Έκτορας Φιλήτος

«Η ομοφυλοφιλία είναι σαν το σταφύλι. Τη δοκιμάζεις ρώγα - ρώγα»

Έκτορας Φιλήτος

Ο Έκτορας Φιλήτος, διανοούμενος και ανοιχτά ομοφυλόφιλος, είναι απορίας άξιο πως δεν έχει πάρει τη θέση που του αρμόζει στη νεότερη Ελληνική ιστορία.

Γεννήθηκε το 1921 στη Καβάλα και μετακόμισε με την οικογένειά του το 1934 στην Αθήνα. Με το ξέσπασμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, και λόγω της πλατυποδίας του που δε του επιτρέπει να συμμετάσχει στις πολεμικές επιχειρήσεις, ο νεαρός Έκτορας σταδιοδρομεί ως female impersonator της Σοφίας Βέμπο ανυψώνοντας σημαντικά το ηθικό των νεαρών στρατιωτών μέχρι την είσοδο των Γερμανών και τη κατοχή. Τη περίοδο εκείνη διακρίνεται για το αντιστασιακό του έργο. Σ' αυτόν αποδίδεται η οργάνωση της ομάδας 'ΡΑΚ' (Ροζ Αντι-Φασιστικό Κίνημα) που ξεσήκωσε συζητήσεις με τη πρωτοποριακή αντιστασιακή της μέθοδο που συνίστατο στη συστηματική σεξουαλική αποπλάνηση των γερμανών κατακτητών.

Με το τέλος του πολέμου, ενώ κανείς θα περίμενε να του αποδοθούν οι πρέπουσες τιμές για τη προσφορά του, το όνομά του δε συμπεριελήφθη ποτέ σε κανένα αφιέρωμα. Ο Έκτορας δε φάνηκε να ενοχλείται.

Τη μεταπολεμική περίοδο τον συνδέουν στενοί φιλικοί δεσμοί με το Μάνο Χατζιδάκη, τον Νίκο Γκάτσο και το Τσαρούχη, και οι τέσσερίς τους γίνονται αχώριστοι, ενώ το 1956 συνδέεται ερωτικά με κάποιο διακεκριμένο μαθητή της Δραματικής Σχολής του Θεάτρου Τέχνης του οποίου το όνομα δε σώζεται, αν και άλλες πηγές καταδεικνύουν πως επρόκειτο απλά για τον ηλεκτρολόγο του Θεάτρου.

Υπήρξε ο πρώτος Έλληνας που μίλησε ανοιχτά για την ομοφυλοφιλία του σε συνέντευξη στα Νέα που προκάλεσε τεράστιο σκάνδαλο. Από τις πρώτες ώρες της κυκλοφορίας της, στις 23/9/1957 η εφημερίδα αποσύρθηκε, ενώ την επόμενη μέρα υπήρχε τρισέλιδο αφιέρωμα στο 'μίασμα του κιναιδισμού' γραμμένο από τον τότε αρχιεπίσκοπο Θεόκλητο. Το γνήσιο σπάνιο κείμενο (υπολογίζεται πως έχουν απομείνει τρία αντίτυπα από τη πυρά εκείνης της ημέρας) δημοπρατήθηκε πέρυσι προς 250.οοο ευρώ σε ανώνυμο συλλέκτη που χρησιμοποίησε το κωδικό όνομα anatproasteia_bottom15.

Το 1960 βρίσκει τον Έκτορα σε βαθιά κατάθλιψη. Ο χωρισμός του με τον ηθοποιό/ ηλεκτρολόγο φαίνεται πως του στοίχισε ακριβά και ο Έκτορας γίνεται ξαφνικά παλαιοημερολογίτης. Κόβει αιφνιδίως κάθε επαφή με τους φίλους του, γίνεται απόμακρος και προσπαθεί να γίνει ετεροφυλόφιλος. Τότε εκδίδει και το βιβλίο «Κουλή? Ευχαριστώ, δε θα πάρω!» και μιλάει αναλυτικά για το πως ο Χριστός τον έκανε να δει πόσο αμαρτωλός ήταν τη περίοδο που διοργάνωνε τα πρώτα drag show σε ελληνικό έδαφος.

Μετά από τρία χρόνια παντελούς αποχής από οποιαδήποτε ερωτική πράξη, στέλνει ένα συγκινητικό γράμμα στο Χατζιδάκη απολογούμενος για τη συμπεριφορά του, ενώ φαίνεται πως πλέον έχει αποδεχθεί το σεξουαλικό προσανατολισμό του. Γράφει χαρακτηριστικά «Αν δε τον φάω σύντομα Μάνο μου, νομίζω πως θα τα κακαρώσω.»

Ο ερχομός της Χούντας τον βρίσκει στο Παρίσι. Αποφασίζει να μη γυρίσει και τιμώντας το ένδοξο παρελθόν του συμμετέχει ενεργά στον αντιδικτατορικό αγώνα προσπαθώντας να αφυπνίσει τη γαλλική κοινή γνώμη προσφέροντας ως αντάλλαγμα κυρίως το κορμί του.

Δυστυχώς δε κατάφερε να δει την επάνοδο της Δημοκρατίας στη πατρίδα που τόσο αγάπησε καθώς στις 2/3/1972, στραβοκαταπίνει και πνίγεται όπως τρώει το πρωινό κρουασάν του. Παρόν ήταν ο γάλλος ερωμένος του, ο οποίος όταν ερωτήθη ποια ήταν τα τελευταία λόγια του Έκτορα, δε μπορούσε να θυμηθεί από το σοκ και απάντησε στους δημοσιογράφους «Κάτι για παντόφλες. Πάντα του άρεσαν οι παντόφλες». Η ταφή του έγινε στο Παρίσι και συγκέντρωσε χιλιάδες έλληνες και ντόπιους. Τα ξένα μέσα του αφιέρωσαν πολυσέλιδα αφιερώματα, ενώ στην Ελλάδα η είδηση αποσιωπήθηκε. Προς τιμήν του, σύσσωμος ο καλλιτεχνικός κόσμος του Παρισιού κυκλοφορούσε τον επόμενο μήνα μόνο με παντόφλες σε ένδειξη πένθους.

(Next time: Are you for wheel?)
revqueer@yahoo.com