβλία που έχουν εκδοθεί. Είχα σκοπό να μη τα αναφέρω, αλλά επειδή βρίσκομαι σε περίοδο έντονης οικονομικής στενότητας θα χρησιμοποιήσω το συγκεκριμένο βήμα να τα προωθήσω.

Το πρώτο μου βιβλίο είναι μια αναλυτική επιστημονική μελέτη που έκανα όταν επισκεφθήκαμε με την οικογένειά μου τη Ζάκυνθο το 2001. Με το τίτλο 'Κλειτοριδικός οργασμός στη Καρέτα-Καρέτα: Μύθος ή Πραγματικότητα;' (εκδόσεις Ουροδόχος Κύστη), έκανα μια αναλυτική περιγραφή του τρόπου αναπαραγωγής της συγκεκριμένης χελώνας. Το βιβλίο περιείχε επίσης πολλές φωτογραφίες της οικογένειάς μου από τη συγκεκριμένη εκδρομή, ακόμα και στο εξώφυλλο όπου είμαστε όλοι μαζί σε μια από τις όμορφες ταβέρνες του νησιού τρώγωντας ντολμαδάκια. Το βιβλίο έκανε πάταγο στην επιστημονική κοινότητα αναγκάζοντας τον επίκουρο καθηγητή Ζωολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών να δηλώσει δημοσίως 'Αμφιβάλλω αν ο νεαρός κύριος γνωρίζει τι είναι κλειτορίδα'.

Για το δεύτερο βιβλίο μου, το ντεμπούτο μου στο χώρο του μυθιστορήματος, αποφάσισα να γράψω κάτι που θα είχε επιτυχία για να γίνω γνωστός στο συγγραφικό χώρο. Έτσι έγραψα ένα αστυνομικό μυθιστόρημα γεμάτο ίντριγκες, ανατροπές και καταραμένους χαρακτήρες. Το ονόμασα 'Τελικά τη σκότωσε ο άντρας της' (εκδόσεις Νεφρική Ανεπάρκεια) και η υπόθεση αφορά μια πλούσια κοσμοπολίτισσα που βρίσκεται δολοφονημένη στο κότερό της που πλέει ακυβέρνητο στο Αιγαίο. Υπήρξε έντονο ενδιαφέρον από το αναγνωστικό κοινό, το οποίο όμως φάνηκε να ξενερώνει όταν στο τέλος του βιβλίου ερχόταν η μεγάλη αποκάλυψη πως ο φονιάς ήταν ο σύζυγος της δολοφονημένης γυναίκας. Η βιβλιοκριτική που έκαναν τα Νέα υπό το τίτλο 'Καλά, είναι μαλάκας;' έκανε τελικά μεγάλη ζημιά στις περαιτέρω πωλήσεις του βιβλίου.

Αν και απογοητεύτηκα, ξεκίνησα το 2004 τη συγγραφή του πιο φιλόδοξου βιβλίου μου, ένα πειραματικό κωμειδύλλιο, με το οποίο σκόπευα να αναλύσω τη ματαιότητα της ύπαρξής μας και την αδυναμία ορισμένων ανθρώπων να προφέρουν σωστά το γράμμα 'Σ', θέματα τα οποία με απασχολούσαν έντονα εκείνη τη περίοδο. Αποφάσισα να μείνω μακριά από συμβατικές πλοκές και επέλεξα ένα κάπως ανορθόδοξο τρόπο συγγραφής. Άνοιγα τυχαία το λεξικό και έγραφα τη τρίτη λέξη της πρώτης στήλης δεξιά. Για παράδειγμα το βιβλίο ξεκίναγε με τη πρόταση 'Καταναλώνω αμφοτεροβαρής ωορρηξία επισφραγίζω ανακατανομή.' Μόλις ολοκλήρωσα το έργο με μέγεθος τρεις τόμους, το έστειλα σε διάφορους εκδοτικούς οίκους οι οποίοι δίσταζαν να το τυπώσουν εξαιτίας της εμπορικής αποτυχίας του προηγούμενου βιβλίου. Τελικά εκδόθηκε υπό το τίτλο 'Σκουριασμένα Αβοκάντο' (εκδόσεις Αλ Χαλ Μοχάμεντ) στην Υεμένη μεταφρασμένο στη τοπική γλώσσα. Δυστυχώς δε μπορώ να επισκεφθώ τη συγκεκριμένη χώρα να συναντήσω τους αναγνώστες μου, καθώς εκκρεμεί ένταλμα σύλληψής μου από την αστυνομία της Υεμένης καθώς θεωρούμαι υπεύθυνος για την αυτοκτονία 2 αναγνωστών του βιβλίου οι οποίοι φαίνεται να ενοχλήθηκαν ιδιαιτέρως από το Κεφάλαιο 30 (120 σελίδες) που πάει κάπως έτσι
και και και και και και και και και και και και και και και και και και και και και και και και..
αν κι εγώ πιστεύω πως φταίει η μετάφραση.

Τώρα βρίσκομαι στη συγγραφή νέου βιβλίου με το τίτλο 'Αδερφές του κόσμου ενωθείτε!', ένα μυθιστόρημα στο οποίο όλοι οι ομοφυλόφιλοι της Ελλάδας ενώνονται μεταξύ τους με ένα σχοινί που δένουν γύρω τους, και σα μια ενιαία μάζα περπατούν στους δρόμους της Αθήνας.
(Εκδότες που ενδιαφέρονται παρακαλούνται να επικοινωνήσουν μαζί μου στο γνωστό e-mail).


Υ.Γ. Πατήστε Εδώ.
Δε το είχα πάρει είδηση και το είδα στο Πάυλο.
Εγώ δε θα μπορέσω να πάω, όσοι τα καταφέρετε να γράψετε εντυπώσεις.
ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ!!!!!


(Next time: I love this woman!)
revqueer@yahoo.com

Σεξυ ορ νοτ;

Παρακαλώ μετρήστε πόσες φορές λέει I'm not Gay. Έτσι που το αρνείσαι, τι συμπεράσματα θες να βγάλουμε παλικάρι μου; Παρεμπιπτόντως, αυτός σας αρέσει; Ένα περίεργο πράγμα, αλλά αυτό το χαζοαμερικανικό που έχει πάνω του μου βγάζει κάτι!



Δείτε το μέχρι το τέλος. Αυτός τι λέτε, είναι;

Anyway, σήμερα έμαθα πως τα επόμενα 2 σαββατοκύριακα θα δουλεύω νυχθημερόν! :-(

Και μιας και σας βρήκα πρόχειρους, για μια άτυπη έρευνα που κάνω, πόσοι από τους gay αναγνώστες είστε out στους γονείς σας; Αν θα μπορούσατε, πείτε μας σύντομα πώς έγινε, πώς πήγε κτλ.

Thanx!

(Next time: Αδερφές του κόσμου ενωθείτε!)
revqueer@yahoo.com

Έχω απόψε ραντεβού!

Φίλοι μπλόγκερς. Ξέρετε τι φταίει και πάνε κατά διαόλου όλες οι σχέσεις στις μέρες μας; Κοπιάστε να σας πω. Φταίει το πρώτο ραντεβού. Ναι καλά διαβάσατε, το πρώτο ραντεβού. Και εξηγούμαι:

Μόλις κανονίσεις να βγεις με κάποιον για πρώτη φορά, αμέσως κατακλύζεσαι από το άγχος να του γίνεις αρεστός. Ξεκινάς να στολίζεσαι, να φτιασιδώνεσαι, κάνεις άπειρες πρόβες μπροστά στο καθρέφτη για το πώς θα σταθείς, θα χαμογελάσεις κτλ, τα πάντα για να σε λατρέψει ο άλλος ο οποίος, μη γελιέστε , κάνει τα ίδια. Στο ραντεβού φυσικά είσαι οτιδήποτε εκτός από yourself, δίνοντας μια εικόνα του εαυτού σου όπως θα 'θελες να είναι. Έτσι, ο άλλος ερωτεύεται ένα πρόσωπο που δεν είναι αληθινό, με αποτέλεσμα όταν σε μάθει καλύτερα με τις ατέλειες, τις εμμονές, τα νεύρα και τη καθημερινή σου γκαρνταρόμπα να θέλει να τη κάνει σούμπιτος. Ξέρετε πώς θα σιγουρευτείτε πως ο άλλος ενδιαφέρεται ειλικρινώς για σας; Αν κάνετε ό,τι περνάει από το χέρι σας να είστε πολύ, μα πολύ, χειρότεροι από το κανονικό. Αν ενδιαφερθεί για σας, σημαίνει πως, ίσως, υπάρχει μέλλον.

Επειδή σιχαίνομαι να μιλάω θεωρητικά αποφάσισα να βάλω σε πράξη την άποψη αυτή και να αναφέρω αποκλειστικά εδώ σε εσάς τα αποτελέσματα. Μπήκα λοιπόν στο gaydar, έψαξα profile και βρήκα τα πειραματόζωα.

1) Κώστας: Εικοσάρης φοιτητής με τον οποίο αποφασίσαμε να βγούμε για φαγητό στο κέντρο και ό,τι προκύψει.
Το δείπνο πήγαινε πάρα πολύ καλά, η κουβέντα κυλούσε αβίαστα μέχρι που ο Κωστάκης άρχισε να μου μιλάει για τη γάτα του που πέθανε πριν λίγες μέρες. Εγώ διακόπτοντάς τον, του έριξα ένα γερό χαστούκι φωνάζοντας 'Είσαι αλήτης, είσαι αλήτης ΑΑΑΑΑΑΑΑΑ', ενώ του πέταγα στο πρόσωπο χούφτες πουρέ. Σηκώθηκα από το τραπέζι και βγήκα έξω με λυγμούς προσπαθώντας να τραβήξω όσο περισσότερο τη προσοχή του κόσμου. Μετά από κάνα πεντάλεπτο βγήκε και ο Κώστας με σηκωμένο το γιακά του παλτό του για να κρύψει το πεντακάθαρο αποτύπωμα της παλάμης μου που μόλις είχε αρχίσει να εμφανίζεται. Έγινε μπουχός.

Ο Κώστας απέτυχε γιατί: Σε μια σοβαρή σχέση ο ένας πρέπει να ανέχεται τον άλλο όταν βρίσκεται σε δύσκολη ψυχολογική φάση που τον οδηγεί στη βία.

2) Αντώνης: 27 ετών στέλεχος επιχειρήσεων συνάντηση σε Starbucks για καφέ.
Ο Αντώνης ήταν πολύ cool άτομο, πολύ μάγκας και τελείως straight looking. Όταν σηκώθηκε να πάει τουαλέτα τον περίμενα, και όταν με την άκρη του ματιού μου είδα πως επιστρέφει άρχισα δήθεν να ψάχνω το χαρτοφύλακά του. 'Δεν έχει πορνοπεριοδικά!' μου είπε γελώντας και κάθισε σα να μην συνέβη τίποτα. 'Is he the one?' σκέφτηκα. Μετά το καφέ πήγαμε βολτούλα και ενώ ήμασταν στη πλατεία Συντάγματος περίπου στο συντριβάνι, παρατήρησα πως δε φορούσε ζώνη. Test 2. Με μια αστραπιαία κίνηση άρπαξα το παντελόνι και το μποξεράκι του και τον ξεγύμνωσα από τη μέση και κάτω. 'Είσαι μαλάκας; Είσαι μαλάκας;;;' μου φώναζε ενώ το κατακόκκινο πρόσωπό του ερχόταν σε έντονη αντίθεση με το λευκό του ποπουδάκι. Εγώ σαν αίλουρος πήδηξα στον αέρα και ουρλιάζοντας 'ΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΓΙΑΑΑΑΑΑΑΑ' του έδωσα μια κλωτσιά στο στέρνο που τον έστειλε φαρδύ πλατύ μέσα στο συντριβάνι.

Ο Αντώνης απέτυχε γιατί: Ενώ δε θα είχε πρόβλημα στη σχέση μας να είμαι ζηλόφθων, αδιάκριτος και να του κοιτάω τα πράγματα, δε θα μπορέσουμε ποτέ να τα βρούμε γιατί δεν έχει χιούμορ.

3) Τάκης: 30 ετών ιδιωτικός υπάλληλος.
Με το Τάκη κάναμε ένα chat ενώ ήταν στη δουλειά και κανονίσαμε να περάσω από το σπίτι του το βράδυ για περαιτέρω γνωριμία. Εγώ πήγα 5 ώρες νωρίτερα από τη συμφωνημένη, και επειδή ήταν ακόμα στη δουλειά αναγκάστηκα να παραβιάσω τη πόρτα. Το δωμάτιό του πραγματικά υπέροχο! Όταν τον άκουσα να επιστρέφει κρύφτηκα γρήγορα στη ντουλάπα (inthe closet, get it? Get it? XAXAXAXAXA) και μόλις μπήκε στο δωμάτιο πετάχτηκα έξω φωνάζοντας 'Μπου!!!!'. Όπως περίμενα χέστηκε πάνω του αλλά ακόμα και αφού εξήγησα ποιος είμαι, ήταν πολύ αγενής και μου έλεγε πως δεν έχω κανένα δικαίωμα να κατεβάζω τσόντες στον υπολογιστή του και να βάλω τα φαγητά πίσω στο ψυγείο όπως τα βρήκα πριν φύγω μια και καλή.

Ο Τάκης απέτυχε γιατί: Οι εκπλήξεις είναι το πιο ζωογόνο πράγμα σε μια σχέση. Του Τάκη εμφανώς δε του αρέσουν.

Εγώ έμαθα πολλά από αυτές τις εμπειρίες (που αποδεικνύουν πλήρως τις θέσεις μου) αλλά δε θα το βάλω κάτω. Συνεχίζω τα πρώτα ραντεβού μέχρι να βρεθεί ο Mr Right.

(Next time: Sexy or not?)
revqueer@yahoo.com

Ένας φίλος ήρθε απόψε απ' τα παλιά...

Βρίσκομαι σε ταραχή. Έχω να κοιμηθώ μέρες. Στο παλιό κασετόφωνο παίζει ξανά και ξανά 'Τα τρένα που φύγαν, αγάπες μου πήρανε'. Τρώω σα βόδι. Τι πρέπει να κάνω; Να αρχίσω τα τηλέφωνα στους παλιούς συμμαθητές από το δημοτικό; Να πάρω σβάρνα όλες τις πορείες;

Πως έφτασα ως εδώ; Στη λεπτή γραμμή που χωρίζει τη λογική από τη παράνοια;

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

17/11/2007 πήγα στη πρώτη μου πορεία ever. Μαζί με παρέα ξεκινήσαμε από Σταδίου με κατεύθυνση την αμερικανική πρεσβεία κι εγώ γεμάτος ενθουσιασμό που έκανα κάτι σημαντικό στη ζωή μου, παρακολουθούσα με θαυμασμό τα αριστερόπαιδα στο φυσικό τους χώρο. Κατά τη ταπεινή μου άποψη είναι τα πιο όμορφα πλάσματα στο κόσμο.

Όπως μάθατε, στη πορεία δεν άνοιξε μύτη, όλα καλά και ειρηνικά! Αφού τελειώσαμε και αποχαιρέτησα τη παρέα, άρχισα να προχωράω προς το μετρό των Αμπελοκήπων για να επιστρέψω σπίτι καθ' ότι η μπλε γραμμή ήταν κλειστή από Σύνταγμα έως το Μέγαρο Μουσικής. Στο σημείο εκείνο ακούω κάποιον να φωνάζει το όνομα μου. Γυρίζω και βλέπω ένα μακρυμάλλικο λεβεντόπαιδο που εξέφραζε πλήρως την εικόνα που έχω στο μυαλό μου για το τέλειο άντρα να με κοιτάζει. Καθ' ότι το όνομα μου δεν είναι κι από τα σπάνια και θεωρώντας πως τέτοια παλικάρια φωνάζουν το όνομά μου μόνο στον ύπνο μου, συνέχισα να προχωρώ. Με ξαναφώναξε. 'Δε με θυμάσαι, ε;'. Τον κοίταξα και όντως δε μπορώ να πω πως μου θύμιζε τίποτα. Αφού μου εξήγησε πως είχε περάσει από το δημοτικό μου για λίγους μήνες στη πέμπτη δημοτικού εγώ ξεκίνησα τα 'ΑΑΑΑΑΑΑΑ ναι ρε! Τώρα σε θυμήθηκα!' και αφού μου είπε πως κατευθύνεται κι αυτός στο μετρό ξεκινήσαμε μαζί.

Πόση ώρα θες να πας με τα πόδια από Μέγαρο Μουσικής μέχρι το μετρό Αμπελοκήπων; Δέκα λεπτά; Λιγότερο; Αν σου πω πως ήταν το καλύτερο δεκάλεπτο της ζωής μου; Πως ο παλιός συμμαθητής γέλασε τρεις φορές με σχόλια που έκανα; Τρεις! Πως για όλο το δεκάλεπτο δεν έκανα ούτε ένα σαρδάμ; Δε πέταξα ούτε μια μαλακία; Τότε άρχισε να με βασανίζει η γνωστή απορία. Είναι ή δεν είναι; Δε μπορούσα να καταλάβω.

'Πού κατεβαίνεις;' ρώτησα. 'Κεραμεικό' μου λέει. 'Έχω αφήσει το μηχανάκι εκεί. Γενικά περνάω πού και πού από Γκάζι.'

Όπα. Στοπ. Γουέιτ ε μίνιτ πλιζ. Σταθείτε συμπεθέροι να χέσει η νύφη. Προσπαθεί να μου πει κάτι;

Φτάνοντας στο μετρό, ενώ έβγαζε εισιτήριο, άρχισε ο πανικός να με κυριεύει. Είναι δυνατόν να πηγαίνουν όλα τόσο καλά; Μήπως έχω κανά μαρουλόφυλλο ανάμεσα στα δόντια μου και γελοιοποιούμαι; Μήπως ο θεός που έχω δίπλα μου συμμετέχει σε νέα εκπομπή του Μικρούτσικου που στέλνει γκόμενους να αποπλανούν ανυποψίαστους κρυφούς μέχρι που, ενώ σου δίνει το πρώτο του φιλί, μπαίνει μέσα με κάμερες ο Αντρέας κι η Βροχοπούλου με τους γονείς σου για να σε ξεφτιλίσει;

Στις αποβάθρες γινόταν χαμός. Μιλάμε για πολύ κόσμο, κοτσίδες και αξύριστα μάγουλα. 'Θες να σε πετάξω πουθενά με τη μηχανή;' λέει. Νιώθω πως λιγοθυμώ. Φτάνει το μετρό. Γινόταν ο απίστευτος πανικός. Σπρωξίματα και αταξία. Αυτός καταφέρνει να μπει, μπαίνουν και άλλα δύο άτομα μπροστά του. Χώρος για μένα δύσκολα υπήρχε, προσπάθησα να στριμωχτώ αλλά ο μισός ποπός εξείχε. 'Ας κατέβουμε' μου λέει. Βγαίνω, και μόλις πάει να προσπαθήσει κι εκείνος να βγει ακούγεται το σφύριγμα, οι πόρτες του μετρό κλείνουν και ο συρμός ξεκινά.

(Next time: Sexy or not?)
revqueer@yahoo.com

I HAVE a Life!

Το σαββατοκύριακο που μας πέρασε ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία να ασχοληθώ με εκείνες τις δραστηριότητες που γεμίζουν τη μέρα μου, με ενδυναμώνουν πνευματικά και μου μαθαίνουν τόσα πολλά καινούρια πράγματα. Αλήθεια, πώς μπορούν και ζουν οι άνθρωποι χωρίς τέτοιου είδους δραστηριότητες; Πώς να ακονισθεί το μυαλό τους όταν περνάνε το Σαββατοκύριακό τους πίνοντας καφέδες, αλκοόλ και κάνοντας και λίγο σεξ πού και πού; Γι' αυτό ακούς συνέχεια νέους ανθρώπους να παραπονιούνται πως όλα τους φαίνονται βαρετά. Δεν έχουν τι να κάνουν!

Ξύπνησα το Σάββατο κατά τις 11. Τέλεια! Μια καινούρια μέρα ξεκινά γεμάτη ελπίδα, χαρά και ευκαιρίες. Είμαι ζωντανός! Είμαι καλά! 'Σ' αγαπάω ζωή!' φώναξα από το μπαλκόνι εισπράττοντας μερικά χλευαστικά σχόλια από τους γειτόνους και ένα άδειο κουβά που προσγειώθηκε άτσαλα λίγο πιο πάνω από το δεξί μου φρύδι.


Ας αρχίσουν οι δραστηριότητες!



Αρχικά, αποφάσισα να ακούσω όλους τους ξενόγλωσσους δίσκους μου και να μετρήσω πόσες φορές ακούγεται η λέξη 'me'. Ποιος θα το πίστευε πως είναι μόλις 1069; Αργότερα καταπιάστηκα με το μεγάλο έργο που έχω ξεκινήσει μήνες τώρα, τη χειρόγραφη αντιγραφή του τηλεφωνικού καταλόγου Ελλάδας του ΟΤΕ. Αισίως βρίσκομαι στο Κ! Το ακούτε αυτό όσοι βιαστήκατε να με αμφισβητήσετε; Μόλις τελειώσω και την επαλήθευση του καταλόγου, γιατί άνθρωπος είμαι, μπορεί να μου έχει ξεφύγει κάποιο λάθος, θα έχω δημιουργήσει ένα λογοτεχνικό κείμενο που όμοιό του δεν υπάρχει στο κόσμο!


Για το βράδυ του Σαββάτου αποφάσισα να κάνω κάτι πιο χαλαρωτικό, μια από τις αγαπημένες μου ασχολίες, να γράψω απειλητικά γράμματα χρησιμοποιώντας αποκόμματα περιοδικών για να μην αναγνωρίζεται ο γραφικός μου χαρακτήρας, τα οποία τη Δευτέρα θα τα αποστείλω ταχυδρομικώς στον εαυτό μου.


Το πρωινό της Κυριακής είναι αφιερωμένο στην ανάγνωση των κυριακάτικων εφημερίδων, τις οποίες αντιγράφω πρώτα σε ανάποδη γραφή για να μπορώ να τις διαβάσω κρατώντας τες μπροστά από καθρέφτη. Μου αρέσει επίσης λίγο πριν το μεσημεριανό φαγητό να κάνω μακροσκελείς συζητήσεις με τον εαυτό μου, ένα από τα πιο ενδιαφέροντα άτομα που ξέρω. Συζητάμε τα πάντα, πολιτική, σχέσεις, βιβλία, δεν υπάρχει τίποτα που να μη ξέρω, αν και δεν είναι σπάνιο να διαφωνούμε. Μια φορά μετά από καυγά κάναμε μήνες να μιλήσουμε.


Το απόγευμα και βράδυ της Κυριακής είναι αφιερωμένο στη τέχνη του Θεάτρου. Στους τέσσερις τοίχους του δωματίου μου ανεβάζω εξαιρετικές θεατρικές παραστάσεις αναλαμβάνοντας όλους τους ρόλους. Αυτή τη Κυριακή, ανέβασα Άμλετ και η αλήθεια είναι πως αν και είχα πολύ άγχος μέχρι να ξεκινήσει η παράσταση, τα πήγα πολύ καλά και η συγκίνηση ήταν έκδηλη στο δωμάτιο σε κάθε χτύπημα της μοίρας που συναντούσε στο διάβα του ο νεαρός πρίγκιπας από τη Δανία.

Κατά τα μεσάνυχτα, αποκαμωμένος αλλά γεμάτος από νέες εμπειρίες παρέδωσα το αλαβάστρινο κορμί μου στο Μορφέα περιμένοντας την αρχή μιας καινούριας εβδομάδας.


Εσείς πώς τα περάσατε το σαββατοκύριακο;

(Next time: Ένας φίλος ήρθε απόψε απ' τα παλιά...)

revqueer@yahoo.com

Why I Failed My Driving Test

(Next time: I HAVE a Life!)

revqueer@yahoo.com

Revqueer Αντιστάσου!

Βλέποντας τη νέα ταινία του Άνγκ Λι με το παράξενο τίτλο Lust Caution, άρχισαν να μου έρχονται διάφορες πολύ σημαντικές σκέψεις. Η ηρωίδα μας, μια καθημερινή Κινεζούλα, γίνεται κατάσκοπος στη διάρκεια του Β παγκοσμίου και αναγκάζεται, προκειμένου να καταφέρει να αποσπάσει πολύτιμες πληροφορίες, να γίνει ερωμένη του μισητού εχθρού της ο οποίος απ' ότι τελικά αποδεικνύεται είναι και πολύ kinky στο κρεβάτι, ρίχνοντάς της ένα γερό χέρι ξύλο κατά τη διάρκεια των ερωτικών τους συνευρέσεων και επιλέγοντας στάσεις που εμένα θα με έστελναν στο ΚΑΤ.

Εγώ άραγε τι θα έκανα σε παρόμοια περίπτωση; Πάντα αναρωτιόμουν αν ζούσα στην ελληνική κατοχή, αν θα ήμουν με τους αγωνιστές αντιστασιακούς, ή από το πρώτο λεπτό που θα με έπιανε η πείνα θα φορούσα κουκούλα και θα κατέδιδα αλφαβητικά όσο κόσμο ήξερα. Βέβαια θέλω να ελπίζω πως θα ήμουν μια ηρωική φιγούρα τύπου 'Άρης Βελουχιώτης' απλά με λίγο καλύτερο στυλ και πιο περιποιημένο μούσι. Στα βουνά δε θα είχα πρόβλημα να ζήσω, είμαι πολύ καλόβολο άτομο, αν και πού και πού δε θα με πείραζε ένα μπανάκι με αιθέρια έλαια σε κάποιο βουνίσιο ποταμάκι.

Τι ωραία που θα περνάγαμε με τους συντρόφους! Το πρωί ένα πρόχειρο breakfast, μετά λίγη πρωινή γυμναστική να ξεπιαστούμε, κατά το μεσημεράκι ένα γρήγορο lunch, ένας σύντομος μεσημεριανός ύπνος, το απόγευμα μαζεμένοι γύρω από τη φωτιά με τη κιθάρα να τραγουδάμε αγωνιστικά τραγούδια για τη πατρίδα (Είναι κάτι παιδιά που δε γίνονται άντρες, Έχω ένα μυστικό κτλ.) και το βράδυ στο σκοτάδι, με μόνη πηγή φωτός το ολόγιομο φεγγάρι θα παίζαμε μακριά γαϊδούρα.

Τώρα αν έπρεπε να γίνω εραστής κάποιου υψηλόβαθμου ναζιστή για να μάθω πληροφορίες δε ξέρω αν θα τα κατάφερνα. Αναλόγως το ναζιστή. Αν φερ' ειπείν έμοιαζε με το Σημίτη νομίζω πως η αγάπη μου για τη πατρίδα δε θα μπορούσε να υπερκαλύψει τη ασχήμια του συγκεκριμένου κυρίου (Δάφνη Σημίτη . Μια πραγματική ηρωίδα!).

Αν τώρα έπρεπε να καθίσω σε κάποιον σα τον Gyllenhaal εκεί ναι, για τη πατρίδα θα το έκανα. Φαντάζομαι όπως στη ταινία, θα με ερωτευόταν στο τέλος, κι εγώ θα είχα τύψεις που του κάθομαι, γιατί παράλληλα θα με ψιλογούσταρε και ένας από τους συντρόφους ο οποίος θα ήταν ίδιος ο νεαρός Petrelli από τους Heroes. Φυσικά όλη αυτή η ψυχολογική πίεση θα έθετε σε κίνδυνο τη μυστική αποστολή μου και θα έπρεπε να κάνω πως έχω πονοκέφαλο κάθε φορά που ο Gyllenhaal θα μου ζητούσε και round 3.

O δε Petrelli θα ζήλευε και θα με πίεζε κι αυτός να ενωθούμε σαρκικά ενώ εγώ αγανακτισμένος θα αναφωνούσα 'Τι θέλετε από μένα τέλοσπάντων; Δεν είμαι ένα κομμάτι κρέας. Ένα σκεύος ηδονής. Είμαι ΑΝΘΡΩΠΟΣ! Έχω ΨΥΧΗ!'

Το τέλος βέβαια στο δικό μου σενάριο θα ήταν πιο χαρούμενο από εκείνο της ταινίας. Ο Gyllenhaal θα ήταν τελικά κι αυτός μυστικός πράκτορας και μαζί θα κατατροπώναμε το κατακτητή. Αφού μας έραινε με λέλουδα και παράσημα όλη η Ελλάδα, θα αποφασίζαμε να αποσυρθούμε και να φτιάξουμε ένα σπιτικό σε κάποιο απόμερο χωριουδάκι για να ζήσουμε μια απλή αγροτική ζωή χωρίς καμία επαφή με τον έξω κόσμο, αν εξαιρέσει κανείς τις συχνές επισκέψεις του πρώην συντρόφου Petrelli.

(Next time: Why I failed my driving test)

revqueer@yahoo.com

Keep Your Jesus Off My Penis

Keep Your Jesus Off My Penis
©2004 Eric Schwartz


Keep your Jesus off my penis
Keep your bible off my balls
Keep your prayers out of my ears
And your crosses off my walls
You can keep the virgin mother
And the resurrection too
Keep your Jesus off my penis
I'll keep my penis off of you

Well I'm frickin' sick and tired
Of turning on the news
And seeing the religious right's
Ungodly fight to take our right to choose
When to bear our children
Who to love and how
Education and protection
If we're just practicing for now
So dubya look obey a book
If that's what works for you
But I don't tell you how to pray
So don't tell me how to screw

Keep your Jesus off my penis
Keep your bible off my balls
Keep your prayers out of my ears
And your crosses off my walls
You can keep the virgin mother
And the resurrection too
Keep your Jesus off my penis
I'll keep my penis off of you

So you’re screaming bloody murder
'Bout the taliban regime
For subjugating women
And being too extreme
And basing legislation
On some ancient holy book
Does that sound a bit familiar?
Here's a mirror, have a look

And as for the ten commandments
They need one more at least
Thou shall never cover up
The acts of pervert priests
How'd they let that happen
Unless they just abhor us
Well anyway it adds
Another layer to the chorus

Keep your Jesus off my penis
Keep your bible off my balls
Keep your prayers out of my ears
And your crosses off my walls
You can keep the virgin mother
And the resurrection too
Keep your Jesus off my penis
I'll keep my penis off of you

So you'll execute a person
And protect a single cell
But mercy-kill the terminally ill
And you're goin' straight to hell
I don't know much about
The word of God
Far be it from me
But I can tell you what it ain't
Hypochristianity

I am not anti-Christian
Before you grab a rope
There is beauty in religion
And joy and love and hope
We're all looking for an answer
Some colossal cosmic cause
But who the fuck are you
To turn your views into my laws?
It's just believers in the bible
That would have abortion banned
Anti-choice agnostics?
I could count’em on one hand
And as for killing babies
I have but one retort
If someone raped your daughter George
You'd beg her to abort

And if some young girl from your church
Shows up with child or some infection
‘Cuz you taught her what a horrid sin
It was to use protection
One day you'll face the pearly gates
And whatchu gonna say
When that long-haired Jewish peacenick
Sends your ass the other way sayin’

Keep your Jesus off my penis
Keep your bible off my balls
Keep your prayers out of my ears
And your crosses off my walls
I've had it up to here
With all the biblibile you spew
Keep your Jesus off my penis
(at least that's what I would do)
Keep your Jesus off my penis
I'll keep my penis off of you
That's if'n you want me to

http://www.ericschwartz.com/

Το παραπάνω τραγούδι, για αποφυγή σύγχυσης, δεν έχει ουδεμία σχέση με τον αγαπητό gsus

(Next time: Revqueer Αντιστάσου!)

revqueer@yahoo.com

Εμείς οι intellectuals.

Με το φίλο μου το Ζυλ γνωριζόμαστε περίπου 15 χρόνια. Όταν τον πρωτογνώρισα βέβαια τον έλεγαν Τάκη, αλλά αφού γύρισε από τις σπουδές του στη Γαλλία, έγινε Ζυλ.

Από τα πολλά κοινά που έχουμε με το Ζυλ είναι το γεγονός πως και οι δύο είμαστε μέτριοι σε όλα. Σε μια κοινωνία όμως που η μετριότητα είναι ένα είδος λέπρας, αποφασίσαμε με το Ζυλ ότι εφόσον είμαστε αποτυχημένοι σε σπορ, σχέσεις, παρέες, εμφάνιση κτλ. θα γίνουμε άνθρωποι του πνεύματος, φωστήρες. Βέβαια ούτε κι εκεί τα καταφέραμε ιδιαιτέρως αλλά είναι ο μόνος χώρος που μπορείς άνετα να υποκριθείς πως είσαι κάποιος χωρίς στην ουσία να αξίζεις τίποτα.

Στη τελευταία συνάντηση σε γνωστή κουλτουριάρικη καφετέρια, ο Ζυλ καθυστέρησε 45 λεπτά 'επειδή ήθελα να τελειώσω το Πόλεμος και Ειρηνη'. Έδειξα κατανόηση. 'Τώρα το διαβάζεις; Εγώ το είχα τελειώσει στην έκτη δημοτικού' του ανταπάντησα.

'Α, ναι θυμάμαι. Όταν εγώ ξεκινούσα το Έγκλημα και Τιμωρία'.

Ήρθαν και οι καφέδες και ο Ζυλ έβγαλε το μπερέ του αφήνοντας το ατίθασο λιγδιασμένο μαλλί του ελεύθερο στο χώρο.

'Εσύ τι γίνεσαι μικρέ;' μου λέει. Έκανες τίποτα ενδιαφέρον το τελευταίο διάστημα;'

'Ναι Ζυλ. Ανακάλυψα ένα καινούριο συγκλονιστικό συγγραφέα. Λέγεται Michael Chabon. Απλά φοβερός!'

'Αυτή η προσκόλλησή σου με αμερικάνους συγγραφείς καταντά εξουθενωτική. Όλες μου οι προσπάθειες να σε μυήσω στη γαλλική λογοτεχνία πήγαν χαμένες. Βέβαια τα γαλλικά σου μια ζωή κώλος ήταν.'

Εδώ αρχίζω και τα παίρνω. 'Θεωρώ τη γαλλική λογοτεχνία σαφώς υπερεκτιμημένη. Όλο απιστίες και παράνομοι εραστές.'

Χι, χι του πάτησα το κάλλο!

'Κι ο Καμύ, ο Φλωμπέρ;'

Έριξα ένα σαρκαστικό γέλιο. 'Εγώ το Καμύ δε το θεωρώ Γάλλο.' (Παύση γεμάτη νόημα να πιω μια γουλιά καφέ) 'Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αλγερία. Άντε και ο Σαρτρ καλός ήταν.'

'Καλός; KΑΛΟΣ; Ο άνθρωπος που έθεσε τα θεμέλια του υπαρξισμου;'

'....της πιο ηλίθιας φιλοσοφικής θεωρίας του 20ού αιώνα'

'Είσαι πολύ μικρός να κριτικάρεις εσύ το Σαρτρ.Έσύ που που μεγάλωσες με Στηβεν Κινγκ!'

'Ήμουν μικρός! Είχα ανάγκη την εμπειρία! Δεν ήξερα τι έκανα! Μιλάς εσύ που έχεις διαβάσει τα άπαντα του John Grisham;'

'Αυτό είναι ψέμα και το ξέρεις! Μια θεία μου έφερε το Τhe Τestament δώρο. Τι να κάνω; Να της το πετάξω στα μούτρα;

'Ένας ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ υπηρέτης της Τέχνης θα το έκαιγε φύλλο, φύλλο! Ακούς εκεί Grisham. Τι είμαστε; αγρότες;'

''Oχι. Αγρότες δεν είμαστε', είπε σκεφτικός.

Πάυση.

'Είδες που τελικά Britney έχασε την επιμέλεια των παιδιών της;'

'Ναι, ρε γαμώτο.'

(Next time: Keep Your Jesus Off My Penis)

revqueer@yahoo.com

Λατρεύω...

Λατρεύω:

Ellen Degeneres

Philip Roth

Woody Allen

Madonna

Alan Hollinghurst

Jon Stewart

Δημήτρης Παπαϊωάννου

Πέτρος Τατσόπουλος

Cate Blanchett

erva_cidreira

Margaret Atwood

James Baldwin

Michael Moore

Λάκης Λαζόπουλος

Ζωρζ Σαρρή

Κωνσταντίνος Βήτα

Edward Norton

Monty Python

Ricky Gervais

les_boi

Απεχθάνομαι:

Perez Hilton

George Bush

Άδωνις Γεωργιάδης

Τατιάνα Στεφανίδου

Fred Phelps

Oprah Winfrey

Celine Dion

Παναγιώτης Ψωμιάδης

Silvio Berlousconi

Barbara Streisand

Adam Sandler

Πέτρος Κωστόπουλος

Μητροπολίτης Άνθιμος

David Beckham

Gwyneth Paltrow

50 Cent

Bill O' Reilly

Ann Coulter

Βάνα Μπάρμπα

Paulo Coehlo

(Next time: Εμείς οι intellectuals.)

revqueer@yahoo.com

Από μικρό κι από τρελό...

Όταν πριν από περίπου 4 χρόνια έμαθα πως η θεία μου ήταν έγκυος και περιμέναμε καινούριο ξαδερφάκι ένιωθα για πρώτη φορά σχεδόν ενθουσιασμένος για τη καινούρια προσθήκη στην ήδη πολυπληθέστατη οικογένεια . Για κάποιο ανεξήγητο λόγο δέθηκα πολύ με το συγκεκριμένο αγοράκι και ανέλαβα ευθύς το ρόλο του μεγαλύτερου ξαδέρφου που το κακομαθαίνει. Μαζί με τη θεία διαλέξαμε το καροτσάκι του, ξόδεψα τα πρώτα μου λεφτά ever για να του πάρω παιχνιδάκια και γενικά όποτε περνάω από το σπίτι τους (τουλάχιστον 3 φορές την εβδομάδα) όλο και κάτι του πηγαίνω, γι' αυτό άλλωστε κι εκείνο μου δείχνει μια ιδιαίτερη συμπάθεια.



Στο μέσον του φετινού καλοκαιριού μαζευτήκαμε όλοι οικογενειακώς στο σπίτι, κι όταν λέω όλοι, αναφέρομαι σε όλο το οικογενειακό δέντρο, θείοι, θείες , κουμπάροι, μπατζανάκηδες κτλ, συνολικά γύρω στα 40 άτομα. Παρόντες ήταν και κάποιοι οικογενειακοί φίλοι συμπεριλαμβανομένου και του παπά που με βάφτισε (ναι είναι θεότρελος). Όπως είναι φυσικό τη προσοχή μονοπωλούσε ο μικρός, ο οποίος μόλις είχε αρθρώσει και τις πρώτες του λεξούλες κάνοντας τους υπόλοιπους να κρεμόμαστε από τα χείλη του για μια ατάκα.



Η μητέρα του τότε ξεκίνησε το γνωστό παιχνίδι 'κοιτάξτε τι διάνοια είναι το παιδί μου' . 'Τι είναι η γιαγιά;' 'Όμορφη' απαντούσε το μικρό (καλά, δεν ακουγόταν και τόσο καθαρά, αλλά με λίγη φαντασία το έπιανες), συνέχιζε η θεία 'Τι είναι η ξαδέρφη η Άννα;' 'Όμορφη' απαντούσε πάλι ο μπόμπιρας και ου το καθεξής, μέχρι που κάθε γυναίκα της συντροφιάς μας είχε δεχθεί τους επαίνους του γλυκύτατου ξαδέρφου.



Εκείνη τη στιγμή μια ακατανόητη αυθόρμητη δύναμη (ας την ονομάσουμε διάολος) με έκανε να ρωτήσω' Κι εγώ τι είμαι;' 'Πούστης' απάντησε το μικρό τόσο καθαρά που νόμιζες πως είχε μπει μέσα του το πνεύμα του Χατζηνικολάου.



Η παγωμάρα εξαπλώθηκε με γρήγορους ρυθμούς στο δωμάτιο και μετά το αρχικό σοκ άρχισα να γελάω όπως κάνω κάθε φορά που δε ξέρω τι να πω και θέλω να δείξω πόσο cool άτομο πραγματικά είμαι. Σιγά σιγά το γέλιο εξαπλώθηκε σα ντόμινο και στους συγγενείς μέχρι που όλοι είχαμε διπλωθεί από τα γέλια, οι άλλοι γνήσια γέλια, εγώ κλαίγοντας από μέσα μου γοερά. Όταν ο μικρός είδε πως η ατάκα του είχε σουξέ άρχισε να χτυπά παλαμάκια και να φωνάζει 'Πούστης, πούστης, πούστης, πούστης, πούστης!!!!' ενώ εγώ γελούσα όλο και πιο δυνατά σε σημείο υστερίας για να καλύψω ό,τι μπορέσω, και ως αποτέλεσμα κάθε μου ανάσα ακουγόταν σαν εκείνες που βγάζει ο Βασίλης Καρράς.


Από εκείνη τη στιγμή βέβαια το γλυκό εκείνο αγγελούδι, μετατράπηκε στο απόλυτο σκατόπαιδο, κι ενώ σκεφτόμουν πόσο παρεξηγημένη φιγούρα ήταν τελικά ο Ηρώδης κατάλαβα πως το δόλιο δε φταίει σε τίποτα και σίγουρα ο μαλακοπίτουρας ο πατέρας του κρύβεται πίσω απ' αυτά τα λογάκια. Φταίω τώρα εγώ να τον διολοστείλω όποτε με φωνάζει από το σπίτι να προσέχω το μικρό όταν αυτός πάει να πιει ένα καφέ με τη σύζυγο;



(Next time: Λατρεύω...)



revqueer@yahoo.com

From Page to Screen

Από τις μεγαλύτερες εμμονές μου είναι να διαβάζω βιβλία που θα γυριστούν σε ταινίες. Κάθε χρόνο μαθαίνω ποια ταινία βασισμένη σε βιβλίο είναι σε φάση γυρισμάτων και τρέχω να το αγοράσω. Φέτος έχουμε:

Atonement

Το συγκεκριμένο βιβλίο του Ian McEwan εξελίσσεται σα μια παλιομοδίτικη ιστορία ενός ανεκπλήρωτου έρωτα μέχρι που το συγκλονιστικό και αναπάντεχο φινάλε ανατρέπει όσα μέχρι εκείνη τη στιγμή νομίζαμε. Ελπίζω το τέλος να μην αλλοιωθεί για τις ανάγκες τις ταινίας, αν και στις μέχρι τώρα προβολές στα διάφορα φεστιβάλ έχει πάρει θριαμβευτικές κριτικές.

Persepolis

Βασισμένο στο ομώνυμο κομικ της Marjane Satrapi που εξιστορεί τα προσωπικά της βιώματα στο Ιράν τη πρώτη περίοδο του καθεστώτος Χομεϊνί. Αξεπέραστο όπως και απ'ότι φαίνεται θα είναι η ταινία που κυκλοφορεί στα μέρη μας 8/11.








Kite Runner

Τεράστια επιτυχία του συγγραφέα Khaled Hosseini προσωπικά μου φάνηκε λίγο μελοδραματικό και ειδικά προς το τέλος του βιβλίου κάπως αδιάφορο. Το τρέιλερ πάντως φαίνεται ενδιαφέρον και η ταινία έχει ήδη προκαλέσει συζητήσεις ειδικά στο Αφγανιστάν όπου διαδραματίζεται το μεγαλύτερο μέρος της υπόθεσης, καθώς φαίνεται πως υπάρχουν ανησυχίες για την ασφάλεια των δύο μικρών πρωταγωνιστών. Δε λέω άλλα, όταν δείτε τη ταινία θα καταλάβετε!





No country for old men

Οι αδερφοί Κοέν λάτρψαν όπως φαίνεται το συγκεκριμένο βιβλίο του Cormac McCarthy και απ΄ ότι λέγεται γύρισαν μια από τις καλύτερες ταινίες της καριέρας τους. Μου άρεσε πολύ η ματιά του συγγραφέα στη white trash Αμερική και παρά την έντονη βία, πρόκειται για μια πολύ συγκινητική ιστορία.


Golden compass

Πρώτο μέρος της Τριλογίας 'His Dark Materials' φιλοδοξεί να γίνει ο νέος Άρχοντας των Δαχτυλιδιών'. Η Καθολική εκκλησία έχει ήδη αντιδράσει διότι το βιβλίο κατά ένα τρόπο προωθεί την αθεϊα. Από τη τριλογία το αγαπημένο μου είναι το δεύτερο βιβλίο, αν πάει καλά το πρώτο μέρος θα το δούμε σε λίγα χρονάκια. Υπομονή!






Love in the time of cholera

Το γνωστό αριστούργημα του Marquez μεταφέρεται στο σινεμά με πρωταγωνιστή το Javier Bardem και αν κρίνω από το τρέιλερ το αποτέλεσμα φαίνεται απογοητευτικό. Θα δούμε.





Blindness
Από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει εδώ και πάρα πολύ καιρό! Μαθαίνω τα γυρίσματα μόλις ολοκληρώθηκαν αλλά ακόμα δεν υπάρχει τρέιλερ. Η φωτογραφία στην αρχή του post της υπέροχης Julianne Moore είναι η πρώτη που κυκλοφόρησε.


Dying animal

Ο αγαπημένος μου συγγραφέας Philip Roth γράφει μια αλλόκοτη ιστορία για τον έρωτα ενός καθηγητή πανεπιστημίου με μια πολύ νεότερή του γυναίκα. Ο τίτλος θα είναι 'Elegy" και πρωταγωνιστούν Ben Kingsley και Penelope Cruz.



(Next time: Από μικρό κι από τρελό...)

revqueer@yahoo.com



P.S.: Αύριο κάνω μια πολύ μικρή επεμβασούλα η οποία όμως θα με κρατήσει περίπου μια εβδομάδα μακριά από τη δουλειά! Γιούπιιιιιιιιιιιιιι!!!!