TAE-KWON-REV

Θα ήταν μεγάλο ψέμα αν σας έλεγα πως είμαι άνθρωπος γενναίος και δυνατός. Από μικρό παιδί απέφευγα σα τη πανούκλα κάθε είδους φυσικής εξάσκησης αφιερώνοντας το χρόνο μου στην εκγύμναση των νοητικών μου ικανοτήτων. Στα 16 μου ήξερα να αναλύω με μεγάλη ευκολία τα κρυμμένα νοήματα στο έργο του Κίρκεγκαρντ κάτι που όμως δε σε προστατεύει από τις σφιγμένες γροθιές των υπόλοιπων παιδιών. Έτσι αναγκάστηκα από νεαρή ηλικία να αναπτύξω το δικό μου τρόπο αυτοάμυνας που θα με έβγαζε ασπροπρόσωπο σε περίπτωση επίθεσης. Ύστερα από πολλά χρόνια εξαντλητικής προπόνησης στο δωμάτιό μου κι όταν ένιωσα πλέον έτοιμος, αποφάσισα να θέσω τον εαυτό μου σε κίνδυνο, όντας σίγουρος πως η μέθοδος που είχα αναπτύξει θα με προστάτευε από οποιαδήποτε πρόκληση.

Φορώντας κατακόκκινα ρούχα και το σχετικό κασκόλ, έκανα θριαμβευτικά την είσοδό μου σε γνωστό στέκι φιλάθλων Παναθηναϊκού. Με υποδέχθηκαν άγριες φάτσες που μάλλον έδειχναν να μη πιστεύουν πως ένας Ολυμπιακός είχε περάσει αλώβητος στα άδυτα των αδύτων τους. Οι ομιλίες σταμάτησαν και όλοι γύρισαν να κοιτάξουν το κοντοστούπικο αγόρι που στεκόταν περήφανο μπροστά τους.

Πρώτος στόχος να τους εξοργίσω αρκετά.

'Τι νέα ρε κακομοίρηδες; Με λένε ^$@#@ και ήρθα να σας πω δυο λογάκια σταράτα. Κωλοβαζέλια.'

Εν συνεχεία παράθεσα σωρεία ύβρεων που θα έκαναν το Τσουκαλά να κοκκινίσει από ντροπή, φροντίζοντας να συμπεριλάβω στις κατάρες μου όλο το οικογενειακό τους δέντρο, δίνοντας ίσως λίγο παραπάνω έμφαση στις μητέρες και τις αδερφές τους. Επίσης υποσχέθηκα πως μέσα στην επόμενη ώρα δεν θα έφευγα από το στέκι αν δε χάραζα με τα ίδια μου τα νύχια το 'Θύρα 7' στα κωλομέρια τους. Τέλος, σα κερασάκι στη τούρτα αποκάλυψα όλη την αλήθεια για το σεξουαλικό μου προσανατολισμό και τους μετέφερα τις υποψίες μου πως αρκετοί από τους παρευρισκόμενους το 'μαδούσαν το τριφύλλι' if u know what I mean.

Η σιωπή που απλώθηκε στο χώρο ήταν τέτοια που θα άκουγες και μυρμήγκι να κλάνει, ενώ ένα εύσωμο παχύδερμο που είχε έρθει κατευθείαν από τη παλαιολιθική εποχή (υποπτεύομαι πως μόλις εκείνο το πρωί αποφάσισε να σταματήσει να περπατάει στα 4) σηκώθηκε, και αφού σφάλισε τη πόρτα στάθηκε μπροστά της σβήνοντας κάθε ελπίδα διαφυγής μου. Σιγά σιγά οι βάζελοι άρχισαν να σηκώνονται από τις θέσεις τους, με περικύκλωσαν, και άρχισαν να προχωρούν προς το μέρος μου.

Ώρα για δράση!

Έκλεισα τα μάτια μου και άδειασα το μυαλό μου από οποιαδήποτε σκέψη που θα εμπόδιζε την αυτοσυγκέντρωσή μου. Σχεδόν ανεπαίσθητα άρχισα να χτυπάω ρυθμικά το πόδι μου. Αυτόματα ένα ρίγος διαπέρασε όλο μου το κορμί και γοφοί μου (που δε ψεύδονται ποτέ) άρχισαν να κινούνται πέρα δώθε. Τα χέρια μου χαλάρωσαν και πριν το καταλάβω ήταν πάνω από το κεφάλι μου σχηματίζοντας ημικύκλιο ενώ ο λαιμός μου εκινείτο μιμούμενος στρουθοκάμηλο. Ο τρελός χορός που τόσα χρόνια πρόβαρα με είχε παρασύρει. Ένας συνδυασμός χορού της κοιλιάς, salsa, mambo και πεντοζάλι - με είχε μετατρέψει σε μαχητή Νουρέγιεφ. Ανοίγοντας το ένα μου μάτι είδα πως οι έως τότε εχθροί μου είχαν μείνει υπνωτισμένοι και σαν άβουλα άψυχα ανθρωπάρια με κοιτούσαν με το στόμα ανοιχτό. Λίγο ακόμα και θα γίνονταν πειθήνιοι υπηρέτες μου.

Ώρα να σοβαρέψουμε. Με αποφασιστικότητα ξεκίνησα ένα παρανοϊκό τσιφτετέλι, ένα χορό που χορεύω τόσο αισθησιακά, που θα έκανα και το πιο σκληροτράχηλο ετεροφυλόφιλο να αναθεωρήσει έστω και για λίγο το σεξουαλικό του προσανατολισμό. Άνοιξα το αριστερό μου μάτι και όντως πήγαινα καλά. Οι άναυδοι εχθροί μου τώρα χτυπούσαν παλαμάκια και τους έτρεχαν τα σάλια κοιτάζοντας τις απίθανες κινήσεις που έκανε το λυγερό κορμί μου. Μόνο το μαμούθ στη πόρτα φαινόταν να αντιστέκεται στα θέλγητρα μου αλλά μια περίτεχνη κίνηση των γοφών μου (που, επαναλαμβάνω, δε ψεύδονται ποτέ) τον έριξε στα γόνατα. Αρχίζοντας να φωνάζω 'Όπα Όπα Όπα' άρχισα να κινούμαι σιγά σιγά προς την έξοδο μη παραλείποντας πού και πού να τινάζω με ένταση τα λιγοστά μαλλιά μου.

Άνοιξα τη πόρτα και ελεύθερος πια προχώρησα στο δρόμο. Επιτέλους ήμουν άντρας.

(Next time: Μπόνγκο και Μπίνγκο: Μια ερωτική ιστορία.)
revqueer@yahoo.com

11 Πράγματα Που Θέλω Να Κάνω Τα Χριστούγεννα

Επειδή πάντα θέλω να συλλέγω καινούριες εμπειρίες έφτιαξα τη παρακάτω λίστα με τα 11 πράγματα (11 is the new 10) που θέλω να κάνω φέτος επηρεασμένος πάντα από τις μοναδικές λίστες του Mr. Enteka. Μπορεί να κάνω λίγο καιρό να εμφανιστώ πάλι, θέλω να κάνω ένα πολύ μικρό διάλειμμα από το blogging, και μέχρι τότε σας εύχομαι τα καλύτερα!

1) Να τραγουδήσω το 'Όλοι οι ρεμπέτες του ντουνιά' στο μικρόφωνο ανακοινώσεων του αεροδρομίου Ελευθέριος Βενιζέλος.

2) Να μπω σ' ένα σούπερμάρκετ και να φωνάζω στο τμήμα με τα λαχανικά 'Είναι όλα σάπια!'

3) Να γκρεμίσω το νέο μουσείο Ακρόπολης.

4) Να στολίσω την είσοδο της πολυκατοικίας με αφίσα 'Καλό Πάσχα 1993'.

5) Να χορέψω κλακέτες στο ελληνικό κοινοβούλιο παρουσία του Πρωθυπουργού.

6) Να βάζω λακ στη φράντζα της Φάνης Πάλλης Πετραλιά ενώ επιλύει το ασφαλιστικό.

7) Να γιορτάσω με κάθε επισημότητα την εβραϊκή Χάνουκα.

8) Να φωνάξω ένα τεχνικό για το πληντύριο και να αναπαραστήσω όλη τη διαφήμιση του Calgonit.

9) Να βρίσω το Πέτρο Τατσόπουλο που δε με συμπεριέλαβε στο νέο του βιβλίο 'Νεοέλληνες'.

10) Να προσπαθήσω να πείσω τουλάχιστον έναν ενήλικα πως όντως υπάρχει Αϊ Βασίλης και πως μάλιστα θα του φέρει και δώρο.

11) Να μη φάω πάλι 10346 μελομακάρονα.

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

και παιδιά ας μη το παραχέσουμε φέτος με χριστουγεννιάτικες αγορές!

revqueer@yahoo.com

Με πρήζουν!

Μετά από πρόσκληση του xipakiου να παρουσιάσω τα πράγματα με πρήζουν, σας παραθέτω όσα έχω σιχαθεί, βαρεθεί και μισήσει το τελευταίο καιρό.

1) Τις τηλεοπτικές συζητήσεις για 'Τα όρια της Σάτιρας.'
Σκάστε. Μιλάει ο Λαζόπουλος.

2) Διάφορους ιεράρχες που συνεχώς μας υπενθυμίζουν πως η ομοφυλοφιλία είναι αμαρτία.
Έστω για τις γιορτές, βρείτε κάτι άλλο να καταδικάσετε γιατί συγχύζομαι!

3) Η μάχη μεταξύ emo και trendy.
BOOOOOOOOOOOORING!!!!

4) Ο συγκεκριμένος άνθρωπος.


Η πολλή αυταρέσκεια ενίοτε βλάπτει.

5) ΕΣΡ vs Μπομπ Σφουγγαράκη.
Όποιος τα έβαλε με τους κρητικούς το πλήρωσε ακριβά.

Με τη σειρά μου θέλω να μάθω τι πρήζει τους:
Deeona
Patrick
Ναυτίλος
Keen on boys
Dante

(Next time: 11 Πράγματα Που Θέλω Να Κάνω Τα Χριστούγεννα.)
revqueer@yahoo.com

Meet my husband!

Πρώτα δείτε το trailer μιας ταινίας που υποπτεύομαι πως θα αποκτήσει γερό gay following




...και στη συνέχεια σας παρουσιάζω το σύζυγό μου σε βίντεο/φωτογραφίες που τράβηξα στη πισίνα του εξοχικού μας στο Montreal. Οι υπόλοιποι που τον παρακολουθούν είναι οι στενοί μας συγγενείς.




(Next time: Με πρήζει!)
revqueer@yahoo.com

Δεύρο έξω...

Τι προκαλεί περισσότερο τρόμο σε ένα νεαρό γκέι από το outing στους γονείς; Πόσα βράδια έχουμε περάσει άυπνοι αναλογιζόμενοι τις πιθανές συνέπειες ενός τέτοιου εγχειρήματος; Γιατί το να είσαι in the closet μοιάζει πολύ με το να είσαι φυγόδικος εγκληματίας. Όσο καλά και να κρύβεσαι ξέρεις πως είναι εξαιρετικά πιθανό κάποια στιγμή να σε πιάσουν. Είναι ίσως και η απολυτότητα του outing. Μόλις βγεις εκεί έξω είναι σχεδόν αδύνατο να ξαναμπείς. Σε έναν ιδανικό κόσμο θα μπορούσαμε να κάνουμε μερικές πρόβες πριν, να δούμε πώς θα πάει, και μετά θα παίρναμε την απόφαση για το αν αξίζει να προχωρήσουμε στο επόμενο βήμα.

Ή μήπως μπορούμε;

Θέλοντας να παρακολουθήσω από κοντά τη διαδικασία της ανακοίνωσης, τα αισθήματα που σε κατακλύζουν και, κυρίως, τις πρώτες αντιδράσεις των γονιών στο άκουσμα αυτού του 'δυσάρεστου νέου', αποφάσισα να ενημερώσω τους γονείς του καλύτερου gay φίλου μου Γιάννη πως ο γιος τους είναι ομοφυλόφιλος.

Με το Γιάννη, πραγματικά γλυκύτατο παιδί, γνωριζόμαστε αρκετά καλά και έχουμε μοιραστεί πολλές φορές τα άγχη μας πάνω στο συγκεκριμένο θέμα. Δεν υπήρξε ποτέ κάτι ερωτικό μεταξύ μας, καθώς αυτός είναι παίδαρος κι εγώ μοιάζω με αποτυχημένη γελοιογραφία του ΚΥΡ, και επιπλέον τη περίοδο αυτή βρίσκεται σε σχέση με ένα παλικάρι σα τα κρύα τα νερά, το Βασίλη, με τον οποίο αποφάσισαν να φύγουν για ένα ρομαντικό ταξιδάκι αστραπή το Σαββατοκύριακο.

Χτυπώντας το κουδούνι του σπιτιού του είχα προετοιμαστεί για τα χειρότερα. Αποφάσισα πως θα απαντούσα σε όσες ερωτήσεις των γονιών του προέκυπταν με ειλικρίνεια και χωρίς να μασάω τα λόγια μου. Αν φτάναμε σε υστερίες θα ήμουν αυστηρός και δε θα επέτρεπα τα πράγματα να βγουν εκτός ελέγχου. Η μητέρα του, μια καλοστεκούμενη σαραντάρα με υποδέχθηκε με ευγένεια και όταν της εξήγησα πως γνωρίζω το γιο της μου ζήτησε συγγνώμη και μου είπε πως λείπει σε τριήμερη εκπαιδευτική εκδρομή. Φάνηκε να εκπλήσσεται όταν της απάντησα 'Κούνια που σε κούναγε μωρή' και κάπως ενοχλημένη όταν την παραμέρισα για να μπω στο σπίτι. Εκεί βρήκα το σύζυγό της που χαλάρωνε στο καναπέ με μια μπύρα. 'Είναι φίλος του Γιάννη' είπε η μάνα κι εγώ του έδωσα μια σφιχτή χειραψία λέγοντάς του 'Γοητευμένος κύριέ μου. Τώρα καταλαβαίνω από πού πήρε ο γιος σας αυτό το θεσπέσιο κώλο.'

Η κουβέντα δε κύλαγε ομαλά. Είχα φοβερό άγχος. Το να λες σε γονείς πως ο γιος τους είναι γκέι δεν είναι κάτι που κάνεις και κάθε μέρα. Ζήτησα να πάω λίγο τουαλέτα. Έπλυνα το πρόσωπό μου και κοιτάχτηκα στο καθρέφτη. Θεέ μου, γιατί κάτι τόσο απλό να είναι ταυτόχρονα και τόσο δύσκολο; Revqueer do it!! Άρχισα να φωνάζω. 'Πώ πώ, τι βρήκα στο σπίτι του φίλου μου!'. Ησυχία. Καμία αντίδραση. 'ΠΩ ΠΩ!!! ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΒΛΕΠΟΥΝ ΤΑ ΑΘΩΑ ΜΑΤΑΚΙΑ ΜΟΥ;' Άκουσα ένα διακριτικό χτύπημα στη πόρτα. 'Όλα καλά;' ακούστηκε η φωνή του πατέρα. Άνοιξα τη πόρτα κρατώντας στα χέρια μου ένα περιοδικό (που τόση ώρα έκρυβα περίτεχνα κάτω από τη μπλούζα μου) με ένα τεκνό σε προχωρημένη στύση στο εξώφυλλο. 'Το βρήκα κάτω από το καλάθι με τα άπλυτα. Μια εξήγηση υπάρχει. Ο γιος σας είναι γκέι.' Η μάνα πετάχτηκε 'Ποιός είστε κύριέ μου;' 'Σκάσε εσύ μωρή' της είπα και το βλέμμα μου καρφώθηκε στα έκπληκτα μάτια του συζύγου της. 'Ας μη γελιόμαστε κύριε. Ο γιος σας ακούει Μαντόνα, βλέπει σαπουνόπερες και διαβάζει Καβάφη. Δε νομίζετε πως είναι καιρός να το παραδεχθείτε; Ας μην εθελοτυφλείτε άλλο.''Ποιός είσαι εσύ που μου τα λες αυτά;' είπε εξοργισμένος ο πατέρας-κούκλος. 'Δε τα λέω εγώ κύριε. Όλο το Γκάζι παραμιλάει για τις επιδόσεις του γιου σας στο στοματικό έρωτα'.

Στο δρόμο για το σπίτι σκεφτόμουν πως στα αλήθεια έμαθα πολλά από αυτή την εμπειρία. Πολλοί γονείς είναι ηλίθιοι, και δε μπορούν να δεχθούν ορισμένα πράγματα όσο και να προσπαθείς να τους τα εξηγήσεις. Υπήρχε πραγματικά λόγος να με διώξουν κακήν κακώς από το σπίτι τους; Ο δε Γιάννης όταν του τηλεφώνησα και του είπα 'You can thank me later , dude!' με διαολόστειλε και χρησιμοποίησε εκφράσεις πολύ χυδαίες για το άτομό μου, ενώ ο γκόμενός του απείλησε τη σωματική μου ακεραιότητα. Πάντως ανακάλυψα πως παρά την άσχημη εξέλιξη των πραγμάτων είμαι έτοιμος να προχωρήσω σε outing πολλών ακόμα γκέι φίλων μου κι ας είναι δύσκολο. Ξέρω πως αργότερα θα με ευχαριστούνε.

(Next time: Meet my husband.)
revqueer@yahoo.com

50

Εφημερίδα το Βήμα 13/12/2007,

Ξεκινούν σήμερα σε όλη την επικράτεια οι τριήμεροι εορτασμοί για τη συμπλήρωση 50 post της ιστοσελίδας revqueer.blogspot.com, που σε σύντομο χρονικό διάστημα κατάφερε να φέρει τα πάνω κάτω στο χώρο του ίντερνετ αλλάζοντας τις ζωές δισεκατομμυρίων ανθρώπων.

Τις επόμενες μέρες θα παραμείνουν κλειστά σχολεία και δημόσιες υπηρεσίες ενώ σε όλους τους ιδιωτικούς υπαλλήλους θα δοθεί ειδικό μπόνους 700 ευρώ προς τιμήν του εθνικού μπλογκοήρωα. Αύριο θα τελεστεί σε όλες τις πόλεις και τα χωριά της Ελλάδας παρέλαση μαθητών, ενώ δεκτή έγινε στη Βουλή η πρόταση του βουλευτή Ν.Δ. κ. Γιακουμάτου να διδάσκονται τα κείμενα του Revqueer στη πέμπτη δημοτικού αντικαθιστώντας το αντίστοιχο εγχειρίδιο 'Η Γλώσσα Μου'. Αντιδράσεις υπήρξαν από τους κόλπους της Εκκλησίας που επιμένει πως το blog πρέπει να αποδοθεί και να διδάσκεται στη καθαρεύουσα 'την γνήσιαν και μοναδικήν γλώσσαν των Ελλήνωννννν'. Δήλωσε ο απερχόμενος πρόεδρος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α κ. Αλαβάνος 'Σε θέματα εθνικής σημασίας δε χωρούν ανούσιες αψιμαχίες. Ο Revqueer ενώνει την Ελλάδα, ενώνει τους Έλληνες'.

Ο ίδιος ο Revqueer που νόμιμα πλέον άλλαξε το όνομά του σε Δώρος (Θεόδωρος) Θεού, παραμένει απομακρυσμένος από όλα αυτά και αποφεύγει όσο μπορεί τα φώτα τις δημοσιότητας. Όταν ρωτήθηκε από δημοσιογράφους ποιό είναι το μυστικό της επιτυχίας του απάντησε αινιγματικά ' Το Βότσαλο', προκαλώντας ρίγη συγκίνησης στους θαυμαστές του. Στην ερώτηση για το πού σκέφτεται αυτά που γράφει έμεινε για λίγο σιωπηλός (48 λεπτά) και μετά σκύβοντας ταπεινά το κεφάλι είπε 'Αφού μπορώ και το κάνω εγώ, δε μπορεί κανείς άλλος'.

Αύριο ξεκινάει η Παγκόσμια τουρνέ του με πρώτο σταθμό τη Παπούα/Νέα Γουινέα όπου θα γίνουν τα αποκαλυπτήρια προτομής του, ενώ στη συνέχεια θα μεταβεί στο Τζιμπουτί που ύστερα από δημοψήφισμα των ντόπιων κατοίκων αποφασίστηκε να μετονομασθεί σε 'Revqueer'.

Για τα μελλοντικά του σχέδια παραμένει σιωπηλός. Αποκλειστικές πηγές αναφέρουν πως ετοιμάζεται να πραγματοποιήσει ένα από τα παιδικά του όνειρα, να σκηνοθετήσει μια ταινία ενηλίκων. Μαθαίνουμε πως τώρα βρίσκεται στη διαδικασία του κάστινγκ, ενώ η ταινία θα φέρει το τίτλο 'Άνθρωπος αγράμματος θέλει και επιδέξιους κώλους' και θα είναι ένα πορνό-καταγγελία του χρεωκοπημένου ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος.

O Revqueer το τελευταίο μήνα διατελεί πρόεδρος και μόνο μέλος του Α.Τ.Ο.Μ. (Αγνώστου Ταυτότητος Ομοφυλόφιλοι Μπλόγκερ) και όταν ρωτήθηκε γιατί δεν επιτρέπει και σε άλλους μπλόγκερ να γίνουν μέλη απάντησε 'Δε καταλαβαίνω τι μου λέτε, εγώ ποτέ δεν έκλεψα αυτές τις παντόφλες.'

Ας είναι πάντα καλά!


Μπάμπης Μπαμαλαμάκης

(Next time: Δεύρο έξω!)
revqueer@yahoo.com

Αν οι φιλόσοφοι ήταν ποδοσφαιριστές.

Από τους λατρεμένους Monty Python όπως πολύ σωστά κατάλαβε η διάνοια που ακούει στο όνομα Deeona.

(Next time: 50)
revqueer@yahoo.com

Πολεμήστε!

Πιστεύω πως σε ένα βαθμό όλοι οι ομοφυλόφιλοι έχουμε το μερίδιο ευθύνης που μας αναλογεί για να αγωνιστούμε για τα δικαιώματά μας και να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας να αλλάξουμε το τρόπο σκέψης της κοινωνίας. Πώς θα γίνει αυτό όμως; Ποιά μέθοδος είναι και η πλέον αποτελεσματική; Πάντα υποστήριζα πως ο καλύτερος τρόπος να πείσεις τον Έλληνα για κάτι, είναι να του δώσεις λεφτά. Γιατί, ας μη γελιόμαστε, τί πιο ωραίο και πειστικό από χρήματα για τα οποία δεν έχεις δουλέψει;

Η σκέψη αυτή μου άρεσε πολύ κι αφού την επεξεργάστηκα αρκετά στο μυαλό μου αποφάσισα να κάνω το χρέος μου απέναντι σε όλα τα γκέι αδέρφια μου και να αρχίσω να αλλάζω τα μυαλά των ανθρώπων λαδώνοντάς τους. Η ιδέα ήταν να βάζω 50ευρα στις τσέπες περαστικών, κάτι σαν πορτοφολάς αλλά στο αντίστροφο, με καρφιτσωμένο το σημείωμα 'Τα χρήματα αυτά σας τα δίνει ένας ομοφυλόφιλος. Αγαπήστε τον!'. Συγκινήθηκα με τη σκέψη μου και άρχισα να φαντάζομαι μια σκληρά εργαζόμενη χήρα μητέρα με 5 γιους μια τυφλή κόρη που γυρίζοντας σπίτι μετά από ένα κοπιαστικό 8ωρο θα έβρισκε στη τσέπη της ένα λαχταριστό πενηντάρικο.
'Μαμάκα γιατί είναι τόσο όμορφο και πλούσιο το φαγητό σήμερα;'
'Γιατί υπάρχουν ομοφυλόφιλοι γιόκα μου! Ομοφυλόφιλοι'.
Όλοι θα αγκαλιάζονταν χαρούμενοι γύρω από το τζάκι ενώ το μικρό τυφλό κοριτσάκι θα φώναζε:
'Βρήκα το φώς μου!Μητέρα σε βλέπω!'
'Θαύμα! Θαύμα! Γιάτρεψαν το κοριτσάκι μου οι κουνιστοί!' (Εντάξει, το έχεσα.)

Επειδή πενηντάρικα δε μου περισσέυουν, βγήκα προς αναζήτησιν χρημάτων. Τελικά ήμουν πολύ τυχερός γιατί από το πουθενά προέκυψε κάτι πολύ καλό. Με διάλεξαν ανάμεσα σε πολλούς υποψήφιους για τη πειραματική εφαρμογή μιας επαναστατικής φαρμακευτικής θεραπείας, η οποία υποσχόταν να δώσει τέλος στη νυχτερινή ενούρηση που ταλαιπωρεί εκκατομμύρια έλληνες κάθε βράδυ αναγκάζοντάς τους να αφήσουν το ζεστό τους κρεββατάκι για να κάνουν την ανάγκη τους. Μου έδωσαν 350 ευρώ προκαταβολή και μου ζήτησαν να επικοινωνώ συνέχεια μαζί τους για να τους αναφέρω τυχόν παρενέργειες.

Μπήκα στο μετρό από τη πρώτη πόρτα, εκεί που μαζεύει το περισσότερο κόσμο, και περίμενα τους πρώτους τυχερούς νικητές. Όταν φτάσαμε στο Πανεπιστήμιο και είχε αρκετό μπουλούκι έβαλα ένα 50ρικο στη τσέπη ενός νεαρού που ήταν πιο κοντά μου και απομακρύνθηκα ευτυχισμένος. Επειδή όμως η περιέργεια με έτρωγε, αποφάσισα να τον ακολουθήσω για να δω τι θα γινόταν στη συνέχεια. Κατεβήκαμε Σύνταγμα και περνώντας απέναντι έκανε μια στάση στα Έβερεστ. Εγώ τον πλησίασα και διαπίστωσα πως στο σακίδιό του υπήρχε μια κονκάρδα με το ουράνιο τόξο. Ωραία. Πώς τα παίρνουμε πίσω τώρα; Μόλις έβαλε το χέρι στη τσέπη του να πληρώσει για το σάντουιτς πετάχτηκα μπροστά του. 'Συγγνώμη αυτό είναι δικό μου!' Ο νεαρός έβγαλε το πενηντάρικο, διάβασε το σημείωμα και μου είπε εκνευρισμένος ΄Συγγνώμη φίλε, δεν εκδίδομαι.΄
Ά, δε πειράζει! Καλημέρα σας.'

Η επόμενη προσπάθεια δε μπορώ να πω πως πήγε καλύτερα. Η γλυκύτατη κυριούλα που ήταν δίπλα μου στο λεωφορείο ήταν τελικά αλβανή και δεν καταλαβαίνε γρι ελληνικά, ούτε και όταν με έντονες κινήσεις (σπάσιμο των καρπών και τραγουδώντας αποσπάσματα από το Dreamgirls) προσπαθούσα να της εξηγήσω πως τα λεφτά της τα δίνω ως αδερφή. Απογοητευμένος αποφάσισα να πάρω τα υπόλοιπα 50ρικα και να τα κρεμάσω καπου να τα παίρνει ο κόσμος μόνος του για να γίνει και λίγο σούσουρο. Έτσι όταν ο ειδικός φρουρός κοίταζε αλλού τα κρέμασα στο σκούφο του αριστερού τσολιά στο μνημείο του αγνώστου στρατιώτη.
Άν είσαι κι εσύ γκέι ανοιγόκλεισε το δεξί σου μάτι, κι εγώ θα καταλάβω΄ του ψιθύρησα αλλά εκείνος μάλλον ντρεπόταν και έμενε ακίνητος.
'Δε πειράζει' του είπα, 'κι εμένα με πήρε πολύ καιρό να το παραδεχτώ', ενώ με το τσιμπιδάκι μου του αφαίρεσα 2 τριχούλες που είχαν φυτρώσει ανάμεσα στα φρύδια του.

Όταν γύρισα σπίτι ήμουν πτώμα και για κάποιο λόγο ζαλιζόμουν. Όταν άνοιγα τα μάτια μου έβλεπα μόνο χρωματιστές κουκκίδες, σα να κοίταζα τον ήλιο επί ώρες, άκουγα ένα συνεχόμενο, εκκωφαντικό 'ΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ', ενώ στο δεξί μου πόδι, εκεί που παλιότερα ήταν το μικρό μου δαχτυλάκι, είχε αρχίσει να φυτρώνει κάτι που θύμιζε έντονα ματζουράνα.

Χαλάλι όμως! Νυν υπέρ πάντων ο αγών! Πολεμήστε κι εσείς αδέρφια! Πολεμήστε για το δίκιο μας! Πολεμήστε!

(Next time: Αν οι φιλόσοφοι ήταν ποδοσφαιριστές.)
revqueer@yahoo.com

Norman's Christmas

Αν και είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου να μη κάνω οποιοδήποτε αφιέρωμα στις επερχόμενες γιορτές καθότι δε μου αρέσει να ασχολούμαι με οτιδήποτε επίκαιρο στο συγκεκριμένο blog, αποφάσισα για τα φετινά Χριστούγεννα, να κάνω μια εξαίρεση. Έτσι επέλεξα να σας παρουσιάσω το έργο ενός αμερικανού ζωγράφου ο οποίος φημίζεται για το γεγονός πως τα έργα του προκαλούν αυτό το fuzzy feeling που τόσο ταιριάζει σ' αυτές τις γιορτινές μέρες. Ο Norman Rockwell (1894-1978) αρεσκόταν στο να φτιάχνει έργα που εξυμνούν την οικογενειακή ζωή, κυρίως όπως αυτή εκφραζόταν στην Αμερική των '50ς. Εδώ είναι έντονα αισθητοί οι παραδοσιακοί οικογενειακοί ρόλοι (εργαζόμενος μπαμπάς, νοικοκυρά μαμά, αξιολάτρευτα παιδάκια), αλλά δε λείπουν και οι αναφορές σε άλλες παραδοσιακές αμερικανικές αξίες.
Σας παραθέτω μερικά από τα γνωστότερα έργα του. (Επειδή δεν έβρισκα τους γνήσιους τίτλους, αναγκάστηκα να αυτοσχεδιάσω, όπως και για τις ημερομηνίες και τις υπόλοιπες πληροφορίες.)
'Honey, I poisoned the turkey.' 1957 Λάδι σε καμβά.


'Is that your palouki, or are you just happy to see us?' 1939 Μουρουνέλαιο σε μουσαμά.


'I wish I knew how to quit you.' 1956 Μαρκαδοράκι σε χαρτί που τυλίγουν γύρους.
'Lil' Jimmy and the paedophiles.' 1654 Τατουάζ σε ποπό πόρνης.

'Revqueer age 5' 1989 Ξυλομπογιά σε σιδερόβεργα.
'I thought you were a dentist!' 1895 Maalox σε σπιρτόκουτο.

(Next time: Πολεμήστε!)

revqueer@yahoo.com

I Love This Woman!!!

Αυτή λεσβία, εγώ γκέι. Πειράζει που την έχω ερωτευτεί;

(Εδώ μιλάει για τις περιπέτειές της δοκιμάζοντας ρούχα σε μαγαζί.)

(Next time: Norman's Christmas)
revqueer@yahoo.com

Αδερφές του κόσμου ενωθείτε!

Από μικρό παιδί είχα έφεση στο γράψιμο. Οι γονείς μου πολλές φορές μου έχουν πει πως από την ηλικία των επτά ετών κυκλοφορούσα πάντα με ένα μολυβάκι στο χέρι σημειώνοντας ό,τι έβλεπα και μου έκανε εντύπωση, σε ένα μικρό μπλε σημειωματάριο που μου είχε δωρίσει η θεία μου. Με το πέρασμα του χρόνου αυτό το παιδικό χόμπι, αντί να κοπάσει, μετατράπηκε σε εμμονή, οδηγώντας με στην απόφαση να γίνω συγγραφέας ή τουλάχιστον να κάνω μια προσπάθεια. Δε το έχω αναφέρει σ' αυτό το blog ποτέ, αλλά ο αγαπητός σας Revqueer τυχαίνει να έχει γράψει τρία βιβλία που έχουν εκδοθεί. Είχα σκοπό να μη τα αναφέρω, αλλά επειδή βρίσκομαι σε περίοδο έντονης οικονομικής στενότητας θα χρησιμοποιήσω το συγκεκριμένο βήμα να τα προωθήσω.

Το πρώτο μου βιβλίο είναι μια αναλυτική επιστημονική μελέτη που έκανα όταν επισκεφθήκαμε με την οικογένειά μου τη Ζάκυνθο το 2001. Με το τίτλο 'Κλειτοριδικός οργασμός στη Καρέτα-Καρέτα: Μύθος ή Πραγματικότητα;' (εκδόσεις Ουροδόχος Κύστη), έκανα μια αναλυτική περιγραφή του τρόπου αναπαραγωγής της συγκεκριμένης χελώνας. Το βιβλίο περιείχε επίσης πολλές φωτογραφίες της οικογένειάς μου από τη συγκεκριμένη εκδρομή, ακόμα και στο εξώφυλλο όπου είμαστε όλοι μαζί σε μια από τις όμορφες ταβέρνες του νησιού τρώγωντας ντολμαδάκια. Το βιβλίο έκανε πάταγο στην επιστημονική κοινότητα αναγκάζοντας τον επίκουρο καθηγητή Ζωολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών να δηλώσει δημοσίως 'Αμφιβάλλω αν ο νεαρός κύριος γνωρίζει τι είναι κλειτορίδα'.

Για το δεύτερο βιβλίο μου, το ντεμπούτο μου στο χώρο του μυθιστορήματος, αποφάσισα να γράψω κάτι που θα είχε επιτυχία για να γίνω γνωστός στο συγγραφικό χώρο. Έτσι έγραψα ένα αστυνομικό μυθιστόρημα γεμάτο ίντριγκες, ανατροπές και καταραμένους χαρακτήρες. Το ονόμασα 'Τελικά τη σκότωσε ο άντρας της' (εκδόσεις Νεφρική Ανεπάρκεια) και η υπόθεση αφορά μια πλούσια κοσμοπολίτισσα που βρίσκεται δολοφονημένη στο κότερό της που πλέει ακυβέρνητο στο Αιγαίο. Υπήρξε έντονο ενδιαφέρον από το αναγνωστικό κοινό, το οποίο όμως φάνηκε να ξενερώνει όταν στο τέλος του βιβλίου ερχόταν η μεγάλη αποκάλυψη πως ο φονιάς ήταν ο σύζυγος της δολοφονημένης γυναίκας. Η βιβλιοκριτική που έκαναν τα Νέα υπό το τίτλο 'Καλά, είναι μαλάκας;' έκανε τελικά μεγάλη ζημιά στις περαιτέρω πωλήσεις του βιβλίου.

Αν και απογοητεύτηκα, ξεκίνησα το 2004 τη συγγραφή του πιο φιλόδοξου βιβλίου μου, ένα πειραματικό κωμειδύλλιο, με το οποίο σκόπευα να αναλύσω τη ματαιότητα της ύπαρξής μας και την αδυναμία ορισμένων ανθρώπων να προφέρουν σωστά το γράμμα 'Σ', θέματα τα οποία με απασχολούσαν έντονα εκείνη τη περίοδο. Αποφάσισα να μείνω μακριά από συμβατικές πλοκές και επέλεξα ένα κάπως ανορθόδοξο τρόπο συγγραφής. Άνοιγα τυχαία το λεξικό και έγραφα τη τρίτη λέξη της πρώτης στήλης δεξιά. Για παράδειγμα το βιβλίο ξεκίναγε με τη πρόταση 'Καταναλώνω αμφοτεροβαρής ωορρηξία επισφραγίζω ανακατανομή.' Μόλις ολοκλήρωσα το έργο με μέγεθος τρεις τόμους, το έστειλα σε διάφορους εκδοτικούς οίκους οι οποίοι δίσταζαν να το τυπώσουν εξαιτίας της εμπορικής αποτυχίας του προηγούμενου βιβλίου. Τελικά εκδόθηκε υπό το τίτλο 'Σκουριασμένα Αβοκάντο' (εκδόσεις Αλ Χαλ Μοχάμεντ) στην Υεμένη μεταφρασμένο στη τοπική γλώσσα. Δυστυχώς δε μπορώ να επισκεφθώ τη συγκεκριμένη χώρα να συναντήσω τους αναγνώστες μου, καθώς εκκρεμεί ένταλμα σύλληψής μου από την αστυνομία της Υεμένης καθώς θεωρούμαι υπεύθυνος για την αυτοκτονία 2 αναγνωστών του βιβλίου οι οποίοι φαίνεται να ενοχλήθηκαν ιδιαιτέρως από το Κεφάλαιο 30 (120 σελίδες) που πάει κάπως έτσι
και και και και και και και και και και και και και και και και και και και και και και και και..
αν κι εγώ πιστεύω πως φταίει η μετάφραση.

Τώρα βρίσκομαι στη συγγραφή νέου βιβλίου με το τίτλο 'Αδερφές του κόσμου ενωθείτε!', ένα μυθιστόρημα στο οποίο όλοι οι ομοφυλόφιλοι της Ελλάδας ενώνονται μεταξύ τους με ένα σχοινί που δένουν γύρω τους, και σα μια ενιαία μάζα περπατούν στους δρόμους της Αθήνας.
(Εκδότες που ενδιαφέρονται παρακαλούνται να επικοινωνήσουν μαζί μου στο γνωστό e-mail).


Υ.Γ. Πατήστε Εδώ.
Δε το είχα πάρει είδηση και το είδα στο Πάυλο.
Εγώ δε θα μπορέσω να πάω, όσοι τα καταφέρετε να γράψετε εντυπώσεις.
ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ!!!!!


(Next time: I love this woman!)
revqueer@yahoo.com

Σεξυ ορ νοτ;

Παρακαλώ μετρήστε πόσες φορές λέει I'm not Gay. Έτσι που το αρνείσαι, τι συμπεράσματα θες να βγάλουμε παλικάρι μου; Παρεμπιπτόντως, αυτός σας αρέσει; Ένα περίεργο πράγμα, αλλά αυτό το χαζοαμερικανικό που έχει πάνω του μου βγάζει κάτι!



Δείτε το μέχρι το τέλος. Αυτός τι λέτε, είναι;

Anyway, σήμερα έμαθα πως τα επόμενα 2 σαββατοκύριακα θα δουλεύω νυχθημερόν! :-(

Και μιας και σας βρήκα πρόχειρους, για μια άτυπη έρευνα που κάνω, πόσοι από τους gay αναγνώστες είστε out στους γονείς σας; Αν θα μπορούσατε, πείτε μας σύντομα πώς έγινε, πώς πήγε κτλ.

Thanx!

(Next time: Αδερφές του κόσμου ενωθείτε!)
revqueer@yahoo.com

Έχω απόψε ραντεβού!

Φίλοι μπλόγκερς. Ξέρετε τι φταίει και πάνε κατά διαόλου όλες οι σχέσεις στις μέρες μας; Κοπιάστε να σας πω. Φταίει το πρώτο ραντεβού. Ναι καλά διαβάσατε, το πρώτο ραντεβού. Και εξηγούμαι:

Μόλις κανονίσεις να βγεις με κάποιον για πρώτη φορά, αμέσως κατακλύζεσαι από το άγχος να του γίνεις αρεστός. Ξεκινάς να στολίζεσαι, να φτιασιδώνεσαι, κάνεις άπειρες πρόβες μπροστά στο καθρέφτη για το πώς θα σταθείς, θα χαμογελάσεις κτλ, τα πάντα για να σε λατρέψει ο άλλος ο οποίος, μη γελιέστε , κάνει τα ίδια. Στο ραντεβού φυσικά είσαι οτιδήποτε εκτός από yourself, δίνοντας μια εικόνα του εαυτού σου όπως θα 'θελες να είναι. Έτσι, ο άλλος ερωτεύεται ένα πρόσωπο που δεν είναι αληθινό, με αποτέλεσμα όταν σε μάθει καλύτερα με τις ατέλειες, τις εμμονές, τα νεύρα και τη καθημερινή σου γκαρνταρόμπα να θέλει να τη κάνει σούμπιτος. Ξέρετε πώς θα σιγουρευτείτε πως ο άλλος ενδιαφέρεται ειλικρινώς για σας; Αν κάνετε ό,τι περνάει από το χέρι σας να είστε πολύ, μα πολύ, χειρότεροι από το κανονικό. Αν ενδιαφερθεί για σας, σημαίνει πως, ίσως, υπάρχει μέλλον.

Επειδή σιχαίνομαι να μιλάω θεωρητικά αποφάσισα να βάλω σε πράξη την άποψη αυτή και να αναφέρω αποκλειστικά εδώ σε εσάς τα αποτελέσματα. Μπήκα λοιπόν στο gaydar, έψαξα profile και βρήκα τα πειραματόζωα.

1) Κώστας: Εικοσάρης φοιτητής με τον οποίο αποφασίσαμε να βγούμε για φαγητό στο κέντρο και ό,τι προκύψει.
Το δείπνο πήγαινε πάρα πολύ καλά, η κουβέντα κυλούσε αβίαστα μέχρι που ο Κωστάκης άρχισε να μου μιλάει για τη γάτα του που πέθανε πριν λίγες μέρες. Εγώ διακόπτοντάς τον, του έριξα ένα γερό χαστούκι φωνάζοντας 'Είσαι αλήτης, είσαι αλήτης ΑΑΑΑΑΑΑΑΑ', ενώ του πέταγα στο πρόσωπο χούφτες πουρέ. Σηκώθηκα από το τραπέζι και βγήκα έξω με λυγμούς προσπαθώντας να τραβήξω όσο περισσότερο τη προσοχή του κόσμου. Μετά από κάνα πεντάλεπτο βγήκε και ο Κώστας με σηκωμένο το γιακά του παλτό του για να κρύψει το πεντακάθαρο αποτύπωμα της παλάμης μου που μόλις είχε αρχίσει να εμφανίζεται. Έγινε μπουχός.

Ο Κώστας απέτυχε γιατί: Σε μια σοβαρή σχέση ο ένας πρέπει να ανέχεται τον άλλο όταν βρίσκεται σε δύσκολη ψυχολογική φάση που τον οδηγεί στη βία.

2) Αντώνης: 27 ετών στέλεχος επιχειρήσεων συνάντηση σε Starbucks για καφέ.
Ο Αντώνης ήταν πολύ cool άτομο, πολύ μάγκας και τελείως straight looking. Όταν σηκώθηκε να πάει τουαλέτα τον περίμενα, και όταν με την άκρη του ματιού μου είδα πως επιστρέφει άρχισα δήθεν να ψάχνω το χαρτοφύλακά του. 'Δεν έχει πορνοπεριοδικά!' μου είπε γελώντας και κάθισε σα να μην συνέβη τίποτα. 'Is he the one?' σκέφτηκα. Μετά το καφέ πήγαμε βολτούλα και ενώ ήμασταν στη πλατεία Συντάγματος περίπου στο συντριβάνι, παρατήρησα πως δε φορούσε ζώνη. Test 2. Με μια αστραπιαία κίνηση άρπαξα το παντελόνι και το μποξεράκι του και τον ξεγύμνωσα από τη μέση και κάτω. 'Είσαι μαλάκας; Είσαι μαλάκας;;;' μου φώναζε ενώ το κατακόκκινο πρόσωπό του ερχόταν σε έντονη αντίθεση με το λευκό του ποπουδάκι. Εγώ σαν αίλουρος πήδηξα στον αέρα και ουρλιάζοντας 'ΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΓΙΑΑΑΑΑΑΑΑ' του έδωσα μια κλωτσιά στο στέρνο που τον έστειλε φαρδύ πλατύ μέσα στο συντριβάνι.

Ο Αντώνης απέτυχε γιατί: Ενώ δε θα είχε πρόβλημα στη σχέση μας να είμαι ζηλόφθων, αδιάκριτος και να του κοιτάω τα πράγματα, δε θα μπορέσουμε ποτέ να τα βρούμε γιατί δεν έχει χιούμορ.

3) Τάκης: 30 ετών ιδιωτικός υπάλληλος.
Με το Τάκη κάναμε ένα chat ενώ ήταν στη δουλειά και κανονίσαμε να περάσω από το σπίτι του το βράδυ για περαιτέρω γνωριμία. Εγώ πήγα 5 ώρες νωρίτερα από τη συμφωνημένη, και επειδή ήταν ακόμα στη δουλειά αναγκάστηκα να παραβιάσω τη πόρτα. Το δωμάτιό του πραγματικά υπέροχο! Όταν τον άκουσα να επιστρέφει κρύφτηκα γρήγορα στη ντουλάπα (inthe closet, get it? Get it? XAXAXAXAXA) και μόλις μπήκε στο δωμάτιο πετάχτηκα έξω φωνάζοντας 'Μπου!!!!'. Όπως περίμενα χέστηκε πάνω του αλλά ακόμα και αφού εξήγησα ποιος είμαι, ήταν πολύ αγενής και μου έλεγε πως δεν έχω κανένα δικαίωμα να κατεβάζω τσόντες στον υπολογιστή του και να βάλω τα φαγητά πίσω στο ψυγείο όπως τα βρήκα πριν φύγω μια και καλή.

Ο Τάκης απέτυχε γιατί: Οι εκπλήξεις είναι το πιο ζωογόνο πράγμα σε μια σχέση. Του Τάκη εμφανώς δε του αρέσουν.

Εγώ έμαθα πολλά από αυτές τις εμπειρίες (που αποδεικνύουν πλήρως τις θέσεις μου) αλλά δε θα το βάλω κάτω. Συνεχίζω τα πρώτα ραντεβού μέχρι να βρεθεί ο Mr Right.

(Next time: Sexy or not?)
revqueer@yahoo.com

Ένας φίλος ήρθε απόψε απ' τα παλιά...

Βρίσκομαι σε ταραχή. Έχω να κοιμηθώ μέρες. Στο παλιό κασετόφωνο παίζει ξανά και ξανά 'Τα τρένα που φύγαν, αγάπες μου πήρανε'. Τρώω σα βόδι. Τι πρέπει να κάνω; Να αρχίσω τα τηλέφωνα στους παλιούς συμμαθητές από το δημοτικό; Να πάρω σβάρνα όλες τις πορείες;

Πως έφτασα ως εδώ; Στη λεπτή γραμμή που χωρίζει τη λογική από τη παράνοια;

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

17/11/2007 πήγα στη πρώτη μου πορεία ever. Μαζί με παρέα ξεκινήσαμε από Σταδίου με κατεύθυνση την αμερικανική πρεσβεία κι εγώ γεμάτος ενθουσιασμό που έκανα κάτι σημαντικό στη ζωή μου, παρακολουθούσα με θαυμασμό τα αριστερόπαιδα στο φυσικό τους χώρο. Κατά τη ταπεινή μου άποψη είναι τα πιο όμορφα πλάσματα στο κόσμο.

Όπως μάθατε, στη πορεία δεν άνοιξε μύτη, όλα καλά και ειρηνικά! Αφού τελειώσαμε και αποχαιρέτησα τη παρέα, άρχισα να προχωράω προς το μετρό των Αμπελοκήπων για να επιστρέψω σπίτι καθ' ότι η μπλε γραμμή ήταν κλειστή από Σύνταγμα έως το Μέγαρο Μουσικής. Στο σημείο εκείνο ακούω κάποιον να φωνάζει το όνομα μου. Γυρίζω και βλέπω ένα μακρυμάλλικο λεβεντόπαιδο που εξέφραζε πλήρως την εικόνα που έχω στο μυαλό μου για το τέλειο άντρα να με κοιτάζει. Καθ' ότι το όνομα μου δεν είναι κι από τα σπάνια και θεωρώντας πως τέτοια παλικάρια φωνάζουν το όνομά μου μόνο στον ύπνο μου, συνέχισα να προχωρώ. Με ξαναφώναξε. 'Δε με θυμάσαι, ε;'. Τον κοίταξα και όντως δε μπορώ να πω πως μου θύμιζε τίποτα. Αφού μου εξήγησε πως είχε περάσει από το δημοτικό μου για λίγους μήνες στη πέμπτη δημοτικού εγώ ξεκίνησα τα 'ΑΑΑΑΑΑΑΑ ναι ρε! Τώρα σε θυμήθηκα!' και αφού μου είπε πως κατευθύνεται κι αυτός στο μετρό ξεκινήσαμε μαζί.

Πόση ώρα θες να πας με τα πόδια από Μέγαρο Μουσικής μέχρι το μετρό Αμπελοκήπων; Δέκα λεπτά; Λιγότερο; Αν σου πω πως ήταν το καλύτερο δεκάλεπτο της ζωής μου; Πως ο παλιός συμμαθητής γέλασε τρεις φορές με σχόλια που έκανα; Τρεις! Πως για όλο το δεκάλεπτο δεν έκανα ούτε ένα σαρδάμ; Δε πέταξα ούτε μια μαλακία; Τότε άρχισε να με βασανίζει η γνωστή απορία. Είναι ή δεν είναι; Δε μπορούσα να καταλάβω.

'Πού κατεβαίνεις;' ρώτησα. 'Κεραμεικό' μου λέει. 'Έχω αφήσει το μηχανάκι εκεί. Γενικά περνάω πού και πού από Γκάζι.'

Όπα. Στοπ. Γουέιτ ε μίνιτ πλιζ. Σταθείτε συμπεθέροι να χέσει η νύφη. Προσπαθεί να μου πει κάτι;

Φτάνοντας στο μετρό, ενώ έβγαζε εισιτήριο, άρχισε ο πανικός να με κυριεύει. Είναι δυνατόν να πηγαίνουν όλα τόσο καλά; Μήπως έχω κανά μαρουλόφυλλο ανάμεσα στα δόντια μου και γελοιοποιούμαι; Μήπως ο θεός που έχω δίπλα μου συμμετέχει σε νέα εκπομπή του Μικρούτσικου που στέλνει γκόμενους να αποπλανούν ανυποψίαστους κρυφούς μέχρι που, ενώ σου δίνει το πρώτο του φιλί, μπαίνει μέσα με κάμερες ο Αντρέας κι η Βροχοπούλου με τους γονείς σου για να σε ξεφτιλίσει;

Στις αποβάθρες γινόταν χαμός. Μιλάμε για πολύ κόσμο, κοτσίδες και αξύριστα μάγουλα. 'Θες να σε πετάξω πουθενά με τη μηχανή;' λέει. Νιώθω πως λιγοθυμώ. Φτάνει το μετρό. Γινόταν ο απίστευτος πανικός. Σπρωξίματα και αταξία. Αυτός καταφέρνει να μπει, μπαίνουν και άλλα δύο άτομα μπροστά του. Χώρος για μένα δύσκολα υπήρχε, προσπάθησα να στριμωχτώ αλλά ο μισός ποπός εξείχε. 'Ας κατέβουμε' μου λέει. Βγαίνω, και μόλις πάει να προσπαθήσει κι εκείνος να βγει ακούγεται το σφύριγμα, οι πόρτες του μετρό κλείνουν και ο συρμός ξεκινά.

(Next time: Sexy or not?)
revqueer@yahoo.com

I HAVE a Life!

Το σαββατοκύριακο που μας πέρασε ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία να ασχοληθώ με εκείνες τις δραστηριότητες που γεμίζουν τη μέρα μου, με ενδυναμώνουν πνευματικά και μου μαθαίνουν τόσα πολλά καινούρια πράγματα. Αλήθεια, πώς μπορούν και ζουν οι άνθρωποι χωρίς τέτοιου είδους δραστηριότητες; Πώς να ακονισθεί το μυαλό τους όταν περνάνε το Σαββατοκύριακό τους πίνοντας καφέδες, αλκοόλ και κάνοντας και λίγο σεξ πού και πού; Γι' αυτό ακούς συνέχεια νέους ανθρώπους να παραπονιούνται πως όλα τους φαίνονται βαρετά. Δεν έχουν τι να κάνουν!

Ξύπνησα το Σάββατο κατά τις 11. Τέλεια! Μια καινούρια μέρα ξεκινά γεμάτη ελπίδα, χαρά και ευκαιρίες. Είμαι ζωντανός! Είμαι καλά! 'Σ' αγαπάω ζωή!' φώναξα από το μπαλκόνι εισπράττοντας μερικά χλευαστικά σχόλια από τους γειτόνους και ένα άδειο κουβά που προσγειώθηκε άτσαλα λίγο πιο πάνω από το δεξί μου φρύδι.


Ας αρχίσουν οι δραστηριότητες!



Αρχικά, αποφάσισα να ακούσω όλους τους ξενόγλωσσους δίσκους μου και να μετρήσω πόσες φορές ακούγεται η λέξη 'me'. Ποιος θα το πίστευε πως είναι μόλις 1069; Αργότερα καταπιάστηκα με το μεγάλο έργο που έχω ξεκινήσει μήνες τώρα, τη χειρόγραφη αντιγραφή του τηλεφωνικού καταλόγου Ελλάδας του ΟΤΕ. Αισίως βρίσκομαι στο Κ! Το ακούτε αυτό όσοι βιαστήκατε να με αμφισβητήσετε; Μόλις τελειώσω και την επαλήθευση του καταλόγου, γιατί άνθρωπος είμαι, μπορεί να μου έχει ξεφύγει κάποιο λάθος, θα έχω δημιουργήσει ένα λογοτεχνικό κείμενο που όμοιό του δεν υπάρχει στο κόσμο!


Για το βράδυ του Σαββάτου αποφάσισα να κάνω κάτι πιο χαλαρωτικό, μια από τις αγαπημένες μου ασχολίες, να γράψω απειλητικά γράμματα χρησιμοποιώντας αποκόμματα περιοδικών για να μην αναγνωρίζεται ο γραφικός μου χαρακτήρας, τα οποία τη Δευτέρα θα τα αποστείλω ταχυδρομικώς στον εαυτό μου.


Το πρωινό της Κυριακής είναι αφιερωμένο στην ανάγνωση των κυριακάτικων εφημερίδων, τις οποίες αντιγράφω πρώτα σε ανάποδη γραφή για να μπορώ να τις διαβάσω κρατώντας τες μπροστά από καθρέφτη. Μου αρέσει επίσης λίγο πριν το μεσημεριανό φαγητό να κάνω μακροσκελείς συζητήσεις με τον εαυτό μου, ένα από τα πιο ενδιαφέροντα άτομα που ξέρω. Συζητάμε τα πάντα, πολιτική, σχέσεις, βιβλία, δεν υπάρχει τίποτα που να μη ξέρω, αν και δεν είναι σπάνιο να διαφωνούμε. Μια φορά μετά από καυγά κάναμε μήνες να μιλήσουμε.


Το απόγευμα και βράδυ της Κυριακής είναι αφιερωμένο στη τέχνη του Θεάτρου. Στους τέσσερις τοίχους του δωματίου μου ανεβάζω εξαιρετικές θεατρικές παραστάσεις αναλαμβάνοντας όλους τους ρόλους. Αυτή τη Κυριακή, ανέβασα Άμλετ και η αλήθεια είναι πως αν και είχα πολύ άγχος μέχρι να ξεκινήσει η παράσταση, τα πήγα πολύ καλά και η συγκίνηση ήταν έκδηλη στο δωμάτιο σε κάθε χτύπημα της μοίρας που συναντούσε στο διάβα του ο νεαρός πρίγκιπας από τη Δανία.

Κατά τα μεσάνυχτα, αποκαμωμένος αλλά γεμάτος από νέες εμπειρίες παρέδωσα το αλαβάστρινο κορμί μου στο Μορφέα περιμένοντας την αρχή μιας καινούριας εβδομάδας.


Εσείς πώς τα περάσατε το σαββατοκύριακο;

(Next time: Ένας φίλος ήρθε απόψε απ' τα παλιά...)

revqueer@yahoo.com

Why I Failed My Driving Test

(Next time: I HAVE a Life!)

revqueer@yahoo.com

Revqueer Αντιστάσου!

Βλέποντας τη νέα ταινία του Άνγκ Λι με το παράξενο τίτλο Lust Caution, άρχισαν να μου έρχονται διάφορες πολύ σημαντικές σκέψεις. Η ηρωίδα μας, μια καθημερινή Κινεζούλα, γίνεται κατάσκοπος στη διάρκεια του Β παγκοσμίου και αναγκάζεται, προκειμένου να καταφέρει να αποσπάσει πολύτιμες πληροφορίες, να γίνει ερωμένη του μισητού εχθρού της ο οποίος απ' ότι τελικά αποδεικνύεται είναι και πολύ kinky στο κρεβάτι, ρίχνοντάς της ένα γερό χέρι ξύλο κατά τη διάρκεια των ερωτικών τους συνευρέσεων και επιλέγοντας στάσεις που εμένα θα με έστελναν στο ΚΑΤ.

Εγώ άραγε τι θα έκανα σε παρόμοια περίπτωση; Πάντα αναρωτιόμουν αν ζούσα στην ελληνική κατοχή, αν θα ήμουν με τους αγωνιστές αντιστασιακούς, ή από το πρώτο λεπτό που θα με έπιανε η πείνα θα φορούσα κουκούλα και θα κατέδιδα αλφαβητικά όσο κόσμο ήξερα. Βέβαια θέλω να ελπίζω πως θα ήμουν μια ηρωική φιγούρα τύπου 'Άρης Βελουχιώτης' απλά με λίγο καλύτερο στυλ και πιο περιποιημένο μούσι. Στα βουνά δε θα είχα πρόβλημα να ζήσω, είμαι πολύ καλόβολο άτομο, αν και πού και πού δε θα με πείραζε ένα μπανάκι με αιθέρια έλαια σε κάποιο βουνίσιο ποταμάκι.

Τι ωραία που θα περνάγαμε με τους συντρόφους! Το πρωί ένα πρόχειρο breakfast, μετά λίγη πρωινή γυμναστική να ξεπιαστούμε, κατά το μεσημεράκι ένα γρήγορο lunch, ένας σύντομος μεσημεριανός ύπνος, το απόγευμα μαζεμένοι γύρω από τη φωτιά με τη κιθάρα να τραγουδάμε αγωνιστικά τραγούδια για τη πατρίδα (Είναι κάτι παιδιά που δε γίνονται άντρες, Έχω ένα μυστικό κτλ.) και το βράδυ στο σκοτάδι, με μόνη πηγή φωτός το ολόγιομο φεγγάρι θα παίζαμε μακριά γαϊδούρα.

Τώρα αν έπρεπε να γίνω εραστής κάποιου υψηλόβαθμου ναζιστή για να μάθω πληροφορίες δε ξέρω αν θα τα κατάφερνα. Αναλόγως το ναζιστή. Αν φερ' ειπείν έμοιαζε με το Σημίτη νομίζω πως η αγάπη μου για τη πατρίδα δε θα μπορούσε να υπερκαλύψει τη ασχήμια του συγκεκριμένου κυρίου (Δάφνη Σημίτη . Μια πραγματική ηρωίδα!).

Αν τώρα έπρεπε να καθίσω σε κάποιον σα τον Gyllenhaal εκεί ναι, για τη πατρίδα θα το έκανα. Φαντάζομαι όπως στη ταινία, θα με ερωτευόταν στο τέλος, κι εγώ θα είχα τύψεις που του κάθομαι, γιατί παράλληλα θα με ψιλογούσταρε και ένας από τους συντρόφους ο οποίος θα ήταν ίδιος ο νεαρός Petrelli από τους Heroes. Φυσικά όλη αυτή η ψυχολογική πίεση θα έθετε σε κίνδυνο τη μυστική αποστολή μου και θα έπρεπε να κάνω πως έχω πονοκέφαλο κάθε φορά που ο Gyllenhaal θα μου ζητούσε και round 3.

O δε Petrelli θα ζήλευε και θα με πίεζε κι αυτός να ενωθούμε σαρκικά ενώ εγώ αγανακτισμένος θα αναφωνούσα 'Τι θέλετε από μένα τέλοσπάντων; Δεν είμαι ένα κομμάτι κρέας. Ένα σκεύος ηδονής. Είμαι ΑΝΘΡΩΠΟΣ! Έχω ΨΥΧΗ!'

Το τέλος βέβαια στο δικό μου σενάριο θα ήταν πιο χαρούμενο από εκείνο της ταινίας. Ο Gyllenhaal θα ήταν τελικά κι αυτός μυστικός πράκτορας και μαζί θα κατατροπώναμε το κατακτητή. Αφού μας έραινε με λέλουδα και παράσημα όλη η Ελλάδα, θα αποφασίζαμε να αποσυρθούμε και να φτιάξουμε ένα σπιτικό σε κάποιο απόμερο χωριουδάκι για να ζήσουμε μια απλή αγροτική ζωή χωρίς καμία επαφή με τον έξω κόσμο, αν εξαιρέσει κανείς τις συχνές επισκέψεις του πρώην συντρόφου Petrelli.

(Next time: Why I failed my driving test)

revqueer@yahoo.com

Keep Your Jesus Off My Penis

Keep Your Jesus Off My Penis
©2004 Eric Schwartz


Keep your Jesus off my penis
Keep your bible off my balls
Keep your prayers out of my ears
And your crosses off my walls
You can keep the virgin mother
And the resurrection too
Keep your Jesus off my penis
I'll keep my penis off of you

Well I'm frickin' sick and tired
Of turning on the news
And seeing the religious right's
Ungodly fight to take our right to choose
When to bear our children
Who to love and how
Education and protection
If we're just practicing for now
So dubya look obey a book
If that's what works for you
But I don't tell you how to pray
So don't tell me how to screw

Keep your Jesus off my penis
Keep your bible off my balls
Keep your prayers out of my ears
And your crosses off my walls
You can keep the virgin mother
And the resurrection too
Keep your Jesus off my penis
I'll keep my penis off of you

So you’re screaming bloody murder
'Bout the taliban regime
For subjugating women
And being too extreme
And basing legislation
On some ancient holy book
Does that sound a bit familiar?
Here's a mirror, have a look

And as for the ten commandments
They need one more at least
Thou shall never cover up
The acts of pervert priests
How'd they let that happen
Unless they just abhor us
Well anyway it adds
Another layer to the chorus

Keep your Jesus off my penis
Keep your bible off my balls
Keep your prayers out of my ears
And your crosses off my walls
You can keep the virgin mother
And the resurrection too
Keep your Jesus off my penis
I'll keep my penis off of you

So you'll execute a person
And protect a single cell
But mercy-kill the terminally ill
And you're goin' straight to hell
I don't know much about
The word of God
Far be it from me
But I can tell you what it ain't
Hypochristianity

I am not anti-Christian
Before you grab a rope
There is beauty in religion
And joy and love and hope
We're all looking for an answer
Some colossal cosmic cause
But who the fuck are you
To turn your views into my laws?
It's just believers in the bible
That would have abortion banned
Anti-choice agnostics?
I could count’em on one hand
And as for killing babies
I have but one retort
If someone raped your daughter George
You'd beg her to abort

And if some young girl from your church
Shows up with child or some infection
‘Cuz you taught her what a horrid sin
It was to use protection
One day you'll face the pearly gates
And whatchu gonna say
When that long-haired Jewish peacenick
Sends your ass the other way sayin’

Keep your Jesus off my penis
Keep your bible off my balls
Keep your prayers out of my ears
And your crosses off my walls
I've had it up to here
With all the biblibile you spew
Keep your Jesus off my penis
(at least that's what I would do)
Keep your Jesus off my penis
I'll keep my penis off of you
That's if'n you want me to

http://www.ericschwartz.com/

Το παραπάνω τραγούδι, για αποφυγή σύγχυσης, δεν έχει ουδεμία σχέση με τον αγαπητό gsus

(Next time: Revqueer Αντιστάσου!)

revqueer@yahoo.com

Εμείς οι intellectuals.

Με το φίλο μου το Ζυλ γνωριζόμαστε περίπου 15 χρόνια. Όταν τον πρωτογνώρισα βέβαια τον έλεγαν Τάκη, αλλά αφού γύρισε από τις σπουδές του στη Γαλλία, έγινε Ζυλ.

Από τα πολλά κοινά που έχουμε με το Ζυλ είναι το γεγονός πως και οι δύο είμαστε μέτριοι σε όλα. Σε μια κοινωνία όμως που η μετριότητα είναι ένα είδος λέπρας, αποφασίσαμε με το Ζυλ ότι εφόσον είμαστε αποτυχημένοι σε σπορ, σχέσεις, παρέες, εμφάνιση κτλ. θα γίνουμε άνθρωποι του πνεύματος, φωστήρες. Βέβαια ούτε κι εκεί τα καταφέραμε ιδιαιτέρως αλλά είναι ο μόνος χώρος που μπορείς άνετα να υποκριθείς πως είσαι κάποιος χωρίς στην ουσία να αξίζεις τίποτα.

Στη τελευταία συνάντηση σε γνωστή κουλτουριάρικη καφετέρια, ο Ζυλ καθυστέρησε 45 λεπτά 'επειδή ήθελα να τελειώσω το Πόλεμος και Ειρηνη'. Έδειξα κατανόηση. 'Τώρα το διαβάζεις; Εγώ το είχα τελειώσει στην έκτη δημοτικού' του ανταπάντησα.

'Α, ναι θυμάμαι. Όταν εγώ ξεκινούσα το Έγκλημα και Τιμωρία'.

Ήρθαν και οι καφέδες και ο Ζυλ έβγαλε το μπερέ του αφήνοντας το ατίθασο λιγδιασμένο μαλλί του ελεύθερο στο χώρο.

'Εσύ τι γίνεσαι μικρέ;' μου λέει. Έκανες τίποτα ενδιαφέρον το τελευταίο διάστημα;'

'Ναι Ζυλ. Ανακάλυψα ένα καινούριο συγκλονιστικό συγγραφέα. Λέγεται Michael Chabon. Απλά φοβερός!'

'Αυτή η προσκόλλησή σου με αμερικάνους συγγραφείς καταντά εξουθενωτική. Όλες μου οι προσπάθειες να σε μυήσω στη γαλλική λογοτεχνία πήγαν χαμένες. Βέβαια τα γαλλικά σου μια ζωή κώλος ήταν.'

Εδώ αρχίζω και τα παίρνω. 'Θεωρώ τη γαλλική λογοτεχνία σαφώς υπερεκτιμημένη. Όλο απιστίες και παράνομοι εραστές.'

Χι, χι του πάτησα το κάλλο!

'Κι ο Καμύ, ο Φλωμπέρ;'

Έριξα ένα σαρκαστικό γέλιο. 'Εγώ το Καμύ δε το θεωρώ Γάλλο.' (Παύση γεμάτη νόημα να πιω μια γουλιά καφέ) 'Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αλγερία. Άντε και ο Σαρτρ καλός ήταν.'

'Καλός; KΑΛΟΣ; Ο άνθρωπος που έθεσε τα θεμέλια του υπαρξισμου;'

'....της πιο ηλίθιας φιλοσοφικής θεωρίας του 20ού αιώνα'

'Είσαι πολύ μικρός να κριτικάρεις εσύ το Σαρτρ.Έσύ που που μεγάλωσες με Στηβεν Κινγκ!'

'Ήμουν μικρός! Είχα ανάγκη την εμπειρία! Δεν ήξερα τι έκανα! Μιλάς εσύ που έχεις διαβάσει τα άπαντα του John Grisham;'

'Αυτό είναι ψέμα και το ξέρεις! Μια θεία μου έφερε το Τhe Τestament δώρο. Τι να κάνω; Να της το πετάξω στα μούτρα;

'Ένας ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ υπηρέτης της Τέχνης θα το έκαιγε φύλλο, φύλλο! Ακούς εκεί Grisham. Τι είμαστε; αγρότες;'

''Oχι. Αγρότες δεν είμαστε', είπε σκεφτικός.

Πάυση.

'Είδες που τελικά Britney έχασε την επιμέλεια των παιδιών της;'

'Ναι, ρε γαμώτο.'

(Next time: Keep Your Jesus Off My Penis)

revqueer@yahoo.com

Λατρεύω...

Λατρεύω:

Ellen Degeneres

Philip Roth

Woody Allen

Madonna

Alan Hollinghurst

Jon Stewart

Δημήτρης Παπαϊωάννου

Πέτρος Τατσόπουλος

Cate Blanchett

erva_cidreira

Margaret Atwood

James Baldwin

Michael Moore

Λάκης Λαζόπουλος

Ζωρζ Σαρρή

Κωνσταντίνος Βήτα

Edward Norton

Monty Python

Ricky Gervais

les_boi

Απεχθάνομαι:

Perez Hilton

George Bush

Άδωνις Γεωργιάδης

Τατιάνα Στεφανίδου

Fred Phelps

Oprah Winfrey

Celine Dion

Παναγιώτης Ψωμιάδης

Silvio Berlousconi

Barbara Streisand

Adam Sandler

Πέτρος Κωστόπουλος

Μητροπολίτης Άνθιμος

David Beckham

Gwyneth Paltrow

50 Cent

Bill O' Reilly

Ann Coulter

Βάνα Μπάρμπα

Paulo Coehlo

(Next time: Εμείς οι intellectuals.)

revqueer@yahoo.com

Από μικρό κι από τρελό...

Όταν πριν από περίπου 4 χρόνια έμαθα πως η θεία μου ήταν έγκυος και περιμέναμε καινούριο ξαδερφάκι ένιωθα για πρώτη φορά σχεδόν ενθουσιασμένος για τη καινούρια προσθήκη στην ήδη πολυπληθέστατη οικογένεια . Για κάποιο ανεξήγητο λόγο δέθηκα πολύ με το συγκεκριμένο αγοράκι και ανέλαβα ευθύς το ρόλο του μεγαλύτερου ξαδέρφου που το κακομαθαίνει. Μαζί με τη θεία διαλέξαμε το καροτσάκι του, ξόδεψα τα πρώτα μου λεφτά ever για να του πάρω παιχνιδάκια και γενικά όποτε περνάω από το σπίτι τους (τουλάχιστον 3 φορές την εβδομάδα) όλο και κάτι του πηγαίνω, γι' αυτό άλλωστε κι εκείνο μου δείχνει μια ιδιαίτερη συμπάθεια.



Στο μέσον του φετινού καλοκαιριού μαζευτήκαμε όλοι οικογενειακώς στο σπίτι, κι όταν λέω όλοι, αναφέρομαι σε όλο το οικογενειακό δέντρο, θείοι, θείες , κουμπάροι, μπατζανάκηδες κτλ, συνολικά γύρω στα 40 άτομα. Παρόντες ήταν και κάποιοι οικογενειακοί φίλοι συμπεριλαμβανομένου και του παπά που με βάφτισε (ναι είναι θεότρελος). Όπως είναι φυσικό τη προσοχή μονοπωλούσε ο μικρός, ο οποίος μόλις είχε αρθρώσει και τις πρώτες του λεξούλες κάνοντας τους υπόλοιπους να κρεμόμαστε από τα χείλη του για μια ατάκα.



Η μητέρα του τότε ξεκίνησε το γνωστό παιχνίδι 'κοιτάξτε τι διάνοια είναι το παιδί μου' . 'Τι είναι η γιαγιά;' 'Όμορφη' απαντούσε το μικρό (καλά, δεν ακουγόταν και τόσο καθαρά, αλλά με λίγη φαντασία το έπιανες), συνέχιζε η θεία 'Τι είναι η ξαδέρφη η Άννα;' 'Όμορφη' απαντούσε πάλι ο μπόμπιρας και ου το καθεξής, μέχρι που κάθε γυναίκα της συντροφιάς μας είχε δεχθεί τους επαίνους του γλυκύτατου ξαδέρφου.



Εκείνη τη στιγμή μια ακατανόητη αυθόρμητη δύναμη (ας την ονομάσουμε διάολος) με έκανε να ρωτήσω' Κι εγώ τι είμαι;' 'Πούστης' απάντησε το μικρό τόσο καθαρά που νόμιζες πως είχε μπει μέσα του το πνεύμα του Χατζηνικολάου.



Η παγωμάρα εξαπλώθηκε με γρήγορους ρυθμούς στο δωμάτιο και μετά το αρχικό σοκ άρχισα να γελάω όπως κάνω κάθε φορά που δε ξέρω τι να πω και θέλω να δείξω πόσο cool άτομο πραγματικά είμαι. Σιγά σιγά το γέλιο εξαπλώθηκε σα ντόμινο και στους συγγενείς μέχρι που όλοι είχαμε διπλωθεί από τα γέλια, οι άλλοι γνήσια γέλια, εγώ κλαίγοντας από μέσα μου γοερά. Όταν ο μικρός είδε πως η ατάκα του είχε σουξέ άρχισε να χτυπά παλαμάκια και να φωνάζει 'Πούστης, πούστης, πούστης, πούστης, πούστης!!!!' ενώ εγώ γελούσα όλο και πιο δυνατά σε σημείο υστερίας για να καλύψω ό,τι μπορέσω, και ως αποτέλεσμα κάθε μου ανάσα ακουγόταν σαν εκείνες που βγάζει ο Βασίλης Καρράς.


Από εκείνη τη στιγμή βέβαια το γλυκό εκείνο αγγελούδι, μετατράπηκε στο απόλυτο σκατόπαιδο, κι ενώ σκεφτόμουν πόσο παρεξηγημένη φιγούρα ήταν τελικά ο Ηρώδης κατάλαβα πως το δόλιο δε φταίει σε τίποτα και σίγουρα ο μαλακοπίτουρας ο πατέρας του κρύβεται πίσω απ' αυτά τα λογάκια. Φταίω τώρα εγώ να τον διολοστείλω όποτε με φωνάζει από το σπίτι να προσέχω το μικρό όταν αυτός πάει να πιει ένα καφέ με τη σύζυγο;



(Next time: Λατρεύω...)



revqueer@yahoo.com

From Page to Screen

Από τις μεγαλύτερες εμμονές μου είναι να διαβάζω βιβλία που θα γυριστούν σε ταινίες. Κάθε χρόνο μαθαίνω ποια ταινία βασισμένη σε βιβλίο είναι σε φάση γυρισμάτων και τρέχω να το αγοράσω. Φέτος έχουμε:

Atonement

Το συγκεκριμένο βιβλίο του Ian McEwan εξελίσσεται σα μια παλιομοδίτικη ιστορία ενός ανεκπλήρωτου έρωτα μέχρι που το συγκλονιστικό και αναπάντεχο φινάλε ανατρέπει όσα μέχρι εκείνη τη στιγμή νομίζαμε. Ελπίζω το τέλος να μην αλλοιωθεί για τις ανάγκες τις ταινίας, αν και στις μέχρι τώρα προβολές στα διάφορα φεστιβάλ έχει πάρει θριαμβευτικές κριτικές.

Persepolis

Βασισμένο στο ομώνυμο κομικ της Marjane Satrapi που εξιστορεί τα προσωπικά της βιώματα στο Ιράν τη πρώτη περίοδο του καθεστώτος Χομεϊνί. Αξεπέραστο όπως και απ'ότι φαίνεται θα είναι η ταινία που κυκλοφορεί στα μέρη μας 8/11.








Kite Runner

Τεράστια επιτυχία του συγγραφέα Khaled Hosseini προσωπικά μου φάνηκε λίγο μελοδραματικό και ειδικά προς το τέλος του βιβλίου κάπως αδιάφορο. Το τρέιλερ πάντως φαίνεται ενδιαφέρον και η ταινία έχει ήδη προκαλέσει συζητήσεις ειδικά στο Αφγανιστάν όπου διαδραματίζεται το μεγαλύτερο μέρος της υπόθεσης, καθώς φαίνεται πως υπάρχουν ανησυχίες για την ασφάλεια των δύο μικρών πρωταγωνιστών. Δε λέω άλλα, όταν δείτε τη ταινία θα καταλάβετε!





No country for old men

Οι αδερφοί Κοέν λάτρψαν όπως φαίνεται το συγκεκριμένο βιβλίο του Cormac McCarthy και απ΄ ότι λέγεται γύρισαν μια από τις καλύτερες ταινίες της καριέρας τους. Μου άρεσε πολύ η ματιά του συγγραφέα στη white trash Αμερική και παρά την έντονη βία, πρόκειται για μια πολύ συγκινητική ιστορία.


Golden compass

Πρώτο μέρος της Τριλογίας 'His Dark Materials' φιλοδοξεί να γίνει ο νέος Άρχοντας των Δαχτυλιδιών'. Η Καθολική εκκλησία έχει ήδη αντιδράσει διότι το βιβλίο κατά ένα τρόπο προωθεί την αθεϊα. Από τη τριλογία το αγαπημένο μου είναι το δεύτερο βιβλίο, αν πάει καλά το πρώτο μέρος θα το δούμε σε λίγα χρονάκια. Υπομονή!






Love in the time of cholera

Το γνωστό αριστούργημα του Marquez μεταφέρεται στο σινεμά με πρωταγωνιστή το Javier Bardem και αν κρίνω από το τρέιλερ το αποτέλεσμα φαίνεται απογοητευτικό. Θα δούμε.





Blindness
Από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει εδώ και πάρα πολύ καιρό! Μαθαίνω τα γυρίσματα μόλις ολοκληρώθηκαν αλλά ακόμα δεν υπάρχει τρέιλερ. Η φωτογραφία στην αρχή του post της υπέροχης Julianne Moore είναι η πρώτη που κυκλοφόρησε.


Dying animal

Ο αγαπημένος μου συγγραφέας Philip Roth γράφει μια αλλόκοτη ιστορία για τον έρωτα ενός καθηγητή πανεπιστημίου με μια πολύ νεότερή του γυναίκα. Ο τίτλος θα είναι 'Elegy" και πρωταγωνιστούν Ben Kingsley και Penelope Cruz.



(Next time: Από μικρό κι από τρελό...)

revqueer@yahoo.com



P.S.: Αύριο κάνω μια πολύ μικρή επεμβασούλα η οποία όμως θα με κρατήσει περίπου μια εβδομάδα μακριά από τη δουλειά! Γιούπιιιιιιιιιιιιιι!!!!

Γίνε ο Έλληνας τζέντλεμαν!

' 'Ο Έλληνας Τζέντλεμαν' του Χρήστου Ζαμπούνη είναι ένας εξαιρετικά εύχρηστος οδηγός που επιτρέπει στο μέσο Έλληνα μισθωτό, μετά από σκληρή μελέτη βέβαια, να ανακηρυχθεί σε αριστοκρατική φιγούρα, σαν κι αυτή του κυρίου που κοσμεί το εξώφυλλο. Το βιβλίο είναι χωρισμένο σε κεφάλαια με τίτλους όπως 'Στο καζίνο', 'Στο σκάφος', 'Στο φουσκωτό' (γιατί αλλιώς συμπεριφέρεσαι στο ένα κι αλλιώς στο άλλο) αποδεικνύοντας πως τζέντλεμαν μπορείς να είσαι σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινότητας. Αν και σε σκάφος εγώ δε προβλέπεται να ανέβω ούτε με σφουγγαρίστρα στο χέρι στο προσεχές χρονικό διάστημα, ξεκίνησα τη μελέτη του εν λόγω πονήματος του Ζαμπούνη και έντρομος ανακάλυψα πως τόσο καιρό που νόμιζα πως είχα τρόπους, ήμουν στην ουσία ένα γουρούνι, ένα τελειωμένο βλαχαδερό, ένας άνθρωπος του Νεάντερταλ, ένας τιποτένιος.

Θα επέτρεπα στον εαυτό μου να ζει σ' αυτή την ημιζωώδη κατάσταση; Όχι φίλοι μου! Έτσι αποφάσισα για μια ακόμα φορά (όπως κάνω μια - δυο φορές την εβδομάδα) να αλλάξω ριζικά τη ζωή μου.

Από τα πρώτα θέματα που με απασχόλησαν είναι το αν θα απαιτώ να με φωνάζουν Sir ή Lord. Το Sir είναι σίγουρα πιο εύηχο, σύντομο και ευκολομνημόνευτο για το μέσο Έλληνα, αλλά όσο να' ναι το Lord ανταποκρίνεται περισσότερο στο νέο προφίλ που επιθυμώ να λανσάρω. Έκατσα μερικές ώρες μπροστά στο καθρέφτη κάνοντας πρόβες 'Why you look wonderful, Sir' 'It's a great honour to meet you my Lord', ναι τελικά νομίζω Lord. Ένας Lord πρέπει βέβαια να ντύνεται και καταλλήλως οπότε ήταν επιβεβλημένη η άμεση επίσκεψη μου σε ανάλογο κατάστημα.

Όταν ανακάλυψα πως τα 30 ευρώ που σκόπευα να διαθέσω δεν αρκούσαν για ένα κοστούμι γνωστού σχεδιαστή, αναγκάστηκα να αποτανθώ στη ράφτρα της γειτονιάς, τη κυρα- Φούλα, που ειδικεύεται στο στένεμα εσωρούχων. Αν και είχε κάθε καλή πρόθεση να με βοηθήσει υπήρχε μια κάποια δυσκολία επικοινωνίας, διότι η κυρα- Φούλα δε μιλάει καλά τα γαλλικά, τη γλώσσα που έχω υιοθετήσει για τις καθημερινές συναλλαγές μου. Δε το έβαλα κάτω όμως και αντιγράφοντας με προσοχή το παπιγιόν του κυρίου στο εξώφυλλο έφτιαξα ένα ολόιδιο από μαύρο χαρτόνι που ( από μακριά τουλάχιστον) πραγματικά ήταν εξαιρετικό.

Αυτό που με εξέπληξε ως τζέντλεμαν ήταν η αβάσταχτη μοναξιά. Είναι τόσο δύσκολο να είσαι ένας πραγματικός κύριος όταν όλοι οι γύρω σου φτύνουν, τρώνε με το στόμα ανοιχτό και κλάνουν ανέμελα χωρίς ίχνος διάκρισης. Πού θα έβρισκα άλλους όμοιους με μένα; Πού συχνάζουν οι αληθινοί τζέντλεμαν;

Έστησα καρτέρι έξω από το κτήμα Νάσιουτζικ. Το τρίτο βράδυ, όπως κοίταζα έξω από το χαρτόκουτο που είχα στήσει για να μου παρέχει μια υποτυπώδη προστασία από τα στοιχεία της φύσης, μια λιμουζίνα έσκασε μύτη. Πηδώντας θάμνους, λιμνούλες και δύο σειρές από ηλεκτροφόρους φράκτες έκανα τη θριαμβευτική μου είσοδο στο κτήμα. Ήταν όλοι εκεί. Πρέσβεις, δικηγόροι, ηθοποιοί, βουλευτές, όλοι αυτοί που τόσα χρόνια θαυμάζω.

'What a gloooooorious evening' είπα με άπταιστη αγγλική προφορά σε έναν ανυποψίαστο κύριο ο οποίος μάλλον ζήλεψε τα γυαλιστερά μοκασίνια μου και φώναξε 5 τραμπούκους σεκιουριτάδες που με πέταξαν φαρδύ πλατύ στο παρακείμενο δρομάκι. Δε πτοήθηκα όμως. Σηκώθηκα περήφανα, ίσιωσα το παπιγιόν και συνέχισα να περπατάω με το κεφάλι ψηλά. Όπως θα έκανε κάθε σωστός τζέντλεμαν.

(Next time: From page to Screen)
revqueer@yahoo.com

Και ο χρόνος περνά...

'Ορισμένα τινά Ελληνικά θήλεα ζητούν να δοθή ψήφος εις τας γυναίκας. Σχετικώς με το ίδιον τούτο θέμα διαπρεπέστατος επιστήμων είχεν άλλοτε αναπτύξη από του βήματος της Βουλής το επιστημονικώς πασίγνωστον, άλλως τε, γεγονός ότι παν θήλυ διατελεί εις ανισόρροπο και έξαλλον πνευματικήν κατάστασιν ωρισμένας ημέρας εκάστου μηνός.Επειδή, εν τούτοις, αι ημέραι αύται, δεν συμπίπτουν ως προς όλα τα θήλεα, είναι αδύνατον να ευρεθεί ημέρα πνευματικής ισορροπίας και ψυχικής γαλήνης όλων των θηλέων, ώστε την ευτυχή εκείνη ημέραν να ορίζωνται αι εκάστοτε εκλογαί. Η γυναικεία συνεπώς ψήφος είναι πράγμα επικίνδυνον, άρα αποκρουστέον.'

(Νέα Ημέρα, 20.3.1928)

Το συγκεκριμένο άρθρο κυκλοφορεί εδώ και καιρό στο διαδίκτυο και εκτός του ότι αποτελεί μνημείο του μόσο μακριά μπορεί να φτάσει η ανθρώπινη μαλακία προκειμένου ο κάθε κομπλεξικός να στερήσει από κάποιον συνάνθρωπό του που δε χωνεύει τα πλέον στοιχειώδη και αυτονόητα δικαιώματα, σίγουρα δείχνει πόσο με το πέρασμα του χρόνου αλλάζει μια κοινωνία τρόπο σκέψης.

Πραγματικά δεν είναι απίστευτο, σχεδόν σουρεαλιστικό το παραπάνω κείμενο; Και αλήθεια τι απ'όλα αυτά που λέμε και κάνουμε σήμερα θα ακούγονται αστεία σε 80 χρόνια και ποίοι θα λέμε πως ήταν μπροστά από την εποχή τους; Παρακαλώ να παρατηρήσετε πως τα λεγόμενα του κυρίου στο άρθρο της 'Νέας Ημέρας' υποστηρίζονται και από 'διαπρεπέστατο επιστήμονα' που μάλιστα μίλησε και στη Βουλή επί του θέματος!!! Άρα μιλάει με στοιχεία!

Αυτά να κοιτάνε όλοι οι 'έξυπνοι' που μιλάνε για κουσούρια, «...αν δεν είσαι και λίγο γκέι, τον πούλο…» και άλλα τέτοια βαθυστόχαστα και πετυχημένα. Βέβαια κανείς δε πρέπει να εξαιρεί τον εαυτό του από το μαγικό κόσμο της μαλακίας, όλοι έχουμε πετάξει τα μαργαριτάρια μας, και ας είμαστε πιο προσεκτικοί όταν το παίζουμε ξερόλες και παντογνώστες.

(Next time: Γίνε κι εσύ ο Έλληνας τζεντλεμαν!)

revqueer@yahoo.com

In Reality

Νέο reality παιχνίδι στην Αμερική με το τίτλο Kid Nation παίρνει σαράντα παιδιά 8-15 ετών από τις οικογένειές τους (ποιοί γονείς τα δίνουν θα 'θελα να 'ξερα) και τα στέλνουν σ'ένα χωριό στη μέση του πουθενά όπου με ελάχιστη επίβλεψη ενηλίκων πρέπει να τα βγάλουν πέρα μόνα τους στήνοντας μια δική τους κοινωνία.
Σε άλλο πετυχημένο reality σούπερ γκόμενος που έχει πια σιχαθεί τα ατέλειωτα one night stand πρέπει να επιλέξει ανάμεσα σε 25 ξελιγωμένες τσούλες ποια θα κάνει ταίρι του. Αυτά στο 'The Bachelor' που παρακαλώ βρίσκεται στην ενδέκατη σεζόν!!!!
Αλήθεια, που φτάνουν τα όρια του αδηφάγου τηλεοπτικού κοινού; Εγώ πάντως παραθέτω τις δικές μου προτάσεις για νέα reality και παρακαλώ στείλτε μου και δικές σας ιδέες. Το πράγμα έχει πολυ χρήμα!

1) Monks
Προτεινόμενος παρουσιαστής: Μητροπολίτης Θεσ/νίκης Άνθιμος.

Η εκπομπή ακολουθεί 5 νέους που επιθυμούν να μονάσουν στο Άγιο Όρος. Ο αγώνας θα είναι δύσκολος αλλά ο νικητής θα υπογράψει συμβόλαιο αποκλειστικής συνεργασίας με μονή της επιλογής του. Κριτές οι ακόλουθοι: Μητροπολίτης Ξεκώλιος, Μητροπολίτης Αυνάνιος, και ο ιερομόναχος Μπαλαμούτιος.
Οι νέοι θα υποβάλλονται σε σκληρές δοκιμασίες για να διαπιστωθεί ο ακέραιος χαρακτήρας τους, κυρίως με τη μορφή πειρασμών. Κατά τη διάρκεια νηστείας θα τους τοποθετούν σε απόσταση χειρός πουράκια Caprice Παπαδοπούλου ενώ οι τρεις κριτές θα ψήνουν κοντοσούβλι παραδίπλα αφήνοντας τις μυρωδιές να κατακλύζουν τους επίδοξους μοναχούς. Παράλληλα αυτοί θα φωνάζουν 'ΜΜΜμμμμ μα είναι θεσπέσιο! Γειά στα χέρια σου πάτερ μου.' Τα βράδια αιθέριες παρουσίες θα προσπαθούν να παραπλανήσουν τους συμμετέχοντες σε κάθε λογής ανείπωτες σεξουαλικές πράξεις και όποιος ενδώσει πάει σπίτι του χωρίς δεύτερη κουβέντα.
Μέσα στο διάστημα τριών μηνών, θα πρέπει οι υποψήφιοι να έχουν τελέσει τουλάχιστον ένα θαύμα (ακόμα και τρικ με τραπουλόχαρτα) ή αν αυτό δε καταστεί εφικτό, να δουν κάποιο όραμα αγίου ή έστω κάποια να διατυπώσουν προφητεία για τα αποτελέσματα του ποδοσφαιρικού αγώνα της Κυριακής.

2) So You Think You're A Fascist
Προτεινόμενος Παρουσιαστής: Κώστας Πλεύρης

20 Εβραίοι απαγάγονται από τη παραγωγή και κλείνονται σε έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο. Νικητής όποιος καταφέρει να ξε- Εβραϊστεί το γρηγορότερο. Μελετούν ευλαβικά το 'Αγών Μου' του Χίτλερ και τους γίνονται συνεχείς μεταγγίσεις για να μειωθεί το εβραϊκό τους αίμα και να αντικατασταθεί με αίμα άλλων εθνοτήτων κατά προτίμηση ελληνικό. Κάθε εβδομάδα υποβάλλονται σε εξονυχιστικά τεστ από το παρουσιαστή για να διαπιστωθεί ποιός τα πάει καλύτερα, ενώ ο πιο πεισματικά Εβραίος κάθε εβδομάδας ακούει από τα χείλη του παρουσιαστή το αποτέλεσμα 'Θα γίνετε σαπούνι. Λυπάμαι πολύ.'

3) Your Highness!
Προτεινόμενος παρουσιαστής: Κορομηλά

Επιλέγονται τυχαία 15 παιδάκια από ορφανοτροφείο και τους ανακοινώνεται πως στη πραγματικότητα είναι πριγκηπόπουλα, γόνοι αριστοκρατικών οικογενειών. Μεταφέρονται για τον επόμενο μήνα σε 15 διαφορετικά παλάτια της Ευρώπης όπου ζουν μέσα στη χλίδα και στα κομφόρ μέχρι το τέλος που το κοινό ψηφίζει το αγαπημένο του ορφανό το οποίο θα στεφθεί βασιλιάς/βασίλισσα κάποιου ξεχασμένου κρατιδίου της Αφρικής. Στα υπόλοιπα θα πουν "Καλέ, πλάκα κάναμε!" και θα τα επιστρέψουν στο ορφανοτροφείο. Επειδή είναι ορφανά δε σημαίνει πως δεν έχουν και αίσθηση του χιούμορ.



(Next Time: Και ο χρόνος περνά...)
revqueer@yahoo.com

Hollinghurst and Me

Η ανακοίνωση δεν άφηνε περιθώρια για αμφιβολίες. Πέμπτη 1/12/2005 ο Αlan Hollinghurst θα ήταν στην Αθήνα σε ξενοδοχείο στη Σοφοκλέους να μιλήσει για το νέο του βιβλίο The Line Of Beauty, βραβευμένο τη προηγούμενη χρονιά με το βραβείο Μπούκερ, και να υπογράψει αντίτυπα. Η χαρά που θα έβλεπα από κοντά ένα είδωλό μου μπορεί μόνο να συγκριθεί με τη χαρά ενός 14χρονου κοριτσιού που μαθαίνει πως θα συναντήσει το Σάκη (όχι ΑΥΤΟΝ, τον άλλο, το τραγουδιστή).

Στα μέχρι τώρα βιβλία του Hollinghurst οι ήρωες είναι πάντα gay και δε λείπουν οι εξαιρετικά γραφικές περιγραφές σεξουαλικών σκηνών, κάτι που σκανδάλισε μεγάλο μέρος του συντηρητικού αγγλικού τύπου με αποκορύφωμα το πρωτοσέλιδο της σκανδαλοθυρικής 'The Sun' που έγραψε το θρυλικό 'Gay Sex Wins Booker'! Αγαπημένο μου βιβλίο του το 'The Folding Star' που κυκλοφορεί στα ελληνικά με τον ανεκδιήγητο τίτλο 'Τα Σκοτεινά Μονοπάτια του Έρωτα' (όχι δεν είναι σειρά του Μανουσάκη) και πραγματικά νομίζω πως πρέπει να τσακιστείτε όλοι να το διαβάσετε πάραυτα.

Επειδή γενικά δε με εμπιστεύομαι σε τέτοιες περιπτώσεις έθεσα στον εαυτό μου εκ των προτέρων ορισμένους κανόνες

1) Σε καμία περίπτωση ενώ υπέγραφε δε θα άρχιζα τις μαλακίες του τύπου "Oh, my God I'm your number 1 fan, you're soooooo talented"

2) Στη περίπτωση που υπήρχε κάποιος ωραίος θαυμαστής του και πιάναμε κουβέντα δε θα άρχιζα να του αναφέρω κουλά βιογραφικά στοιχεία ή να αναλύω με ύφος χιλίων καρδιναλίων το έργο του, τις επιρροές του κτλ.

3) Δε θα ζητούσα από τον Αlan να υπογράψει εκτός από τα βιβλία και το μπούτι μου.

Επίσης σε περίπτωση που με συνέπαιρνε η όλη γνωριμία και ένιωθα πως πρόκειται να παραβώ έναν από τους προαναφερθέντες κανόνες, θα σηκωνόμουν διακριτικά και θα έφευγα.

Από το άγχος μου να είμαι στην ώρα μου, έφτασα στο ξενοδοχείο μία ώρα πριν τη παρουσίαση και μπήκα να καθίσω στη σχεδόν άδεια άιθουσα. Ενώ κάθε φυσιολογικός άνθρωπος θα καθόταν στις μπροστινές σειρές, εγώ για κάποιο λόγο έκατσα στη τέρμα πίσω δεξιά γωνία με ένα σφίξιμο στο στομάχι και άγχος λες και περίμενα την εκτέλεσή μου. Πέρασε σιγά σιγά και η ώρα, μαζεύτηκε κόσμος, μερικές κάμερες και ο Βαλλιανάτος.

Ο Alan ήταν εξαιρετικά εμφανίσιμος και εξαιρετικά Άγγλος. Πολύ ευγενικός, με πολύ χαμηλή φωνή και χωρίς ίχνος έπαρσης, ήταν το ακριβώς αντίθετο της εγχώριας ψωνισμένης ψευδο-intellectual κοινότητας. Μίλησε λίγο ο ίδιος, του πήρε μια μικρή συνέντευξη ο Απόστολος Δοξιάδης και τέλος, μας διάβασε ένα απόσπασμα απο το 'Line of beauty' και μάλιστα ένα εξαιρετικά dirty κομμάτι όπου ο κεντρικός ήρωας το κάνει με έναν μαύρο σε ένα πάρκο στην Αγγλία. Μετά δέχτηκε ερωτήσεις από εμάς (εγώ εννοείται το βούλωσα και άκουγα) όπου βασικά συζητήθηκε το πόσο ανούσιες είναι οι ταμπέλες τύπου 'gay novel' 'gay συγγραφέας' κτλ. Παρών ήταν ο Πάνος Κούτρας (σκηνοθέτης των ταινιών 'Η επίθεση του γιγαντιαίου μουσακά' και 'Αληθινή Ζωή'). Ομολογώ πως λίγο μου την έσπασε με τις ερωτήσεις του και μου φάνηκε πως έπαιρνε τον εαυτό του πολύ στα σοβαρά κάτι που έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τις κουλές -άψογες ταινίες του.

Περιμένοντας υπομονετικά να έρθει η σειρά μου για υπογραφή και ενώ οι παλμοί της καρδιάς μου είχαν φτάσει τους 298 το δευτερόλεπτο, όλο και πλησίαζα το συγγραφέα και πραγματικά θαύμαζα όλο το κόσμο που πέρναγε από μπροστά του και χωρίς να ξεφτιλίζεται έπιανε κουβέντα μαζί του λες και ήταν παλιοί γνωστοί. Όταν έφτασε η σειρά μου του είπα ένα ξερό Hi, του ακούμπησα με έναν ηχηρό γδούπο τα βιβλία στο τραπέζι και στη συνέχεια κοίταζα το πάτωμα (Ούτε ίχνος σκόνης! Πεντακάθαρο!). Πώς ένιωθα; Κάτι μεταξύ αναγούλας και πυρετού και αυτό το συναίσθημα που έχεις όταν νιώθεις το πρόσωπό σου κατακόκκινο και όλοι οι άλλοι το έχουν παρατηρήσει. Αφού υπέγραψε του είπα Thank you, το οποίο μου βγήκε με τα χίλια ζόρια και ακούστηκε περισσότερο σαν 'Θρλγγλ γογωδγ', και σιγά σιγά ξεκίνησα για το σπίτι μου.

http://www.10percent.gr/issues/200502/03.html

(Next time: In reality)


revqueer@yahoo.com

... και μας έμεινε το Γκάζι.

Με αφορμή το συγκεκριμένο post του h0m0sapiens θυμήθηκα κάτι που με είχε ενοχλήσει παλαιότερα πάνω στο γνωστό θέμα 'Είναι το Γκάζι γκέτο ή όχι' και το κατά πόσο οφείλουμε ως gay να ξημεροβραδιαζόμαστε εκεί.

Φαντάζομαι όλοι έχετε ακούσει το ΛYO KAΛOBYPNA . Είναι συγγραφέας, ακτιβιστής και σίγουρα στην Ελλάδα είναι από τα λίγα άτομα που έχουν αφιερωθεί στον αγώνα της ενημέρωσης για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων (βρίσκεται πίσω από το εξαιρετικό 10%) και τη μάχη κατά της άγνοιας που μαστίζει τη χώρα μας όσον αφορά το AIDS.

Συνεργάζεται επίσης με την Athens Voice, στην οποία γράφει περίπου δύο άρθρα το μήνα, (αν και έχω καιρό να δω κάτι δικό του εκεί) τα οποία συνήθως ενημερώνουν για διάφορες εκδηλώσεις gay ενδιαφέροντος, για καινούρια gay bar/εστιατόρια που ανοίγουν στη πόλη και κατά κύριο λόγο στο Γκάζι.

Ας πάμε τώρα στο σημείο που με ενόχλησε. Γράφει στο τεύχος 132 για να δείξει πόσο έχει εξελιχθεί η ελληνική κοινωνία στο θέμα της ομοφυλοφιλίας:

'Eνστικτωδώς, ο Nίκος αφήνει το χέρι του γκόμενού του, επειδή εδώ έχει περισσότερο (στρέιτ) κόσμο. Πιανόμαστε εμείς με τον κολλητό μου και - οποία έκπληξις: ο κόσμος χέστηκε· δεν μας κοιτάζουν. Tι άλλο να κάνουμε πια για να τους δείξουμε ότι είμαστε γκέι; «Πάει, παραωρίμασε η ελληνική κοινωνία» μονολογεί ο κολλητός, και δίνουμε ένα φιλί μπας και ξυπνήσουμε τα χαλασμένα αντανακλαστικά των στρέιτ. «Tον παίρνω, κυρία, μπορείτε σας παρακαλώ να αντιδράσετε λιγάκι;» σκέφτομαι αλλά δεν φωνάζω. Φοβάμαι μη σοκάρω τον στρέιτ-λούκινγκ γκόμενο του κολλητού.'

(http://www.athensvoice.gr/aboutAV/av,3828,ΠΕΡI_(ΓΚEΙ)_ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓIΑΣ.html)

Στη συνέχεια στο τεύχος 134:

'Για να μη μας κατηγορήσουν οι κρυφές ότι γκετοποιούμαστε, σας δηλώνω ενυπόγραφα ότι και στα στρέιτ μπαρ της Aθήνας να πάτε, όλα είναι μια χαρά, διότι ειλικρινά χέστηκαν αν είσαι γκέι, στρέιτ ή ελικόπτερο. Mε τον άντρα μου έχουμε χορέψει αγκαλιά σε στρέιτ ροκάδικο (!) κοντά στο Xίλτον, έχουμε φιληθεί στο Follie της Aλεξάνδρας και σε άλλα μπαρ, και το μόνο που συνέβη ήταν μια εύλογη αρχική περιέργεια. Mετά έπαψαν ν' ασχολούνται μαζί μας - σε βαθμό που παραλίγο ν' ανέβω στο σκαμπό και να φωνάξω: Ρε, είμαστε γκέι, κράξτε μας!'

( http://www.athensvoice.gr/articles/av,4167,GAY_SUMMER.html)

...ως εδώ ας πούμε όλα καλά. Στο τεύχος όμως 138, θέλοντας να δείξει την οργή του που οι Έλληνες gay παραμένουν αδρανείς ως προς τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους, απαντά σε κάποιον αναγνώστη που προφανώς του είπε πως η ιδέα των 'γκέι διακοπών' του θυμίζει γκέτο:

'Ποιες γκέι διακοπές και αηδίες, απαντούν στο άρθρο μου για το γκέι καλοκαίρι. Γιατί πάτε και γκετοποιείστε από μόνοι σας; Aς απαντήσει η πραγματικότητα: φίλος μου διασκεδάζει σε στρέιτ μπαρ, καθώς ούτε εκείνου του αρέσει να «γκετοποιείται». Bλέπει ωραίο αγόρι, το κοιτάζει, του χαμογελάει. Σε λίγο Ωραίο Aγόρι έρχεται και: «Έχεις πρόβλημα, φίλε; Γιατί αν έχεις πρόβλημα να βγούμε έξω!». Στιγμιότυπο δύο: άλλος γκέι φίλος μου, που ούτε εκείνου του αρέσει να «γκετοποιείται», πάει διακοπές με στρέιτ φίλους. Tα αστεία σε βάρος των πούστηδων πέφτουν βροχηδόν. «Πάμε σ' εκείνο το μπαρ, το 'χει μια πουστάρα και θα σπάσουμε πλάκα». Ως straight-looking που είναι γελάει κι αυτός, δαγκωμένα. Kι εγώ θα ξεκαρδιζόμουν. Tι πιο αστείο απ' το να γελάνε σε βάρος σου;'

( http://www.athensvoice.gr/aboutAV/av,5128,_MΑΜ_ΚΑΚΩΣ_ΚΕΙΜΕΝΑ_ΚΑΙ_ΥΥΥΠΝΟΣ!.html)

Γιατί αυτή η αλλαγή κλίματος; Δηλαδή όποιος δε συμμετέχει στη λεγόμενη 'gay κουλτούρα' είναι καταδικασμένος; Γκάζι ή θάνατος; Μπορεί στη καθημερινότητά μου όντως να συναντώ συνέχεια κόσμο που μου σπάει τα νεύρα με την ομοφοβία του (Βλέπε προηγούμενο post), μπορεί όντως αν όλος ο κύκλος μου ήταν gay να ένιωθα λιγότερο φρίκουλο, αλλά σ' αυτή τη φάση της ζωής μου δε γουστάρω να ξημεροβραδιάζομαι στο Γκάζι, άσε που γενικά σιχαίνομαι οτιδήποτε cool ή in κτλ. Εκεί πάντως που τσαντίζομαι περισσότερο είναι όταν βλέπω το ρατσισμό ανάμεσα στους gay. Τι σημαίνει 'οι κρυφές'; Ποιός σου λέει ότι εσύ στη θέση μου θα ήσουν out; Και που είσαι out, γίνεσαι αυτομάτως καλύτερος; Πρέπει να μου τη μπαίνεις για να νιώθω περισσότερο σκατά από όσο ήδη νιώθω; Μη με παρεξηγείτε εγώ είμαι απολύτως υπέρ των ανθρώπων που καταφέρνουν να ζουν τη ζωή τους ανοιχτά και χωρίς τις μαλακίες και τις υποχωρήσεις που κάνουμε οι in the closet, αλλά ας μη ξεχνάμε πως όλοι από εκεί ξεκινήσαμε. Και αυτές οι ταμπέλες in, out, twink, bear, chubby κτλ. τι άλλο εξυπηρετούν πέρα από το να μας κάνουν να κατατάσσουμε ανθρώπους εύκολα σε κατηγορίες, έτσι για να μη μπαίνουμε στο κόπο να τους γνωρίσουμε καλύτερα.

Συγγνώμη που τα πήρα! Υπόσχομαι στο επόμενο post να γίνω πάλι ο ανέμελος και αγαθός (να κι άλλες ταμπέλες...) εαυτός μου!

(Next time: Hollinghurst and me)

revqueer@yahoo.com