Ο Πρίγκιπας κι Εγώ

Όταν πριν από λίγες μέρες κοίταζα τα mail μου, ανακάλυψα έκπληκτος πως προσπαθούσε να επικοινωνήσει μαζί μου ο πρίγκιπας Αμπού Μπραμπάτ από τo Μπουρούντι.

Η ιστορία του ήταν απλά σπαρακτική. Ο μπαμπάς του ο Βασιλιάς δεχόταν συνέχεια επιθέσεις από τους αντάρτες, οι οποίοι είχαν καταφέρει να επαναστατήσουν εναντίον του και αφού κατέλαβαν με τη βία την εξουσία, πάγωσαν όλες τις τραπεζικές του καταθέσεις. Έτσι η βασιλική οικογένεια έπασχε από έλλειψη ρευστού και μόνο εγώ μπορούσα να βοηθήσω αν έδινα τον αριθμό της πιστωτικής μου κάρτας, όπως εξηγούσε στο mail, για να μπορέσουν να απελευθερώσουν τα χρήματα.

Δε θα σας κρύψω πως συγκινήθηκα με την ιστορία του και κάπως κολακεύτηκα που διάλεξε εμένα να τον βγάλω απ' αυτή τη δύσκολή κατάσταση. Γενικά οι φτωχοί πρίγκιπες είναι το ευαίσθητο σημείο μου. Τον σκεφτόμουν να τριγυρνάει φτωχός και πεινασμένος στο παλάτι του, να κοιτάει τις πισίνες με πρασινισμένο το νερό από την εγκατάλειψη, τα γήπεδα του τένις με τα ξεσκισμένα φιλέ, τους δούλους του να τριγυρνούν ρακένδυτοι, και να κλαίει. Φανταζόμουν τη μητέρα του Βασίλισσα να ανακοινώνει στο τραπέζι «Θα πρέπει να κάνουμε οικονομία στο χαβιάρι» με το κεφάλι ψηλά, χωρίς να χάνει την αξιοπρέπεια της παρ' όλο που η κοιλίτσα της θα γουργούριζε, ενώ ο μπαμπάς Bασιλιάς με δάκρυα στα μάτια θα ξεσφηνώνε τα ρουμπίνια του στέμματος για να τα πουλήσει σε εξευτελιστικές τιμές για να τα βγάλουν πέρα.

Πώς μπορούσα να επιτρέψω να συμβεί κάτι τέτοιο;
«Δε θα σε απογοητεύσω πρίγκιπα Αμπού Μπραμπάτ» είπα φωναχτά!

Ίσως βοηθώντας τον Αμπού να γινόμουν εθνικός ήρωας στο Μπουρούντι. Ίσως αφού με γνώριζε, να ένιωθε κάτι να σκιρτά μέσα του. Ίσως ένα βράδυ που με φιλοξενούσε στο ανακαινισμένο παλάτι μετά τη δεξίωση προς τιμήν μου, να έμπαινε κρυφά στη κάμαρη μου. Θα έτριζε το κρεβάτι από το πάθος μας και θα το άκουγε η Βασίλισσα και θα σκούνταγε τον Βασιλιά και θα του έλεγε ενθουσιασμένη «Τ' ακούς τα τρελόπαιδα;» στα μπουρουντιανά.

Σύντομα διαπίστωσα όμως πως ήμουν ο μόνος που είχε τέτοιες ανησυχίες. Όσες πόρτες και να χτύπησα συνάντησα μόνο το χλευασμό και το μίσος. Πήγα σε γνωστή τράπεζα για να πάρω πιστωτική κάρτα και με απέρριψαν επειδή, λέει, δεν είχα λεφτά και τραπεζικές καταθέσεις. «Μα ο πρίγκιπας Αμπού Μπραμπάτ πεινάει!» τσίριξα στην αγενέστατη υπάλληλο η οποία ευθαρσώς μου δήλωσε πως χέστηκε. «Ηλίθια! Ο πρίγκιπας θα μπορούσε να είναι γιος σου! Δε το σκέφτεσαι αυτό;» τη ρώτησα και απομακρύνθηκα από το ταμείο κλαίγοντας.

Για καλή μου τύχη πληροφορήθηκα πως η συγκεκριμένη τράπεζα έκανε προσλήψεις εκείνη τη περίοδο και πέρασα απ' το γραφείο του Διευθυντή με την ελπίδα πως θα μου έδινε δουλειά με αντάλλαγμα μια πιστωτική. Τελικά με απέρριψε επειδή, λέει, θέλουν δύο ξένες γλώσσες και τα καλλιαρντά δε μετράνε ως δεύτερη ξένη γλώσσα. «Να στα μιλήσω λίγο να δούμε τι θα καταλάβεις να μου πεις μετά αν είναι ξένη γλώσσα ή όχι ψαμοσκελού» του είπα και φώναξε τους φρουρούς να με απομακρύνουν.

Στο δρόμο όπως περπατούσα δάκρυα έτρεχαν απ' τα μάτια μου μουσκεύοντας τα ροδαλά μου μαγουλάκια και λυγμοί ξέφευγαν απ' τα αφράτα χείλη μου κάνοντας τους περαστικούς να με κοιτάνε με συμπάθεια. «Συγγνώμη πρίγκιπα Αμπού Μπραμπάτ» ψιθύρισα, «δε κατάφερα να σε βοηθήσω». Σ' εκείνο το σημείο η οργή μου ξεχείλισε και έπιασα από τους ώμους μια γιαγιάκα που γύριζε από τη λαϊκή με το καροτσάκι της και ταρακουνώντας την ούρλιαξα «Μα δε το καταλαβαίνεις; Όταν ένας πρίγκιπας αδικείται, είμαστε όλοι πρίγκιπες!»

(Next time: Θα τα φτιάξουμε!)
revqueer@yahoo.com

100

Τα πρώτα 100 είναι τα δύσκολα

ΤΟP 10 + 1

1) Πώς θα σώσω το κόσμο (O Spiderman, ο Κακλαμάνης και ο Χριστός συναντώνται στο ίδιο ποστ.)

2) Έχω απόψε ραντεβού (Οδηγός επιβίωσης για πρώτα ραντεβού.)

3) Αλλάζοντας Πατέρα (Αν ο πραγματικός διάβαζε το συγκεκριμένο...)

4) Are you for wheel? (Γιατί μπορούμε να είμαστε και controversial.)

5) Μπίνγκο και Μπόνγκο: Μια ερωτική ιστορία (Γιατί γκέι υπήρχαν πάντα!)

6) I HAVE a Life (Αυτό με το Σαββατοκύριακο.)

7) Παρέα με τους Οντιμπίμπι ( Μεταλαμπαδεύοντας τον ελληνικό πολιτισμό στην Αφρικανική ήπειρο.)

8) Πολεμήστε! (Μπορείς να αλλάξεις πολλά με 50 ευρώ.)

9) My Gay Parade ( Μαζί με Αψουδάκο!)

10) Η Βασιλεία των Αδερφών (Αν υπάρχει παράδεισος, τότε είναι στα μάτια μου.)

11) Δεύρο Έξω (Γιατί το coming out δεν είναι πάντα δική μας υπόθεση.)


Bottom 10 +1

1) The Real Bloggers 2 (Σας τρόμαξαν οι αποκαλύψεις.)

2) Chris-τέ μου (Τον έχω ξεπεράσει από τότε.)

3) Giovanni's Room (Μάλλον το βιβλίο θεωρείται πλέον ξεπερασμένο.)

4) In Reality (Είστε καλλιεργημένοι άνθρωποι και δε βλέπετε πια ριάλιτι.)

5) Hollinghurst and Me ( Η γνωριμία της ζωής μου σ' ένα αδιάφορο post.)

6) Ποιόν Barιστάνεις (Εμένα αυτό μου άρεσε, ντάξει?)

7) Big Ben (Family problems.)

8) Και ο χρόνος περνά (Αμπελοφιλοσοφίες...)

9) Εμείς οι intellectuals (Οκ το παραδέχομαι, μαλακιούλα.)

10) Αδερφές του κόσμου ενωθείτε (Μάλλον το αγαπημένο μου ποστ!)

11) Γίνε ο Έλληνας τζέντλεμαν (Έλα μωρέ! Καλούτσικο είναι αυτό!)


(Κατάταξη με βάση επισκεψιμότητα κάθε σελίδας)

Silly little facts:

• Στο ποστ 7 Sins πόσοι παρατήρησαν πως αν πατήσεις πάνω στη κάθε αμαρτία βγαίνει βιντεάκι?
• Αποφάσισα πως ίσως αρχίσω μπλογκ το Νοέμβρη του 2006. Πρώτο ποστ Ιούλιος 2007!
• Πριν ανεβάσω ιστορία πρέπει να έχω γράψει/σκαρφιστεί τουλάχιστον τις δύο επόμενες.
• Τις περισσότερες ιδέες τις παίρνω από τα δικά σας ποστ, αλλά τις αλλάζω τόσο που δε φαίνεται!! ΧΙΧΙΧΙΧΙΧΙΧΙ!!!
• Όνειρό μου είναι κάποια στιγμή να γράψω μια ιστοριούλα που θα σας κάνει να κλαίτε με λυγμούς, αλλά δυο τρεις φορές που έχω προσπαθήσει... σκατούλες.
  

Ευχαριστώ πολύ για όλα!! Κάνω διάλειμμα και επιστρέφω σύντομα!

revqueer@yahoo.com

Θα τυφλωθείς!

Αγαπητοί Αναγνώστες,

Σημερινό θέμα ο αυνανισμός. Ως professor επί του θέματος, με μεταπτυχιακές σπουδές σε πολλά ξένα πανεπιστήμια, είμαι στην ευχάριστη θέση να σας πληροφορήσω πως, φίλοι μου, it's ok to masturbate!



Και για να μιλήσουμε επιστημονικά:

Ο αυνανισμός

1) Μειώνει σημαντικά το στρες

2) Μειώνει τις πιθανότητες καρκίνου του προστάτη για τους άντρες

3) Κατεβάζει τη πίεση (αυτό κουλό μου κάνει αλλά αφού το λέει η επιστήμη...)

4) Μηδενίζει το κίνδυνο από σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα

5) Οι συχνά αυνανιζόμενοι/ες άντρες/γυναίκες ζούνε κατά μέσο όρο 15 χρόνια περισσότερο (αυτό δε το διάβασα πουθενά, από το μυαλό μου το βγάζω, αλλά είναι κάτι που πιστεύω ακράδανατα.)

Όπως είναι φυσικό υπάρχουν και διαφωνίες κυρίως από τη πλευρά της εκκλησίας. Η ορθόδοξη και καθολική εκκλησία αντιτίθενται πλήρως ενώ η εξαιρετικά αυστηρή αμερικανική προτεσταντική εκκλησία όλως περιέργως τον επιτρέπει υπό όρους. Ποιοί είναι αυτοί οι όροι;

Αντιγράφω από wikipedia:

Dobson says fathers should urge their sons, if they masturbate, to imagine their future wife, and never some girl they may know (Αυτοί οι αμερικανοί θρησκόληπτοι είναι οι καλύτεροι κωμικοί πανάθεμά τους, μακάρι να είχα το 1/3 του χιούμορ τους)

Miles suggests single males pray before masturbating, thanking God for the gift of their sexuality and keeping Him in mind while achieving self-release. (Πες μου αν έχεις ακούσει μεγαλύτερη ανωμαλία απ' αυτό! Όχι πες μου!)

...he urges young women to wait to experience their first orgasm with their husband (Κοπελιές σόρρυ...)

...they may masturbate 3 times per week at set times in private but not to go beyond that (τρεις φορές την εβδομάδα; ΜΠΟΥΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ)

Και οι αγαπημένοι μου Μορμόνοι προτείνουν αν τα πράγματα βγουν εκτός ελέγχου:
...In very severe cases it may be necessary to tie a hand to the bed frame. (Αν ποτέ με συναντήσετε με δεμένα χέρια, δείξτε κατανόηση)

Ξέρω πως πολλοί από σας θα σπεύσετε να μου πείτε να κόψω τις μαλακίες (αυτό είναι λογοπαίγνιο για όσους δε το πιάσανε) και να βρω κανα γκόμενο, αλλά εγώ θα σηκώσω ψηλά το κεφάλι μου και θα σας διαολοστείλω απλά επειδή δεν έχω κάποιο καλό αντεπιχείρημα.

Επίσης, για να έρθουμε και στο τίτλο του ποστ, είναι μύθος πως ο αυνανισμός σχετίζεται με τη τύφλωση κάτι που ξέρω από πρώτο χέρι, γιατί, φίλοι μου, εγώ θα ήμουν αόμματος. Έτσι, μπορείτε να αυνανιστείτε ελεύθερα και χωρίς να αγχωθείτε πως πρέπει να αυξήσετε τις επισκέψεις σας στον οφθαλμίατρο, ενώ αν τυχαίνει να είστε ήδη τυφλοί, ο αυνανισμός σίγουρα δε θα επιδεινώσει τη κατάστασή σας.

Όσο για τη 'καλή' μου φίλη που μου αποκάλυψε πως εδώ και τρεις μήνες με διαβάζει κρυφά και ξέρει τα πάντα για μενα προκαλώντας μου πολλαπλά εγκεφαλικά, ο μόνος τρόπος να τη κάνω να το σκεφτεί πολύ πριν ξαναπεράσει απ' αυτό το μπλογκ είναι να της πω τα εξής που ξέρω πως θα της φέρουν αναγούλα:

ΚΟΥΚΛΑ ΜΟΥ ΣΕ ΑΓΑΠΩ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΟΛΑ

Και σου αφιερώνω το παρακάτω τραγούδι από μια ταινία που όσο και να ορκίζεσαι πως απεχθάνεσαι, εμένα δε με πείθεις:

revqueer@yahoo.com

ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΥΣ; ΟΧΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ / A DOMESTIC PARTNERSHIP THAT DISCRIMINATES? NO THANKS

Αυτή η σύνοψη δεν είναι διαθέσιμη. Κάντε κλικ εδώ, για να δείτε την ανάρτηση.

;-)

Το έχω παρακάνει λίγο με Ellen, αλλά είναι θεά!!! Το θέμα πρώτα το ανέφερε η Deeona



Για να γελάσουμε και λίγο!

Ες αύριον τα σπουδαία...

revqueer@yahoo.com

Το συγκρότημά μου.

Μπορεί τόσο καιρό να γράφω ανώνυμα και να αποφεύγω όσο το δυνατόν τα φώτα της δημοσιότητας, η πρόσκληση του Neverακου όμως σε νέο μπλογκοπαίχνιδο με υποχρεώνει να αποκαλύψω τη πραγματική μου ταυτότητα.

Φυσικά όλοι ξέρετε τη ποπ μπάντα Lake Tanker. Ήρθε η ώρα λοιπόν να σας αποκαλύψω πως στιχουργός, συνθέτης, τραγουδιστής, σχεδιαστής εξωφύλλου cd, είμαι εγώ.

Όλοι θα έχετε ακούσει το πρώτο δίσκο μου Yevgeny Sanin, τώρα όμως ήρθε η ευκαιρία να αναλύσω ένα ένα τα κομμάτια που το απαρτίζουν.

Έχουμε και λέμε:

1) Thomas Butler King: Το έγραψα σε μια περίοδο βαθιάς κατάθλιψης το 1987, μόλις στα 3 μου χρόνια, όταν η μητέρα μου απέσπασε βίαια από τα χέρια μου τη Barbie μου. Τζαζ κομμάτι με έντονο έθνικ στοιχείο που ταγουδάω σε ντουέτο με τη Cesaria Evora.

2) Goldenacre: Τραγούδι ύμνος που ξεχώρισε για το σπαρακτικό ρεφρέν - καταγγελία για τη σταδιακή εξαφάνιση της βιντεοκασσέτας και της αντικατάστασής της από το dvd. Πληροφορούμαι πως είναι πλέον ο εθνικός ύμνος του Τιμπουκτού.

3) Peter- no- Tail- in Americat: Μια μπαλάντα αφιερωμένη στην αθλήτρια και γυναίκα Βούλα Πατουλίδου.

4) Lindon Square (Malden): Πειραματικό κομμάτι που αποτελείται απο 235 επαναλήψεις της νότας ντο.

5) Camurati-Engelman Disease: Μια σοβαρή ασθένεια τώρα και τραγούδι! Νούμερο 1 για 7 εβδομάδες στο ημιανεξάρτητο κρατίδιο 'Σαντα Μαρία Δε Λος Πένης' που συνορεύει με τη Κολομβία.

6) Pontorson: Το μπουζούκι του Ζαμπέτα συναντά το τσέλο του Yo Yo Ma σ' ένα τραγούδι που καταγγέλει την απαράδεκτη αύξηση της τιμής του πετρελαίου που πλήττει κυρίως τους χαμηλοσυνταξιούχους.

7) Llywely ap Merfyn: Με τον εναλλακτικό τίτλο 'Ωδή στον αυνανισμό' απαγορεύτηκε σε 35 χώρες λόγω του προκλητικού του περιεχομένου κυρίως εξαιτίας της αναλυτικής περιγραφής του πέους μου.

8) Rappa Castle: Nτουέτο με τον 50Cent. Μιλάει για τη ζωή στα γκέττο και για το πόσο πραγματικά δύσκολο είναι να βρεις καλό παστίτσιο σε ελληνικό εστιατόριο.

9) Babu Gulabrai: Ο Babu, ένας από τους Πακιστανούς που ανεμίζουν τα χαλιά στις εκπομπες της Μοιραράκη, ήταν ο πρώτος μου έρωτας και εξαιτίας του αγόρασα 12 περσικά χαλιά σ' ένα βράδυ. Το τραγούδι μιλάει για την ερωτική μας συνέυρεση μέσα σε μια στάνη στο κέντρο της Αθήνας. Babu αν το διαβάζεις αυτό, πάρε με τηλέφωνο. Μου λείπεις.

10) Crossoptilon: Η ζωή της Μιμής Ντενίση σ' ένα τραγούδι.

11) Intussusception: Ντουέτο με τη Βάνα Μπάρμπα, στο οποίο περιγράφεται η εμπειρία της συμπαθούς ηθοποιού στα γυρίσματα του Mediterraneo.

Οι κανόνες είναι (αντιγραφή από Never):

1. Μπαίνεις στο wikipedia.
2. Αναζητάς την επιλογή “random article” (πάνω αριστερά). Πατάς μια φορά. Το λήμμα που θα βγει είναι το όνομα της μπάντας σου.
3. Πατάς άλλη μια φορά το “random article”. Το λήμμα που θα βγει είναι ο τίτλος του άλμπουμ της μπάντας σου.
4. Πατάς “random article” άλλες έντεκα φορές. Τα λήμματα που θα βγουν είναι το track list του άλμπουμ.
5. Καλείς άλλους πέντε να κάνουν το ίδιο.

Καλώ: Themis, Αντώνη, Lolita, Voltsek, Π.Α.V.Λ.Ο.S


revqueer@yahoo.com

Κατίνα: Γεννιέσαι ή γίνεσαι;

Ο Μάκης ήταν τεκνό και θα έκανα τα πάντα να τον κατακτήσω.

Τον γνώρισα σε πάρτυ μασκέ. Είχα ντυθεί Τζοκόντα κι αυτός Ντα Βίντσι. Τυχαίο; Δε νομίζω. Όταν κάποια ανώτερη δύναμη σου στέλνει τέτοια σημάδια, δεν είναι έγκλημα να τα παραβλέπεις; Η ανώτερη δύναμη βέβαια φαίνεται πως είχε κέφια εκείνο το βράδυ καθώς λίγο αργότερα εμφανίστηκε ο P.O.V.ofaG. ντυμένος άνθρωπος του Βιτρούβιου και μου έκλεψε τη παράσταση.

Ήμουν εξοργισμένος. Γιατί για άλλη μια φορά να είμαι εγώ το θύμα; Γιατί πρέπει να αποδεχθώ την ήττα μου και ν' αφήσω τον έρωτα να γλιστρήσει μες απ' τα χέρια μου; Τι σόι ομοφυλόφιλος είμαι άλλωστε αν δε μπορώ να καταπατήσω την αξιοπρέπεια και τις αρχές μου για έναν άντρα;

Ο P.O.V.ofaG. στεκόταν σε μια απομακρυσμένη γωνιά με το Μάκη ο οποίος θαύμαζε διακριτικά τους κοιλιακούς του. Εντάξει στο συγκεκριμένο τομέα ομολογώ πως πάσχω. Γι' αυτό αποφάσισα να παίξω το δυνατό μου χαρτί. Τη Κουλτούρα. Τους πλησίασα και γεμάτος ενθουσιασμό είπα,
«P.O.V.ofaG; Κι εσύ εδώ; Τι υπέροχη στολή! Αχ πόσο πραγματικά λατρεύω το μπλογκ σου! Ειδικά το τελευταίο ποστ με το αφιέρωμα στους Backstreet Boys που ακόμα ακούς φανατικά εξαιρετικό!»

Γύρισα και κοίταξα το Mάκη αλλά αντί να δω την απογοήτευση να ζωγραφίζεται στα μάτια του τον είδα να χαμογελά και να λέει «Να επιτέλους ένα μπλογκ που γράφει αυτό που θέλει απενοχοποιημένα!»

Ο P.O.V.ofaG. προφανώς κατάλαβε το βρώμικο παιχνίδι που έπαιζα.
«Εξαιρετικό και το δικό σου αφιέρωμα στο Σοπέν! Αλήθεια πόση ώρα σε πήρε η αντιγραφή - επικόλληση από wikipedia;» είπε και τάχα μου δήθεν τέντωσε κουρασμένος τα χέρια του για να επιδείξει τους γυμνασμένους δικεφάλους του. Εν συνεχεία μου έδωσε δύο φιλικά μπουνίδια στη κοιλούμπα η οποία καθ' ότι είναι σκληρή σα σφουγγάρι άρχισε να πάλλεται ανεξέλεγκτα με αποτέλεσμα να χρειαστεί να την ακουμπήσω με τα χέρια μου προκειμένου να σταθεροποιηθεί. Τι σκύλα!

Για καλή μου τύχη είδε κάποιον γνωστό εκείνη τη στιγμή και με άφησε μόνο με το Μάκη.
«Τι γενναίο παιδί!» είπα. «Ειδικά με όλα αυτά που περνάει.»
«Τι εννοείς;» ρώτησε ο Μάκης. '
«Ωχ μάλλον είπα κάτι που δεν έπρεπε. Ξέχνα το! Ας το.»
«Πές! Τι;»
«Να... όχι δε μπορώ!»
«Ρε, με αγχώνεις!»
«Να, όχι πως θέλω να τον κατακρίνω αλλά, ο P.O.V.ofaG. έχει εξαιρετικά μικρό πέος. Όχι πως σημαίνει κάτι αυτό. Όλοι παιδιά του ίδιου θεού είμαστε. Κάτω από τον ίδιο ήλιο ζούμε μικροτσούτσουνοι και πουτσαράδες» είπα δείχνοντας τον εαυτό μου. «Έχει φάει πολύ απόρριψη γι' αυτό το θέμα αλλά το αντιμετωπίζει γενναία. Απλά είναι τόσο ξεροκέφαλος! Επιμένει να είναι αυστηρά τοπ!»

Ο Μάκης είχε μείνει άναυδος, κι εγώ μέσα μου γελούσα σα δαιμονισμένος!

Είδα το P.O.V.ofaG. να επιστρέφει στη παρέα μας και τίναξα με πάθος το μαλλί μου κοιτάζοντας τον στα μάτια για να καταλάβει πως ήταν χαμένος από χέρι.

Ο Μάκης φαινόταν σκεφτικός. Με κοίταξε και μου είπε,
«Συγγνώμη που θα το κάνω αυτό, αλλά δεν αντέχω. Είσαι από τους πιο απαίσιους τύπους που έχω γνωρίσει.»
«Πώς τολμάς;» είπα εξοργισμένος
«Μη γίνεσαι ανώριμος», μου είπε
«Ανώριμος είσαι και φαίνεσαι κι απ' το κώλο σου κρέμεσαι» είπα τσιρίζοντας.
«Μα τι έγινε ρε παιδιά;» ρώτησε με απορία ο P.O.V.ofaG.
«Τυχαίνει να είχα τρεις μήνες σχέση μαζί του, και ξέρω πάρα πολύ καλά πως λες ψέμματα. Πόσο χαμηλά θα φτάσεις τέλοσπάντων; Πόσο πιο γελοίος θα γίνεις;» φώναξε ο Μάκης και πλέον όλα τα κεφάλια είχαν στραφεί προς το μέρος μας.

Καθ' ότι δεν ήξερα τι να απαντήσω, σταύρωσα τα χέρια μου και αρκέστηκα σ' ένα αινιγματικό χαμόγελο. Ας έβγαζαν μόνοι τους τα συμπεράσματά τους.

(Next time: ;-) )
revqueer@yahoo.com

Η Νταμιτζάνα

Θεατρικό σε έξι πράξεις
by Revqueer

(Το σκηνικό απλό. Ένα τραπέζι με μία νταμιτζάνα. Μία καρέκλα δίπλα.)

Οι Χαρακτήρες:
Τζέσσε 28 ετών
Φρίντριχ 26 ετών
Φίλιπ 21 ετών
Η Νταμιτζάνα

Ανοίγει η αυλαία

Πράξη 1

(Παύση)

(Παύση)

(Παύση)

(Εμφανίζονται στη σκηνή ο Τζέσσε και ο Φρίντριχ. Είναι ολόγυμνοι. Ο Τζέσσε κάθεται στη καρέκλα. Ο Φριντριχ κρατάει ένα κουβά νερό. Πάει στην άλλη άκρη της σκηνής.)

Τζέσσε: Βράδιασε πάλι.
Φριντριχ: Ναι. (Παύση) Όντως.
Τζέσσε: Δε μου αρέσουν τα βράδια. Με κάνουν να διψάω.
Φρίντριχ: (Δείχνει το κουβά) Εγώ θα σε ποτίσω.
Τζέσσε: Να η (Παύση) νταμιτζάνα. Μου τη γεμίζεις;
Φριντριχ: Το νερό μου δε ρέει άφθονο.
Τζέσσε: (Οργισμένος) Είσαι τόσο μπαμπέσης!

Πράξη 2

Βρίσκουμε τους χαρακτήρες στη ίδια ακριβώς θέση.

Φρίντριχ: Είμαι ο Φρίντριχ.
Τζέσσε: Είσαι;
Φρίντριχ: Ναι.
Τζέσσε: Είμαι ο Τζέσσε (Πετάει τη νταμιτζάνα απ' το τραπέζι και θρυμματίζεται).
Φριντριχ: (Αδειάζοντας το κουβά στο κοινό) ΠΟΥΤΑΑΑΑΑΑΑΑΝΑ ΠΟΥΤΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΝΑ
Τζέσσε: Διψάω.

Πράξη 3

Βρίσκουμε τους χαρακτήρες στη ίδια ακριβώς θέση.

Φριντριχ: (Κρατάει τον άδειο κουβά) Γιατί δε με αγγίζεις πια;
Τζεσσε: Δε σε βρίσκω ποθητό.
Φριντριχ: Γιατί;
Τζέσσε: Δε ξέρω.
Φριντριχ: Αν κάνω αυτό; (Σηκώνει τα χέρια του ψηλά)
Τζέσσε: Ούτε τώρα. Λυπάμαι.

Πράξη 4

Βρίσκουμε τους χαρακτήρες στη ίδια ακριβώς θέση.

Τζέσσε: (Μονότονα) ΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜ
Φρίντριχ: Ένα, δύο, τρία, τέσσερα, πέντε...
Τζέσσε: (Μονότονα) ΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜ
Φρίντριχ: έξι, εφτά, οχτώ, εννέα, δέκα...
Τζέσσε: (Μονότονα) ΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜ
Φρίντριχ: Δε ξέρω παρακάτω
(Κάνουν στοματικό έρωτα)

Πράξη 5

(Η σκηνή άδεια.)

(Παύση)

Πράξη 6

(Εμφανίζεται ο Φίλιπ. Είναι γυμνός)

Φίλιπ: Είμαι ο Φίλιπ.

ΤΕΛΟΣ

Ευχαριστώ το Ναυτίλο του Διαδικτύου ο οποίος με συγκίνησε με το σχόλιό του, καθώς ήταν ο μόνος που έπιασε τα κρυφά νοήματα του έργου μου. Ναυτίλε μπράβο σου! Οι υπόλοιποι είστε απλά ακαλλιέργητοι.

«Είσαι σχιζοφρενικό άτομο!

...

Άλλο τόσο σχιζοφρενικό άτομο είμαι κι εγώ που θα πλήρωνα για να παρακολουθήσω μία τέτοια παράσταση, ιδίως αν παίζουν ωραία τεκνά.


ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΡΓΟΥ ΑΠΟ ΓΝΩΣΤΟ ΚΡΙΤΙΚΟ (εμένα!):

Πράξη 1η:
Βράδυ, δύο άνδρες μόνοι τους. Ο ένας έχει νερό, ο άλλος διψάει και πρόθυμα τονίζει την ύπαρξη της νταμιτζάνας του, ζητόντας να του την γεμίσει.

Πράξη 2η:
Το σπάσιμο της νταμιτζάνας σαφώς και αντιπροσωπεύει την παύση της σχέσης, μιάς και ο Τζέσσε, δηλώνει έτσι κατηγορηματικά πως ο δεν θέλει πιά τον Φρίντριχ να τον «γεμίζεί» και να τον «ξεδιψά» με τον τρόπο του. Ο χαρακτηρισμός «ΠΟΥΤΑΝΑΑΑ» που επαναλαμβάνεται, σαφώς και υποδηλώνει την κατάρρευση του εσωτερικού κόσμου του Φρίντριχ, που έχει τόσα να δώσει ακόμα, μα έχασε τον αποδέχτη. Έτσι, σε μία στιγμή έκστασης, αδειάζει το νερό του (που έχει σαφώς συμβολικό χαρακτήρα) στο κοινό. Μετά από αυτή την, δραματική ομολογουμένως σκηνή, ο Τζέσσε επαναλαμβάνει πως «διψάει», τονίζοντας έτσι ακόμη πιο κατηγορηματικά την απόρριψη του Φρίντριχ, μίας και δεν δέχεται το νερό του, ενώ εξακολουθεί να διψάει. (ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΔΡΑΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ! Πραγματικά με συγκλόνισε!)

Πράξη 3η:
Ο Φρίντριχ, προσπαθεί να αλλάξει ακόμη και το σχήμα του σώματός του, συμβολικά με τα χέρια. Δυστυχώς, αφήνει ασυγκίνητο τον Τζέσσε που είναι ανένδοτος.

Πράξη 4η:
Το δράμα κορυφώνεται, υπάρχει χάσμα ανάμεσα στους δύο απογυμνωμένους ήρωες (ο καθείς στον κόσμο του). Όταν ο Φρίντριχ παραδέχεται την κατάρρευση του νοητικού κόσμου (μέσω τις αδυναμίας να μετρήσει μέχρι το 12 όπως ένα μικρό παιδί), δηλώνεται η σαρκικότιτα, με το στοματικό σεξ. (Ερώτημα: Ποιος κάνει στοματικό σεξ σε ποιόν; Είναι σταθερό, ή εναλλάσσεται; Κρίσιμο ερώτημα που ο συγγραφέας, μάλλον εσκεμμένα, βλ. βλακεία, αφήνει αδιευκρίνιστο).

Πράξη 5η:
Η Άδεια σκηνή!!! Δεν έχω λόγια να το περιγράψω! Η απόλυτη κορύφωση, η θέοση! ΤΕΛΕΙΟ! Απλά τέλειο! (κλαψ-σνιφ).

Πράξη 6η:
Εμφάνιση ενός νέου χαρακτήρα. Σαφέστατο μήνυμα πως η ζωή συνεχίζεται και μετά τον χωρισμό.

Εν κατακλείδι:
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΕΡΓΟ! Από τα σπάνια αριστουργήματα της Ελληνικής, σύγχρονης σκηνής. Ένα Must για όλους τους θεατρόφιλους.»

:-)


(Next time: Κατίνα: Γεννιέσαι ή γίνεσαι;)
revqueer@yahoo.com

Η Βασιλεία των Αδερφών

Η ΔΕΝ ΕΞΕΥΡΕΤΕ ΟΤΙ ΟΙ ΑΔΙΚΟΙ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΣΙ ΚΛΗΡΟΝΟΜΗΣΕΙ ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΗ ΠΛΑΝΑΣΘΕ ΟΥΤΕ ΠΟΡΝΟΙ ΟΥΤΕ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΑΙ ΟΥΤΕ ΜΟΙΧΟΙ ΟΥΤΕ ΜΑΛΑΚΟΙ ΟΥΤΕ ΑΡΣΕΝΟΚΟΙΤΑΙ (ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α' 6:9)

Περνώντας τις προάλλες κάτω από μια σκαλωσιά ανακαινιζόμενου κτιρίου στην Ιπποκράτους, ήρθα αντιμέτωπος με το θάνατο.

Δε πρόλαβα να καταλάβω τίποτα, άκουσα απλά ένα δυνατό θόρυβο και σε κλάσματα δευτερολέπτου βρέθηκα καταπλακωμένος από σιδερόβεργες, ξύλινες πλάκες και αλλοδαπούς εργάτες. Δεν ένιωσα καθόλου πόνο, αλλά σύντομα άρχισα να βλέπω ένα τεράστιο τούνελ με ένα αμυδρό φως στο βάθος και άρχισα να πανικοβάλλομαι.

Φτάνοντας στο τέλος του τούνελ βρέθηκα αντιμέτωπος με ένα κύριο που φεγγοβολούσε και μου εξήγησε πως θα με κρίνει για όλα όσα είχα κάνει στη ζωή μου. Ξεκινώντας την αφήγηση της πολυτάραχης παραμονής μου στη γη προσπάθησα να τονίσω όσο το δυνατόν περισσότερο το ομολογουμένως περιορισμένο φιλανθρωπικό μου έργο. Τον έβλεπα να κρατάει σημειώσεις σα βαριεστημένος δημόσιος υπάλληλος και πριν προλάβω να αναφέρω τότε που έδωσα με αυταπάρνηση σ' ένα τσιγγανόπουλο τη μισοφαγωμένη μου τυρόπιτα με ρώτησε αν είμαι γκέι. Η αλήθεια είναι πως μάγκωσα και το έπαιζα πάπια τάχα μου πώς δεν άκουγα τι με ρωτούσε. Επειδή τον είδα να επιμένει το γύρισα στο "Άλλωστε τι σημαίνει γκέι; Ποτέ δε τα πήγαινα καλά με τις ταμπέλες, γιατί να πρέπει περιορίσω τον εαυτό μου έτσι; Πάντα με ελκύει το άτομο όχι το φύλο"

Ήταν προφανές πως δε τον είχα πείσει. Μου σφράγισε κάτι χαρτιά και μου έδειξε να προχωρήσω αριστερά του. Εγώ όπως είναι φυσικό φρίκαρα και περίμενα από στιγμή σε στιγμή να έρθει ο ποπός μου σε επαφή με καυτή λάβα.

Τότε όπως περπατούσα εμφανίστηκε μπροστά μου μια τεράστια πόρτα με τη πινακίδα "Λούγκρες Ενταύθα". Με δισταγμό την άνοιξα και για μεγάλη μου έκπληξη βρέθηκα σ' ένα εύφορο λιβάδι. Περπάτησα λίγα μέτρα και παρατήρησα πως τα πόδια μου δεν ακουμπούσαν τη γη. Άρχισα να ανυψώνομαι, και σε λίγο πετούσα με αστραπιαία ταχύτητα.

Τότε βρέθηκα μέσα σ' ένα κτίσμα, σαν αιωρούμενο καμπαρέ και γλυκές μελωδίες πλημμύρησαν τ' αυτιά μου. Ήταν όλοι εκεί. Ο Μάνος στο πιάνο, ο Cole Porter τραγουδούσε τα "Παιδιά του Πειραιά" μαζί με δύο τρανσέξουαλ κι ο Liberace έβαζε στρας σε φουστανέλες. Παραδίπλα ο Όσκαρ Ουάιλντ σε ρόλο stand up comedian διάβαζε αποσπάσματα από Αριστοφάνη, ενώ ο Tenessee Williams αγκαλιά με ένα Πολωνό έβγαζε ένα σπαρακτικό μονόλογο από τη Μήδεια. Πού ήταν τα καζάνια και οι διάολοι που μου είχαν υποσχεθεί;

Σύντομα κατάλαβα πως o ερχομός μου σ' αυτό το μεταθανάτιο τόπο κατοικίας των γκέι, συνέπεσε με ένα 'greek night' που διοργάνωνε ο λόρδος Byron. Τότε μου άρπαξε το χέρι η Σαπφώ και αφού με καλωσόρισε με κάθισε στη κορυφή ενός τεράστιου τραπεζιού συστήνοντας με σε καμιά δεκαριά αρχαιοέλληνες παιδαράδες . Τη προσοχή μου τράβηξε ένας ξανθός Αθηναίος που είχε πέσει στη Μάχη του Μαραθώνα και του χαμογέλασα ντροπαλά. Αμέσως ήρθε και κάθισε δίπλα μου και μου άρχισε τη πάρλα. Δε μπορώ να πω πως κατάλαβα πολλά, γι' αυτό προτείνω σε όσα νεαρά παιδάκια παραπονιούνται στους γονείς τους «Μα τι θα μου χρειαστούν εμένα τα αρχαία;» να το βουλώσουν και να στρώσουν το κώλο τους να διαβάσουν.

Τότε έφτασε και το φαγητό. Τα πιάτα γεμάτα ελληνικούς μεζέδες εμφανίστηκαν ως δια μαγείας μέσα απ' το τραπέζι κατευθυνόμενα από ασώματα χέρια δείγμα πως το σερβίρισμα είχε αναλάβει ο Ζαν Κοκτώ. Αφού χλαπάκιασα και κατέβασα μια νταμιτζάνα κρασί ένιωσα μια γλυκιά νύστα να με παρασέρνει και έγειρα ακουμπώντας το κεφάλι μου στον ώμο του γενναίου Μαραθωνομάχου. Μετά από λίγο με σήκωσε και αφού με πήγε στη μέση της πίστας αγκαλιαστήκαμε και χορέψαμε μαζί υπό τους ήχους ενός ποντιακού άσματος που τόσο αισθησιακά τραγουδούσε η Virginia Woolf.

Το σκηνικό άλλαξε δραματικά όταν εξαιτίας του ισχυρού ηλεκτροσόκ στο στήθος μου, βρέθηκα πάλι στην Ιπποκράτους περιτριγυρισμένος από άγνωστα πρόσωπα που με κοιτούσαν τρομαγμένα ενώ οι αλλοδαποί εργάτες με ευχαριστούσαν σε σπαστά ελληνικά που τους έσωσα τη ζωή.

(Next time: Η Νταμιτζάνα)
revqueer@yahoo.com

Sing it!

Κάθε φορά που βρίσκομαι μόνος στο σπίτι, κλείνω τις κουρτίνες, απενεργοποιώ κινητό και σταθερό, αρπάζω στο χέρι τηλεχειριστήριο/ βούρτσα/ κηροπήγιο και στη μέση του σαλονιού δίνω τη δική μου παθιασμένη ερμηνεία του συγκεκριμένου τραγουδιού. Και δε ντρέπομαι καθόλου γι' αυτό.

Ευχαριστώ Equilibrium για τη πρόσκληση.




(Next time: Η Βασιλεία των Αδερφών)
revqueer@yahoo.com

Και μπορείς ν' αφήσεις το καπέλο σου.

Είναι μεγάλο προνόμιο να είσαι γκέι και να ζεις σε μεγάλο αστικό κέντρο.

Οι δυσκολίες του να είσαι ομοφυλόφιλος στην επαρχία είναι γνωστές. Η νοοτροπία μιας μικρής κλειστής κοινωνίας, η στενομυαλιά και ο συντηρητισμός των ανθρώπων, η φαινομενική έλλειψη άλλων γκέι, όλα αυτά μου προκαλούν συμπάθεια για τους 'εγκλωβισμένους' ομοφυλόφιλους της επαρχίας και έτσι αποφάσισα να εκμεταλλευτώ τις δυσκολίες τους για δικό μου οικονομικό όφελος.

Έφτιαξα μια πρόχειρη επιχείρηση και με διαφημίσεις μέσω διαδικτύου, υποσχόμουν ένα πλούσιο strip show με full frontal αντρικό γυμνό σε όποιον ενδιαφερόταν. Η ανταπόκριση ήταν θεαματική και σύντομα είχα φτιάξει ολόκληρο πρόγραμμα -τουρνέ σε όλη την ελληνική ύπαιθρο. Αναγκαστικά το σόου θα γινόταν σε κάποιο απομακρυσμένο χωράφι ενώ οι ενδιαφερόμενοι θα ερχόντουσαν από όλα τα γύρω χωριά να απολαύσουν τη παράσταση.

Για όσους δεν έχουν σχετική εμπειρία, μπορώ να σας διαβεβαιώσω πως η ζωή του στρίπερ απαιτεί πολλές θυσίες. Δεν είναι για το καθένα. Πολλοί έχουν προσπαθήσει, λίγοι τα έχουν καταφέρει, και ακόμα λιγότεροι σταδιοδρόμησαν. Όποτε με πλησιάζουν νέα παιδιά που θέλουν να μπουν στο χώρο προσπαθώ να μετριάσω τον ενθουσιασμό τους. Πραγματικά αυτή τη δουλειά αν δεν την αγαπάς, δε πρέπει να την επιχειρείς.

Η πρώτη εμφάνιση θα λάμβανε χώρα σε ένα γραφικό χωριουδάκι, τα Κριτσίνια Ευρυτανίας. Τα Κριτσίνια έχουν αφήσει το στίγμα τους στην ελληνική ιστορία, καθώς εκεί είχε, λένε, αποφασίσει ο Ανδρούτσος να κάνει αποτρίχωση στο στήθος του, κάτι που σίγουρα θα έκανε αν δεν τον δολοφονούσαν ή αν του είχαν αφήσει κερί και αποτριχωτικές ταινίες όσο ήταν στη φυλακή.

Τελικά κατάφερα να συγκεντρώσω περίπου 50 άτομα και στις 8 ακριβώς, σε έναν παραμελημένο αγρό λίγο έξω απ' το χωριό, άρχισαν να ακούγονται απ' τα ηχεία του φορητού ραδιοκασετόφωνου, οι πρώτες μελωδικές νότες του Macarena. Τα σφυρίγματα του κοινού με ενθάρρυναν και χωρίς αναστολές και ταμπού βγήκα στη σκηνή.

Όσοι έχετε περάσει από τα Κριτσίνια, ξέρετε πως ο χειμώνας είναι αμείλικτος και ειδικά το βράδυ οι θερμοκρασίες αγγίζουν πολικά επίπεδα. Καθ' ότι σε ανοιχτό χώρο, είναι παράλογο που αποφάσισα να μη γδυθώ και απλά να τους χορεύω επί δίωρο τη Macarena; Όχι, αν είναι παράλογο να μου το πείτε να το ξέρω. Εγώ πάντως θίχτηκα, επειδή με φώναζαν σουρλουλού και τζιτζιφιόγκο και σε κάποια φάση με άγχωσαν και μπέρδεψα τα χορευτικά μου βήματα και έγινα ρεζίλι. Και ναι, εντάξει, είμαι ο πρώτος που θα ομολογήσω πως δε μοιάζω με το Μπραντ Πιτ (το πρόσωπο του οποίου κοσμούσε την αφίσα που έφτιαξα) αλλά το βράδυ μέσα σ' ένα χωράφι εγώ τουλάχιστον θα μας μπέρδευα.

Αφού τελείωσε η παράσταση είχα ετοιμάσει και κλήρωση για ακριβά δώρα, αλλά ούτε αυτό το εκτίμησαν όταν τους εξήγησα πώς αν κερδίσουν πρέπει και να πληρώσουν το ακριβό δώρο.

Σε εκείνο το σημείο ήταν νομίζω που οι χωρικοί με περικύκλωσαν με τις τσουγκράνες τους (και δυστυχώς δε μιλάω μεταφορικά) και αν δε υπήρχε η σωτήρια παρέμβαση μερικών ψυχραιμότερων, θα με είχαν θάψει ζωντανό μαζί με το ραδιοκασετοφωνάκι μου.

Οι επαρχιώτες άρχισαν να αποχωρούν με τα αγροτικά τους βλαστημώντας , κι εγώ έμεινα με έναν ογδοντάχρονο που περίμενε να έρθει να τον πάρει ο γιος του. Φυσικά δεν έχασα ευκαιρία και του την έπεσα, αλλά με απέρριψε εξηγώντας μου πως τη βρίσκει μόνο με μεγαλύτερους.

Εγώ φταίω που θέλω να βοηθήσω...

(Next time: Sing it!)
revqueer@yahoo.com

Are you for wheel?

Το Σάββατο που μας πέρασε μου την έπεσε ένας τύπος σε αναπηρικό αμαξίδιο.

Ή μάλλον νόμιζα πως μου την έπεσε και η αλήθεια είναι πως η αντίδραση μου ήταν υπερβολική. Καθόμουν αμέριμνος και έπινα τη βότκα μου σε γνωστό gay bar, όταν ένιωσα ένα χέρι να με ακουμπάει περίπου στο γοφό. Επειδή δεν είχα ξαναδοκιμάσει βότκα είχα κάποιες παραισθήσεις ελαφράς ευτυχώς μορφής και έτσι δικαιολογώ το γεγονός πως μόλις γύρισα και τον είδα έφυγα τρέχοντας και ουρλιάζοντας στο δρόμο χωρίς καν να πληρώσω.

Επειδή τελευταία φορά που έτρεξα ήταν το 1999 για να προλάβω ένα λεωφορείο (τελικά το έχασα), περίπου στα 20 μέτρα οι δυνάμεις μου με εγκατέλειψαν και έπεσα στο πεζοδρόμιο βαριανασαίνοντας. Ο τύπος με το αμαξίδιο σε δευτερόλεπτα ήταν δίπλα μου και με βοηθούσε να σηκωθώ. Σε εκείνο το σημείο νομίζω παρατήρησα πως είχε πολύ ανεπτυγμένους δικέφαλους.

Τελικά αποδείχτηκε πως μου είχε πέσει το πορτοφόλι από τη τσέπη και ο νεαρός κύριος απλά ήθελε να μου το δώσει. Του ζήτησα συγγνώμη ντροπιασμένος και αφού συστηθήκαμε με κέρασε ένα ποτό.

Τελικά αποδείχτηκε εξαιρετικά ενδιαφέρον άτομο. Ήταν ζωγράφος και αθλητής, φαινόταν πολύ μορφωμένος και πριν καλά καλά το καταλάβω βρεθήκαμε σπίτι του για να μου δείξει τους πίνακές του.

Κυρίως απεικόνιζε γυμνούς αθλητές σε διάφορα αγωνίσματα, αλλά τη προσοχή μου τράβηξε μια φωτογραφία του με την ομάδα μπάσκετ στην οποία συμμετείχε, η οποία τον απεικόνιζε γυμνό από τη μέση και πάνω και με έκανε να θέλω να τον συστήσω στο ποπό μου κολασμένα. Όταν τον ρώτησα με περισσή διακριτικότητα αν το πουλί του λειτουργεί, γέλασε και μου εξήγησε πως κατά μέσο όρο το κάνει δύο φορές την εβδομάδα. Η συγκεκριμένη αποκάλυψη με σόκαρε και ένιωσα αδικημένος. Εκείνη τη στιγμή η βότκα με ζάλισε για τα καλά και ξέρασα πάνω σε ένα πίνακα που απεικόνιζε ένα κωπηλάτη.

Την επόμενη μέρα πήγαμε για βόλτα στην Ερμού κι εγώ επέμενα να του σπρώχνω το αμαξίδιο. Έβλεπα πως μας κοιτούσαν οι περαστικοί και έπαιρνα όσο μπορούσα το ευτυχώς-που-υπάρχω-κι-εγώ-και-τον-προσέχω-αλλιώς-τι-θα-έκανε-ο-δόλιος ύφος, και πραγματικά ένιωθα περήφανος που τον βοηθούσα αν και δε το χρειαζόταν.

Τον ευχαρίστησα που δέχτηκε να με ξαναδεί και του εξήγησα πως τον λυπάμαι για τη κατάσταση του και θέλω να σταθώ στο πλευρό του και όταν με την ομάδα του θα παίρνουν το χρυσό στους παραολυμπιακούς και η κάμερα θα κάνει κοντινό στο πρόσωπό μου, εγώ θα δακρύζω από συγκίνηση. Τότε ο εν λόγω κύριος μου έβγαλε ολόκληρο λόγο περί αξιοπρέπειας, και πως τη βγάζει μια χαρά μόνος του και πως τον ενοχλούν οι άνθρωποι που τον κοιτάζουν σα κακομοίρη μιας κι αυτός δεν έχει τέτοια εικόνα για τον εαυτό του. Όπως έκανε να φύγει, έπεσα μπροστά στις ρόδες του αμαξιδίου για να τον εμποδίσω και πιάνοντας τα πόδια του τον παρακαλούσα με αναφιλητά να το κάνουμε. Μου είπε να κοιτάξω επειγόντως τη δικιά μου αξιοπρέπεια, έκανε όπισθεν και εξαφανίστηκε.

Διαβάστε εδώ

(Update: Ευχαριστώ πολύ Tres_Leches! Έψαχνα κάτι τέτοιο και δε μπορούσα να το βρω! Δείτε εδώ.)

(Next time: Και μπορείς ν' αφήσεις το καπέλο σου)
revqueer@yahoo.com

7 SINS

Το παιχνίδι με της 7 θανάσιμες αμαρτίες στο οποίο με κάλεσε η Alienlover


Έχουμε και λέμε

Λαγνεία:
Όλοι έχετε ακούσει την έκφραση 'θέλω να αγιάσω και δε μ' αφήνουν'. Στη δική μου περίπτωση ισχύει το 'θέλω να κολαστώ και δε μπορώ.' Τη συγκεκριμένη αμαρτία την έχω παραμελήσει πολύ εδώ και αρκετό καιρό, αλλά ευκαιρίας δοθείσης θα βυθιστώ σ' αυτή όσο δε πάει.

Οργή:
Εδώ έτσι κι έτσι. Κυρίως με τον εαυτό μου τσαντίζομαι. Και όπως έχω ξαναπει, πλακωνόμαστε συνέχεια. Πρέπει κάποια στιγμή να τα βρούμε.

Λαιμαργία:
Ερμ... έχω βελτιωθεί αρκετά τα τελευταία χρόνια στο συγκεκριμένο θέμα. (Αυτά να τα σημειώνει ο Θεός για να δείξει επιείκια όταν έρθει εκείνη η μαύρη ώρα να με κρίνει)

Αλαζονεία:
Εντάξει, ορισμένες φορές μιλάω για τον εαυτό μου σε τρίτο πρόσωπο. Πχ. O Revqueer έχει απογοητευτεί μαζί σου, ο Revqueer σε προειδοποιεί να μη τον θυμώσεις κτλ.
Πειράζει?

Οκνηρία:
Forgive me father for I have sinned. Αν εξαιρέσουμε το να πηγαίνω σινεμά και να διαβάζω βιβλία, βαριέμαι κάθε άλλη ανθρώπινη δραστηριότητα. Με εκφράζει απολύτως το παρακάτω ποίημα του υπέροχου Γιώργου Σουρή:

ΤΕΜΠΕΛΙΑ

Δὲν ἔχω κέφι γιὰ δουλειά,
πάλι μὲ δέρνει τεμπελιὰ
καὶ κάθομαι στὸ στρῶμα...
Βρίσκω τὸ σῶμα μου βαρὺ
καὶ ὀλ᾿ ἡ γῆ δὲ μὲ χωρεῖ
κι ὁ οὐρανὸς ἀκόμα.

Κακὰ νομίζω τὰ καλὰ
καὶ βλέπω μία στὰ χαμηλὰ
καὶ μία κοιτῶ ἐπάνω...
Σ᾿ αὐτὸ τὸν κόσμο τὸν χαζὸ
ἂς ἠμποροῦσα νὰ μὴ ζῶ
μὰ ...δίχως νὰ πεθάνω.

(Το βρήκα εδώ)

Ζήλεια:
Πάντα πίστευα πως σε γενικές γραμμές όλοι οι άνθρωποι είναι δυστυχισμένοι για τον ένα ή τον άλλο λόγο. Ζηλεύω όσους είναι λιγότερο δυστυχισμένοι από εμένα, όπως φαντάζομαι με ζηλεύουν οι περισσότερο δυστυχισμένοι.

Απληστία:
Κι εδώ αθώος!
Άσχετο, για καιρό νόμιζα πως το τραγούδι της Γιαγκούση έλεγε "Την απληστία δε τη συγχωράω" και σκεφτόμουν "Μπράβο μηνύματα στα ελληνικά τραγούδια!"

Το παιχνίδι το συνεχίζει όποιος θέλει!






Αυτό πρέπει να το ακούσεις!!!!!!!!

revqueer@yahoo.com

Έκτορας Φιλήτος

«Η ομοφυλοφιλία είναι σαν το σταφύλι. Τη δοκιμάζεις ρώγα - ρώγα»

Έκτορας Φιλήτος

Ο Έκτορας Φιλήτος, διανοούμενος και ανοιχτά ομοφυλόφιλος, είναι απορίας άξιο πως δεν έχει πάρει τη θέση που του αρμόζει στη νεότερη Ελληνική ιστορία.

Γεννήθηκε το 1921 στη Καβάλα και μετακόμισε με την οικογένειά του το 1934 στην Αθήνα. Με το ξέσπασμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, και λόγω της πλατυποδίας του που δε του επιτρέπει να συμμετάσχει στις πολεμικές επιχειρήσεις, ο νεαρός Έκτορας σταδιοδρομεί ως female impersonator της Σοφίας Βέμπο ανυψώνοντας σημαντικά το ηθικό των νεαρών στρατιωτών μέχρι την είσοδο των Γερμανών και τη κατοχή. Τη περίοδο εκείνη διακρίνεται για το αντιστασιακό του έργο. Σ' αυτόν αποδίδεται η οργάνωση της ομάδας 'ΡΑΚ' (Ροζ Αντι-Φασιστικό Κίνημα) που ξεσήκωσε συζητήσεις με τη πρωτοποριακή αντιστασιακή της μέθοδο που συνίστατο στη συστηματική σεξουαλική αποπλάνηση των γερμανών κατακτητών.

Με το τέλος του πολέμου, ενώ κανείς θα περίμενε να του αποδοθούν οι πρέπουσες τιμές για τη προσφορά του, το όνομά του δε συμπεριελήφθη ποτέ σε κανένα αφιέρωμα. Ο Έκτορας δε φάνηκε να ενοχλείται.

Τη μεταπολεμική περίοδο τον συνδέουν στενοί φιλικοί δεσμοί με το Μάνο Χατζιδάκη, τον Νίκο Γκάτσο και το Τσαρούχη, και οι τέσσερίς τους γίνονται αχώριστοι, ενώ το 1956 συνδέεται ερωτικά με κάποιο διακεκριμένο μαθητή της Δραματικής Σχολής του Θεάτρου Τέχνης του οποίου το όνομα δε σώζεται, αν και άλλες πηγές καταδεικνύουν πως επρόκειτο απλά για τον ηλεκτρολόγο του Θεάτρου.

Υπήρξε ο πρώτος Έλληνας που μίλησε ανοιχτά για την ομοφυλοφιλία του σε συνέντευξη στα Νέα που προκάλεσε τεράστιο σκάνδαλο. Από τις πρώτες ώρες της κυκλοφορίας της, στις 23/9/1957 η εφημερίδα αποσύρθηκε, ενώ την επόμενη μέρα υπήρχε τρισέλιδο αφιέρωμα στο 'μίασμα του κιναιδισμού' γραμμένο από τον τότε αρχιεπίσκοπο Θεόκλητο. Το γνήσιο σπάνιο κείμενο (υπολογίζεται πως έχουν απομείνει τρία αντίτυπα από τη πυρά εκείνης της ημέρας) δημοπρατήθηκε πέρυσι προς 250.οοο ευρώ σε ανώνυμο συλλέκτη που χρησιμοποίησε το κωδικό όνομα anatproasteia_bottom15.

Το 1960 βρίσκει τον Έκτορα σε βαθιά κατάθλιψη. Ο χωρισμός του με τον ηθοποιό/ ηλεκτρολόγο φαίνεται πως του στοίχισε ακριβά και ο Έκτορας γίνεται ξαφνικά παλαιοημερολογίτης. Κόβει αιφνιδίως κάθε επαφή με τους φίλους του, γίνεται απόμακρος και προσπαθεί να γίνει ετεροφυλόφιλος. Τότε εκδίδει και το βιβλίο «Κουλή? Ευχαριστώ, δε θα πάρω!» και μιλάει αναλυτικά για το πως ο Χριστός τον έκανε να δει πόσο αμαρτωλός ήταν τη περίοδο που διοργάνωνε τα πρώτα drag show σε ελληνικό έδαφος.

Μετά από τρία χρόνια παντελούς αποχής από οποιαδήποτε ερωτική πράξη, στέλνει ένα συγκινητικό γράμμα στο Χατζιδάκη απολογούμενος για τη συμπεριφορά του, ενώ φαίνεται πως πλέον έχει αποδεχθεί το σεξουαλικό προσανατολισμό του. Γράφει χαρακτηριστικά «Αν δε τον φάω σύντομα Μάνο μου, νομίζω πως θα τα κακαρώσω.»

Ο ερχομός της Χούντας τον βρίσκει στο Παρίσι. Αποφασίζει να μη γυρίσει και τιμώντας το ένδοξο παρελθόν του συμμετέχει ενεργά στον αντιδικτατορικό αγώνα προσπαθώντας να αφυπνίσει τη γαλλική κοινή γνώμη προσφέροντας ως αντάλλαγμα κυρίως το κορμί του.

Δυστυχώς δε κατάφερε να δει την επάνοδο της Δημοκρατίας στη πατρίδα που τόσο αγάπησε καθώς στις 2/3/1972, στραβοκαταπίνει και πνίγεται όπως τρώει το πρωινό κρουασάν του. Παρόν ήταν ο γάλλος ερωμένος του, ο οποίος όταν ερωτήθη ποια ήταν τα τελευταία λόγια του Έκτορα, δε μπορούσε να θυμηθεί από το σοκ και απάντησε στους δημοσιογράφους «Κάτι για παντόφλες. Πάντα του άρεσαν οι παντόφλες». Η ταφή του έγινε στο Παρίσι και συγκέντρωσε χιλιάδες έλληνες και ντόπιους. Τα ξένα μέσα του αφιέρωσαν πολυσέλιδα αφιερώματα, ενώ στην Ελλάδα η είδηση αποσιωπήθηκε. Προς τιμήν του, σύσσωμος ο καλλιτεχνικός κόσμος του Παρισιού κυκλοφορούσε τον επόμενο μήνα μόνο με παντόφλες σε ένδειξη πένθους.

(Next time: Are you for wheel?)
revqueer@yahoo.com

...

Αλλά επειδή δεν είναι όλα τα νέα τόσο δυσάρεστα, αναδημοσιεύω από το in.gr την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας στο οποίο κατέφυγε το Mega για την υπόθεση με το "φιλί" του Παπακαλιάτη. Η απόφαση έχει εκδοθεί πάνω από ένα χρόνο τώρα και είναι κρίμα που δεν ασχολήθηκαν μαζί της τα μέσα στον ίδιο βαθμό που ασχολήθηκαν με τις "επιζήμιες" συνέπειες του φιλιού για την ελληνική κοινωνία.

"Το Δ' Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας ακύρωσε το πρόστιμο των 100.000 ευρώ που είχε επιβάλλει το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης (ΕΣΡ) στον τηλεοπτικό σταθμό Mega, για το γνωστό φιλί μεταξύ ανδρών σε επεισόδιο της εκπομπής «Κλείσε τα μάτια», του Χριστόφορου Παπακαλιάτη, το 2003. Σύμφωνα με το ΕΣΡ, στην εκπομπή είχαν παρουσιαστεί «δύο νεαροί ομοφυλόφιλοι, μεταξύ των οποίων υπάρχει ερωτική ατμόσφαιρα που εκφράζεται επί οθόνης με ένα φιλί στο στόμα που ανταλλάσσουν οι δύο άνδρες». Το Συμβούλιο είχε επιβάλλει τότε πρόστιμο για παράβαση της δεοντολογίας που διέπει τους τηλεοπτικούς σταθμούς.

Το ΣτΕ έκρινε ότι η απόφαση του ΕΣΡ δεν έχει νόμιμη αιτιολογία και ότι η παρουσίαση σκηνής, στην οποία εκφράζεται απλώς η ομοφυλόφιλη ερωτική επιθυμία, με ένα φιλί και χωρίς να υπάρχουν σκηνές πορνογραφικού περιεχομένου ή βωμολοχίες, δεν μπορεί «σε καμία περίπτωση» να θεωρηθεί ότι προσδίδει την απαγορευμένη από το Σύνταγμα «χαμηλή και υποβαθμισμένη ποιοτική στάθμη» των τηλεοπτικών εκπομπών.

Στη δικαστική απόφαση αναφέρεται ακόμα ότι από τις Συνταγματικές επιταγές για το σεβασμό και την προστασία της αξίας του ανθρώπου και της προστασίας της προσωπικής επιλογής, πρέπει οι ερωτικές αυτές επιλογές να γίνονται «απολύτως σεβαστές», ως εκδήλωση ελεύθερης επιλογής, και οι οποίες μπορούν να εκφράζονται στα έργα τέχνης, όπως γίνεται με τις υπόλοιπες ομάδες του πληθυσμού.

Το ΣτΕ έκρινε επίσης ότι η σκηνή με το φιλί δεν παραβιάζει ούτε τις Συνταγματικές επιταγές για την προστασία της νεολαίας, καθώς μεταδόθηκε στις 11.45 το βράδυ, δηλαδή στη «ζώνη» των προγραμμάτων που δεν είναι κατάλληλα για ανήλικους κάτω των 15 ετών. Αφού ακύρωσε το πρόστιμο, το Συμβούλιο της Επικρατείας διαβίβασε την υπόθεση στο ΕΣΡ για να επιβάλλει κυρώσεις για τα υπόλοιπα επίμεμπτα σημεία της εκπομπής. Σύμφωνα με το ΕΣΡ, οι νεαροί πρωταγωνιστές χρησιμοποίησαν κατά τη διάρκεια της εκπομπής εκφράσεις με σεξουαλικές βρισιές που θεωρούνται βωμολοχίες."