Νουαρ (ή τι παθαίνει κανείς όταν βλέπει το Double Indemnity και το Big Sleep back to back και τυχαίνει να είναι και γκέι)

Ντριν Ντριν! Ντριν Ντριν!

'Γκέι Ντετέκτιβ Λούλης λέγετε!'

Στην άλλη άκρη της γραμμής, μια φωνή που έδειχνε καθαρά πως ο κάτοχός της ήταν ένθερμος οπαδός της Liza Minelli με υποδέχτηκε γεμάτη ένταση.
'Ντετέκτιβ Λούλη πρέπει να με σώσετε! Ο γκόμενος μου με απατάει! Με γυναίκα!'.
'Ηρεμήστε κύριέ μου', απάντησα. 'Πώς είστε τόσο σίγουρος;'
'Αχ, όλα τα σημάδια αυτό δείχνουν! Πρέπει να έρθετε από 'δώ κ. Λόυλη, είναι ζήτημα ζωής και θανάτου!'

Ο απεγνωσμένος κύριος με τον οποίο μιλούσα μου αποκάλυψε πως ήταν ο Ιωάννης Ρούφερσον, της γνωστής οικογένειας που από γενιά σε γενιά κατασκεύαζε στο εργοστάσιο της τα γνωστά αποτριχωτικά για άντρες 'TWINKED'. Χωρίς να θέλω να χάσω χρόνο φόρεσα το καπέλο και τη καμπαρντίνα μου, έβαλα τη ταμπέλα στη πόρτα 'Ο ΛΟΥΛΗΣ ΛΕΙΠΕΙ ΣΕ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΔΟΥΛΕΙΑ' και πήγα προς το αυτοκίνητό μου.


Πάρκαρα μπροστά από τη διεύθυνση που μου είχε δώσει, και είδα μπροστά μου μια τεράστια έπαυλη. Η μεγάλη μεταλλική πόρτα άνοιξε αυτόματα και μπροστά μου εμφανίστηκε ένας τεράστιος κήπος με υπερμεγέθεις θάμνους στο σχήμα φαλλών που πλαισίωναν δεξιά κι αριστερά το μικρό δρομάκι που οδηγούσε στη κύρια είσοδο σχηματίζοντας ιδιότυπους κίονες.

Με υποδέχτηκε ο μπάτλερ, ένας στρυφνός γεράκος φορώντας ένα κατάμαυρο κοστούμι, και με οδήγησε στο αίθριο όπου πότιζε τα λουλούδια ένας κακάσχημος σαραντάρης. Γύρισε και με κοίταξε. 'Ντετέκτιβ Λούλη; Εσείς;'
'Βλέπω τη ποτίζετε την ορχιδέα' απάντησα για να σπάσει πάγος.
'Ναι. Τη φροντίζω σα τα μάτια μου' είπε δείχνοντάς μου το μεγάλο ποτιστήρι του. 'Αχ κύριε Λούλη τη σηκώνετε τη καμπαρντίνα σας;'
Παρατήρησα πως είχε πιαστεί πάνω σε μια τριανταφυλλιά.
'Ωχ ναι συγγνώμη! Σας τη μαδάω τη τριανταφυλλιά χωρίς να το πάρω είδηση! Τι με χρειάζεστε;'

'Ας πάμε κατευθείαν στο ψητό λοιπόν. Από τις αρχές του προηγούμενου μήνα άρχισα να υποψιάζομαι πως ο Ντάνυ μου με απατάει. Γύριζε αργά το βράδυ σπίτι και δεν είχε πια όρεξη για τρελίτσες. Μέχρι που βρήκα υπολείμματα κραγιόν πάνω στο πουκάμισό του. Του το έδειξα και άρχισε να με βρίζει χυδαία. Απείλησε την ίδια τη ζωή μου κ. Λούλη. Για μια στιγμή νόμιζα πως θα με έπνιγε με τα ίδια μου τα χέρια. Αλλά τον αγαπώ. Τον λατρεύω! Είναι η ζωή μου! Μπορείτε να μάθετε αν όντως με απατάει; Ή, αν γίνεται, πείτε του δυο λογάκια μήπως βάλει λίγο μυαλό.'

Μου έδειξε τη φωτογραφία του. Ο Ντάνυ ήταν ένας 45αρης θεογκόμενος που θα έκανε το George Clooney να γεμίσει ανασφάλειες.
'Ξέρω τι σκέφτεστε. Πώς ένα τεκνό σαν κι αυτόν θα κοιτούσε μια σκατόφατσα σαν εμένα; Tώρα ξέρω γιατί. Θέλει τα λεφτά μου κύριε Λούλη για να τα χαρεί με κάποιο νυμφίδιο. Κατάφερε με το τιτάνιο πέος του να με κάνει να το καταστήσω μοναδικό κληρονόμο μου. Εγώ που τον λάτρεψα τώρα μαθαίνω πως το γεμίζει το τούνελ!'

Από ένα παλιό μου αμόρε, ένα συμπαθέστατο γκέι νεκροθάφτη που ασχολείται πολύ με τα κοσμικά, έμαθα πως ο Ντάνυ συχνάζει κάθε Σαββατόβραδο με το ίδιο τσουλάκι στο night club 'Η τρελή πιπερόριζα'. Πήγα από νωρίς να βρω θέση στο μπαρ και έπιασα κουβέντα με το γλυκούλη μπάρμαν που με έγδυνε συστηματικά με τα μάτια του και όταν έβλεπε το αποτέλεσμα αηδίαζε και με ξαναέντυνε. Περίπου στις τρεις μετά τα μεσάνυχτα έκανε την είσοδο του ο Ντάνυ συνοδευόμενος από μια δίμετρη ξανθιά εικοσάρα που το κοντό της φόρεμα μετά βίας κάλυπτε τις ωοθήκες της. Πήγαν κατευθείαν στο κέντρο της πίστας ανταλλάζοντας γλωσσόφιλα και χουφτώματα. 'Καλά το καταλάβαμε τα έχετε.. γκετ α ρουμ.' είπα φωναχτά. 'Κάθε βράδυ έτσι κάνουν', απάντησε ο μπάρμαν. Ολόκληρο σόου σου λέει.' Τον κοίταξα με άγριο ύφος και του έδειξα τη ταμπέλα που είχα τοποθετήσει στο κεφάλι μου 'ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΔΟΥΛΕΥΩ UNDERCOVER. ΜΗΝ ΕΝΟΧΛΕΙΤΕ'. 'Ντάξει ρε φίλε συγγνώμη' είπε ο μπάρμαν και συνέχισε τη δουλειά του.

Μέχρι να το πάρω χαμπάρι τα δύο ερωτευμένα κλωσσόπουλα είχαν βγει απ' το μαγαζί και κατευθύνονταν προς το κάμπριο αμάξι τους. 'Ποιος στο πλήρωσε το αμάξι Ντάνυ;' είπα από μέσα μου και τότε παρατήρησα πως τα πιτσουνάκια φορούσαν και βέρες. Παρόμοιες βέρες. ΙΔΙΕΣ βέρες. Το αυτοκίνητο ξεκίνησε και χωρίς να χάνω χρόνο μεταμφιέστηκα σε περίπτερο και άρχισα να τους ακολουθώ τρέχοντας διακριτικά από πίσω τους. Ευτυχώς ήταν Σαββατόβραδο και η κίνηση ήταν αυξημένη, έτσι δε μπορούσαν να μου ξεφύγουν. Όταν όμως μετά από λίγο εξαιτίας μιας ατυχούς συγκυρίας με πήραν χαμπάρι (στούκαρα πάνω σ' ένα σταθμευμένο μηχανάκι) έστριψαν σε ένα μικροσκοπικό στενό που δε με χώραγε και εξαφανίστηκαν. 'Άτιμε Ντάνυ' φώναξα πεσμένος ανάμεσα σε συσκευασίες κρουασάν και προφυλακτικών, 'μπορεί να κέρδισες τη μάχη, όχι όμως το πόλεμο!'

(Next time: Νουάρ 2)
revqueer@yahoo.com