Apsoy At The Big Poormother

Διαπιστώσεις / εντυπώσεις από ταξίδι αστραπή στη Θεσσαλονίκη για πρεμιέρα παράστασης Αψού (πληροφορίες στο πιο κάτω ποστ):

1) Οι Θεσσαλονικείς είναι φιλόξενοι. Δηλαδή τέτοια περιποίηση με κεράσματα, τσάρκες, ξεναγήσεις δεν έχω ξαναζήσει! Οι Αθηναίοι είμαστε μεγάλα γαϊδούρια.

2) Η παράσταση ήταν άψογη, είχα κατασυγκινηθεί σας λέω, να βλέπω τα ποστάκια του Apsoy live μπροστά μου! Κορυφαία εμπειρία!

3) Ο Apsoy είναι σεμνό και μετρημένο παιδί, μ' ένα τζινάκι πήγε στη πρεμιέρα του, και όταν τον σήκωσαν στο τέλος της παράστασης κι έπεσε το μπαρ από τις επευφημίες έγινε κόκκινος, κι όταν λέω κόκκινος, εννοώ κόκκινος όχι αστεία, σε σημείο ν' ανησυχούμε πως θα μας μείνει στα χέρια. Δείτε εδώ και μια άλλη μαρτυρία της βραδιάς να μη λέτε πως υπερβάλλω.

4) Είδα το πιο τέλειο φοιτητικό σπίτι έβερ! Πρέπει να τα μαζέψω να φύγω ΑΜΕΣΑ, θέλω δικό μου σπίτι κι ας χρειαστεί να πλένω σκάλες για να τα βγάζω πέρα. Ουφ!

5) Ο οδηγός του τρένου της επιστροφής είναι στάνταρ απογοητευμένος ραλίστας. Τρικυμία σε τρένο έχετε περάσει?

Παυλίνα, Ορέστη, Γιώργο, Νίκο, Έφη, Tony, Μαριάννα, Κόμνω, Βαγγελάκο, Σοφία και λοιποί είστε απλά σούπερ!

Η πρώτη φωτογραφία απεικονίζει αυτόγραφο σε τράπουλα* του Αψού και λέει:

'Στο Δημήτρη με αγάπη, Apsoy aka Goddess'

Μετατρέπω προσωρινά το blog σε e-bay - ή μήπως e-gay? (παιδιά έιμαι από ταξίδι, δεν έχω χιούμορ αυτή τη στιγμή) και δέχομαι προσφορές. Let the bidding begin!

Τη τράπουλα κρατάει το διάσημο πλέον spooky χέρι Αψού.

*στη τράπουλα δε θα συμπεριληφθούν τα τραπουλόχαρτα γιατί τα θέλω, μόνο το έξω πουλάω.

revqueer@yahoo.com

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ GAY ΣΚΑΝΤΖΟΧΟΙΡΟΥ

Μέρα Πρώτη

Ήταν φοβερή η ταλαιπωρία ν’ ανέβουμε όλοι στο πλεούμενο και οι συνθήκες είναι άθλιες. Ποιος να μου το έλεγε πως θα μοιραζόμουν τουαλέτες με τους ελέφαντες! Το απόγευμα θα συγκεντρωθούμε όλοι στο κατάστρωμα να μας μιλήσει ο Νώε και να μας εξηγήσει ακριβώς το λόγο που μας μάζεψε. Μαντεύω πως πρόκειται για κάποιο πρωτοποριακό ζωολογικό κήπο που οργανώνει και ανυπομονώ να εκτεθώ ως εκπρόσωπος του είδους μου.

(Απόγευμα)

Α καλά, ο τύπος το έχει χάσει. Προσπάθησα να του εξηγήσω πως είμαι ο πλέον ακατάλληλος σκαντζόχοιρος για τη δουλειά που με θέλει αλλά δε παίρνει από λόγια. Ελπίζω να μη περάσουν πολλές μέρες μέχρι να μας αφήσει να φύγουμε.
Μέρα 8η
Κοίτα που είχε δίκιο ο γέρος! Χάθηκαν τα πάντα! Παντού γύρω μας θάλασσα! Με πιάσαν τα υπαρξιακά μου! Αν δεν έχουν μείνει άλλοι αρσενικοί σκαντζόχοιροι, τι νόημα έχει να είμαι ομοφυλόφιλος; Η δικιά μου είναι τελείως στη κοσμάρα της κι ανυπομονεί να διαιωνίσουμε το είδος μας. Δε κρατιέται η ρουφιάνα! Ο Νώε την έχει ψωνίσει. Οκ φίλε, είχες δίκιο και είσαι σε ανοιχτή επικοινωνία με το Θεό. Μη μας τα πρήζεις όμως!

Μέρα 20η

Καταστροφή! Ένας ιπποπόταμος δεν άντεξε τη χορτοφαγία και καταβρόχθισε και τα δύο δαλούτια! Ο Νώε ήταν έξαλλος! Και κρίμα! Ήταν υπέροχο ζώο! Ας μάθουν οι μέλλουσες γενιές πως ήταν κάτι μεταξύ πιγκουίνου και καμήλας αλλά με φτερά. Ο Θεός τα πήρε άγρια λέει ο Νώε. Ήταν απ’ τα αγαπημένα του ζώα και στο τσακ τη γλιτώσαμε να μη μας καταποντίσει κι εμάς. Ευτυχώς τον έπεισε να μη μας ξαποστείλει αλλά για αντάλλαγμα πρέπει να αυξήσουμε κατά 50% τις ώρες προσευχής. Δε θα το αντέξω!

Μέρα 28η

Συνεχίζει να βρέχει και πια βαριόμαστε αφόρητα. Περνάμε την ώρα μας παίζοντας ομαδικά παιχνίδια αλλά υπάρχουν και μικροεντάσεις. Ο Νώε για να μας διασκεδάσει και ν’ αναπτερώσει το ηθικό μας, μας παίζει μια ώρα κάθε βράδυ άρπα. Βασικά δεν έχει ιδέα πώς παίζεται γιατί τη κρατάει σα κιθάρα αλλά τι να κάνεις;

Μέρα 35η

Όπως κοιμόμουν το βράδυ ένιωσα τη λεγάμενη να τρίβεται πάνω μου. Ω ρε μπλέξιμο… Υποκρίθηκα πως δεν είχα ξυπνήσει και ροχάλιζα ρυθμικά, αλλά αυτή είχε ανάψει. Όταν άρχισε να δαγκώνει το λαιμό μου ‘ξύπνησα’ και της υπενθύμισα πως ο Νώε είχε απαγορεύσει το κουτούπωμα μέχρι να πιάσουμε στεριά. “Το ξέρω, μα δε μπορώ να κρατηθώ άλλο” μου είπε ψιθυριστά.
“Άκου γλυκιά μου!” της απάντησα. “Είναι και για μένα δύσκολο να σου αντισταθώ, αλλά θες να γίνει καμιά στραβή και να βρεθούμε και οι δυο να πλέουμε ακυβέρνητοι;” Βαριαναστέναξε ενοχλημένη αλλά νομίζω πως την έπεισα.

Μέρα 38η

Αντίο Κόσμε! Ο Θεός επικοινώνησε με το Νώε και του ανακοίνωσε πως πρέπει να με πετάξει στη θάλασσα γιατί δε τους κάνω. Ανέστησε ένα σκαντζόχοιρο που θα πάρει τη θέση μου, ένα τελείως ηλίθιο νταή που χρησιμοποιεί εκφράσεις του τύπου ‘δικέ μου’ και ‘μη σου γαμήσω’ και περιττό να πω πως η δικιά μου είχε τρεις απανωτούς οργασμούς μόλις τον είδε.

Μέρα 39η

Οκ τελικά θα ζήσω. Ο Νώε με είχε αρπάξει και ετοιμαζόταν να με εκσφενδονίσει όταν εμφανίστηκε ο Θεός και με βροντερή φωνή μου ανακοίνωσε πως ‘έκανε πλάκα’ και ‘σιγά μη με πέταγε’ και άρχισε να γελάει σα χάνος αλλά μετά σοβάρεψε και είπε πως όλα ήταν ένα τεστ για να ελέγξει τη πίστη μου. Ο Νώε άρχισε να χειροκροτά και να φωνάζει χοροπηδώντας “Αχ είστε τόσο καλόοοοος! Σκαντζόχοιρε πες ευχαριστώ στο Κύριο” αλλά εγώ απλά ευχόμουν να ήμουν κουνάβι να αμολήσω μια βρομερή πορδή να τους φλομώσω και τους δύο.
Αύριο μας είπε πως πιάνουμε στεριά. Άραγε τι μου επιφυλάσσει το μέλλον;
(Ναι ναι ξερω, μερικοί από εσάς μπορεί να το έχετε ήδη διαβάσει το συγκεκριμένο! χιχιχιχιχιχι! :P )

revqueer@yahoo.com

ΕΚΤΑΚΤΟ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ

Διακόπτουμε προσωρινά τη μπλογκική αποχή μας για να ανακοινώσουμε πως:

1, 2, 3/12 και 8, 9, 10/12 στις 20:30 όσοι βρίσκεστε στη Θεσσαλονίκη, θα έχετε την ευκαιρία να δείτε τη παράσταση 'Αγαπώ, Αγαπώ, Αγαπώ αυτόν τον άντρα' μέρος της οποίας είναι βασισμένο σε κείμενα από το blog του one and only Apsoy!

Τη παράσταση ανεβάζει η ομάδα Akazoo στο bar 'Διατηρητέο' (Ικτίνου 12)

ΤΡΕΧΤΕΕΕΕΕ!

Ντολμάς: Μια ιστορική αναδρομή

'Ελλάδα' και 'Ντολμάς' είναι έννοιες σχεδόν ταυτόσημες.

Κάνοντας μια πρόχειρη ιστορική επισκόπηση, παρατηρούμε πως η πρώτη καταγεγραμμένη αναφορά στο ντολμά βρίσκεται στο δυτικό αέτωμα του Παρθενώνα, όπου η θεά Ήρα απεικονίζεται να τρώει κρυφά ντολμαδάκια από μια κατσαρόλα και με ένοχο βλέμμα να κοιτάζει πίσω της μη τη δει κανείς.

Στην αρχαία Αθήνα οι σοφιστές επέμεναν πως δεν υπάρχει μια και μοναδική συνταγή για ντολμαδάκια. Προέτρεπαν τους νέους τις εποχής να πειραματίζονται κατά τη παρασκευή τους και σε αυτούς αποδίδεται ο πρωτοποριακός ντολμάς με γέμιση παπάγια ενώ σοκ στα ήθη της εποχής είχε προκαλέσει ντολμαδάκι με γέμιση άλλο ντολμαδάκι που αποδίδεται στο γλύπτη Σαμπρίωνα.

Ο Σωκράτης δεν έπαυσε να στηλιτεύει την οπτική των σοφιστών και στο Πλάτωνος 'Περί Γκουρμέ Γευμάτων' τον βλέπουμε για μία και μοναδική φορά να χάνει την ψυχραιμία του και να αποκαλεί το συνομιλητή του σοφιστή Παφαλίωνα "μεγάλο νούμερο" όταν προσπαθεί να τον πείσει πως ένα κληματόφυλλο τυλιγμένο χωρίς γέμιση μπορεί να αποτελέσει πρώτης τάξεως ντολμαδάκι.

Πρόσφατα ανακαλύφθηκε και ένα πρώτο draft της Αντιγόνης του Σοφοκλή, όπου η κεντρική ηρωίδα διακόπτει ένα σπαρακτικό μονόλογό της για να βγάλει με το νύχι της ένα κομματάκι ντολμά που έχει πιαστεί στο δεξιό τραπεζίτη της ενώ αργότερα στο έργο φέρεται να προσπαθεί να μεταπείσει το Κρέοντα δελεάζοντας τον μ' ενα πιάτο φρεσκοψημένους ντολμάδες τα οποίο τελικά τρώει όλο η ίδια σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την απαράδεκτη στάση του και παθαίνει στομαχόπονο.

Με τη παρακμή της Αθηναϊκής δημοκρατίας έρχεται ένας εννοιολογικός επαναπροσδιορισμός του ντολμά. Μετατρέπεται σε σύμβολο της διαφθοράς της εξουσίας και ιστορική έμεινε η φράση που αποδίδεται στο ρήτορα Αμφικράτωνα προς τον αρχιστράτηγο και εραστή του Μπάμπη ενώπιον της Εκκλησίας του Δήμου κατόπιν διαφωνίας τους "Είσαι σα κακοσχηματισμένος ντολμάς".

Στο Βυζάντιο το ντολμαδάκι γνωρίζει τη παρακμή καθότι δύσκολα μπορούσε να συμπορευτεί με τις αυστηρές ηθικές επιταγές της εποχής, αλλά στο Διαφωτισμό γνωρίζει νέα άνθηση καθώς χρησιμοποιείται ως μέσο παιδείας. Ο Κοραής συγκεκριμένα μοίραζε ντολμαδάκια στους υπόδουλους μέσα στο οποία είχε κρυμμένα ρολά χαρτί με μεταφρασμένα αποσπάσματα από έργα κορυφαίων Ευρωπαίων στοχαστών δίνοντας θάρρος και ελπίδα στους σκλαβωμένους Έλληνες. Με τον τρόπο αυτό όμως οι ντολμάδες κρίθηκαν παράνομοι με απόφαση του τότε σουλτάνου Παναήαμ Β'.

Με την απελευθέρωση της Ελλάδας ο ντολμάς αποκτά επιτέλους τη θέση που του αξίζει. Από τις πρώτες κινήσεις τις Αντιβασιλείας είναι η νομιμοποίησή του και ο νεαρός τότε Όθων φημολογείται πως κατανάλωνε πάνω από 100 ντολμαδάκια την ημέρα προκαλώντας ενίοτε την οργή του Μάουρερ ο οποίος σε επιστολή προς την ερωμένη του δούκισσα Μαργαρίτα αναφέρει "Είναι ένα κοιλιόδουλο γουρούνι! Τι Ντροπή! Ο μέλλων βασιλιάς της Ελλάδος να βρωμάει απ' τη κορφή ως τα νύχια αμπελόφυλλο!"

Πηγές:
'Ελλάς σημαίνει ντολμαδάκια' Αντώνης Φαρφάλας Εκδ. Σύφιλη
'Ο ντολμάς κι Εγώ' Βέφα Αλεξιάδου Εκδ. Βέφα Αλεξιάδου
'Αι επιστολαί αντιβασιλέως Μάουρερ' Μάουρερ Εκδ. Σούμπιτο

(Μιας και ξαναπερνάω έστω και προσωρινά απ' το μπλογκ, ιδού το μπλογκοπαίγνιον στο οποίο με κάλεσε ο Mahler ,να γράψω δηλαδή μια ιστορία με ντολμαδάκια!)

revqueer@yahoo.com

Κατέβασε! Τζάμπα Πράμα!

Στα παρακάτω links μπορείτε να κατεβάσετε όλες τις ιστορίες του blog. Είναι 82 συνολικά + 3 bonus που δεν έχω ανεβάσει και θα βρείτε στο Part 2. Το μπλογκ δε θα το σβήσω εννοείται, απλά αν κάποιος θέλει να τις έχει αποθηκευμένες στον υπολογιστή ας τις κατεβάσει.

Part 1

Part 2

revqueer@yahoo.com

End Credits

Λίγο παραπάνω από ένα χρόνο πριν, ξεκίνησα να ρίχνω κλεφτές ματιές στα πρώτα blog με σκοπό να φτιάξω κι εγώ δικό μου. Τη προσοχή μου είχε τραβήξει ο Αλέξανδρος (όταν ακόμα ήταν στο blogspot), ο Good As You, το Απέναντι Πεζοδρόμιο κι ο les_boi (που μου άφησε και το πρώτο εξαιρετικά εύστοχο σχόλιο στο πρώτο πρώτο ποστ εδώ -παρεπιπτόντως, περάστε από τα αγαπημένα σας μπλογκ και ρίξτε μια ματιά στο πρώτο ποστ) και μέσω αυτών γρήγορα ανακάλυψα ένα μεγάλο αριθμό ξεχωριστών, ανήσυχων και ταλαντούχων ανθρώπων που έχουν πάρα πολλά να πούνε.
Σε λίγες κι εγώ με τη σειρά μου κλείνω τον ένα χρόνο στη μπλογκόσφαιρα και νομίζω πως μου έκανε πολύ καλό σε πολλά θέματα το συγκεκριμένο χόμπι. Επειδή όμως πρέπει να αλλάζουμε και λίγο παραστάσεις και εσείς και εγώ, από Σεπτέμβρη αν όλα πάνε καλά κι έχω όρεξη, θα τα λέμε από κάποια διαφορετική ιστοσελίδα με αρκετά διαφορετική θεματολογία και μορφή (όχι, δε ξέρω ακόμα ποια θα είναι αυτή η θεματολογία/μορφή!). Μέχρι τότε, πολύ καλό καλοκαίρι σε όλους, μη χαθούμε, το e-mail μου θα το κοιτάω!

Take Care!!
Δημήτρης
xxxx

revqueer@yahoo.com

Η Aγάπη Άργησε Μια Era Part 3

Over and Out

Άνοιξε τη πόρτα του δωματίου του και μου έκανε νόημα να μπω. Πέρασα μέσα προσπαθώντας να περπατάω αργά και ερωτικά και κάθισα με αισθησιακό τρόπο στο κρεβάτι σταυρώνοντας τα πόδια μου και υψώνοντας το αριστερό μου φρύδι.

O Johnny έσκισε με μία κίνηση τα ρούχα του αποκαλύπτοντας το σμιλεμένο κορμί που χιλιάδες ανά το κόσμο είχαν ποθήσει κι άρχισε να κινείται με απειλητικές διαθέσεις προς το μέρος μου. Ίσως ήταν η κούραση της ημέρας, ίσως η δυσφορία που ένιωθα που ρουφούσα τη κοιλιά μου τις τελευταίες τρεις ώρες αλλά το άγχος μου έφτασε στο ζενίθ κι όπως σηκώθηκα απ' το κρεβάτι να τρέξω στην αγκαλιά του, σκόνταψα στο χαλάκι και έπεσα με τα μούτρα στο πάτωμα.

Η ψυχολογία μου έγινε κουρέλια και η απογοήτευση μου που ρεζιλεύτηκα σε τόσο κρίσιμη στιγμή έβγαλε από μέσα μου όλα τα κόμπλεξ που με βασάνιζαν.
«Άκου αγόρι μου» του είπα, όπως σηκωνόμουν απ' τα πατώματα. «Δε κάνω εγώ για σένα.»
«I'm sorry i don't understand what you're saying.»
«Εσύ δεν είσαι για τα δόντια μου. Εγώ είμαι κοντός κι έχω πατσόκοιλα και μια ελιά σα κεφτέ πάνω απ' το κωλομέρι μου, απ' αυτές τις σιχαμερές που έχουν και τριχούλες. Άσε που δε με βλέπω να πατάω ποτέ σε γυμναστήριο κι έχω αλλεργία στην υγιεινή διατροφή. Και ροχαλίζω. Και κλάνω σε λάθος στιγμές και νομίζω πως η κοιλιά μου έχει πρηστεί τις τελευταίες μέρες και ώρες ώρες ιδρώνω σα γουρούνα. Και είμαι γενικά πολύ κότα.»
«What are you saying? Is everything ok? Are you feeling well?»
«Κι εσύ ζεις στο Λος Άντζελες. Εγώ είμαι από Δυτικά Προάστεια. Τι θα πω στη μάνα μου για να έρθω Αμερική; Θα βγαίνουμε με τους φίλους σου και θα παραγγέλνετε κοκτέιλ με παράξενα ονόματα και θα ντύνεστε με μάρκες και θα γελάτε με κουλ αστεία. Εγώ το ξέρεις πως ακόμα αγοράζω ρούχα απ' τη κυρία Στεφανία που με ντύνει απ' τα έξι μου; Και ακόμα μου τσιμπάει τα μάγουλα όταν με δει;»
Μάζεψα τα ρούχα του από το πάτωμα και του τα έδωσα
«What's wrong?»
«I still buy clothes from Mrs. Stephania. What more is there to say?» είπα κι έφυγα.

Την επόμενη μέρα παραιτήθηκα απ' τη παραγωγή και τη θέση μου πήρε ένας λυσσάρης Κερκυραίος ο οποίος μέχρι να μαζέψω τα πράγματά μου είχε φασωθεί και με τους 5 πορνοστάρ που υποδύονταν το δημοτικό συμβούλιο του νησιού.



Η Αθήνα είχε τα χάλια της και το διαμερισματάκι έβραζε από τη ζέστη. Δεν είχα όρεξη να δω κανέναν και για καλή μου τύχη, οι γονείς μου είχαν πάει στο γάμο μιας μακρινής ξαδέρφης στη Καρδίτσα. Ενώ καθόμουν και κοίταγα το τοίχο ψάχνοντας να βρω ένα καλό σημείο να χτυπήσω το κεφάλι μου, χτύπησε το κινητό μου. Ήταν ο Johnny.

Καθίσαμε σε μια καφετέρια και υπήρχε μεταξύ μας μια αμήχανη σιωπή. Τα γυρίσματα είχαν τελειώσει και σε λίγες μέρες ο Johnny θα επέστρεφε στην Αμερική.
«I'd like to reintroduce myself», μου είπε. «My real name is Carl. Can I assume your real name isn't Jimmy Valton?»
«Of course not!» είπα και χαμογέλασα δειλά.
Τελικά σιγά σιγά καταφέραμε και πιάσαμε τη κουβέντα κι αφού κουτσομπολέψαμε όλους τους άλλους στο γύρισμα και μου απεκάλυψε τα άπειρα μυστικά για το Κερκυραίο είχα χαλαρώσει αρκετά. Κι έτσι πήρα την απόφαση να τον καλέσω σπίτι μου λέγοντάς του απλά «Carl, I like you / Κάρολε, ορέγομαι το κορμί σου».

Ένιωθα πολύ πιο ήρεμος αυτή τη φορά και χωρίς να χάνουμε χρόνο αρχίσαμε τα χουφτώματα και τις ερωτικές πλακίτσες. Είχαμε τόσο απορροφηθεί σε αυτό που κάναμε που δε πήραμε χαμπάρι τον ήχο των κλειδιών στην εξώπορτα, ούτε τα βήματα των γονιών μου που περνώντας έξω απ' το δωμάτιό μου βρήκαν ανοιχτή τη πόρτα κι εμένα μέσα να φιλάω παθιασμένα ένα μπρατσωμένο γίγαντα. Όταν τους είδα με την άκρη του ματιού μου, έβγαλα μια κραυγή, έσπρωξα το Carl μακριά και μείναμε και οι τέσσερις να κοιτάμε με ανοιχτό στόμα ο ένας τον άλλο.
«It's ok! You can lie if you want to! Make something up! Your parents will believe you!»
Έμεινα σκεπτικός. Τι ατυχία να μου συμβαίνει αυτό! Ακυρώθηκε ο γάμος της ξαδέρφης; Και τι λέμε τώρα;
Κοίταξα το Carl. Είχε ιδρώσει λίγο και ήταν πιο λαχταριστός από ποτέ. Ρε γαμώτη μου! Σε πόσους συμβαίνει να έχουν ένα πορνοστάρ καθισμένο στο κρεβάτι τους;

« Μαμά, Μπαμπά, αυτός είναι ο Κάρολος. Νομίζω πως τον έχω ερωτευτεί.»

The End

revqueer@yahoo.com

Η Aγάπη Άργησε Μια Era Part 2

Dream Date

Μετά το παθιασμένο μου φιλί με το Johnny επιστρέψαμε και οι δύο στο γύρισμα σα να μη συνέβαινε τίποτα.

Ενώ ένας φυσιολογικός άνθρωπος θα έκανε τα πάντα να πλησιάσει ξανά το αντικείμενο του πόθου του, εγώ ντρεπόμουν να είμαι γύρω του και τον απέφευγα συστηματικά. Ερχόταν να τα πούμε κι εγώ το έπαιζα απασχολημένος ή υποκρινόμουν πως έχω φαρυγγίτιδα και δε μπορώ να μιλήσω βγάζοντας τρομακτικούς ψιθύρους όποτε άνοιγα το στόμα μου.

Οι επόμενες μέρες ήταν εξαιρετικά δύσκολες καθώς οι σκηνές που γυρίζαμε ήταν άκρως απαιτητικές και οι ώρες που δούλευα ολοένα και αυξάνονταν. Σα να μη έφταναν όλα αυτά, όπως τ' αγόρια γύριζαν μια εξαιρετικά σημαντική σκηνή σε απόμερη παραλία, στην οποία ο πρωταγωνιστής ανακαλύπτει μια μυστηριώδη πύλη σ' ένα βράχο που οδηγεί στην αρχαία Ελλάδα, η ζέστη με χτύπησε κατακέφαλα και λιποθύμησα πέφτοντας μ' ένα ηχηρό γδούπο πάνω στη καυτή άμμο. Αυτό είχε σαν επακόλουθο να σηκωθεί πολλή σκόνη και να μη μπορούν να εστιάσουν οι κάμερες.

Όταν συνήλθα, με είχαν περιτριγυρίσει οι πορνοστάρ και όπως τους είδα να χασκογελάνε αποφάσισα πως η ζωή είναι υπερβολικά πολύτιμη για να τη περνάμε βουτηγμένοι στη δειλία. Έτσι αποφάσισα να μιλήσω με το Johnny και να επιτρέψω στον εαυτό μου το αυτονόητο. Να με αγαπήσουν και ν' αγαπήσω.

Ο Johnny εκείνη τη στιγμή ήταν απασχολημένος επειδή γύριζε μια σκηνή με το δεύτερο συνεργείο όπου προσπαθούσε χρησιμοποιώντας τον αμφορέα να αποπλανήσει το τρελό του νησιού, ο οποίος παρά τη τρέλα του, φαινόταν πως αφιέρωνε πάνω από τρεις ώρες καθημερινά στο γυμναστήριο. Επειδή ήξερα πως αν πέρναγε η ώρα θα έχανα το θάρρος μου, στάθηκα απέναντί του πίσω απ' τις κάμερες κι αρχίσαμε να επικοινωνούμε με τα βλέμματά μας.
Τον κοίταξα σα να του έλεγα «Συγγνώμη που σε απέφευγα, απλά δε μου έχει ξανασυμβεί κάτι τέτοιο» κι εκείνος ανταποκρίθηκε μ' ένα βλέμμα που έλεγε «Δε πειράζει. Καταλαβαίνω.»
«Θες να πάμε για ένα ποτό μετά;» είπε το βλέμμα μου και το δικό του απάντησε «Αμέ! Θα ήταν τιμή μου!»
«Τι ώρα να πούμε; 8 σε βολεύει;»
Με κοίταξε με νόημα σα να λέει «9 θα με βόλευε καλύτερα» και με το βλέμμα μου του έδειξα πως «Οκ, 9 θα τα πούμε κάτω απ' το μεγάλο ρολόι στη πλατεία.»

8:55 είχα ήδη φτάσει. Σε λίγα λεπτά εμφανίστηκε κι αυτός και ένα μικρό ρυάκι σάλιου ξέφυγε απ' το στόμα μου και κύλισε στο πηγούνι μου. Ήταν υπέροχος. Τι κορμοστασιά! Τι λεβέντης! Ο άνθρωπος που είχα απολαύσει τόσες φορές στο Buttman Returns έβγαινε ραντεβού μαζί μου!

Καθίσαμε σ' ένα παραθαλάσσιο μπαράκι κι αρχίσαμε να τα πίνουμε.

Η συζήτηση ήταν πολύ ευχάριστη. Μ' εντυπωσίασε με την ευφράδεια λόγου του και το πόσο ανοιχτός ήταν μαζί μου. Μου είπε πως ανακάλυψε πως ήταν ομοφυλόφιλος στα 12 του ένα απόγευμα Παρασκευής, όταν κατάλαβε πως είχε ερωτευτεί τον κολλητό του αδερφού του αλλά φυσικά δε μπορούσε να μιλήσει σε κανέναν γιατί ντρεπόταν. Κράτησε την ομοφυλοφιλία του επτασφράγιστο μυστικό μέχρι τη Δευτέρα όταν το βάρος του να ζει διπλή ζωή τον έκανε να λυγίσει και το είπε στους γονείς του. Το τριήμερο που πέρασε in the closet ήταν το χειρότερο της ζωής του και γενικά δε θέλει να το θυμάται.


Όσο προχωρούσε η βραδιά φαινόταν πως υπήρχε χημεία μεταξύ μας και άρχισε να με παρασέρνει η ανυπομονησία να φιστικωθούμε. Η προσμονή μου όμως μετατράπηκε σε πανικό όταν μου εξήγησε πως πρέπει να έχει κάνει σεξ με περίπου 2000 άντρες "give or take a few hundred" όπως είπε. Πώς θα μπορούσα εγώ να σταθώ αντάξιος των προσδοκιών του; Τι απαιτήσεις θα είχε αυτός κι εγώ πώς θα μπορούσα ν' ανταποκριθώ; Αλήθεια, πώς ικανοποιείς σεξουαλικά ένα πορνοστάρ; Ειδικά όταν οι εμπειρίες σου περιορίζονται σε ένα μόλις σύντροφο που έμοιαζε καταπληκτικά στη Σωτηρία Μπέλλου;

Όπως φτάσαμε έξω απ' το ξενοδοχείο στο οποίο μέναμε, ένιωθα ένα κόμπο στο στομάχι και ήμουν αμίλητος και σκεπτικός. Ο Jοhnny με πλησίασε, μου έδωσε ένα άγριο φιλί και μου πρότεινε ν' ανέβω στο δωμάτιό του.

Too Bee Continued




revqueer@yahoo.com

New Look

Ποιό απ' τα παρακάτω θα μου ταίριαζε περισσότερο;







Ε?

revqueer@yahoo.com

Η Aγάπη Άργησε Μια Era

Καμιά δουλειά δεν είναι κουλή

Μετά από απανωτά job interviews, προσελήφθην από γνωστή αμερικανική εταιρία παραγωγής γκέι ερωτικών ταινιών ως τεχνικός για τα γυρίσματα μεγάλου μήκους ταινίας στα όμορφα ελληνικά νησιά.

H ταινία θα λεγόταν Cumming to the Aigean, και ο ελληνοαμερικανός σκηνοθέτης δε θα μπορούσε να είναι πιο ευτυχισμένος που επισκεπτόταν για πρώτη φορά τη πατρίδα των προγόνων του. Βέβαια είχα τις υποψίες μου πως δεν ήξερε που πάνε τα τέσσερα όσον αφορά την Ελλάδα καθώς όταν τον ρώτησα από πού κατάγεται, μου απάντησε 'From the beautiful island of Kalavrita.'

Εγώ θα ήμουν ο Greek Consultant της παραγωγής, φροντίζοντας ώστε όλες οι αναφορές στην Ελλάδα να είναι αληθοφανείς για να πείσουν και το πλέον απαιτητικό θεατή. Γιατί, ας μη γελιόμαστε, σε ποιόν αρέσουν πορνογραφικές ταινίες με ιστορικές ή πολιτισμικές ανακρίβειες;

Η υπόθεση της ταινίας ήταν άκρως ενδιαφέρουσα. 14 πανεπιστιαμιακοί καθηγητές αρχαιολογίας απ΄ όλο το κόσμο (22-25 ετών) επισκέπτονται ένα γραφικό αιγαιοπελαγίτικο νησί (γυρίσματα στη Ζάκυνθο) για να βρουν έναν μυθικό αμφορέα που απεικονίζει όλα τα μυστικά του σεξ. Ανακαλύπτουν όμως πως οι ντόπιοι κάτοικοι του νησιού (όλοι άντρες ξανθοί και γαλανοματηδες 22-25 ετών) ήδη τον έχουν στα χέρια τους και αρνούνται πεισματικά να τον παραδώσουν. Από εκεί και πέρα μπέρδευαν τα πράγματα και το σενάριο έχανε τη συνοχή του και για κάποιο λόγο προς το τέλος εμφανιζόταν ένας Θεός απ' τον Όλυμπο ο οποίος ήταν μαύρος και όλοι μαζί, αρχαιολόγοι και νησιώτες, έπρεπε να του καθίσουν για να κατευνάσουν την οργή του που δε κατάλαβα από τι προκλήθηκε.

Η πρώτη μου αποστολή ήταν να δώσω ελληνοπρεπή ονόματα στους Έλληνες χαρακτήρες και σε μια έκρηξη δημιουργικότητας αποφάσισα να χρησιμοποιήσω ονόματα γνωστών αλυσίδων σούπερμάρκετ για να κάνω ένα υπόγειο σχόλιο για την ακρίβεια και πώς αυτή ουσιαστικά βιάζει πρωκτικά τα ελληνικά νοικοκυριά. Έτσι οι βασικοί ήρωες ήταν ο Απόλλωνας Βασιλόπουλος, ο Ευλάμπιος Γαλαξίας, ο Κωνσταντίνος Σκλαβενίτης και ο Θεόφραστος Καρφούρ.

Με μεγάλη χαρά ανέλαβα και τη μουσική επένδυση και στηρίχτηκα κυρίως στα νησιώτικα του Πάριου δίνοντας ίσως παραπάνω έμφαση στο 'Ικαριώτικο' που κατά τη γνώμη μου έδενε υπέροχα μ' ένα threeway μεταξύ ενός άραβα αρχαιολόγου, του δασκάλου του νησιού κι ενός ντόπιου ψαρά που για κάποιο λόγο είχε ροζ ανταύγειες.

Τις πρώτες 3 μέρες των γυρισμάτων ήμουν μονίμως σε στύση, αλλά σύντομα ανακάλυψα πως πίσω απ' τα αισθησιακά κορμιά των πρωταγωνιστών κρύβονταν άνθρωποι υπερόπτες και κομπλεξικοί που μου συμπεριφέρονταν λες κι ήμουν το κλωτσοσκούφι τους. Η ανοχή μου έφτασε στα όριά της όταν στο γύρισμα μιας σκηνής μέσα σ' ένα ανεμόμυλο, ο πρωταγωνιστής απαίτησε να σταματήσουμε το γύρισμα επειδή λέει πέρασα απ' το οπτικό του πεδίο και συρρίκνωσα το πέος του.

Έφυγα κλαίγοντας απ' το πλατώ και στάθηκα στη κορυφή ενός βράχου με θέα το μαγευτικό πέλαγος του Ιονίου που για τις ανάγκες του έργου ήταν το μαγευτικό πέλαγος του Αιγαίου. Τι ρεζίλι θεέ μου! Πόσα πουλιά είχα ρίξει άραγε εν αγνοία μου; Δε θα άντεχα το βάρος στη συνείδησή μου αν εξαιτίας μου οι πρωταγωνιστές δε μπορούσαν ν' αποδώσουν!

Ένιωσα ένα χέρι στη πλάτη μου κι όπως ενστικτωδώς γύρισα, είδα τον Johnny Jizzer, βασικό πρωταγωνιστή στο ρόλο έλληνα ναυαγοσώστη με το όνομα Μάκης Τσάμπιον Μαρινόπουλος να μου χαμογελάει. Μεταφράζω τη σύντομη συνομιλία μας.
Αυτός: Don't listen to him! He's a jerk! / Μη τον ακούς, είναι μεγάλο τσουτσέκι.
Εγώ: But Johnny, he's right! I mean look at me! / Μα Τζόνι μου έχει δίκιο! Είμαι σα το κώλο της Παπαρήγα!
Αυτός: I think you're a cutie / Εγώ πάντως σε βρίσκω λαχταριστό σα τη Μαγειρίτσα της Λαμπρής.
Εγώ: Oh come on! You're just saying that! / Σταμάτα με τις γαλυφιές προστυχούλη!

Τότε με άρπαξε και με φίλησε παθιασμένα.

2 Β Continued
(Το γράφω έτσι επειδή είναι πιο κουλ απ' το 'To Be Continued')

revqueer@yahoo.com

Τα Ασύστολα Γιαούρτια

«Κρύψε αυτό το μικροφίλμ! Μη πέσει στα χέρια τους!» μου είπε ψιθυριστά.

Έπινα αμέριμνος του καφέ μου και σκεφτόμουν αν θα ήταν έξυπνη επιχειρηματική κίνηση ν' ανοίξω ελληνική ταβέρνα στη Βαγδάτη, όταν στη θέση απέναντι μου κάθισε ένας λαχανιασμένος κούκλος και μου έδωσε στα χέρια ένα φάκελο.

«Δε πρέπει να το βρει κανείς! Βασιζόμαστε όλοι πάνω σου! Αν πέσει στα λάθος χέρια καταστραφήκαμε!» είπε κι έφυγε τρέχοντας.

Μ' έλουσε κρύος ιδρώτας! Έκρυψα το φάκελο στο κόρφο μου δίπλα στις δεσμίδες με τα πεντάευρα και τα χαρτομαντηλάκια από βενζινάδικα. Ω Θεέ μου! Σε τι μπελάδες είχα μπλέξει πάλι;

Πέρασε μία βδομάδα μέχρι που ένα πρωί, όπως διάλεγα ροδάκινα απ' τη λαϊκή, ξεπρόβαλε ένας κύριος κάτω απ' το πάγκο και μ' άρπαξε με βία οδηγώντας με σ' ένα Datsun. Ήμουν στη μέση ενός παζαρέματος με το πωλητή να μου αφήσει τα ροδάκινα μισή τιμή και να βάλει και δυο κιλάκια τζάμπα κεράσια για τη κατάκοιτη γιαγιά μου και κάπως τσατίστηκα που με διέκοψαν τόσο αγενώς.

Ο κούκλος της καφετέριας με περίμενε στη καρότσα του Datsun και αμέσως έσκασα το ερωτικό μου χαμογελάκι που έχει στείλει κόσμο και κοσμάκη στα πατώματα γελώντας. Ο κούκλος όλως περιέργως αδιαφόρησε και μου ζήτησε το μικροφίλμ. Το είχα κρύψει στα προγούλια μου, κι αμέσως έγειρα προς τα πίσω το κεφάλι μου να του το δώσω.

«Τα πήγες πάρα πολύ καλά νεαρέ», είπε και πέταξε το μικροφίλμ απ' το κινούμενο Datsun. «Μην ανησυχείς για το μικροφίλμ. Ήταν ένα απλό τεστ να δούμε αν είσαι άξιος της εμπιστοσύνης μας. Σχεδιάζουμε κάτι πολύ σημαντικό και η βοήθεια σου είναι απαραίτητη.»

Έτσι, με συνοπτικές διαδικασίες, βρέθηκα να είμαι σημαντικό μέλος της γκέι τρομοκρατικής οργάνωσης "Ασύστολα Γιαούρτια" που σκοπό είχε με βίαιο τρόπο να ανατρέψει το υπάρχον ομοφοβικό κατεστημένο. Έμαθα πως με παρακολουθούσαν καιρό και είχαν εντυπωσιαστεί από τους αγώνες μου για τα γκέι δικαιώματα (τα σκέφτομαι πολύ και είχα και μια νοητή κουβέντα με το Μητροπολίτη Άνθιμο μια φορά στην οποία τον αποστόμωνα) και πίστευαν πως με μένα σύμμαχο, η οργάνωση θα ήταν ανίκητη.

Μου έδωσαν το ψευδώνυμο 'Κρέμα Γιώτης', ο κούκλος αποκαλούσε τον εαυτό του 'Χάρμα Οφθαλμών' ενώ την οργάνωση συμπλήρωναν ο 'Διογένης Παλλάς' και ο 'Ρυζόγαλο Περιστερίου'. Ο κωδικός επικοινωνίας μας ήταν 'Χιώτη Μάμπο', τον αλλάζαμε όμως ανά διήμερο για να είμαστε σίγουροι πως δε τον έχει υποκλέψει κανείς.

Ο Χάρμα Οφθαλμών αποφάσισε πως η πρώτη αποστολή μας θα ήταν να τοποθετήσουμε βόμβα στο σταθμό του μετρό στη Ν. Σμύρνη στις τρεις το πρωί. Καταστρέφοντας το σταθμό θα γινόταν χαμός με τις συγκοινωνίες την επόμενη μέρα και η ομοφοβία αυτόματα θα σταματούσε. Ο Χάρμα μου εξήγησε πώς συνδέεται ο σταθμός της Ν. Σμύρνης με την ομοφοβία, αλλά βασικά εκείνη την ώρα κοίταζα τα μάτια του και φαντασιωνόμουν πως το κάναμε πάνω σ' ένα κινούμενο τρένο (όταν λέω πάνω, εννοώ στην οροφή) κι έτσι δε θυμάμαι λέξη απ' όσα είπε.

Το επόμενο πρωί, στις τρεις τα ξημερώματα, φτάσαμε στο σταθμό της Ν. Σμύρνης και η περηφάνια που θα άλλαζα την Ελλάδα με είχε ζαλίσει.
«Έχεις άγχος Κρέμα;» με ρώτησε ο Χάρμα.
«Η καρδιά μου βαρά σα ταμπούρλο. Να! Βάλε το χέρι σου να δεις!»
«Μην ανησυχείς Κρέμα. Να δεις που όλα θα πάνε καλά και θα γίνεις ήρωας. Και Κρέμα... θέλω να ξέρεις, πως...»
«Πώς?»
«Αφού βάλουμε βόμβα, θέλω να σε βγάλω να σε κεράσω μία πατσά να τα πούμε οι δυο μας.»
Κοκκίνισα συγκινημένος και πλησίασα να τον φιλήσω αλλά αυτός τραβήχτηκε.
«Περίμενε!» είπε «Πρώτα ο αγώνας Κρέμα. Μετά όλα τ' άλλα.»

Εντυπωσιασμένος είδα πως είχαν τα κλειδιά της σιδερένιας καγκελόπορτας του σταθμού και μπήκαμε μέσα χωρίς πρόβλημα, ενώ ο Ρυζόγαλο απενεργοποίησε το συναγερμό. Κατεβήκαμε στην αποβάθρα και ο Διογένης έβγαλε απ' το μαύρο σακίδιό του τη βόμβα. Ήταν ένα μαύρο κουτί με μια οθόνη όπου κόκκινα ψηφία ήδη μετρούσαν αντίστροφα. Όπως τη κοιτούσα αποσβολωμένος, ο Χάρμα μ' άρπαξε ξαφνικά, και εμφανίζοντας απ' τη τσέπη του χειροπέδες μ' έδεσε σ' ένα στύλο.

«Χάρμα μου; Τι κάνεις;»
«Α ρε καημένο!» είπε, «Είμαστε χρυσαυγίτες μπάτσοι! Δε το κατάλαβες; Σε λίγο θα σκάσει η βόμβα, κι όταν βρουν τ' αποκαΐδια σου, και διαβάσουν το σημείωμα που θα στείλουμε στις εφημερίδες, η κοινή γνώμη θα σας μισήσει ακόμα περισσότερο!»
«Με κοροϊδεύεις τόση ώρα Χάρμα; Όλα ήταν μια καλοστημένη φάρσα για να πετύχεις τους ανίερους σκοπούς σου;»
«ΧΑΧΑΧΑΧΑ» γέλασε περιπαιχτικά ο Χάρμα.
«Κι ο πατσάς Χάρμα; Ήταν κι ο πατσάς ένα κρύο αστειάκι εις βάρος μου; Ξέρεις πώς το περίμενα αυτό το πατσά μαζί σου;»
«ΜΠΟΥΑΧΑΧΑΧΑΧΑ! Θα το φας στη κόλαση τώρα Κρέμα!»
«ΦΥΓΕ ΑΠΟ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΟΥ ΝΑ ΜΗ ΣΕ ΒΛΕΠΩ! Μπάτσε γουρούνι δολοφόνε! Δεν αξίζεις όσο μια κουράδα στα μάτια μου! Τσατσόνι!»

Οι τρεις βρωμόμπατσοι εξαφανίστηκαν κι έμεινα μόνος με τη βόμβα που σε 10 λεπτά θα σκορπούσε τα μέλη μου στα εφτά σημεία του ορίζοντα. Έπρεπε να βρω τρόπο να σταματήσω αυτό το κακό και να καθαρίσω τ' όνομα μου. Τεντώθηκα όσο μπορούσα και με την άκρη του ποδιού μου έφτασα τα δύο καλώδια που έβλεπα να εξέχουν απ' το περίπλοκο βομβιστικό μηχανισμό. Το ένα πράσινο και το άλλο κόκκινο; Ποιο ήταν όμως το σωστό για να την απενεργοποιήσω;

Το ένστικτό μου υπαγόρευσε να τραβήξω το πράσινο αλλά σκέφτηκα πως είμαι εξαιρετικά άτυχος άνθρωπος και άρα έπρεπε να πάω κόντρα στο ένστικτό μου και να τραβήξω το κόκκινο. Δε θα ήταν όμως ακόμα μεγαλύτερη ατυχία αν τελικά το σωστό ήταν το πράσινο το οποίο είχα επιλέξει αρχικά κι εγώ τελικά τράβαγα το κόκκινο;

Με αποφασιστικότητα άρχισα να κλωτσάω το πράσινο καλώδιο ελπίζοντας πως θα τα καταφέρω ενώ ταυτόχρονα σκεφτόμουν πως αγωνίζομαι για το κάθε ανώνυμο ομοφυλόφιλο που ταλαιπωρείται σ΄αυτή τη γαμημένη χώρα. Για καλή μου τύχη ο στύλος στον οποίο μ΄ είχαν δέσει αποκολλήθηκε απ' τα τραντάγματα και κατάφερα να πλησιάσω τη βόμβα και με κάποιο δισταγμό να τραβήξω τελικά το πράσινο καλώδιο.

Η αντίστροφη μέτρηση ευτυχώς σταμάτησε κι εγώ άρχισα να τρέχω μανιασμένος να πάω σπίτι μου προσπαθώντας να περάσω απαρατήρητος παρά το τεράστιο στύλο που κουβαλούσα μαζί μου.

Η Σημασία Του Να Είναι Κανείς Παραστατικός

Το βιντεάκι μου το είχε στείλει παλιότερα ο Αpsoy

Φιλιά σε όλους της χθεσινής παρέας!

revqueer@yahoo.com

Kabbalah παν στην εκκλησιά...

Kabbalah προσκυνάνε...

Σήμερα έβγαλα εισιτήρια για το Μαντονάκι, κι ευτυχώς επέζησα να μοιραστώ μαζί σας την εμπειρία.

Έφτασα περίπου στις 09:20 κι είχαν ήδη μαζευτεί πλήθος ελληνίδων κι ελληνίδων να πάρουν το μαγικό χαρτάκι. Βέβαια, κόσμος είχε ήδη αρχίσει να πηγαίνει από τις 7 το πρωί και οι καλοί άνθρωποι της didi είχαν φροντίσει να μοιράσουν νουμεράκια προτεραιότητας γραμμένα με στυλό σ' ένα λευκό κομματάκι χαρτιού (στο μέγεθος νυχιού του δείκτη δωδεκάχρονου κοριτσιού) στους πρώτους πρώτους που έφτασαν για να εξελιχθεί ομαλά και με τάξη η προαγορά. Έλα όμως που το ελληνικό δαιμόνιο έκανε και πάλι την εμφάνισή του και πολλοί σκέφτηκαν να φτιάξουν και για τους εαυτούς τους παρόμοια χαρτάκια γράφοντας όποιο νούμερο τους κατέβει! Έτσι αναγκαστικά ακυρώθηκαν τα νουμεράκια και όλοι μπήκαν σε σειρά απ' την αρχή.

Όταν στις δέκα και κάτι άνοιξαν τα τέσσερα ταμεία, είχε γεμίσει ο πεζόδρομος της Πανεπιστημίου και η ουρά συνεχιζόταν στην Ιπποκράτους. Με περίσσια τάξη και υπομονή, οι έλληνες φαν όρμησαν προς τα ταμεία και με την οργανωμένη βοήθεια του προσωπικού άρχισε να επικρατεί το απόλυτο χάος. Θετικά σχολιάστηκε ένας συμπαθέστατος κύριος με ντουντούκα ο οποίος έδιωχνε το κόσμο που περίμενε ήδη δύο ώρες προτείνοντας να μεταφερθούμε στο ΟΑΚΑ όπου τα πράγματα θα ήταν πιο εύκολα.

Μπαίνοντας μέσα στη στοά η ζέστη ήταν αποπνικτική και ο συνωστισμός αφόρητος κι έτσι άρχισαν οι πρώτες λιποθυμίες που κράτησαν καθ' όλη τη διάρκεια της αναμονής αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού για τα τεκταινόμενα. Έσκασαν μύτη και τέσσερις αστυνομικοί να βάλουν σε μια σειρά το όλο μπουλούκι κι όλα ήταν υπέροχα.

Σας το λέω από τώρα, θα αναστενάξουν τα 'Σε Είδα' της επόμενης εβδομάδας. "Με ξενύχιασες στην είσοδο της στοάς. Φόραγες πράσινο μπλουζάκι. Ντράπηκα να ρωτήσω το όνομα σου. Στείλε εδώ". Να μου το θυμηθείτε. Έγιναν πολλές γνωριμίες σήμερα...

Η Madonna πάντως πρέπει να είναι περήφανη για τον εαυτό της, τα κατάφερε να δημιουργήσει τρελό πανικό, και τη φαντάζομαι να βλέπει πλάνα από τα χάλια μας και να κάνει "ΜΠΟΥΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ" αγκαλιάζοντας το μαυράκι της και ψιθυρίζοντας με νόημα στο μαύρο αυτάκι του "Mommy's still got it baby!"

Καλά να περάσουμε!

revqueer@yahoo.com

Moodygirl Superstar

Από τα πλέον ξεχωριστά σημεία της σύγχρονης μουσικής ιστορίας είναι η πολυετής συνεργασία μου με τη Μoody.

Όλα ξεκίνησαν σ' ένα πάρτι της Γιάννας Αγγελοπούλου Δασκαλάκη. Εγώ τότε δούλευα σερβιτόρος στο κέτερινγκ και η Μoody ήταν η αρχιπλύστρα μας, έπλενε τα πιάτα και τα ποτήρια. Δουλεύαμε για το μεροκάματο σε σπίτια πλουσίων και μετά τις δεξιώσεις πηγαίναμε για κανα σουβλάκι με τα υπόλοιπα παιδιά ή αν ήμασταν τυχεροί και είχαν περισσέψει κοψίδια μαζευόμασταν και τα τρώγαμε καθισμένοι σε κάποιο παγκάκι κάποιας πλούσιας γειτονιάς. Πάντα της έβαζα κρυφά ένα κοτόπουλο μπούτι παραπάνω στη τσέπη του παλτό της μαζί με λίγη ρώσικη σαλάτα. Λάτρευε τη ρώσικη σαλάτα. Ήξερα πως είχε αδέρφια να θρέψει, αλλά η Μoody είχε αξιοπρέπεια κι αν το μάθαινε θα με μάλωνε που δε τα μοιραζόμουν δίκαια με τους υπόλοιπους.

Το σημαδιακό εκείνο βράδυ στης Γιάννας, η μπάντα που θα έπαιζε δε κατάφερε να εμφανιστεί επειδή ο μαέστρος έπαθε μυκητίαση στις πατούσες και δε μπορούσε να σταθεί όρθιος. Η Γιάννα μπήκε με τα μαλλιά στα χέρια στη κουζίνα, κι εκλιπαρούσε να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να μη πάει κατά διαόλου το πάρτι και οι καλεσμένοι μείνουν χωρίς διασκέδαση.
«Βοηθήστε με!» έσκουζε. « Το πάρτι θα έχει αποτυχία!»

Η Moody με κοίταξε στα μάτια.
«Το έχεις μαζί σου;» ρώτησε;
«Πάντα!» της απάντησα
«Ε ας το κάνουμε για τη Γιαννούλα λοιπόν!» είπε με στόμφο.

Βγήκαμε στο κήπο. Εγώ έπαιζα το μπουζουκάκι μου και η Μoody πήγαινε από τραπέζι σε τραπέζι και χόρευε τσιφτετέλι. Οι καλεσμένοι είχαν μείνει άναυδοι, ενώ πολλοί είπαν πως είδαν μια υποψία χαμόγελου στο πρόσωπο της Γιάννας.
«Δεν έχουμε ξαναδεί λαϊκιά κοπέλα να χορεύει τόσο επιδέξια» έλεγαν.
Σε κάποια στιγμή, όπως έπαιζα το «Οι ωραίοι έχουν χρέη» η Moody άνοιξε το στόμα της και άρχισε αυθόρμητα να τραγουδά. Δε την είχα ξανακούσει και ομολογώ πως τα έχασα. Ήταν σα να ακούς γλυκό πουλί να τραγουδά το πρωινό, σα να τραγουδούσε παρθένα γοργόνα, σα να τραγουδούσε η ίδια η Παναγιά.

Στο πλήθος των καλεσμένων ήταν και εκπρόσωπος δισκογραφικής εταιρίας και χωρίς πολλά πολλά μας τσίμπησε για συμβόλαιο.

Της έγραφα τραγούδια κι αυτή τα τραγουδούσε. Ποιες επιτυχίες μας να πρωτοθυμηθώ; Το πρώτο μας σουξέ ήταν το «Ρητορικές Απαντήσεις» με το αξέχαστο ρεφρέν «Μη ξεφεύγεις απ' το τέμπο, χόρεψε σα πασατέμπο», ενώ οι νούμερο ένα επιτυχίες συνεχίστηκαν με το «Όταν έκλασε ο Νίτσε» και το «Στη χωριάτικη σαλάτα, δε χωράει η πατάτα».



Η απλή και προσιτή Μoody όμως άρχισε να ψωνίζεται. Άρχισε να φοράει εξτένσιονς που συνεχώς αύξαναν σε μέγεθος μέχρι που στο τέλος κατέληξε να είναι ένας τεράστιος κινούμενος ξανθός όγκος απροσδιορίστου ταυτότητας. Εγώ δε μίλαγα. Την άφηνα να κάνει ό,τι θέλει. Εκείνη όμως με προκαλούσε. Για το βίντεοκλιπ για το τραγούδι μας «Είσαι πολύ φαγάνα, άσε κάτω τη λαγάνα» όπου θα εμφανιζόμουν γυμνός απαίτησε ν' αποτριχώσω το στήθος μου.
«Τι λες μωρή κακούργα;» της είπα. «Εγώ που με βλέπεις έχω δώσει μάχη για τη τρίχα και σ' εποχές δύσκολες που όλοι τη περιφρονούσαν. Πώς θα εμφανιστώ τώρα σα το twink?»
Δεν έπαιρνε από λόγια όμως. Την έπιασε υστερία. Άρχισε να τα σπάει όλα στο πλατώ. Έκανε μεγάλη ζημιά. Προσπαθούσα να την ηρεμήσω αλλά αυτή άρπαξε το μπουζούκι μου και μου το κοπάνησε στα χέρια αχρηστεύοντας τα δάχτυλά μου.

Δε ξαναέπιασα μπουζούκι από τότε. Η Μoody βρήκε άλλο μπουζουξή και συνέχισε τη καριέρα της. Εγώ προσπάθησα να επιστρέψω στο σερβιτοριλίκι αλλά επειδή είχα σπασμένα δάχτυλα δε μπορούσα να κρατήσω δίσκο. Με βάλαν στη κουζίνα ν' ανακατέβω το καζάνι με τη σούπα, το μόνο που μπορούσα να κάνω κουτσά στραβά.

Τη πέτυχα σ' ένα πάρτι μετά από χρόνια. Τότε είχε κάνει σουξέ με το «Έχω φρύδια αψιδωτά και μια καρδιά μεγάλη». Δε πήγα να της μιλήσω. Έσκυψα το κεφάλι μου πάνω απ' το καζάνι και άφησα τους ατμούς της σούπας να εξατμίσουν και τις αναμνήσεις μου μαζί της.




revqueer@yahoo.com

Το ημερολόγιο by Toymaker

Hosted by Revqueer

Το ημερολόγιο
…κάποιες σκέψεις πρέπει να μένουν για πάντα κρυφές…


Ο μικρός Γιάννης έπαιζε στην μπροστινή αυλή του σπιτιού του. Η μητέρα του και η αδερφή του ήταν στην πίσω αυλή. Η αδερφή του ήταν τρία χρόνια μεγαλύτερη, πριν από ένα μήνα είχε κλείσει τα εννέα. Γονατιστός και όπως σκάλιζε το χώμα, σηκώθηκε και έκανε ένα βήμα πίσω. Πάνω στο γρασίδι ακριβώς δίπλα από εκεί που σκάλιζε είδε μια αράχνη. Και αν φοβόταν κάτι περισσότερο απ’ όλα ήταν τις αράχνες… Τότε είδε και άλλη μία να βγαίνει μέσα από το χώμα…και άλλη…μέχρι που έγιναν εκατοντάδες και άρχισαν να κατευθύνονται προς τα πάνω του… Ήταν μεγάλες και τριχωτές… Μια κραυγούλα βγήκε από το στόμα του… Τότε συνειδητοποίησε πως όλο το σώμα του είχε καλυφτεί από αυτές… Τα τσιμπήματα τους ήταν δυνατά… Το σώμα του γέμισε φουσκάλες… Έβαλε τις φωνές…όταν οι αράχνες γέμισαν και το πρόσωπο του και το στόμα του…Δεν μπορούσε να ανασάνει, δεν μπορούσε να φωνάξει…τώρα τις έβλεπε να κυκλοφορούν κάτω από το δέρμα του… τσιμπήματα…προσπαθούσε να τις διώξει από πάνω του, από μέσα του…άρχισε να ξύνεται, τόσο δυνατά που μάτωσε τα σημεία εκείνα…οι φουσκάλες έσκασαν…μέσα είχαν αβγά από τα οποία γεννήθηκαν νέες αράχνες… Σε λίγο έπεσε στο έδαφος νεκρός…
Η μητέρα του που άκουσε τις φωνές του μικρού της γιου έτρεξε προς τα εκεί…οι δικές της κραυγές όμως ήταν που θα ξεσήκωναν όλη τη γειτονιά…
Ο ιατροδικαστής έκανε λόγο για τσιμπήματα από διαφορετικά είδη αράχνης…μόνο που κανείς δεν είδε ούτε μια αράχνη γύρω από το νεκρό σώμα του αγοριού…πέρα από αυτή που βγήκε από το ανοιχτό του στόμα και την οποία πρόσεξε μόνο η αδερφή του.

Τρεις μέρες μετά…
Το κλίμα ήταν βαρύ στο σπίτι… Η Άννα δεν μπορούσε να πιστέψει ότι είχε χάσει το μικρό της γιο…
«Μάμα θα παίξεις μαζί μου;» είπε η μικρή Ελίζαμπεθ.
-Όχι σήμερα καλή μου η μαμά δεν είναι και τόσο καλά. Γιατί δεν πας να δεις τι κάνει ο παππούς σου;
-Πήγα…αλλά και εκείνος δεν ήθελε να παίξει μαζί μου. Καλά θα πάω στο δωμάτιο μου...
Ο παππούς της Ελίζαμπεθ και του Γιάννη, ο πατέρας της Άννας είχε έρθει για την κηδεία και θα έμενε μερικές μέρες ακόμα. Η μητέρα της Άννας είχε πεθάνει όταν εκείνη ήταν 18 χρονών. Τώρα ο 75 χρονών πατέρας της καθόταν στο καθιστικό και κοιτούσε με βλέμμα γεμάτο θλίψη από το παράθυρο.
-Πατέρα θα πάω μέχρι την αγορά. Μπορείς να έχεις στο νου σου την Ελίζαμπεθ.
-Έγινε καλή μου μην ανησυχείς…
Είχε περάσει μισή ώρα… Ο Παύλος ο άντρας της Άννας έλειπε στη δουλειά. Θα μπορούσε να πάρει άδεια αλλά δεν το έκανε…νόμιζε πως θα τρελαινόταν. Στο σπίτι επικρατούσε ησυχία…
Ο παππούς της Ελίζαμπεθ άκουσε βήματα στις σκάλες…
-Ελίζαμπεθ εσύ είσαι;
Καμία απάντηση.
-Ελίζαμπεθ;
Γύρισε να κοιτάξει…Τότε είδε πίσω του μια μορφή…κάτι που έμοιαζε με άνθρωπο…αλλά στο πρόσωπο δεν είχε ούτε μάτια ούτε στόμα…κρατούσε ένα μαχαίρι…το οποίο κάρφωσε με δύναμη στην κορυφή του κεφαλιού του παππού…αίμα άρχισε να τρέχει…καθώς ο παππούς της οικογένειας ξεψυχούσε…το τελευταίο πράγμα που είδε ήταν την μορφή να εξαφανίζεται…

Μία ώρα μετά…
-Άννα, Ελίζαμπεθ…
Ο Παύλος μπήκε στο σπίτι… στο πρόσωπο του ζωγραφιζόταν η θλίψη για το χαμό του μικρού Γιάννη.
-Άννα…τι στο καλό που έχουν πάει όλοι…
Μπήκε στο καθιστικό…είδε τον πατέρα της Άννας να κάθεται στην πολυθρόνα που κοιτούσε στο παράθυρο και έξω στον κήπο.
-Πατέρα…
Καμία ανταπόκριση…
Πλησίασε σιγά, αρχικά νόμισε πως κοιμάται…τον ακούμπησε στον ώμο και έσκυψε μπροστά…στο θέαμα που αντίκρισε πάγωσε… ο πατέρας της Άννας ήταν νεκρός… τα μάτια του ήταν ανοιχτά…με ένα βλέμμα που φανέρωνε τρόμο… τότε πρόσεξε το αιμάτωμα στο κεφάλι…
-Θεέ μου… η Ελίζαμπεθ…
Ανέβηκε τρέχοντας τις σκάλες που οδηγούσαν στον δεύτερο όροφο, εκεί που ήταν τα παιδικά δωμάτια…
Μπήκε αρχικά σαν από συνήθεια στο δωμάτιο του Γιάννη… Πήγε να βάλει τα κλάματα… και στιγμιαία η σκέψη της Ελίζαμπεθ και της Άννας τον επανέφεραν στην πραγματικότητα…
Κατευθύνθηκε στο δωμάτιο της Ελίζαμπεθ που ήταν στο τέλος του διαδρόμου.
Μπήκε μέσα…
-Ελίζαμπεθ…
Η μικρή καθόταν κουλουριασμένη στο πάτωμα δίπλα στο κρεβάτι. Άνοιξε τα μάτια της…πήγε να δείξει κάτι με το χέρι της…
Πριν προλάβει ο πατέρας της να καταλάβει τι θέλει να του πει ένιωσε κάποιον να τον σπρώχνει με φόρα…Δεν πρόλαβε να δει ποιος ή τι… όποιος και να ήταν τον έσπρωξε προς το παράθυρο και εκεί αρπάζοντας τον από τα μαλλιά, χτύπησε το κεφάλι του με δύναμη στο τζάμι…το κεφάλι του Παύλου διαπέρασε το τζάμι και ένα χοντρό κομμάτι γυαλί έσκισε το λαιμό του…το αίμα που άρχισε να τρέχει έβαψε κόκκινα τα αρκουδάκια που ήταν τοποθετημένα κάτω από το παράθυρο.
Εκείνη την ώρα η Άννα πάρκαρε το αμάξι της… Έστρεψε το βλέμμα της στο παράθυρο και έβαλε τις κραυγές.
Μπήκε μέσα στο σπίτι τρέχοντας…
-Ελίζαμπεθ…
Ανέβηκε τις σκάλες…με βήματα και κινήσεις που πρόδιδαν πανικό μπήκε στο δωμάτιο της μικρής…
Την είδε στο πάτωμα… Έτρεξε κατά πάνω της και την πήρε αγκαλιά…
-Τι συνέβη; Μην ανησυχείς…πρέπει να φύγουμε…
Η μικρή καθόταν στην αγκαλιά της μητέρας της αμίλητη… τώρα έστρεψε το βλέμμα της στην πόρτα του δωματίου…
Αυτός που είχε σκοτώσει και τον παππού της έκανε την εμφάνιση του… Η Άννα στη θέα του πάγωσε… Ότι και αν ήταν δεν είχε μάτια και στόμα στο πρόσωπο… Στο ένα του χέρι κρατούσε ένα μαχαίρι…
Η Άννα έπεσε στο πάτωμα…
-Σε παρακαλώ μην μας κάνεις κακό… τουλάχιστον όχι στην Ελίζαμπεθ, μ’ εμένα κάνε ότι θέλεις.
Και τότε το πρόσεξε… στο πάτωμα δίπλα της ήταν ανοιχτό το ημερολόγιο της Ελίζαμπεθ…
Διάβασε στα πεταχτά…
«Ο μπαμπάς μου δεν με αγαπάει. Όλο μιλάει για τον Γιάννη. Καλύτερα να μην υπήρχε. Να πέθαινε σαν τον Γιάννη.»
Η Άννα κοίταξε την Ελίζαμπεθ.
-Εσύ… Μα πως…
Πήρε το ημερολόγιο και το ξεφύλλισε μη δίνοντας πλέον καμία σημασία στον απρόσωπο δολοφόνο…
«Ο Γιάννης φοβάται τις αράχνες. Η μαμά και ο μπαμπάς του έκαναν νέο παιχνίδι δώρο. Δεν θέλω αδερφό. Θα ήθελα να τον φάνε οι αράχνες.»
«Ο παππούς μου δεν μ’ αγαπάει πια. Δεν τον αγαπάω και εγώ. Θέλω να εξαφανιστεί.»
-Θεέ μου…
Κοίταξε την Ελίζαμπεθ με ένα βλέμμα που φανέρωνε τρόμο…
Τα μάτια της Ελίζαμπεθ ήταν άδεια δίχως ίχνος συναισθήματος…
-Μικρή μου…
-Θέλω να πεθάνετε όλοι σας, όλοι…
Η Ελίζαμπεθ κοίταξε τον δολοφόνο δημιούργημα της…Αυτός με τη σειρά του άρπαξε την Άννα από τα μαλλιά και την έσυρε στο διάδρομο. Την πέταξε από το δεύτερο όροφο πάνω στο γυάλινο τραπέζι της εισόδου αφού πρώτα της κάρφωσε το μαχαίρι στην πλάτη και αμέσως μετά εξαφανίστηκε…χάθηκε σαν να μην υπήρξε ποτέ.
Η Ελίζαμπεθ βγήκε στο διάδρομο…όλα είχαν τελειώσει…

Λίγο καιρό μετά…
Η αστυνομία που είχε ειδοποιηθεί από γείτονες που είχαν ανησυχήσει δεν κατάφερε να εντοπίσει τον δολοφόνο… Ο τρόπος θανάτου παρέμενε ανεξήγητος, όπως και το αιμάτωμα στην πλάτη της Άννας και στο κεφάλι του πατέρα της… Η μικρή Ελίζαμπεθ δόθηκε σε ανάδοχη οικογένεια αφού η σωτηρία της θεωρήθηκε θαύμα…
Τώρα καθόταν στο νέο της δωμάτιο…Κρατούσε το ημερολόγιο της στα χέρια…Άρχισε να γράφει…
«Η νέα μου μαμά δεν είναι καλή…»

ΤΕΛΟΣ

Ακολουθούν στη σειρά Hosted by…

Ο ναός 2...hosted by mahler
Tattoo..hosted by Σκύλες της Λύσσας
Λοβοτομή...hosted by Great Anubis
Το τσίρκο...hosted by naya

Ακολουθούν στο Toymaker’s Diary…

Απόλυτο Σκοτάδι…post 3o…
Κατακόμβες…
Η μάχη των bloggers... tovene592 VS hfaistiwnas
Σφαγή σε έρημο επαρχιακό δρόμο 2: Αδιέξοδο…

After Pride (Video Update)

Οκ, ναι, τελικά πήγα!

Είχα πρήξει τη φίλη μου να φτάσουμε νωρίς μη χάσουμε το τζέρτζελο κι έτσι 5 μμ ήμασταν στη Κλαυθμώνος! Χμμμ.... εδώ με περίμενε μια μικρή απογοήτευση, καθώς η πλατεία ήταν για το μεγαλύτερο μέρος της άδεια και αφού ρώτησα και βετεράνους του pride μου είπαν πως ίσως είχε και λιγότερο κόσμο σε σχέση με πέρυσι. Γκρρρρ...

Στις 5:30 άρχισαν οι λόγοι στους οποίους θα ομολογήσω πως δεν έδωσα τη πρέπουσα σημασία καθώς τριγυρνούσα από περίπτερο σε περίπτερο ή έπιανα τη κουβέντα με γνωστούς. Παρατήρησα πάντως πως υπήρχαν διερμηνείς στη νοηματική κι αυτό το βρήκα εξαιρετικό!

Σ' εκείνο το σημείο ήταν που έπεσα πάνω σε φίλη που δε ξέρει για μένα. Το πρώτο ένστικτο ήταν να πέσω κάτω και να καλυφθώ με τα χέρια μου, αλλά ρε παιδιά στο pride πήγα, ας ξεκολλήσω λίγο! Οπότε πήγα και της μίλησα, όλα φυσιολογικά, σα να μη τρέχει τίποτα, αυτή δε θα καθόταν για τη πορεία και τελικά κανονίσαμε να τα πούμε Δευτέρα για καφέ.

Η πορεία ξεκίνησε περίπου 6:20 και τότε είχε μαζευτεί πια αρκετός κόσμος. Μη ρωτάτε πόσοι, δεν έχω καθόλου την ικανότητα να υπολογίζω πλήθη, αλλά μου φάνηκαν αρκετοί. Η πορεία είχε πολύ περπάτημα! Από Κλαυθμώνος πήγαμε Σύνταγμα, περάσαμε τη Βουλή, απολαύσαμε σοκαρισμένα βλέμματα επιβατών στα ακινητοποιημένα λεωφορεία, και κατεβήκαμε Πανεπιστημίου μέχρι Ομόνοια. Στην αρχή της Αγ. Κων/νου μας σταμάτησαν για περίπου ένα δεκάλεπτο καθώς λέει είχε μαζευτεί μια μικρή ομάδα φασιστών με εχθρικές διαθέσεις προς το πρόσωπό μας. Εγώ έκλασα μέντες αλλά ευτυχώς σε κλάσματα δευτερολέπτου ο Gay Super Hero έβαλε τη μπέρτα του, με συνοπτικές διαδικασίες τους έδεσε χειροπόδαρα και τους παρέδωσε στην ελληνική αστυνομία γνωρίζοντας την αποθέωση απ' το πλήθος. Στη συνέχεια περπατήσαμε στην Αθηνάς, κάναμε μια μικρή στάση έξω απ' το Δημαρχείο να ευχαριστήσουμε το Δήμαρχο για τους αγώνες που δίνει γα τα δικαιώματά μας και από εκεί καταλήξαμε πάλι στη Κλαυθμώνος.

Όπως έμαθα, Βέλγος blogger που είχε έρθει για το Pride, ο οποίος πηγαίνει σε πολλά ευρωπαϊκά αντίστοιχα events, σχολίασε πως ήμασταν το πιο "κανονικό" (τζιζ κακά, κακιά λέξη) κοινό σε πορεία pride. Και όντως. Αν εξαιρέσει κανείς το άρμα όπου τρεις γελαστές κύριοι καλυμένοι με γκλίτερ έδιναν το ρυθμό και φυσικά τράβηξαν πάνω τους φλας και κάμερες, ο υπόλοιπος κόσμος ακολούθησε το straight looking δρόμο. Τώρα δε ξέρω τι φωτό θα προωθήσουν στο τύπο, εγώ πάντως δεν είδα όσες τρανς-παρδαλές θα ήθελα. Α, και το βράδυ αργότερα είδα έναν και μοναδικό κύριο με leather του οποίου κιόλας μάλλον δε του πήγαινε το συγκεκριμένο look.

Με το πέρας της πορείας καθίσαμε για καφέ για αρκετές ωρίτσες, και κατά τις 10 σηκωθήκαμε να παρακολουθήσουμε το show. Είχε αρκετό κόσμο μπροστά στη σκηνή, καλά ήταν, εντάξει το πάρτυ του αιώνα δε το λες, εγώ όμως μια χαρά πέρασα και, ναι, σε στιγμές αδυναμίας παρασύρθηκα και έκανα κι εγώ μερικά αισθησιακά χορευτικά βήματα επευφημούμενος από όλους τους παρευρισκόμενους οι οποίοι κατά τη συντριπτική τους πλειοψηφία με συνεχάρησαν για το μοναδικό χορευτικό μου στυλ ενώ πολλοί δήλωσαν "Δε θα το πίστευα ποτέ πως είναι ερασιτέχνης!"

Για να κλείσουμε σιγά σιγά, πέρασα πολύ καλά εχθές, ελπίζω τις επόμενες χρονιές να υπάρχει περισσότερος κόσμος, μεγάλο μπράβο στα παιδιά που δούλεψαν εθελοντικά και ανώνυμα για τη διοργάνωση, χάρηκα πολύ που είδα το Πανούση στη πορεία (άσχετο!), περιμένω εναγωνίως να δω πώς και αν θα παρουσιάσουν το θέμα τα μέσα και ελπίζω να μην επιτεθώ σε κάποια τηλεόραση από τα νεύρα μου! Όποιος θυμάται κάτι σημαντικό που παρέλειψα ή έχει διαφορετική οπτική επί των πραγμάτων ας αφήσει σχόλιο!

Υ.Γ. 1 Εχθές ήμουν
8:00 am - 16:59 pm -> Gay in the Closet

17:00- 00:00 am -> Σούπερ γουάου gay activist

Note to self: COME OUT ALREADY!

Υ.Γ. 2 H φωτό δεν είναι δυστυχώς απ' το χθεσινό pride.

Υ.Γ. 3 Ξεκινάω εξεταστική σε λίγες μέρες, οπότε κάνω μικρό διάλειμμα

Δείτε οπωσδήποτε κι ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον ποστ του Φοίβου εδώ.

Update!!

Δείτε το παρακάτω βιντεάκι να πάρετε μια γεύση απ' το event.



revqueer@yahoo.com

D.Sedaris On How To Quit Smoking With $23,000

David Sedaris

revqueer@yahoo.com

Is a closetcase allowed to be proud?

Φέτος αποφάσισα να πάω για πρώτη μου φορά στο Pride.

Σάββατο 7 Ιουνίου λοιπόν, με τη συνοδεία καλής στρ8 φίλης θα κάνω το ντεμπούτο μου στη Κλαυθμώνος. Κυριακή 8 Ιουνίου προβλέπω πως δε θα έχουν αλλάξει πολλά πράγματα, αλλά νομίζω πως το θέμα δεν είναι εκεί.

Το τελευταίο καιρό έχουμε κατακλυστεί με ειδήσεις! Γάμοι στη Τήλο, ασφαλιστικά μέτρα για τη λέξη "λεσβία", δηλώσεις Άνθιμου, Σύμφωνο συμβίωσης κτλ. Παρακολουθώντας όλες αυτές τις εξελίξεις υποπτεύομαι πως το pride θα έχει πολύ μεγαλύτερη δημοσιότητα φέτος. Το βλέπω σα μια καλή ευκαιρία να εκφράσω τη στήριξή μου στις προσπάθειες που έχουν γίνει και ίσως συμμετέχοντας μπορέσω να πάρω και λίγο θάρρος μήπως καταφέρω και κάνω κάνα coming out παραπάνω φέτος. Γιατί γενικά πιστεύω πως οι μικρές δικές μας επαναστάσεις κάνουν τη μεγάλη διαφορά, γι' αυτό είναι και οι πιο δύσκολες. Νιώθω και πολύ τυχερός που ζω σε πόλη που υπάρχει pride και είναι επιλογή μου αν θα πάω ή όχι. Επίσης χαίρομαι πολύ που δεν είναι παράνομο όπως πχ. στη Ρωσία και εκτός απροόπτου δε θα βρεθώ σε κάποιο αστυνομικό τμήμα περιμένοντας το πατέρα μου να έρθει να με πάρει.

Θα ομολογήσω πως ένα μικρό άγχος το έχω χωρίς να πολυκαταλαβαίνω και γιατί. Ως καλός γκέι που το τιμάει το κλόζετ του, πέρυσι είχα τρομοκρατηθεί και μόνο στην ιδέα να περάσω σε απόσταση ενός χιλιομέτρου περιμετρικά της Κλαυθμώνος, αλλά φέτος νιώθω αρκετά πιο θαραλλέος. Πάντως αν δείτε σε κάποιο πλάνο στη ΤV μια χαρωπή-πανικόβλητη αδελφούλα να τρέχει έντρομη να κρυφτεί από κάμερα, εγώ θα είμαι, να μου πείτε πώς γράφω στο φακό! Αλλά ποιός ξέρει; Σε λίγα χρόνια είναι πολύ πιθανόν να παρελάσω πρώτη σειρά με πανό που θα γράφει ονοματεπώνυμο και κρατώντας τη ντουντούκα δίνοντας το ρυθμό αγκαλιά με τεκνάκι απ' τη μία και 2 χαμογελαστούς / περήφανους γονείς απ' την άλλη (ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΑΧΑ τι χιούμορ!). Γιατί κάποια πράγματα θέλουν απλά το χρόνο τους.

Εννοείται πως θα επακολουθήσει αναλυτικό ρεπορτάζ με τις εντυπώσεις μου ή αν βρεθώ πρώτη φάτσα σε κάποιο εξώφυλλο εφημερίδας, ρεπορτάζ με τις εμπειρίες μου από τη ζωή μου ως άστεγου ομοφυλόφυλου από το νέο μου μπλογκ Greek Outed Stories.

Ποιοί άλλοι σκέφτεστε να πάτε;

(Και μια νέα σημαντική πρωτοβουλία από bloggers)

revqueer@yahoo.com

Cruel Summer

Είχε βραδιάσει και οι γραφικές ταβερνούλες δίπλα στη παραλία ετοιμάζονταν να δεχτούν το πρώτο κύμα των πεινασμένων επισκεπτών.

Ο Ιάκωβος περπατούσε στη παραλία ξυπόλητος και κοίταζε τη γαλήνια θάλασσα.
«Αχ θαλασσίτσα μου όμορφη, που όλους τους αγαπάς και όλους τους δέχεσαι στην υγρή σου αγκαλιά, υπάρχει κάποιο αγόρι και για μένα;» ρώτησε.
Η θάλασσα του έκλεισε το μάτι κι ο Ιάκωβος χαμογέλασε μελαγχολικά. Ήταν τόσο όμορφη βραδιά! Τόσο ξεχωριστή! Ο Ιάκωβος με το δάχτυλο του ποδιού του ζωγράφισε μια τεράστια καρδιά στην άμμο και ξάπλωσε μέσα της σαν ένα μικρό και απροστάτευτο έμβρυο.
«Θέλω να μείνω για πάντα μέσα στην αγάπη!» σκέφτηκε και σχεδόν αυθόρμητα ξεκίνησε να τραγουδά το «Μες σ' αυτή τη βάρκα είμαι μοναχή».

Η παραλία είχε ερημώσει. Ο Ιάκωβος ξεκούμπωσε το πουκάμισό του και άφησε το δροσερό καλοκαιριάτικο αεράκι να περάσει απ' το μοναχικό του κορμί αγκαλιάζοντας με το παγωμένο του άγγιγμα όλα εκείνα τα σημεία που επιζητούσαν παθιασμένα ένα ερωτικό χάδι.

Ο Ιάκωβος κοίταξε τον ουρανό. «Ουρανέ μου!» είπε, «Εσύ που κρατάς στα χέρια σου τον ήλιο και τη σελήνη, πες στ' αστεράκια σου να σχηματίσουν το πρόσωπο του αγαπημένου μου να τον δω! Πώς είναι;»
«Πώς τον θες;» ρώτησε ο ουρανός;
Ο Ιάκωβος πήρε μια βαθιά ανάσα.
« Γενναιόδωρη ψυχή, καρδιά καθάρια σα φρέσκο χιόνι, μυαλό ξουράφι, αγάπη για το πλησίον και πεταχτό κωλαράκι.»

Τότε ένα αστέρι άρχισε να πέφτει κι ο Ιάκωβος έκλεισε τα μάτια του για να προλάβει να κάνει μια ευχή να έρθει επιτέλους ο ιππότης του και να τον ταξιδέψει με το άσπρο του άλογο σε μέρη μαγικά και ανεξερεύνητα.


Όταν άνοιξε τα μάτια του παρατήρησε πως μια παρέα τουριστών είχε καθίσει μερικά μέτρα πιο κει και προσπαθούσαν να ανάψουν φωτιά. Ντράπηκε και πήγε γρήγορα να φορέσει το πουκάμισό του γιατί η συστολή που είχε εκ φύσεως τον έκανε να ντρέπεται για τη γύμνια του. Τότε όμως παρατήρησε πως οι τουρίστες ήταν πέντε πανέμορφα αγόρια κι έτσι με μια επιδέξια κίνηση έβγαλε το λινό παντελόνι του μένοντας με το speedo που έκρυβε μετά βίας τα καλογυμνασμένα του κωλομέρια.

Ναι, είχε σίγουρα τραβήξει τη προσοχή τους.

Περπάτησε αμέριμνα προς το μέρος τους και το βλέμμα του διακριτικά τους πέρασε απ' τη κορφή ως τα νύχια.
«Χμ...» σκέφτηκε «Γερμανοί μάλλον. Έχω πάει με Γερμανούς;». Δεν ήταν απολύτως σίγουρος. Κοντοστάθηκε δίπλα τους και με χαρά άκουσε τον ψηλότερο να τον καλεί σε σπαστά αγγλικά να πάει να κάτσει μαζί τους. «Γιές!» σκέφτηκε.

Τα έξι αγόρια άρχισαν να πίνουν τη μία μπύρα μετά την άλλη και σύντομα βρέθηκαν να κυλιούνται αγκαλιασμένοι στην άμμο ενώ ο Ιάκωβος προς στιγμήν κατάφερε να ξεχάσει το πόνο που προκαλούσε στην ευαίσθητη καρδούλα του η έλλειψη του γλυκού πρίγκιπα που τόσο πολύ ποθούσε να γνωρίσει.

revqueer@yahoo.com

Κι Ο Άνεμος Του Σήκωνε Γλυκά Τη Φουστανέλα

Κι Ο Άνεμος Του Σήκωνε Γλυκά Τη Φουστανέλα
by Revqueer

(Αφιερωμένο στους ομοφυλόφιλους αγωνιστές του '21)

Εκεί, στην άκρη του βουνού, σα πέρασε το δείλι
βρήκα ζεστή παρηγοριά μέσα στα δυο του χείλη
Δυο μπράτσα από σίδερο κι ένα κορμί ατσάλι
με ρίξανε τον έρημο σε νέα παραζάλη

Ενώ κοιμόμουν ήσυχος, "Ξύπνα!" μου λέει, "Έλα!"
Κι ο άνεμος του σήκωνε γλυκά τη φουστανέλα

Η λύτρωση του γένους μας ήταν προτεραιότης
Μα πώς να του αντισταθώ που ήταν πατριώτης;
"Περίμενε!" του φώναξα "Να πάμε κάπου αλλού!"
Μα στη βράκα του επρόσεξα το σχήμα του φαλλού

Τρόμαξα όπως το 'βλεπα, τσίριξα σα κοπέλα
Κι ο άνεμος του σήκωνε γλυκά τη φουστανέλα

Φοβόμουν μη μας πιάσουνε, κουδούνια μη κρεμάσουν
στους Τούρκους μη μας δώσουνε να μας ξενυχιάσουν
Με πήρε και κρυφτήκαμε, μου έπιασε το μπούτι
Κι τότε ήταν που έπεσε το πρώτο μπαλαμούτι

Μα τ' όπλο μ' εκπυρσοκρότησε, ήτανε μπακατέλα
Κι ο άνεμος του σήκωνε γλυκά τη φουστανέλα

Οι σύντροφοι εξύπνησαν, τρέξαν για βοήθεια
Και με βρήκανε να χαστουκώ του Κίτσουλα τα οπίσθια
Εντράπηκα πολύ ομολογώ, κόντεψα να πεθάνω
Και έντρομος διαπίστωσα πως μου ήρθαν από πάνω


Με ηρεμία τους εξήγησα πως έκανα κουτσουκέλα
Κι ο άνεμος τους σήκωνε γλυκά τη φουστανέλα

Ο ποιητής επιτρέπει τη χρήση του συγκεκριμένου ποιήματος σε σχολικές εορτές για την επέτειο της 25ης Μαρτίου για απαγγελία ή τραγούδι στη μελωδία του Umbrella της Rihanna.




revqueer@yahoo.com

Τι είναι αυτό που μας ενώνει;

Πρόσφατα σε γνωστή αλυσίδα fast food εστιατορίων στραβοκατάπια όπως έτρωγα ένα χάμπουργκερ και παραλίγο να καταλήξω να κοιτάω τα κυπαρίσσια ανάποδα.

Βασικά έγινα κάπως ρεζίλι γιατί σηκώθηκα όρθιος κι άρχισα να τρέχω γύρω γύρω στο μαγαζί με τα χέρια γύρω απ' το λαιμό μου προσπαθώντας να πάρω ανάσα. Μετά από μερικά δευτερόλεπτα ήμουν σίγουρος πως θα πεθάνω και αποφάσισα πως θα ήταν καλό να βρω τρόπο να εκφράσω τις τελευταίες μου επιθυμίες. Έτσι, άρπαξα ένα μπουκάλι κέτσαπ κι επεχείρησα να γράψω στους τοίχους του καταστήματος πως θέλω να μ' αποτεφρώσουν και να σκορπίσουν τις στάχτες μου στον Ειρηνικό ή αν αυτό δε καταστεί εφικτό, έστω κάπου στο Σκαραμαγκά.

Πάνω που άρχισα να ακούω ορδές αγγέλων να με υποδέχονται τραγουδώντας Καίτη Ντάλη, με άρπαξε ένας κύριος από πίσω και με δεξιοτεχνία βοήθησε ώστε να εκσφενδονιστεί η μπουκιά απ' το λαιμό μου και να καταλήξει στο κούτελο ενός δεκάχρονου κοριτσιού με σιδεράκια που άρχισε ευθύς αμέσως να κλαίει.

Χάρηκα πάρα πολύ που τελικά θα ζούσα και έπεσα συγκινημένος στα χέρια του σωτήρα μου ο οποίος σύντομα έμαθα πως ήταν ένας διάσημος οραματιστής - μέντιουμ που κυκλοφορούσε με το όνομα 'Εφηβαίος'. Ο Εφηβαίος έβγαζε τα προς το ζην ενημερώνοντας τους πελάτες του τι υπήρξαν στη προηγούμενη ζωή τους, ενώ υποσχόταν πως μπορούσε να προβλέψει την ώρα θανάτου τους με ακρίβεια δευτερολέπτου.

Η παρ' ολίγον ολέθρια αυτή εμπειρία με οδήγησε στο να επαναπροσδιορίσω την αποστολή μου στη γη και μετά από πρότασή του, επισκέφθηκα τον Εφηβαίο στο χώρο εργασίας του. Αφού υπέβαλε τον εαυτό του σε ύπνωση μ' ενημέρωσε πως στη προηγούμενη ζωή ήμουν ή ταϊβανός μεταλλωρύχος ή πυγολαμπίδα ή κάτι ενδιάμεσο και μου ανακοίνωσε πως ξέρει την ώρα που θα πεθάνω.

Αυτό με τρόμαξε και πριν προλάβει να μιλήσει έφυγα τρέχοντας για να μη μάθω. Αλήθεια, πώς μπορεί να διαχειριστεί κανείς μια τέτοια πληροφορία; Αν μου έλεγε πχ. πως θα πεθάνω το 2234 κάπως θα ηρεμούσα, αλλά αν μάθαινα φερ' ειπείν πως φεύγω τον Απρίλη του 2010; Κι αν έχω κάνα ηλίθιο θάνατο, πχ. παθαίνοντας ασφυξία αφού κατά λάθος πέσω μέσα σ' ένα γιγάντιο μπολ με κρέμα καραμελέ;

Πέρασα πολλά συνεχόμενα βράδια άυπνος, ενώ τα πρωινά σπάνια έβγαινα απ' το σπίτι φοβούμενος πως ο θάνατος μου είχε στήσει καρτέρι σε κάθε γωνία. Η αγωνία μου είχε και πολλές σωματικές επιπτώσεις καθώς γέμισε όλο μου το κορμί μαύρα εξανθήματα κάνοντας με να πιστεύω πως η μαύρη πανούκλα με επέλεξε για να κάνει το θεαματικό comeback της.

Τελικά ενέδωσα. Ο Εφηβαίος δέχτηκε να με δει άμεσα και χωρίς να χάνω χρόνο ξεκίνησα για το γραφείο του. Όταν όμως έφτασα, βρήκα περιπολικά, δύο ασθενοφόρα και πολύ κόσμο μαζεμένο απέξω. Δυστυχώς, όπως με πληροφόρησαν οι γείτονές του, ο Εφηβαίος τηγάνιζε κεφτέδες όταν κατά λάθος πήδηξε η γάτα του μεσα στο τηγάνι καταστρέφοντας το τέλειο σχήμα τους που με τόσο κόπο είχε πλάσει. Εξοργισμένος έπνιξε τη γάτα αλλά μετά τον έπιασαν οι τύψεις και αυτοκτόνησε τρώγωντας 230 hot dog μαζί με τις συσκευασίες τους.

Φακ...

revqueer@yahoo.com

Ε Ναι Λοιπόν! ΕΙΜΑΙ!!

Τι κοινό έχω εγώ με τη Beyonce, την Agatha Christie, τον Stephen King, το Michael Jackson, τη Lauren Bacall, το Leo Tolstoi και πολλούς άλλους;

Ανήκουμε στο αδικημένο ζώδιο της Παρθένου. Ναι κύριοι, καλά ακούσατε! Είμαι Παρθένος! Και με ωροσκόπο Παρθένο! Δηλαδή παρθένος στο τετράγωνο! Και δε ντρέπομαι που το λέω!

Ο τρομερός ρατσισμός που η ελληνική κοινωνία επιφυλλάσει για τους Παρθένους είναι κάτι που έχω φάει στο πετσί μου. Ξέρετε τι εννοώ. Τα βλέμματα αποστροφής που βλέπω κάθε φορα που το ανακοινώνω, η απέχθεια που συνήθως εκφράζεται μ' ένα «Ωχ!», οι ψίθυροι πίσω απ' τη πλάτη μου και τα αστειάκια εις βάρος μου! Αλλά δε θα κρύβομαι και θα φοβάμαι άλλο!

I'LL SAY IT LOUD, I'M VIRGO AND I'M PROUD!!!!

Κι ένας βλάκας μας αναλύει.

On other news,

Πληροφορήθηκα πως 12/6 επιστρέφει το Kathy Griffin: My Life on The D List στο Bravo, και 16/6 το λατρεμένο Weeds στο Showtime! Εμπρός καλό μου torrent!

Επίσης αποφάσισα επιτέλους να αγοράσω καινούριο κινητο. Περιμένω προτάσεις!

Τέλος με προσκάλεσαν Equilibrium και Strahd να εξηγήσω από πού προήλθε το revqueer. Βασικά δεν είναι τίποτα το φοβερό, κάπως θα ξενερώσετε, αλλά anyway...
Όταν ξεκίνησα το blog σκόπευα να γράψω σε συνέχειες την ιστορία ενός ομοφυλόφιλου in the closet (Το blog θα λεγόταν Greek Closet Story) ο οποίος προσπαθεί να κάνει τη μικρή του επανάσταση για να φύγει απ' το τέλμα στο οποίο έχει πέσει αλλά συνέχεια οι προσπάθειές του πέφτουν στο κενό. Κοινώς, αποφασίζει συνέχεια να κάνει στροφή 180 μοιρών αλλά συνήθως καταλήγει να κάνει τα πράγματα χειρότερα. Έτσι θεώρησα πως θα ήταν πολύ ειρωνικό να έχει ένα αρκετά 'αγωνιστικό' nickname και κατέληξα στο rev (revolution) και queer
Και επειδή κατά βάθος είμαι πολύ cheesy τύπος, Rêve (από τις λίγες γαλλικές λέξεις που ξέρω) σημαίνει όνειρο. Νομίζω.

Σειρά έχουν,
Voltsek, Cookie Basher, Cobden και Marvin!

Η φοβερή Bette Davis σε σπάνια συνέντευξη στο θρυλικό Johnny Carson. Ρε παιδιά, δεν υπάρχουν τέτοιες σταρ στις μέρες μας!

revqueer@yahoo.com