Κατίνα: Γεννιέσαι ή γίνεσαι;

Ο Μάκης ήταν τεκνό και θα έκανα τα πάντα να τον κατακτήσω.

Τον γνώρισα σε πάρτυ μασκέ. Είχα ντυθεί Τζοκόντα κι αυτός Ντα Βίντσι. Τυχαίο; Δε νομίζω. Όταν κάποια ανώτερη δύναμη σου στέλνει τέτοια σημάδια, δεν είναι έγκλημα να τα παραβλέπεις; Η ανώτερη δύναμη βέβαια φαίνεται πως είχε κέφια εκείνο το βράδυ καθώς λίγο αργότερα εμφανίστηκε ο P.O.V.ofaG. ντυμένος άνθρωπος του Βιτρούβιου και μου έκλεψε τη παράσταση.

Ήμουν εξοργισμένος. Γιατί για άλλη μια φορά να είμαι εγώ το θύμα; Γιατί πρέπει να αποδεχθώ την ήττα μου και ν' αφήσω τον έρωτα να γλιστρήσει μες απ' τα χέρια μου; Τι σόι ομοφυλόφιλος είμαι άλλωστε αν δε μπορώ να καταπατήσω την αξιοπρέπεια και τις αρχές μου για έναν άντρα;

Ο P.O.V.ofaG. στεκόταν σε μια απομακρυσμένη γωνιά με το Μάκη ο οποίος θαύμαζε διακριτικά τους κοιλιακούς του. Εντάξει στο συγκεκριμένο τομέα ομολογώ πως πάσχω. Γι' αυτό αποφάσισα να παίξω το δυνατό μου χαρτί. Τη Κουλτούρα. Τους πλησίασα και γεμάτος ενθουσιασμό είπα,
«P.O.V.ofaG; Κι εσύ εδώ; Τι υπέροχη στολή! Αχ πόσο πραγματικά λατρεύω το μπλογκ σου! Ειδικά το τελευταίο ποστ με το αφιέρωμα στους Backstreet Boys που ακόμα ακούς φανατικά εξαιρετικό!»

Γύρισα και κοίταξα το Mάκη αλλά αντί να δω την απογοήτευση να ζωγραφίζεται στα μάτια του τον είδα να χαμογελά και να λέει «Να επιτέλους ένα μπλογκ που γράφει αυτό που θέλει απενοχοποιημένα!»

Ο P.O.V.ofaG. προφανώς κατάλαβε το βρώμικο παιχνίδι που έπαιζα.
«Εξαιρετικό και το δικό σου αφιέρωμα στο Σοπέν! Αλήθεια πόση ώρα σε πήρε η αντιγραφή - επικόλληση από wikipedia;» είπε και τάχα μου δήθεν τέντωσε κουρασμένος τα χέρια του για να επιδείξει τους γυμνασμένους δικεφάλους του. Εν συνεχεία μου έδωσε δύο φιλικά μπουνίδια στη κοιλούμπα η οποία καθ' ότι είναι σκληρή σα σφουγγάρι άρχισε να πάλλεται ανεξέλεγκτα με αποτέλεσμα να χρειαστεί να την ακουμπήσω με τα χέρια μου προκειμένου να σταθεροποιηθεί. Τι σκύλα!

Για καλή μου τύχη είδε κάποιον γνωστό εκείνη τη στιγμή και με άφησε μόνο με το Μάκη.
«Τι γενναίο παιδί!» είπα. «Ειδικά με όλα αυτά που περνάει.»
«Τι εννοείς;» ρώτησε ο Μάκης. '
«Ωχ μάλλον είπα κάτι που δεν έπρεπε. Ξέχνα το! Ας το.»
«Πές! Τι;»
«Να... όχι δε μπορώ!»
«Ρε, με αγχώνεις!»
«Να, όχι πως θέλω να τον κατακρίνω αλλά, ο P.O.V.ofaG. έχει εξαιρετικά μικρό πέος. Όχι πως σημαίνει κάτι αυτό. Όλοι παιδιά του ίδιου θεού είμαστε. Κάτω από τον ίδιο ήλιο ζούμε μικροτσούτσουνοι και πουτσαράδες» είπα δείχνοντας τον εαυτό μου. «Έχει φάει πολύ απόρριψη γι' αυτό το θέμα αλλά το αντιμετωπίζει γενναία. Απλά είναι τόσο ξεροκέφαλος! Επιμένει να είναι αυστηρά τοπ!»

Ο Μάκης είχε μείνει άναυδος, κι εγώ μέσα μου γελούσα σα δαιμονισμένος!

Είδα το P.O.V.ofaG. να επιστρέφει στη παρέα μας και τίναξα με πάθος το μαλλί μου κοιτάζοντας τον στα μάτια για να καταλάβει πως ήταν χαμένος από χέρι.

Ο Μάκης φαινόταν σκεφτικός. Με κοίταξε και μου είπε,
«Συγγνώμη που θα το κάνω αυτό, αλλά δεν αντέχω. Είσαι από τους πιο απαίσιους τύπους που έχω γνωρίσει.»
«Πώς τολμάς;» είπα εξοργισμένος
«Μη γίνεσαι ανώριμος», μου είπε
«Ανώριμος είσαι και φαίνεσαι κι απ' το κώλο σου κρέμεσαι» είπα τσιρίζοντας.
«Μα τι έγινε ρε παιδιά;» ρώτησε με απορία ο P.O.V.ofaG.
«Τυχαίνει να είχα τρεις μήνες σχέση μαζί του, και ξέρω πάρα πολύ καλά πως λες ψέμματα. Πόσο χαμηλά θα φτάσεις τέλοσπάντων; Πόσο πιο γελοίος θα γίνεις;» φώναξε ο Μάκης και πλέον όλα τα κεφάλια είχαν στραφεί προς το μέρος μας.

Καθ' ότι δεν ήξερα τι να απαντήσω, σταύρωσα τα χέρια μου και αρκέστηκα σ' ένα αινιγματικό χαμόγελο. Ας έβγαζαν μόνοι τους τα συμπεράσματά τους.

(Next time: ;-) )
revqueer@yahoo.com